Verwerken..

 

 

 

Ervaringen die verwerkt moeten worden…

Bijna ieder mens komt in zijn leven wel eens voor de opgave

te staan om pijnlijke of verdrietige ervaringen te verwerken.

Dat houdt in dat je net zo lang met bepaalde ervaringen bezig

moet zijn, totdat je ze kunt aanvaarden en daarmee ook

loslaten. Je zou verwerken een vorm van geestelijk verteren

kunnen noemen. En pas als alle pijn en teleurstelling is

verteerd, kun je loslaten.

 

Als je bijvoorbeeld op jonge leeftijd

een van je ouders verliest, is dat een ingrijpende ervaring die verwerkt moet worden. De manier waarop je die ervaring

(bewust of onbewust) verwerkt, is zelfs bepalend voor de

manier waarop je later in het leven komt te staan. Ook in ons latere leven doen zich allerlei ingrijpende gebeurtenissen voor

die we moeten verwerken, willen we met een zekere openheid

en onbevangenheid in het leven blijven staan.

 

Een scheiding, de dood van een geliefde, een ziekte, een kind dat zijn eigen weg wil gaan en geen contact met jou als ouder meer wil hebben: het zijn allemaal ervaringen die verwerkt moeten worden. Pas als je die ervaring ook écht verteerd en verwerkt hebt, kun je deze loslaten en verder gaan met je leven.

 

Ook als je gaat sterven en bewust naar de dood toeleeft, moet

dat verwerkt worden. Maar juist dan wordt heel duidelijk of je

dat in je leven al geleerd hebt: verwerken en loslaten. Er zijn mensen die de pijnlijke ervaringen van hun leven verdrongen hebben. Gewoon, omdat het hen te zwaar viel om zich die ervaringen bewust te maken en stap voor stap te doorleven.

 

Ze hebben als het ware een muur om hun hart gebouwd, waarachter de pijn verborgen bleef. Wie dat deed zal, zo blijkt

uit de praktijk, niet zo gemakkelijk kunnen sterven: de

verharding (muur) maakt het loslaten van het aardse leven

zoveel moeilijker. Alleen al daarom: om straks gemakkelijk(er)

te kunnen sterven, is het belangrijk de levensles van verwerken

en loslaten ook écht te leren.

 

Vluchten en verdringen

Het verwerken of verteren van je ervaringen vergt veel ziele-

arbeid: je moet in stilte, zonder dat anderen het zien of beseffen, innerlijk hard werken. Je mag zelfs zeggen dat deze innerlijke, geestelijke arbeid meestal zwaarder is dan ons dagelijkse werk.

Het is overigens niet alleen zwaar werk, maar ook pijnlijk en eenzaam: er zijn maar zo weinig mensen die écht beseffen

waar je doorheen gaat. Daarom is het niet zo vreemd dat nogal

wat mensen kiezen voor wat een gemakkelijker weg lijkt: het verdringen of wegdrukken van de ervaringen of gebeurtenissen

die pijn doen.

 

De keuze om de emoties (waarmee die pijnlijke ervaringen gepaard gingen) te verdringen, wordt meestal

onbewust gemaakt, zonder erover na te denken. De keuze bijvoorbeeld om je te storten op je werk en elke vrije minuut

meteen weer in te vullen. Of om te vluchten in de roes van

alcohol of drugs.

 

Anderen kiezen voor bepaalde sportactiviteiten

om niet naar binnen te hoeven kijken en niet stil te hoeven staan

bij de emoties die daar leven. Maar wanneer je een dergelijke

keuze maakt, leef je niet echt: je bent eigenlijk voortdurend op

de vlucht voor jezelf.

 

Maar wie vlucht voor zichzelf en het contact met het eigen

innerlijk verliest, verliest ook het echte contact met anderen.

Als jij je eigen innerlijk afsluit, zullen anderen immers ook nooit

jouw innerlijk kunnen aanspreken of bereiken.

De eerste stap: kiezen voor verwerken.

 

Bron Hans Stolp

foto van Hans Stolp.

Ervaringen…

Ervaringen die verwerkt moeten worden…

Bijna ieder mens komt in zijn leven wel eens voor de opgave te staan om pijnlijke of verdrietige ervaringen te verwerken. Dat houdt in dat je net zo lang met bepaalde ervaringen bezig moet zijn, totdat je ze kunt aanvaarden en daarmee ook loslaten Je zou verwerken een vorm van geestelijk verteren kunnen noemen. En pas als alle pijn en teleurstelling is verteerd, kun je loslaten.

