Zeven stappen naar gezondheid
Wat we kunnen leren van mensen die genezen zijn van terminale ziekten
Door Tom Monte
Tom Monte (USA, www.TomMonte.com), onze gastleraar op het komende Nazomerweekend, is een van de meest bekende en ervaren macrobiotische leraren en consultanten van deze tijd. Ook als (co-) auteur heeft hij zijn sporen verdiend. Hij heeft inmiddels tientallen boeken op zijn naam staan, waaronder Recalled by life (met Dr. Sattilaro), Reading the Body, the Book of Oriental Diagnosis (met Wataru Ohashi), The Way of Hope, Michio Kushi’s Anti-Aids Program, Handbook Jin Shin Jyutsu (met Alice Burmeister), The Complete Guide to Natural Healing en World Medicine: The East West Guide to Healing Your Body. Daarnaast publiceerde hij honderden artikelen over gezondheid, voeding, macrobiotiek, anatomie, oosterse geneeskunst en milieu.
Ter introductie onderstaand artikel over zijn programma Zeven stappen naar Gezondheid, eerder verschenen in Netelblad, een uitgave van het Oost West Centrum in België. Na het Nazomerweekend in Laren-Gld geeft Tom Monte een training in Orval, getiteld Understanding the Llife Cycles, van 4-6 november. En voorafgaand, op de vrijdagavond 28 oktober, geeft hij een lezing in het Oost West Centrum in Rotterdam.
De laatste zes jaar heb ik geschreven over mensen die genezen zijn van ernstige ziekten zoals kanker, hartziekten, diabetes en zwaarlijvigheid. Vrijwel al deze mensen waren door de artsen als “terminaal” gediagnosticeerd, dat wil zeggen dat er weinig of geen hoop op genezing was. Ondanks deze onheilspellende uitspraken werden deze opmerkelijke mensen niet alleen weer gezond, maar ze maakten door dit proces ook hun leven in alle opzichten waardevoller. Het was alsof ze, door het mysterie van hun ziekte op te lossen, er in slaagden meer bevrediging te vinden in andere aspecten van hun leven.
Wie enig inzicht heeft in de relatie tussen geest en lichaam, zal dit niet vreemd in de oren klinken. Lang voor een tumor of een hartconditie acuut blijkt, zijn er vaak belangrijke signalen die erop wijzen dat er iets de totaal verkeerde kant op gaat in het leven van die persoon. Deze tekens kunnen zichtbaar worden in relaties, op professioneel vlak of op een ander gebied dat op het eerste gezicht niet in verband staat met gezondheid.
Norman Cousins bestudeerde de verhalen van mensen die genezen waren van ernstige ziekten en constateerde dat ze allemaal een soort crisis doorgemaakt hadden vlak vóór de diagnose van hun ziekte. Uit studies blijkt dat de meest voorkomende emotionele toestand vóór de diagnose van kanker een gevoel van wanhoop is. Kort gezegd, het ziekteproces is een aaneenschakeling van gebeurtenissen die uiteindelijk naar een fysisch symptoom leiden.
Op dezelfde manier is het genezingsproces het resultaat van belangrijke veranderingen in instelling, relaties en dagelijkse gewoonten. Al die veranderingen samen scheppen de voorwaarden voor een betere gezondheid.
De reguliere geneeskunde behandelt ziekte gewoonlijk vanuit het standpunt van symptomen en vergeet dat er gedurende lange tijd een reeks omstandigheden aan vooraf gingen die naar de uiteindelijke toestand geleid hebben. In die zienswijze komt nu echter verandering, vooral omdat er steeds meer bewijzen zijn dat voeding en levenswijze invloed hebben op ziekte, en omdat steeds meer mensen dankzij voeding en leefwijze genezen.
