Verdriet

Verdriet –

Lichtwerkers Nederland.nl

We hebben er allemaal mee te maken, maar waarom is het dan zo moeilijk om erover te praten of het verdriet toe te laten. Waarom zijn we altijd zo bezig met onszelf sterk te houden? En durven we niet dat stukje te laten zien wat juist zo mooi is, en onze kwetsbare kant laat zien. Is het angst voor het drama of verlies van onszelf of willen we de verantwoordelijkheid niet nemen voor hetgeen we op dat moment voelen? Juist omdat het niet lekker voelt. Zijn we bang om in een slachtofferrol te vallen? En wat nou als je in een slachtofferrol valt, is dat dan echt zo erg? Wil dat zeggen dat je er altijd in blijft? Je mag je gerust een keer niet oke voelen toch? Wat heeft ons zo hard gemaakt en ervoor gezorgd dat we alleen maar overleven en onze ware gevoelens/emoties niet toe durven te laten?

In deze maatschappij is iedereen zo bezig met het masker ophouden en zich voordoen dat ze het altijd zo goed hebben. En als je dan een kwetsbare kant laat zien, wordt dat veroordeeld dat je drama of negatief bent. Soms heeft een mens het nodig om deze gevoelens te voelen en te uitten, maar het wordt verdomd moeilijk gemaakt om dit te uitten in deze maatschappij. Een maatschappij waarin altijd alles maar perfect moet zijn om aan dat ideaalplaatje te voldoen. Dit zorgt er alleen maar voor dat je steeds meer verwijderd raakt van jezelf en jouw gevoelens, en je daardoor alleen maar ongelukkiger wordt.

Verdriet is eigenlijk iets heel moois, want je geeft jezelf de kans om te helen en je laat die gevoelens toe die gehoord willen worden. Alleen maar door het verdriet toe te laten, geef je jezelf weer de kans gelukkig te worden. Want juist die emoties toelaten zal ervoor zorgen dat alles weer gaat stromen en je weer ruimte in jezelf krijgt voor de goede gevoelens. Verdriet helpt verwerken en oude emoties los te laten. Durf jij je verdriet toe te laten? En te zien wat het werkelijk wil zeggen of dat het alleen maar gevoeld wilt worden. En besef ook dat achter boosheid ook verdriet zit, verdriet van het gekwetste kind in jou. Probeer voorbij die boosheid te kijken, door ook die boosheid toe te laten. Geef jezelf weer de kans te helen, omdat je het waard bent.

Advertentie

Gedicht: Dag..

Komt er ooit een dag
Dat ik geen dag
meer hoef te zeggen?

Komt er ooit een dag
Dat ik bij de nieuwe dag
Eerst jouw warmte voel?

Komt er ooit een dag
Dat ik dag
zeg tegen mijn tranen?

Ooit komt de dag
Dan zeggen we dág
Dan zijn we vrij..

Eigen pad

Een mooi gedicht die voor mezelf ook van toepassing is, zo ook voor mijn blog die ‘anders’ is dan andere. Soms gaat men een ander pad volgen om later te beseffen dat het niet je pad dat bij je hoort. Ook dat kan een les zijn om bij jezelf te blijven en geen anderen te volgen die niet bij je passen..

Denk nooit..

 

Voel je niet zwak als je je tranen laat lopen,op die manier ben je
eerlijk naar jezelf en je medemens.
Het is juist de kracht die je laat zien,door je gevoelens en emoties
te delen,,waardoor mensen je begrijpen.
We mogen steeds meer beseffen dat we niet steeds met een masker op hoeven te lopen,en ons niet vrolijker voor hoeven te doen dan we zijn.
Open en eerlijk zijn,dat getuigt respect hebben voor jezelf en hoe jij je voelt.
Voor ieder veel Liefde en kracht.

Bron: Praktijk de Lichtbron

 

Moge..

 

Wanneer ik het goed vertaald heb?