Als je bijvoorbeeld op jonge leeftijd een van je ouders verliest, is dat een ingrijpende ervaring die verwerkt moet worden. De manier waarop je die ervaring (bewust of onbewust) verwerkt, is zelfs bepalend voor de manier waarop je later in het leven komt te staan. Ook in ons latere leven doen zich allerlei ingrijpende gebeurtenissen voor die we moeten verwerken, willen we met een zekere openheid en onbevangenheid in het leven blijven staan.

Een scheiding, de dood van een geliefde, een ziekte, een kind dat zijn eigen weg wil gaan en geen contact met jou als ouder meer wil hebben: het zijn allemaal ervaringen die verwerkt moeten worden. Pas als je die ervaring ook écht verteerd en verwerkt hebt, kun je deze loslaten en verder gaan met je leven.

Ook als je gaat sterven en bewust naar de dood toeleeft, moet dat verwerkt worden. Maar juist dan wordt heel duidelijk of je dat in je leven al geleerd hebt: verwerken en loslaten. Er zijn mensen die de pijnlijke ervaringen van hun leven verdrongen hebben. Gewoon, omdat het hen te zwaar viel om zich die ervaringen bewust te maken en stap voor stap te doorleven.
Ze hebben als het ware een muur om hun hart gebouwd, waarachter de pijn verborgen bleef. Wie dat deed zal, zo blijkt uit de praktijk, niet zo gemakkelijk kunnen sterven: de verharding (muur) maakt het loslaten van het aardse leven zoveel moeilijker. Alleen al daarom: om straks gemakkelijk(er) te kunnen sterven, is het belangrijk de levensles van verwerken en loslaten ook écht te leren.

Vluchten en verdringen
Het verwerken of verteren van je ervaringen vergt veel ziele-arbeid: je moet in stilte, zonder dat anderen het zien of beseffen, innerlijk hard werken. Je mag zelfs zeggen dat deze innerlijke, geestelijke arbeid meestal zwaarder is dan ons dagelijkse werk.

Het is overigens niet alleen zwaar werk, maar ook pijnlijk en eenzaam: er zijn maar zo weinig mensen die écht beseffen waar je doorheen gaat. Daarom is het niet zo vreemd dat nogal wat mensen kiezen voor wat een gemakkelijker weg lijkt: het verdringen of wegdrukken van de ervaringen of gebeurtenissen die pijn doen.

De keuze om de emoties (waarmee die pijnlijke ervaringen gepaard gingen) te verdringen, wordt meestal onbewust gemaakt, zonder erover na te denken. De keuze bijvoorbeeld om je te storten op je werk en elke vrije minuut meteen weer in te vullen. Of om te vluchten in de roes van alcohol of drugs.

Anderen kiezen voor bepaalde sportactiviteiten om niet naar binnen te hoeven kijken en niet stil te hoeven staan bij de emoties die daar leven. Maar wanneer je een dergelijke keuze maakt, leef je niet echt: je bent eigenlijk voortdurend op de vlucht voor jezelf. Maar wie vlucht voor zichzelf en het contact met het eigen innerlijk verliest, verliest ook het echte contact met anderen.

Als jij je eigen innerlijk afsluit, zullen anderen immers ook nooit jouw innerlijk kunnen aanspreken of bereiken.
De eerste stap: kiezen voor verwerken. ❤

Bron : Hans Stolp ❤

Rouwen om je (huis)dier..

Rouwen om je (huis)dier..

We kennen het allemaal of hebben het gekend, verdriet en rouwen om een dierbaar persoon die het aardse leven heeft verlaten. Het rouwproces waar je echt doorheen moet om je verdriet later een plekje te kunent gaan geven door de pijn los te laten.

Hetzelfde geldt ook voor rouw om je (huis)dier omdat deze net zo pijnlijk kan zijn als om een dierbaar mens die je verloren heb. Tenslotte hebben jullie lief en leed gedeeld, vriendschap in liefde, de zorg voor elkaar in de jaren of tijd dat je samen was. Dieren zijn een deel van je leven. Sommige mensen zien dieren zelfs als een ‘kind’

Geef jezelf toestemming om te rouwen, neem er ook je tijd voor. Het kan kwetsen wanneer mensen zeggen dat je je moet herpakken omdat het maar een kat, hond, paard of ander dier was. Wanneer je niet gesteund wordt, kunnen de schuldgevoelens of eenzaamheid toenemen. Veel partners weten ook niet hoe ze hun geliefde kunnen steunen in hun verdriet. In het geval van veel onbegrip is het belangrijk om te communiceren. Leg je gevoelens duidelijk uit.

Het verdriet kan groter zijn wanneer je (huis)dier een spuitje kreeg, door het schuldgevoel. Het huis kan na een overlijden stil en leeg lijken. Dan kan soms de komst van een nieuw huisdier helpen, maar enkel wanneer je het verdriet van het vorige hebt verwerkt. Niet iedereen is meteen klaar om een nieuwe hond, kat, paard of ander huisdier in zijn hart te sluiten.”