Ik heb kunnen vaststellen dat de mensen die genezen zijn van zogenaamde “ongeneeslijke” ziekten gemeenschappelijke kenmerken hebben. De mensen over wie ik gesproken heb zijn allemaal heel verschillend van elkaar, maar toch gebruikten ze gelijkaardige methodes om weer gezond te worden. Een van de belangrijkste methodes was het gebruik van voeding en instelling als therapeutisch middel. Sommigen combineerden deze benaderingen met conventionele medische behandelingen.
Hier volgen de zeven algemene kenmerken die in elk van de gevallen terug te vinden waren. Er zijn andere belangrijke elementen in het genezingproces die hier niet opgenomen worden. Bovendien is geen enkele van deze stappen bedoeld om advies van een ervaren consulent of medisch specialist te vervangen. Dit zijn zeven stappen die belangrijk waren voor de mensen die genezen zijn.
Stap 1: Nederigheid
Elke ziekte vernedert ons, of het nu gaat om een gewone verkoudheid of om een ernstige ziekte. Als we plat op onze rug liggen, ervaren we dikwijls dat onze prioriteiten veranderen. De druk van carrière, ambitie en ego maken plaats voor de zorg en de affectie van ons gezin en de van de mensen van wie we houden. Zij die genezen gebruiken deze periode voor zelfreflectie en het stellen van prioriteiten die hun leven meer inhoud geven. Velen die gefixeerd waren op een carrière, erkennen nu ze geconfronteerd worden met hun eigen sterfelijkheid, hun beperkingen. Ze zien deze periode als een gelegenheid om hun blik te verruimen. In plaats van een beperkt aantal doelstellingen of verlangens na te streven, richten ze zich op een doel dat sociale relaties en de schoonheid van de natuur centraal stelt en een grotere waardering toont voor het hier-en-nu.
De tijd vertraagt, de angst neemt af. Men maakt zich minder zorgen om de prestaties en de druk van morgen en probeert meer op dit moment bevrediging te vinden. Dit is een belangrijke stap in het genezingsproces. Onderzoeken tonen aan dat mensen die gedreven worden door ambitie, doelstellingen en prestaties, meer vatbaar zijn voor ziekte dan mensen die meer belang hechten aan harmonieuze relaties. Een gezonde ambitie en het nastreven van doelstellingen vormen natuurlijk op zich geen probleem. Ambitie, doelstellingen en dromen zijn zelfs levensbelangrijk.
Gezondheidsproblemen ontstaan pas wanneer een bepaald aspect van het leven alle andere domineert. Dat dominerende aspect hoeft niet noodzakelijk iets te maken te hebben met overdreven ambitie. Door de vernedering van het ziek zijn en door het genezingsproces komen we in aanraking met delen van ons leven die we verwaarloosd hebben. Vreemd genoeg is het door aandacht te geven aan deze verwaarloosde gebieden dat de persoon weer evenwicht brengt in zijn leven. Het zijn net die dingen die we vóór onze ziekte als onbelangrijk beschouwden, die fundamenteel worden voor het genezingsproces. Hoe dikwijls hebben we personen die een bijna-doodervaring gehad hebben, niet horen vertellen hoe zeer ze ineens een zonsopgang, de aanraking van een kind, of een vogel in zijn vlucht konden waarderen? Nederigheid leidt tot dankbaarheid voor die dingen die voordien onopgemerkt bleven. Deze verandering verrijkt het leven van de persoon en tegelijkertijd helpt ze hem om stress en verzwakkende invloeden uit de weg te gaan.
Stap 2: Eigen verantwoordelijkheid voor ziekte en genezing
Bijna iedereen waarover ik geschreven heb, had van de artsen weinig hoopgevende vooruitzichten op herstel meegekregen. Sommigen kregen te horen dat ze nog slechts een paar maanden of jaren te leven hadden. Zij die beter werden kwamen de schokkerende effecten van dergelijke uitspraken te boven en werden er zelfs sterker door. In plaats van het oordeel van een buitenstaander te aanvaarden, beslisten ze volgens hun eigen oordeel te leven. Ze deden geen beroep meer op anderen om hen te genezen en gingen op zoek naar informatie die ze zelf konden gebruiken om weer gezond te worden. Zo kwamen ze automatisch buiten het domein van de reguliere geneeskunde, omdat de arts, als vertegenwoordiger van de wetenschap, hen al had meegedeeld dat de geneeskunde niets voor hun ziekte kon doen.
