Stilte …
“Wij Indianen weten wat stilte is. We zijn er niet bang voor. Stilte is voor ons zelfs krachtiger dan woorden. Onze oudsten zijn getraind in de manieren van stilte en hebben deze kennis aan ons overgedragen. Observeer, luister, en dan handelen, zouden ze ons vertellen. Dat was de manier van leven.
Bij jou is het precies het tegenovergestelde. Je leert door te praten. Je beloont de kinderen die het meest op school praten. In jullie feesten proberen jullie allemaal tegelijkertijd te praten. In je werk heb je altijd vergaderingen waarin iedereen iedereen onderbreekt en allemaal vijf, tien of honderd keer praat. En dat noem je ‘een probleem oplossen’. Als je in een kamer bent en er is stilte, word je nerveus. Je moet de ruimte vullen met geluiden. Dus je praat dwangmatig, zelfs voordat je weet wat je gaat zeggen.
Blanken praten graag. Ze staan de ander zelfs niet toe een zin af te maken. Ze onderbreken altijd. Voor ons Indianen lijkt dit op slechte manieren of zelfs domheid. Als je begint te praten, ga ik je niet onderbreken. Ik zal luisteren. Misschien stop ik met luisteren als ik het niet leuk vind wat je zegt, maar ik zal je niet onderbreken.
Als je klaar bent met praten, zal ik een beslissing nemen over wat je zei, maar ik zal je niet vertellen dat ik het niet eens ben tenzij het belangrijk is. Anders blijf ik gewoon stil en ga ik weg. Je hebt me alles verteld wat ik moet weten. Er valt niets meer te zeggen. Maar dit is niet genoeg voor de meerderheid van de blanken.
Mensen moeten hun woorden als zaden beschouwen. Ze moeten ze zaaien en dan in stilte laten groeien. Onze oudsten leerden ons dat de aarde altijd tegen ons praat, maar we moeten zwijgen om haar te horen.
Naast de onze zijn er veel stemmen. Veel stemmen … ‘
Lakota Verhaal op STILTE van Aŋpétu Wašté Wiŋ
(1889-1971)
ॐ Marianne ॐ 