Schuldgevoelens verlengen het verwerkingsproces, maar zijn niet abnormaal. Om verder te kunnen gaan, kan het helpen een brief te schrijven naar je huisdier waarin je de situatie uitlegt.

Gelijk een nieuw dier aanschaffen is een vervanging van het oude dier, geen zuivere liefde of een nieuw begin van vriendschap, nieuw dier voelt verdriet en dat het vervanging is, ook dit dier heeft recht op zuivere liefde, aandacht en zorg.

Belangrijk is ook om eerst je huis te reinigen met witte salieblaadjes na het overlijden van een huisdier. Wanneer je Reiki kent, het huis reinigen met Reiki. Indien je later een nieuw huisdier zou nemen, neem het nieuwe diertje weinig of geen energie waar van het gestorven diertje en zich zo thuis en welkom kan voelen. Wel zou het nieuwe diertje de ‘aanwezigheid’’ van het andere diertje kunnen waarnemen of zien.

Ook stallen waarin overleden paarden hebben vertoefd tijdens hun leven, horen gereinigd te worden met witte salieblaadjes of Reiki. Zo blijft de stallen schoon van energie.

Net zoals kooien van vogels, cavia’s en konijntjes. Zuiver en reinig deze ook voor eventuele nieuwe dieren.

Bron: DierenReiki (Marianne)

Kracht

Er is niets sterker dan je innerlijke kracht..

De afgelopen dagen waren voor mezelf een emotionele rollercoaster. Verwerken en transformeren van gebeurtenissen afgelopen tijd van verlies en rouw..Zo kunnen we weer verder groeien wat je sterker maakt en door gaan met het leven.

 

 

Over hooggevoeligheid en overgevoeligheid

Over hooggevoeligheid en overgevoeligheid

Het belangrijkste verschil tussen hooggevoeligheid en overgevoeligheid is dat je hoogevoeligheid makkelijker met je lichaam kunt verwerken. Daarvoor is het wel nodig dat je goed geaard in jou lichaam bent en blijft/weer terugkomt. Ik denk dat dat het enige, belangrijkste is om met hooggevoeligheid om te gaan. De rest (verwerking van alle prikkels) gaat dan vanzelf.

Hooggevoeligheid is iets waar je mee word geboren. Overgevoeligheid komt door een trauma. Een trauma is een ervaring waarop jou lichaam niet goed heeft kunnen
reageren. Je hebt in jou lichaam een mechanisme waardoor je kan vluchten of vechten bij iets wat je niet fijn vind. Als dat niet kan heeft jou lichaam een ander mechanisme en dat heet bevriezen.

De ervaring zet zich als het ware vast in jou lichaam. Het zenuwstelsel raakt overweldigd-uit balans. Voorbeelden zijn; ongelukken, incest/verkrachting, verwaarlozing in de jeugd, natuurrampen en zelfs operaties. Ik denk dat je als hoogegevoelig persoon meer last ervaart van een trauma en dat er daardoor veel verwarring is ontstaan tussen overgevoeligheid en hooggevoeligheid. Iemand die nu hoogevoelig word genoemt was vroeger een overgevoelig persoon.

Gelukkig dat steeds meer mensen er bewust van worden dat het ‘alleen maar’ een soort mens is. Overgevoeligheid kan wel ontstaan bij mensen met hooggevoeligheid maar hoogevoeligheid ontstaan niet bij mensen die overgevoelig zijn.

Annemarie de Vrieze..

Zelf ook eens een artikel geschreven over eigen ervaring. Het is iets anders, maar sluit wel goed aan. https://marreiki.wordpress.com/category/eigen-hsp/

Traumaverwerking

Het hebben van (chronische) stress is het startsein om een begin te maken aan je innerlijke reis naar huis ofwel je ware eenheidsbewuste we zijn allemaal een en dezelfde. We komen immers allemaal uit dezelfde bron en gaan hier ook allemaal weer naar terug zodra we onze eigen (tijdelijke) schepping uit de eenheid in ruimte en tijd ervaren hebben. Om deze reis naar huis te beginnen is het allereerst  nodig dat je je eenzaamheid ofwel afgescheidenheid van de eenheid oplost welke de grootste angst van de mensheid in zijn/haar schepping op aarde of waar dan ook in de kosmos vertegenwoordigt. Afgescheidenheid ofwel de illusie van dualiteit/polariteit welke door onwetendheid/geheugenverlies veroorzaakt is en in stand gehouden wordt door je eindeloze tegenstrijdige gedachten binnen ruimte en tijd.