Zodra mensen bevrijd zijn van de arts-patiënt relatie, nemen ze een meer volwassen en verantwoordelijke houding aan tegenover zichzelf en hun ziekte. Ze beginnen na te denken over hun eigen gedrag en hoe dat in de eerste plaats tot hun ziekte geleid kan hebben. Ze zoeken naar aanwijzingen voor het ontstaan van hun ziekte. Dit is de eerste stap naar het bewust omgaan met een probleem. Dr. O. Carl Simonton, een pionier in het gebruik van positieve visualisatietechnieken bij de behandeling van kanker, toonde aan dat kankerpatiënten die een positieve kijk op het leven en op hun genezingsproces hebben, gemiddeld twaalf maanden langer leven dan zij die zich machteloos voelen en berusten in hun noodlot.
Impliciet in het idee van verantwoordelijkheid nemen is dat en niet langer het gevoel heeft een slachtoffer te zijn.
De slachtoffermentaliteit kweekt berusting. Verantwoordelijkheid nemen voor zijn genezing heeft als gevolg dat men zijn krachten gaat bundelen.
De slachtoffermentaliteit kweekt berusting. Verantwoordelijkheid nemen voor zijn genezing heeft als gevolg dat men zijn krachten gaat bundelen. Men besluit te vechten en begint gebruik te maken van alle middelen die beschikbaar zijn om de ziekte te bestrijden.
Stap 3: Ontdekken van aangepaste voeding
Wanneer men zijn verantwoordelijkheid aanvaardt voor het ontstaan en de genezing van ziekte, moet men op zoek gaan naar de praktische middelen om zijn gezondheid te herstellen. Positieve gevoelens, hoewel op zich van onschatbare waarde, zijn niet voldoende. Er zijn veel goede methodes, maar het meest krachtige instrument dat ik bij alle mensen ben tegengekomen, is voeding. De voeding die gewoonlijk de beste resultaten geeft, is gebaseerd op volle granen, groenten, peulvruchten, zeegroenten, fruit en kleine hoeveelheden dierlijk voedsel met een laag vetgehalte, zoals vis en gevogelte.
Er zijn twee diëten die binnen deze algemene richtlijnen vallen en de meest diepgaande invloed hebben op onze gezondheid: het macrobiotische en het Pritikin dieet.
Het Pritikin dieet is volledig gebaseerd op moderne wetenschappelijke gegevens en de bedoeling ervan is ziekten van hart en bloedvaten (nummer één van dodelijke ziekten), diabetes en jicht te behandelen.
Macrobiotiek is een moderne toepassing van voedings- en filosofische principes die bij duizenden jaren oude culturen terug te vinden te zijn. Onze voorouders beschikten niet over scheikundige geneesmiddelen en moderne technologie; ze gebruikten voedsel, kruiden en natuurlijke geneesmiddelen om gezond te blijven. De filosoof George Ohsawa herontdekte deze principes in de twintigste eeuw en gaf ze praktische toepassingen in het systeem dat hij macrobiotiek noemde. De bedoeling van macrobiotiek lag meer op het vlak van persoonlijke ontwikkeling (wat men daar ook onder mocht verstaan), van een bepaalde ziekte genezen of helderheid en een juist oordeel ontwikkelen.