Moge de sterren je verdriet wegdragen
Moge de bloemen je hart met schoonheid vullen
Moge de hoop altijd je tranen wegvegen
En bovenal zwijgen je sterk moge maken

Gedicht: Helen..

Gevoelens….
Zijn als bloesems
Ze bloeien..
Zodat je kan groeien

Gevoelens kan je strelen
Daarmee je pijn te helen
Zodat tranen stromen
Recht uit de ziel gekomen

Kom uit je diepe dal
Waar het licht schijnen zal
Je zult weer stralen
Er kracht uit halen

Heel jezelf..
Zelfliefde is de helft
Er is niks te vrezen
In je diepste kern van je wezen..

Marianne

Verberg nooit je tranen.

Verberg nooit je tranen.
Tranen zijn de parels van de ziel.

Waarom vind jij het moeilijk om je tranen te laten stromen?

Wanneer je je tranen verbergt onthoud je hiermee jezelf en de wereld een prachtig cadeau. Je verstopt je pijn. Je onderdrukt je gevoel.

Onderdrukte gevoelens zijn voer voor het ego en veroorzaken beperkende patronen. Beide maken je ongelukkig . Maar niet alleen jezelf. Jouw ongelukkig zijn maakt ook de wereld meer ongelukkiger.

Laat los die tranen. Tranen dienen te rollen. Tranen is een ontlading. Het ijs smelt en tranen zijn het gevolg.

Schaam je nooit dat je verdrietig of ontroerd bent. Waarom zou je jezelf schamen? Heb je wel eens een baby zien schamen omdat het huilt? Heb je wel eens een kleuter zien schamen omdat het verdrietig is? Wat is er zo fout aan een traan zodat je je zelf schaamt?

Een emotie is nooit een zwakte maar juist een kracht. Ga maar eens na hoe krachtig je moet zijn om in het openbaar te huilen en je kwetsbaarheid te tonen.

Hoe kwetsbaarder je je opstelt hoe krachtiger je bent. Je moet wel krachtig en sterk zijn om tegen de wereld te zeggen: Ik toon je mijn hart, je mag me (proberen te) kwetsen. Op dergelijke momenten ben je gewoonweg zo sterk en hierdoor onkwetsbaar…..

Bedenk nooit wat anderen vinden van jou tranen. Dat is niet aan jou. Dat is hun beredenering. Die is toch altijd anders. Wees geen stuwmeer maar een stromende rivier die zijn eigen weg baant. Heb maling aan de mening van anderen. Laat los dat gevoel…

Heb je jezelf wel eens afgevraagd waarom andere mensen er zoveel moeite mee hebben als je verdrietig bent. Waarom je opvoeders er niet tegen konden als je huilde? Waarom ze je beoordeelde, bekritiseerde, uit lachte, het probeerde op te lossen of wegliepen? Was dat jouw schuld?

Jouw verdriet maakt soms bij anderen iets los. Dat is alleen maar mooi. Je geeft anderen een kans zodat ze ook naar hun verdriet kunnen kijken. En als ze dit niet doen laten ze een kans voorbij gaan. Dat is niet aan jou…

Als anderen niet bereid zijn om hun hart te openen naar jouw verdriet of naar hun eigen verdriet is dat hun probleem.

Net zoals een glimlach kunnen jouw tranen veel bij andere op een positieve manier in beweging zetten. Vergeet dat nooit!

Een emotie is een golf van onbegrip. Soms wordt je emotioneel omdat je het herkent bij anderen. Je herkent het dus ken je dat zelfde gevoel. Jouw gevoel is dan wakker geworden. Er is maar één manier om het bijbehorende gevoel te leren begrijpen. Dit doe je door het gevoel er volledig te laten zijn. Door de emotie te laten stromen. Laat die tranen dus maar gaan.