Eenzaamheid en Onwetendheid die mensen ertoe brengt om zich te verbergen achter illusie Ego maskers (Latijn: Persona). Ego Maskers ofwel Personen die al je angsten, vrezen, pijnen en tegenstrijdige gedachten van je illusie wereld c.q. schepping bevatten omdat je door dit geheugenverlies (tijdelijk) denkt dat je eenzaam en alleen bent in je (tijdelijke) schepping. Ego Maskers die door het eindeloos herhalen van je tegenstrijdige angst, vrees en pijn etc. illusie gedachten uiteindelijk lijden tot trauma’s. Onverwerkte illusie trauma’s die de werkelijke oorzaak zijn van alle ziekten en ongeluk op deze aarde. Het herstellen van de verbinding tussen je innerlijke Eenheids-bewustzijn ofwel Ware Zijn en je tijdelijke illusie schepping zorgt ervoor dat de vanuit je innerlijke Eenheid komende Helende Levensenergie weer vrijelijk door je lichaam/ziel/geest ofwel tijdelijke schepping kan stromen. Eigenlijk is het herstellen van de verbinding met je Eenheidsbewustzijn ofwel Ware Zijn in jezelf het enige wat nodig is om weer helemaal gezond en gelukkig te worden in het leven dat je op aarde of waar dan ook in de kosmos wil ervaren. De levensenergie uit je bron is immers zo intelligent dat het precies weet wat te doen aan al je geheugenverlies, onwetendheid, maskers, personen en daaruit voortkomende (chronische) trauma’s, ziekten en ongeluk.

Stress, overspannenheid en depressie

Stress, overspannenheid en depressie en alle daaruit voortkomende (chronische) ziekten worden dus veroorzaakt door een of meer traumatische ervaringen in het verleden van je schepping en daarbij behorende levens(ervaringen) die nog niet (h)erkent, verwerkt en losgelaten ofwel opgelost zijn tot niets. Traumatische ervaringen die de verbinding met je innerlijke bron en daaruit voortkomende Helende Levensenergie verstoord hebben waardoor het leven op aarde, zoals het eens door jezelf bedoeld was, veranderen in overleven. Overleven wat geen leven maar alleen lijden is in je schepping op aarde.

Traumatische ervaringen worden veroorzaakt door eenzaamheid, onwetendheid en daaruit voortkomende angsten, vrezen en pijnen die verzameld/opgestapeld worden in je illusie Ego Masker ofwel Persoonlijkheden zoals we hierboven al gezien hebben.  Illusie Ego Maskers ofwel (Meedere) Persoonlijkheden die dus al je onverwerkte/ ontkende angsten, vrezen, pijnen, tegenstrijdige gedachten, fantasieën, niet gewaardeerd, gezien of gehoord worden, schuldgevoelens uit het verleden, echtscheiding, faillissement, overlijden, ongeluk, verlies van een baan, een geliefde, een woning, ouders of kinderen of een wedstrijd etc. bevatten.

Illusie Ego Maskers ofwel (Meedere) Persoonlijkheden die wanneer (h)erkent, verwerkt en opgelost ook het illusie geheugen aan de daarbij behorende illusie angsten, vrezen, pijnen, tegenstrijdige gedachten etc. wissen. Want je ware Eenheids zelf kent geen angst, vrees, pijn, tegenstrijdige gedachten etc. geheugen. Deze zijn alleen maar onderdeel van je tijdelijke schepping die je in eenheids- of afgescheiden bewustzijn hier op aarde kan ervaren. Het oplossen van conflict situaties begint dan ook altijd bij deze mens zelf en niet bij de ander die hij/zij de schuld geeft van een bepaald probleem c.q. situatie. Lees ook de Open Brief die meer inzicht geeft in het Trauma Narcisme

De vraag die ieder mens zich vroeg of laat gaat stellen is of hij/zij vanuit de onsterfelijke bron in zichzelf gaat leven (Ik Ben EEN en AL) of vanuit de sterfelijke illusie persoonlijkheid (Ik Ben Illusie Persoon)