Er zijn veel redenen waarom deze diëten zo’n krachtige invloed hebben op onze gezondheid, maar een van de belangrijkste is de opvallende afwezigheid van vet in de voeding. Waar in het gewone Amerikaanse dieet bijna de helft van de calorieën door vet aangebracht worden, zijn in het macrobiotische en Pritikin dieet amper 10-15% van het totaal aantal calorieën uit vet afkomstig. De studies die een dergelijk dieet aanbevelen voor de behandeling van hart- en vaatziekten zijn ontelbaar. Er zijn ook volop bewijzen dat er een verband bestaat tussen het typische Amerikaanse dieet en kanker. Weer andere studies tonen aan dat een macrobiotisch dieet kanker kan voorkomen.
Dor vetrijk voedsel wordt het bloed dikker, of kleveriger, zodat het niet meer in de duizenden kleine haarvaatjes kan stromen die het weefsel in het hele lichaam van zuurstof voorzien en voeden. Zonder zuurstof sterft dit weefsel af. Naarmate dit proces voortschrijdt, verstoppen vetafzettingen de aders en sluiten deze uiteindelijk af van het hart of de hersenen, wat een hartaanval of een beroerte tot gevolg heeft. Een vetrijke voeding brengt het hormonale evenwicht in de war, verhoogt de galzuren in de darmen en bevordert de groei van tumoren.
Een vetarme voeding, rijk aan volle granen en groenten, haalt het vet uit het bloed. Dit verbetert de bloedcirculatie en alle lichaamscellen krijgen meer zuurstof. Een betere circulatie en verhoogde zuurstoftoevoer maken dat we ons vitaler en levendiger voelen. Tegelijk is het lichaam in staat overtollig vet te ontladen dat de aders verstopt en organen verstikt.
Bovendien zijn volle granen en groenten vezelrijk en bijgevolg gemakkelijk verteerbaar. Dit verbetert de werking van het spijsverteringskanaal en het uitscheidingsstelsel.
Volle granen, groenten, peulvruchten en fruit zijn rijk aan meervoudige koolhydraten, die lange-termijn energie en uithoudingsvermogen leveren. Onderzoeken aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) hebben aangetoond dat volle granen de hersenwerking verbeteren en een gevoel van welbevinden geven.
De afwezigheid van vet, kunstmatige ingrediënten en geraffineerd voedsel lijkt het interne milieu te veranderen, zodat de condities die tot het ontstaan van de ziekte geleid hebben en de ziekte in stand hielden, verdwijnen. De lijst van fysische en psychologische weldaden die het gevolg zijn van een goede voeding zijn eindeloos. Ik wil alleen nog zeggen dat terwijl de andere zes stappen die hier vermeld worden gericht zijn op psychologische en emotionele factoren, die alle fysische neveneffecten hebben, voeding het enige, meest praktische middel is dat men kan gebruiken om zijn fysisch lichaam te veranderen, wat op zijn beurt eveneens helpt om emotionele en psychologische condities te transformeren.
Stap 4: De wil om te leven
In zijn boek Space, Time and Medicine (Shambhala, 1982) vermeldt Dr. Larry Dossey een studie uitgevoerd door het Mount Sinai Hospital bij mannen die kort geleden een geliefde verloren hadden. Statistieken hebben allang aangetoond dat mensen die iemand verloren hebben veel hogere sterftecijfers hebben in hun respectieve leeftijdsgroep dan zij die niemand verloren hebben. Dr. Steven Scheifer, die de leiding had bij de Mount Sinai studie, wilde weten welke fysiologische veranderingen plaatsvonden bij degenen die leden onder wat de maatschappij gewoonlijk een “gebroken hart” noemt.
Wat Scheifer en zijn collega’s ontdekten was dat het verlies van een geliefd persoon een dodelijk effect had op het immuun systeem van het lichaam. Bij de personen die gebukt gingen onder de stress van het emotioneel verlies, reageerden een bepaald type witte bloedcel, lymfocyt genoemd, niet meer op de aanwezigheid van een ziekteverwekkende of lichaamsvreemde cel. Scheifer concludeerde dat deze mannen, na de ervaring van zo’n verlies, hun verlangen om te leven opgaven. Wanneer de wil om te leven uitgedoofd was, hield het verdedigingsmechanisme van het lichaam op te functioneren. Een emotionele toestand, zoals verdriet om een gestorven geliefde, had dus een erg fysieke reactie.
