De geestelijk geleerde Hasan al Basri sprak op zijn sterfbed met een van de verplegers in het hospitaal . De verpleger vroeg hem: ” Waar heeft u het meest van geleerd in het leven?”
De geestelijke zei: ” Ik heb van alle mensen zoveel geleerd maar de meest wijze lessen kreeg ik van een dief, een hond en een kleine jongen .”
De verpleger vroeg hem of hij erover wilde vertellen.
:” De dief , vertelde hij, was eens een maand lang te gast in mijn huis. Ik had hem onderdak gegeven omdat hij op straat sliep. Elke nacht vertrok de dief om te kijken of hij ergens kon inbreken, maar kwam elke nacht zonder buit thuis. Steeds zei de dief: ” Morgen kan het gebeuren, morgen lukt het!”
De hond zag ik bij een vijver. Het dier had dorst, maar durfde niet te drinken, want telkens als hij naar het water kwam, zag hij daar een enge hond: zijn eigen spiegelbeeld. Ik moest er een beetje om lachen. Uiteindelijk sprong de hond, gedreven door zijn eigen dorst, dwars d…oor zijn angst heen het water in en het spiegelbeeld verdween.
Mijn derde wijze leraar was een jongen van zeven. Dit kind droeg een brandende kaars de meditatieruimte in. Ik plaagde het kind, door het te vragen: ” Waar komt het licht vandaan?”
De kleine wijsneus keek mij lachend aan, blies de kaars uit en stelde mij de wedervraag: ” Waar is het licht nu naartoe gegaan?”
Ik schaamde mij. Dit kind was veel wijzer.
De dief leerde mij doorzettingsvermogen: toen ik jaren later na veel tegenslag toch mijn studie kon afronden moest ik vaak aan de grappige dief denken.
De hond leerde mij wat moed was: als je ergens bang voor bent, spring dan dwars door de eigen angst heen.
En de kleine jongen leerde mij nederigheid. Wat dom van mij ‘ hem een slimme vraag te willen stellen. Zijn wedervraag was nog slimmer!’
De geestelijke stierf die avond. De verpleger vertelde het verhaal aan zijn ouders, deze vertelde het aan de mensen in het dorp………..
Tekst Lisette Thooft, gebundelde verhalen :’ Ga je eigen wijze weg’.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
IK EER DE HEELHEID IN MIJ 
ॐ Marianne ॐ 