Wanneer traumatische ervaringen in de tegenstrijdige gedachten van de mens niet opgelost worden, middels afstemming op het innerlijke eenheidsbewustzijn, waardoor de levensenergie weer vrijelijk kan gaan stromen en het Zelfhelend Vermogen weer automatisch op gang komt, verharden en herhalen deze trauma’s op basis van de onderliggende illusie Ego maskers/personen zich steeds meer. Het gevolg is dat er zich opeens tal van (chronische) ziekten en aandoeningen kunnen openbaren die trouwens weer even snel verdwijnen wanneer het trauma (h)erkent, verwerkt en opgelost wordt. De psychologische c.q. traumatische effecten en daaruit voortvloeiende eerste verschijnselen zoals verkrampingen, blokkeringen en verhardingen – ofwel het niet meer stromen van levensenergieën daarbij behorende alwetende informatie – zijn het sterkst bij het voelen/ervaren van grote eenzaamheid (Scheppingsziekte No.1), onwetendheid (Scheppingsziekte No.2), angsten (Scheppingsziekte No.3) en alle daaruit voortkomende ellende zoals het (plotseling) overlijden of verliezen van een geliefd persoon of als iemand te horen krijgt ongeneeslijk ziek te zijn of blijven. De onbewuste ofwel sterfelijk bewuste mens raakt dan in een soort  shock- c.q. paniek toestand waar hij/zij zich automatisch probeert af te sluiten van deze (traumatische) ervaring met als gevolg dat hij/zij zich tegelijkertijd afsluit van de levensenergie welke zijn Zelfhelend Vermogen voed om deze ervaring op te lossen en te helen. Door eenzaamheid, onwetendheid en angst doet de onbewust sterfelijke mens dus precies het tegenovergesteld van wat hem/haar (spontaan) zou kunnen helen.

Wanneer een arts en/of patiënt niet op de hoogte zijn van de kracht van het menselijke innerlijke Eenheidsbewustzijn, Levensenergie en Zelfhelend Vermogen kan een diagnose zoals kanker grote gevolgen hebben voor de duur van het ziekteproces. Hoe angstiger en paniekeriger men door het maar eindeloos herhalen van de gedachten aan dit door een onwetende gegeven diagnose/vonnis/label, hoe meer de ziekte zich gaat vastzetten in de tegenstrijdige gedachten en energielichaam van de onbewuste sterfelijke persoon waarna het zich na hardnekkige herhaling verder gaat manifesteren, uitzaaien en verharden in het fysieke lichaam. Om deze vicieuze cirkel van jezelf eindeloos  (chronisch) ziek te blijven denken (onbewuste artsen, familie, vrienden, (A)social media, internet, propaganda ofwel je omgeving  doen hier vaak nog eens extra aan mee door je eindeloos te herinneren aan deze illusie diagnose/vonnis/label) te doorbreken zijn in de afgelopen jaren een aantal praktische hulpmiddelen ontwikkeld door diverse Eenheid- en onsterfelijk bewuste gezondzijn en welbevinden trauma specialisten.

Wanneer De Mens zijn verbinding met het Innerlijke Eenheidsbewustzijn herstelt (Ik Ben AL) en vanuit de Innerlijke Eenheid op aarde gaat leven c.q. zijn verdwijnen al ware het een wonder ook zijn illusie Maskers (Persona) angsten, vrezen en daaruit resulterende Trauma’s ziekten en ongeluk waarna het ware leven en levensenergie weer vrij kan gaan stromen.

Op dit moment onderscheiden we een 7 tal Stress- c.q. Traumaverwerkingsfasen:

1. Ontkenning van traumatische c.q. gepolariseerde problemen
2. Onbegrip, boosheid, woede, haat, verraad, wraak en heftige protest
3. De Anderen buiten jezelf de schuld geven omdat je er zelf niet meer uitkomt
4. Vechten, vluchten of onderhandelen met (on)stoffelijke entiteiten of God
5. De val in depressie en/of chronische ziekten wanneer je maar blijft strijden
6. De overgave: Inzicht, Acceptatie en nemen eigen Verantwoordelijkheid
7. Transformatie in een Eenheidsbewust Mens waarbij de Levensenergie weer vrijelijk kan gaan stromen en het Zelfhelend Vermogen volledig hersteld.

De bovenstaande 7 fasen worden door de meeste mensen geheel of gedeeltelijk doorlopen bij het verwerken van Trauma’s/Maskers/Personen. De 7 fasen kunnen van mens tot mens verschillen qua intensiteit, tijdsduur en volgorde. Iedereen verwerkt zijn/haar Trauma’s immers op een geheel eigen manier en levensweg op weg naar zijn/haar ware zelf.

De tijdsduur en intensiteit van iedere verwerkingsfase kan verkort worden wanneer men zich zo spoedig mogelijk op het innerlijke Eenheidsbewustzijn ofwel Ware Zijn afstemt middels het “Ik Ben AL” bewustzijn en uit deze innerlijke bron gaat spreken, handelen en zijn ofwel leven op aarde waarna de Levensenergie weer begint te stromen en het Zelfhelend Vermogen weer gereactiveerd wordt.

Het oplossen van conflict situaties begint dan ook altijd bij deze mens zelf en niet bij de ander die hij/zij de schuld geeft van een bepaald probleem c.q. situatie.