Uit andere studies aan Mount Sinai kan men afleiden dat de hypothalamus, een klier die in de hersenen ligt, een enorme invloed heeft op het endocriene en het immuunsysteem. De hypothalamus is heel gevoelig voor emotionele en psychologische condities. Simonton heeft opvallend veel succes gehad met zijn methode om de immuunreactie te activeren door middel van visualisatietechnieken en biofeedback. Studies over biofeedback en meditatie hebben inderdaad allang aangetoond dat bepaalde interne en willekeurige activiteiten in het lichaam gecontroleerd kunnen worden door de geest. Mensen die beter worden zijn in staat de wil om te leven elke dag te vertalen in praktische activiteiten. Deze mensen brengen belangrijke veranderingen aan in voeding, relaties, levensdoelen en de manier waarop zij hun tijd doorbrengen. Elk van deze veranderingen lijkt op zich misschien klein, maar samen hebben ze een enorme impact op de conditie van de persoon.
John Jodziewicz’ weg naar gezondheid was een ongelooflijke odyssee. Toen hij in aanraking kwam met macrobiotiek, wilde hij niets anders dan zijn ziekte overwinnen. Dit was zijn doel, en het overschaduwde al de rest in zijn leven. Om dat het macrobiotische dieet zijn inname van alle geraffineerde voeding, in het bijzonder van suiker, beperkte, had hij dikwijls ontzettend veel zin in zoetigheid. In die periode, vertelde Jodziewicz, nam hij af en toe een paar rozijnen in zijn hand, keek er na, en vroeg zich af of hij die rozijnen echt nodig had. Gewoonlijk was het antwoord nee.
De kwestie is niet dat hij weer ziek geworden zou zijn als hij die rozijnen gegeten had. Het was eerder een bevestiging van zijn verlangen om te genezen en een bewijs dat hij het belang van de dingen kon onderscheiden op basis van het feit of ze zijn doel steunden of niet.
Wanneer hij voelde dat de rozijnen hem hielpen, at hij ze; wanneer hij voelde van niet, at hij ze niet. Zijn verlangen maakte hem niet aan het wankelen. Hij verloor zijn helderheid niet, en hij liet zich niet afleiden van zijn doel. Die afleidingen zijn de vele bekoringen en twijfels waarmee een persoon in die situatie geconfronteerd wordt. Door zijn verlangen kon hij het maximum halen uit elk klein “werktuig” waarover hij beschikte, en daardoor is hij vandaag [1992, PT] nog in leven.
Stap 5: Geloof
“Geloof in je zelf! Heb vertrouwen in je capaciteiten! Zonder een nederig maar redelijk vertrouwen in je eigen krachten kan je niet succesrijk of gelukkig zijn.”
Dit zijn de beginwoorden van Norman Vincent Peale’s grote bestseller, The Power of Positive Thinking, al in 1954 uitgegeven. Ze hebben de tijdloosheid en duurzaamheid van de waarheid, en de flexibiliteit om toegepast te worden op elke poging, inclusief het herstel van ziekte. Scepticisme is een essentieel werktuig om te onderscheiden welke koers men moet kiezen en welke methodes men zal aannemen, maar eens de koers bepaald is, moet het geloof er zijn dat die koers naar het doel leidt. Zonder dit geloof is het voor een persoon onmogelijk om zijn energie volledig aan de taak te wijden. Elke halfslachtige inspanning is vanaf het begin gedoemd te mislukken. Jammer genoeg verwart men geloof dikwijls met koppig vasthouden aan een dogma of een rigide houding. Geloof wordt dikwijls gebruikt als een excuus om niet te veranderen. Dit is niet het soort geloof dat ik gezien heb bij de mensen die genezen zijn. Zij bezitten een geloof dat verwant is aan intuïtie. Intuïtie is het zien van een orde in het leven, een aanvoelen van een geheel. Door zijn intuïtie voelt iemand een zekere affiniteit met een bepaalde richting. Geloof dat gebaseerd is op intuïtie laat een zekere flexibiliteit toe in onze handelingen. Mensen die zo’n geloof hebben staan open voor nieuwe mogelijkheden, omdat ze erop vertrouwen dat hun koers de juiste is. Bijgevolg zijn vooroordelen waar men allang aan vasthield gemakkelijker op te geven.