Pas als er tranen zijn kan je het gevoel observeren en waarnemen. Pas dan kan je jezelf afvragen wat er precies gebeurt. Waarom je verdrietig of ontroerd bent. Wellicht krijg je dan een ingeving.

Pas alt je emotioneel bent, ge gevoel uit, kunnen anderen jou ondersteunen met begrip en liefde. Wellicht begrijpt een ander het wel en kan jij het van hem of haar leren. Praat dus altijd over je gevoel…

Bekijk je tranen niet vanuit je hoofd (de criticus). Bekijk je verdriet vanuit je hart. Voel je geen slachtoffer en wees niet boos op de slachtoffer, maar observeer het gevoel van uit nieuwsgierigheid, liefde en een zacht hart.

Zie het verdriet als een kind. Neem het verdrietige kind in je waar. Onderzoek het met liefde en interesse. Heb compassie en mededogen voor dat kind. Troost dit kind.

Het is immers sneu voor jezelf dat je verdrietig bent en het allemaal niet begrijpt.

De wereld vraagt om een positieve verandering. De wereld vraagt om veel meer compassie. Hiervoor is het nodig dat de mensheid meer en meer naar zijn gevoel gaat. Door jouw tranen te laten stromen geef je het goede voorbeeld… Verbeter de wereld en begin bij jezelf…

Waarom vind jij het moeilijk om je tranen te laten stromen?

Bron: Martin de Werker

Gedicht: oversteken

Oversteken

Oh alsjeblieft voel je niet schuldig.
Het was gewoon mijn tijd om te gaan.
Ik zie dat je je nog steeds verdrietig voelt.…
En je tranen stromen zomaar.

We komen allemaal naar de aarde voor ons leven.
En voor sommigen is het niet voor veel jaren.

Ik wil niet dat je blijft huilen.
Je huilt zo veel tranen.

Ik heb je niet echt verlaten.
Ook al lijkt het misschien zo.
Ik ben alleen naar mijn Hemelse huis gegaan.
En ik ben dichter bij dan je denkt.
Geloof, dat wanneer je mijn naam zegt, ik naast je sta.

Ik weet dat je er naar verlangt om mij te zien.
Maar er is niets wat ik kan doen.
Ik stuur je nog steeds boodschappen.
En ik hoop dat je begrijpt,
dat wanneer jouw tijd komt om over te steken,
ik daar zal zijn om je hand te pakken.

Onbekend

Troost

 

 

Verdriet
Verdriet is wat ieder mens groot of klein nooit uit de weg kan/mag gaan. Helaas wordt een ieder van ons ooit geconfronteerd met een innerlijke pijn die zich vaak uit in tranen en gesnotter. Tranen zijn niet altijd een uiting van de pijn die je in je ziel raakt, vaak wordt het maar weggeslikt. We gaan maar door en langzaam verdrinken we in de niet geuite tranen. Zelfs wanneer we geraakt worden door een bijzonder boek of film zullen we snel die tranen wegvegen om maar niet te laten zien dat iets ons raakte. Kwetsen, verlies van een dierbare, slachtoffer van een groot of kleiner vergrijp. Verdriet kun je door veel dingen in het leven hebben.

 

Soms zijn er kleine verdrietjes en soms zijn ze heel groot. Het overlijden van je ouders, partner of kind is wellicht een van de zwaarste beproevingen in het leven. Het leven heeft vaak een sombere muts op. Je leeft het leven vol wanneer je alle facetten hebt beleefd. Plezier maar ook de pijnen in het leven maken je tot de persoon die je bent. Van die heftige momenten leer je het meest, maar kun je ook anderen weer beter begrijpen. Herkennen is erkennen. Mag jou verdriet boven komen of lach je het liever weg? Verdriet van oud zeer mag je een plaatsje geven, vaak draag je dat te lang met je mee. Verdriet van nu moet je verwerken. Verdriet hoef je niet te vergeten, maar moet je een plaatsje geven, zodat je weer verder kan leven en van het leven kan genieten.

Tranen