Bron: http://www.denieuwedokters.nl/index.php/immortal/trauma-s

11 dingen die hooggevoelige mensen zouden willen dat je over ze weet

Hooggevoelig zijn is geen keuze, het zit in onze genen. Een hooggevoelig persoon (HSP) is iemand die zich enorm bewust is van details in zijn omgeving en die ook snel overweldigd en overprikkeld kan raken. Een HSP wordt ook vaak omschreven als iemand die dingen intenser ervaart. Onderstaand vind je een aantal feiten waardoor we hooggevoelige vrienden beter kunnen begrijpen.

1 We zien eruit zoals iedereen
Hooggevoeligheid zie je niet aan de buitenkant, we weten dus  niet wie er hooggevoelig is. Maar hooggevoelige mensen zijn overal, aldus Dr. Aron, pionier op het gebied van onderzoek naar hooggevoeligheid.
Gerelateerd: Ben ik een hooggevoelig persoon?

2 We wisten, tot zeer recentelijk, niet dat er anderen zoals wij waren
Hooggevoeligheid was niet eerder benoemd of onderzocht tot de jaren 90. Het is er altijd geweest, maar het is niet altijd benoemd. Dokter Aron geloofd dat ongeveer 20% van de mensen hooggevoelig zijn, dat zijn heel veel mensen!

3 We kunnen enorm gezellig zijn maar toch heel gevoelig
Hoewel de meeste HSP’s introvert zijn, zijn er ook HSP’s die juist extravert zijn. Die het fijn vinden om onder de mensen te zijn en in de schijnwerpers te staan, maar die daarna tijd alleen nodig hebben om zich weer op te laden.

4 We verwerken dingen intenser
En dit kan zo vermoeiend zijn… Muziek en kunst kunnen ons beroeren, maar dieper op dingen ingaan kan ook enorm vermoeiend zijn, waardoor we soms sneller leeg zijn dan de batterij van je Iphone. Onderzoeken tonen aan dat HSP’s anders in elkaar zitten. Onze hersenen laten meer activatie zien in gebieden die zijn gerelateerd aan het verwerken van informatie, wat betekent dat we meer details opmerken dan andere mensen.

5 En al deze details opmerken kan ons vrij snel uitputten
In een studie moesten HSP’s een moeilijke taak uitvoeren, wat ze sneller en accurater deden dan mensen die niet hooggevoelig zijn. Maar wat bleek, HSP’s voelden zich naderhand een stuk meer gestrest. Dit komt omdat we snel overprikkeld zijn, zelfs bij (op het eerste gezicht) simpele taken. Voeg daar wat gekletst over koetjes en kalfjes of een drukke bar bij en we zijn klaar voor de avond.
Gerelateerd: Hoe kun je nou het beste met je hooggevoeligheid omgaan?

6 Daarom houden we er niet van als mensen naar ons kijken
We hebben allemaal een bepaald level waarop we optimaal kunnen presteren. Voor ons, is het overweldigend wanneer we bekeken worden, wat kan zorgen voor een black-out tijdens een presentatie.

7 Harde geluiden en felle lichten kunnen te heftig zijn
Een auto die maar blijft toeteren of geroezemoes wat niet stopt kan een aanslag op onze zenuwen zijn. “Soms zijn we zo geïrriteerd en overprikkeld dat we zelfs ongevoelig overkomen”, zegt dokter Aron.

8 Zelfs onze dromen kunnen ons uitputten
Hoe kan dat nou? Hoe kan slaap je nou vermoeid maken? Maar volgens dokter Aron hebben HSP’s levendigere en complexere dromen.

9 We zuigen de emoties van anderen op als een spons
Heb je een slechte dag? Wij hebben al een kopje thee voor je klaar gemaakt. We hebben een enorm empathisch vermogen.

10 We zijn niet té emotioneel, we hebben sterke emoties
Hooggevoelige mensen hebben sterkere emoties, welke we kunnen gebruiken, zegt dokter Aron. We verwerken informatie zorgvuldig zodat we hier in de toekomst wat mee kunnen. Dit zorgt ervoor dat we goede partners en ouders zijn.

11 We hebben een manier gevonden om ermee om te gaan
Dat we alles zo sterk voelen betekent niet dat we kwetsbaar zijn. We kennen gewoon onze beperkingen.

Bron: Herhealth.nl

Wat heb je nodig als je gepest bent?

Wat heb je nodig als je gepest bent?

Het lijkt alsof deze vraag het beste beantwoord kan worden door degene die gepest is. Helaas geven gepeste mensen zelden aan wat ze nodig hebben. Dit komt omdat ze het zelf vaak niet weten. Ze voelen zich gekleineerd, machteloos, angstig, zwak en waardeloos.