Vertrouwen, of geloof in een bepaalde therapie, heeft altijd een diepgaand fysiologisch effect. Uit onderzoeken blijkt dat wanneer een persoon een placebo gegeven wordt en hem verteld wordt dat het de pijn zal verlichten, dat gewoonlijk ook werkt. Dit gebeurt niet omdat die persoon zichzelf voor de gek houdt en gaat geloven dat hij minder pijn heeft, maar omdat geloof de hersenen ertoe aanzet morfineachtige stoffen af te scheiden die bekend staan als beta-endorfines. Endorfines hebben krachtige pijnstillende eigenschappen en kunnen een milde euforie of een natuurlijk high gevoel teweegbrengen.
De medische literatuur staat bol van “genezingen” enkel toegeschreven aan placebo’s, of liever geloof. Geloof vormt de basis van alles, van miraculeuze genezingen tot succes in zaken, want geloof maakt het mogelijk onze energie in een bepaalde richting te sturen en volledig mee te werken aan het genezingsproces. Zonder geloof kan er geen betrokkenheid zijn. Zoals Norman Cousins stelt: “Geneesmiddelen zijn niet altijd noodzakelijk. Geloof in je genezing wel.”
Stap 6: Een ondersteunende sociale structuur
In haar boek Biotypes (Time Books, 1980) beschrijft Joan Arehart-Triechel een studie in de stad Roseto, Pennsylvania, waar wetenschappers ontdekten dat de inwoners een lager dan gemiddeld sterftecijfer hadden ten gevolge van hart- en vaatziekten en dat dementie en beroerte er veel minder voorkwamen. Deze gezondheidssymptomen waren er ondanks het feit dat de hoofdzakelijk Italiaanse bevolking een vetrijk voedingspatroon had en een zittend leven leidde. De enige factor die volgens de wetenschappers deze lage ziekte- en sterftecijfers kon verklaren was het feit dat Roseto een goed samenhangende gemeenschap vormde waar iedereen elkaar onmiddellijk te hulp kwam bij problemen. Wanneer iemand een of andere crisis doormaakte, reageerde de rest van de gemeenschap met emotionele, psychologische of financiële steun. De onderzoekers ontdekten dat deze gemeenschapssteun een zeker gevoel van veiligheid en evenwicht verschafte, en de stress en de angst in het leven verminderde.
Deze en andere studies wijzen op een fundamentele menselijke behoefte aan verbondenheid en sociale steun. Deze behoefte bestaat zowel bij gezonde als zieke mensen.
De mens heeft een fundamentele behoefte aan verbondenheid en sociale steun.
Deze behoefte bestaat zowel bij gezonde als zieke mensen.
