JE KUNT NIEMAND (ANDERS) REDDEN….
Je kunt niemand redden… Je kunt bij hen aanwezig zijn, je aarding, je gezond verstand, je vrede aanbieden. Je kunt zelfs je pad met hen delen, je perspectief bieden. Maar je kunt hun pijn niet wegnemen. Je kunt niet op hun pad lopen voor hen. Je kunt geen antwoorden geven die goed zijn voor hen, of zelfs antwoorden die ze nu kunnen verteren.
Ze zullen hun eigen antwoorden moeten vinden, hun eigen vragen stellen of hun eigen vragen verliezen, vrienden maken met hun eigen onzekerheid. Ze zullen hun eigen fouten moeten maken, hun eigen verdriet voelen, hun eigen lessen leren. Als ze echt in vrede willen zijn, moeten ze het pad van genezing vertrouwen dat zichzelf stap voor stap onthult.
Maar je kunt ze niet genezen. Je kunt hun angst niet verspreiden, hun woede, hun gevoelens van machteloosheid. Je kunt ze niet redden, of de dingen goed maken voor hen. Als je te hard drukt, verliezen ze misschien hun eigen unieke manier. Jouw manier is misschien niet hun manier.
Je hebt hun pijn niet gecreëerd. Je hebt misschien wel iets gedaan of niet gedaan, zei of niet wat dingen gezegd, waardoor pijn die al in hen zat, werd veroorzaakt. Maar je hebt het niet gecreëerd, en je bent niet schuldig, zelfs als ze zeggen dat je dat bent.
Je kunt de verantwoordelijkheid nemen voor je woorden en daden, ja, je kunt rouwen over een verleden, maar je kunt niet wissen of veranderen wat er gebeurd is, en je kunt de toekomst niet beheersen. Je kunt ze alleen ontmoeten in het hier en nu, je enige plaats van macht. Jij bent niet verantwoordelijk voor hun geluk, en zij zijn niet verantwoordelijk voor de jouwe.
Je geluk kan niet van buiten je komen. Als dat zo is, is het een afhankelijk geluk, een breekbaar geluk dat zo snel tot verdriet zal leiden. En dan zul je verstrikt raken in een web van schuld en schuld, spijt en vervolging. Je geluk is rechtstreeks gerelateerd aan je aanwezigheid, je verbinding met je adem, je lichaam, de aarde.
Je geluk is niet klein, en kan niet worden verwijderd door angst, of woede, of de meest intense schaamte. Je geluk is geen staat, of een passerende ervaring, of zelfs een gevoel dat anderen je kunnen geven. Je geluk is enorm, altijd aanwezig, de grenzeloze ruimte van het hart, waarin vreugde en verdriet, geluk en verveling, zekerheid en twijfel, eenzaamheid en verbinding, zelfs angst en verlangen, kunnen bewegen als het weer, zoals de regen en de Zonneschijn, allemaal gehouden in de hugeness van de hemel.
Je kunt niemand redden, en je kunt niet worden gered als je wilt worden gered. Er is geen zelf te redden, geen zelf te verliezen, geen zelf te verdedigen, geen zelf om perfect of perfect gelukkig te maken. Laat elk onmogelijke ideaal los. Je bent mooi in je imperfectie, schandalig perfect in je twijfels, beminnelijk zelfs in je gevoelens van stoppen-vermogen. Al deze onderdelen zijn gegeven, allemaal delen van het geheel, en je was nooit minder dan geheel.
Je ademt. Je weet dat je nog leeft. Je hebt het recht om te bestaan, voel wat je voelt, denk wat je denkt. Je hebt recht op je vreugde en recht op je verdriet. Je hebt ook het recht om te twijfelen. Je hebt het recht om je pad te bewandelen. Je hebt het recht om gelijk te hebben en het recht om fout te zijn, een recht op dit enorme geluk dat je wist toen je jong was. Je ademt, en je bent onafscheidelijk van de life force die alle dingen animeert, kent zichzelf als alle wezens, ontdekt zichzelf in elk moment van dit onmogelijke wonderlijke bestaan.
Je eigenwaarde is niet gebonden aan wat anderen van je denken. Het is gebonden aan de maan, aan het oneindige uitspansel van de kosmos, aan kometen die naar onbekende bestemmingen brandende, aan het vergeten van tijd en de liefde van eenzaamheid en deze onuitsprekelijke dankbaarheid voor elke nieuwe dageraad, onverwacht, gegeven. 
❤
Jouw Wilde Wortels – Jeff Foster.
ॐ Marianne ॐ 