Als je ooit gepest bent geweest, herken je hoe angstig en machteloos je je voelde. Je herkent ook de gevoelens nadien.

Een van de meest voorkomende patronen van slachtoffers van pestgedrag is zelfafwijzing. Op allerlei manieren geven ze zichzelf de schuld van het feit dat ze gepest zijn:
– Ik had sterker moeten zijn…
– Had ik maar niet zo stom gedaan…
– Was ik maar niet zo lelijk…
– Was ik maar weggelopen…
– Was ik maar niet zo bang…

De zelfafwijzing kan soms zo groot zijn dat het slachtoffer last krijgt van depressiviteit, burn-out of zelfmoordneigingen. Je hoort steeds vaker dat jongeren een einde aan hun leven maken omdat ze gewoonweg geen uitweg meer zien. Triest…

Eenmaal gepest langdurig gevangen!

Als je als kind gepest wordt, kun je daar als volwassene nog steeds last van hebben. Maar waar heb je dan precies last van? Wat houd je gevangen? Waarom blijven herinneringen van pesten zo pijnlijk?

Het antwoord is eenvoudig:

OMDAT JE NIETS DOET MET DE PIJN!

In plaats van op een liefdevolle manier deze pijn te onderzoeken, blijf je jezelf afwijzen!
Als je jezelf afwijst wijs je dit vervelende gevoel af. Het vervelende gevoel wordt dan alleen maar groter. Frustratie, depressiviteit, burn-out en een gevoel van diepe waardeloosheid is het gevolg. Je blijft gevangen en gebukt gaan onder dit gevoel.

Is het niet sneu dat je gepest bent? Het is toch verdrietig dat je er alleen voor stond? Dat je jezelf machteloos voelde en dat je niet wist wat je moest doen. Dat je alles moest incasseren en dat je emotioneel dichtklapte. Je begreep het niet. Het was te veel voor je. Je kon niet anders dan het ondergaan.

HEB DAAR BEGRIP VOOR!

Ga eens in gedachte terug naar het moment dat je gepest werd. Zie jezelf als gepest kind. Voel hoeveel pijn dit kind heeft. Voel wat het met het kind deed. Red in gedachte dit kind! Pak het vast, bescherm het en knuffel het. Blijf met je aandacht bij het gevoel. Troost in gedachte het kind.

Vertel het kind dat het niet zijn schuld was. Vertel het kind dat het gewoon pech had. Dat de daders zelf ook niet lekker in hun vel zaten. Dat ze jou nodig hadden om sterk en stoer te zijn. Het kind was zo lief om dit allemaal toe te staan. Het was niet de schuld van het kind. Het was zo lief dat het zichzelf opofferde! Het kon er niets aan doen. Leef je in in dat kind. Troost het!

Als je dit kind getroost heb, vraag jezelf dan af waarom het kind zich liet pesten?

Wellicht miste het kind een natuurlijke vorm van assertiviteit. Het miste bepaalde vaardigheden en had geen goede basis. Onderzoek dit eens. Het kan zijn dat je nog meer pijn tegenkomt. Innerlijke kinderen die ook nog getroost mogen worden…

Hoe help je iemand die gepest wordt of gepest is?

Je kunt iemand die gepest is beter niet helpen! Als je helpt verzacht het pijnlijk gevoel tijdelijk. Het lijkt te helpen maar het pijnlijk gevoel wordt vroeg of laat toch weer wakker. Helpen is nooit de oplossing. Helpen is slechts een tijdelijke oplossing.

Leer het slachtoffer zichzelf te helpen, dat lost op!

Hiervoor moet je natuurlijk wel zelf weten hoe je bij je zelf pijnen kunt wegnemen…

Heb geen medelijden maar mededogen!

Als een kind gepest wordt en het doet je zeer. Dan is dat jouw zeer! Je bent dan mee aan het lijden. Werk dan eerst aan jouw eigen zeer! Als jezelf niet weet hoe je dit kan loslaten, hoe kan je dan je kind op de juiste manier helpen?

Sommige ouders halen allerlei kunstgrepen uit. Ze stappen op de pesters af, gaan met de ouders van de pesters praten, praten op school of wat dan ook. Dit hoeft niet verkeert te zijn. Maar wat doe je dan met je eigen kind? Heb je aandacht voor zijn gevoel?

Voelt het zich in dergelijke omstandigheden niet nog kleiner omdat het zelf niet in staat is het probleem op te lossen? Voelt het zich niet nog zwakker? Wordt het niet nog angstiger omdat het bang is dat de pesters hem daarna extra terugpakken?

En waar ben je dan eigenlijk zelf mee bezig? Ben je dan niet gewoon de pesters aan het pesten?