Uit onderzoek blijkt dat sociale contacten de gezondheid bevorderen, of in elk geval helpen in stand houden. Voor mensen die met een ernstige ziekte te kampen hebben, is sociale steun des te belangrijker. Zonder uitzondering had iedereen die ik ontmoet heb en van een ernstige ziekte genezen was de steun van andere mensen. Of de steun nu kwam van een begrijpende en behulpzame arts, consulent, partner, vriend of een reeks vriendinnen, ze vormde een band met de wereld van leven, gezondheid en herstel. Mensen van wie men houdt geven nieuwe inzichten en nieuwe hoop. Zonder hen zakt de zieke gewoonlijk weg onder het gewicht van zijn of haar eigen angsten. Angst kan dodelijk zijn. Hoewel er een aantal eufemismen voor bestaan (waaronder het meest populaire woord, stress) is angst een van de meest verspreide emotionele toestanden die men tegenwoordig kent. Een van de meest schadelijke ook, trouwens. Studies tonen aan dat langdurige angst leidt tot hormonale onbalans, nierbeschadigingen, hartziekten, verkeerde manier van ademhalen en slechte stoelgang. De steun die men krijgt van vrienden en verwanten in crisisperioden is van onschatbare waarde. Eenzaamheid leidt tot wanhoop en berusting. Liefdevolle ondersteuning leidt tot doorzetting en nieuwe moed. Wanneer een ziek voelt dat men van hem houdt en om hem geeft, helpt dit om verder te gaan met de strijd. Meer nog, liefde heeft een mysterieuze en helende werking op alles wat leeft. In Space Time and Medicine bericht Dossey over een studie die uitgevoerd werd aan de Universiteit van Ohio, waar konijnen een paar maanden gevoed werden me vetrijk voedsel. Na die periode werden de kransslagaders van de konijnen onderzocht om te zien of ze last hadden van atherosclerose, vetafzettingen die de slagaders rond het hart verstoppen. De meeste konijnen hadden inderdaad acute atherosclerose. Maar bij een kleine groep van de dieren kwam de ziekte in veel mindere mate voor – tot 60% minder. De wetenschappers konden niet achterhalen hoe die kleine groep ontsnapt was aan de gevolgen van vetrijk voedsel. Het bleek dat die kleine groep konijnen iedere dag uit hun kooi gehaald was en geaaid was. Er werd heel liefdevol tegen gesproken door een van de oppassers. De wetenschappers vroegen zich af of de tederheid tegenover de kleine groep het resultaat van het experiment veranderd kon hebben. Ze besloten de hypothese te testen en deden de studie nog twee keer, waarbij ze telkens een kleine groep konijnen dagelijks uit hun kooi haalden. Die groep konijnen werd gestreeld en kreeg liefdevolle aandacht. De rest van de dieren werd alleen gelaten en kreeg hetzelfde vetrijk eten als de konijnen die liefde kregen. Het resultaat van de drie studies was identiek. De kleine groep konijnen, die met liefde en affectie behandeld werd, vertoonde een veel lagere graad van atherosclerose dan de andere proefdieren.
Maar niemand heeft een reeks wetenschappelijke studies nodig om te weten dat we een beter gevoel hebben over onszelf en over het leven wanneer men van ons houdt. Mensen die gesteund en bemoedigd worden door anderen, zijn geïnspireerd om harder te werken om de uitdagingen van het leven te overwinnen.
Stap 7: Een levensdoel
“Wanneer men hen vroeg hoe het kwam dat ze zo gezond waren, gaven ze antwoorden als ‘ik kan niet sterven voor mijn zoon afgestudeerd is’ of ‘ze hebben me te zeer nodig op mijn werk’ of ‘ik ga niet dood voor ik het probleem met mijn dochter heb opgelost’.” Uit Getting Well Again (J.P. Tarcher, 1978) van Carl Simonton.
Wat het doel van het leven is ligt natuurlijk niet vast, maar zij die het gezondst zijn in lichaam en geest hebben voor zichzelf een levensdoel bepaald. Dat doel is gewoonlijk op lange termijn te bereiken – een enkel doel of een reeks doelstellingen die enige tijd en heel veel energie vergen om ze te realiseren. De mensen die ik ontmoet heb en genezen zijn van een ernstige ziekte, konden in het begin van hun genezingsproces enkele belangrijke levensdoelen identificeren. Aanvankelijk was hun voornaamste zorg weer beter worden, maar naarmate ze sterker werden en meer vertrouwen kregen in hun capaciteit om te genezen, begonnen ze uit te kijken naar meer sociale doelen. Ze begonnen na te denken hoe ze anderen konden helpen met de kennis die ze door hun ziekte en herstel verworven hadden. Dit is een van de grote voordelen van spirituele disciplines of praktijken zoals macrobiotiek, omdat ze principes bieden om te leven en de praktische middelen om anderen tot nut te zijn. Zij die zo’n methode gebruiken om hun gezondheid te herwinnen beginnen na te gaan hoe ze hun kennis met anderen kunnen delen.
Het hebben van een levensdoel stimuleert duidelijk de wil om te leven. Er is een krachtige zelfs dwingende reden om verder te gaan, het leven krijgt een grotere betekenis. Dit doel verschaft een richting waar men zijn energie heen stuurt. Het dient niet alleen als een reden om te leven maar het wordt een gids, een leidstar, het punt waarop men zijn leven oriënteert.
Een doel om te leven verschaft de persoon een diep gevoel van tevredenheid, omdat het hem het gevoel geeft dat zijn leven betekenis heeft in de grootsheid van de schepping. Hij voelt een zekere verantwoordelijkheid om verder te gaan, om het einde uit te stellen. Een levensdoel is noodzakelijk – niet alleen voor zieke mensen, maar voor iedereen. Zonder levensdoel wordt onze energie verspreid en verspild. Met een levensdoel krijgen we helderheid, richting en een diep gevoel van tevredenheid.
Een levensdoel geeft ons het gevoel uniek te zijn en verbonden met een groter geheel. Het belet dat onze identiteit in anonimiteit verzinkt en ons werk zinloos lijkt.
Een levensdoel geeft ons het gevoel uniek te zijn en verbonden met een groter geheel. Het belet dat onze identiteit in anonimiteit verzinkt en ons werk zinloos lijkt. Carl Jung drukte het als volgt uit: “Niemand kon me de overtuiging ontnemen dat het mij opgelegd was te doen wat God wilde en niet wat ik wilde. Dat gaf me de kracht mijn eigen weg te gaan. Vaak had ik het gevoel dat ik in alle beslissende zaken niet langer onder de mensen was, maar alleen met God.”
Hoewel elk van deze stappen een positieve invloed heeft op de gezondheid, is geen enkele zo krachtig alleen als wanneer ze samen genomen worden. Dit verklaart wellicht, tenminste gedeeltelijk, waarom bepaalde methodes bij sommigen wel en bij anderen niet werken. Twee mensen kunnen dezelfde ziekte hebben en dezelfde gezonde voeding eten, terwijl maar een van hen geneest. Misschien geneest hij als gevolg van veel andere positieve veranderingen, die alle samen de voorwaarde voor genezing scheppen.
Wat echter steeds duidelijker wordt, is dat gezondheid een delicate toestand is die door elk aspect van ons leven beïnvloedt wordt. Hoe meer we de stress en moeilijkheden in ons leven in evenwicht kunnen brengen met harmonieuze relaties en eenvoudige genoegens, des te dichter komen we niet alleen bij gezondheid, maar ook bij een rijker, waardevoller bestaan.
Tom Monte (artikel oorspronkelijk gepubliceerd in East West Journal)
Dit artikel werd overgenomen uit Netelblad van september 1992 (in een vertaling van Lieve Debert). Netelblad is een uitgave van Oost West Centrum vzw, Consciencestraat 44, 2018 Antwerpen (www.owc.be).
Met dank ook aan Marijke DeConinck voor het aanleveren van dit artikel.
Bron: http://www.nvvm.org/Macroartikelen/Macro70/Zevenstappennaargezondheid.htm
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
ॐ Marianne ॐ 