Als een kind merkt dat het jou verdriet doet dat hij gepest wordt, dan krijgt het een ook nog een schuldgevoel. Het kind voelt zich schuldig dat het jou verdrietig maakt. Het wijst zichzelf daarover ook af. Niet voor niets verzwijgen sommige kinderen dat ze gepest worden.

Maar weinig ouders hebben helpen het kind op de juiste manier. Ouders zijn onbewust met hun eigen pijnen bezig over de rug van het kind. Ze hebben daar niet eens erg in. Het kind wordt hiermee niet alleen slachtoffer van de pesters maar ook van de ouders.

Is assertiviteit een oplossing? Assertiviteit kan helpen. Maar als het pijnlijk gevoel geen aandacht krijgt, dan is assertiviteit niets anders dan een trots gevoel wat tijdelijk de pijn verhuld. Je bent dan trots dat je assertief bent. Je moet dan wel de rest van je leven assertief blijven om niet weer een loser te worden. De assertiviteit is dan kunstmatig en je blijft gevangen en gebukt gaan onder de pijn van ooit gepest zijn.

Het helpt dus niet om je kind assertiever te maken. Assertiviteit komt vanzelf als het kind leert zichzelf te troosten. Als het zichzelf altijd kan troosten hoeft het immers nergens meer bang voor te zijn.

Heb begrip voor je kind! Probeer het te begrijpen. Leer het kind zichzelf te helpen en grijp allen in als de situatie onveilig is!

Ben jij ooit gepest?

Heb je dit al verwerkt?

Bron: Martin de Werker

=========================

Wat een pracht stuk tekst van Martin die ik met toestemming mag delen. Ben ik ook eens gepest? daar antwoord ik volmondig Ja op. Vroeger als kind al, wat een impact heeft gehad, maar ook nu nog is er een vorm van pesterij, ook op internet. Mensen die in je hart en ziel hebben gewoond, tegen je zeggen je nooit te laten vallen en toch alsnog je ontwijken alsof je niet meer bestaat, je liever niet als wel zien en vervolgens met je gevoel spelen, is ook pesten. ”Vrienden” die je als tijdelijk vermaak zien en als een spelletje.. Hoe ga ik ermee om?…….voor mij bestaat er een wet van Karma en dat is mijn waarheid

Jeugd trauma’s

Als je als volwassen man of vrouw te lijden hebt onder herinneringen en emoties van pijn en verdriet uit je kinderjaren dan kan het zijn dat je last hebt van een onverwerkt jeugdtrauma. Een traumatische ervaringen uit je kinderjaren werkt door tot op volwassen leeftijd. Jeugdtrauma’s kunnen diepe wonden achterlaten. Een jeugdtrauma is een vorm van posttraumatische stress stoornis. Je heb dan een nare ervaring gehad die je maar niet kunt verwerken.

Als we dagelijks worstelen met nare herinneringen en pijnlijke emoties uit het verleden dan kan ons dat uitputten. Onverwerkte emoties die achter blijven in je geest en lichaam vormen een emotionele blokkade. Bij volwassenen ontstaan dan vaak onnodige schuldgevoelens, stemmingswisselingen, een laag zelfbeeld, angsten, machteloosheid, verwarring, enzovoort. Een trauma verstoort het natuurlijke evenwicht van je geest en lichaam. Je komt in onbalans met jezelf. In wezen loopt je zenuwstelsel vast.

Als jouw vreugde en geluksgevoel wordt ondermijnt door een jeugdtrauma, durf dan mindful te zijn. Vermijd niet langer deze herinneringen uit je verleden, maar ga de confrontatie met ze aan. Het kan misschien even moeilijk voor je zijn, maar loop er niet voor weg, anders zullen ze steeds weer terugkomen, ongevraagd en oncontroleerbaar aanhouden in je volwassenheid. Waarom blijven rond lopen met een jeugdtrauma, zoek hulp. Het voordeel van open staan voor je gevoelens is dat ze je inzicht geven en je dichterbij brengen bij de oplossing van je trauma.

Bron: http://www.mindfulmbct.nl

Gedicht: Dromen

Een droom, zoet en zacht
Beelden in de nacht
Als het lichaam slaapt
De geest het leven bijeen raapt

Een droom vol verlangen
Die altijd blijft hangen
Als een warme energie
Die je voel en zie

Een droom vol angst
Dan ben je het bangst
Van spoken en geesten
Of achtervolging van beesten

Dromen dat je valt
Naar beneden knalt
Vliegen zonder vleugels
Ongebonden teugels

Dromen met emoties
Gedragen als valies
Klaar om te verwerken
Om je ziel te versterken

Samen bij je geliefde zijn
Dat voelt zo heerlijk fijn
Ach het zijn maar dromen
Die nooit uit zullen komen.

Bron: Marianne