Eigen Waarheid

STAAK DE STRIJD OM DE WAARHEID…

Elke ziel draag een specifieke eigen waarheid in zich.

Deze waarheid komt overeen met de waarheid van de zielengroep waar hij deel van uitmaakt, waartoe hij behoort.

Elke zielengroep draagt een eigen specifieke waarheid in zich.

Deze zielengroep is gecreëerd om alles te zijn, te ervaren, te zien, voelen en doen… waartoe ze als collectief bestemd zijn.

Dus, omdat elke zielengroep een eigen unieke waarheid draagt, kun je niet zijn, worden of uitdrukken wat niet inherent jouw waarheid of de waarheid van jouw specifieke zielengroep is.

Kortom al die zielengroepen delen specifieke ervaringen zoals bedoeld in het collectieve Goddelijk Ontwerp.

Vergeet dit nooit meer en geef jezelf en elkaar die vrijheid van uitdrukken en het vinden van die specifieke waarheid!

In liefdevolle verbondenheid – Yvonne

Advertentie

Opkomen voor jezelf

Opkomen voor jezelf

We verbinden voor jezelf opkomen
vaak met ruzie of een strijd.
Maar voor jezelf opkomen heeft alles te maken
met keuzes voor jezelf maken
en daar dan ook actie op ondernemen.

Het zijn de losse eindjes die jaren kunnen
blijven bungelen, die af en toe voorbij komen
en waarvan je weet dat je een besluit moet nemen,
maar het vervolgens toch niet doet
omdat je bang bent voor de consequenties,
voor de verandering of omdat je graag van te voren
wilt weten wat de uitkomst is.

Het leven duwt je in deze tijd naar die keuzes,
en steeds vaker komen ze tevoorschijn,
net zo lang tot een keuze maken onvermijdelijk is
en je je angst en onzekerheid gaat overwinnen.
Jij de stappen maakt, die je mag maken,
zodat je je eigen ruimte gaat innemen.

Uit het boek: Lichtflits,

 Wanneer iets niet op waarheid berust, voor wie kom je dan op? Het is slechts je Ego die zich aangevallen voelt. Van reacties komen ook weer acties zeker in ruzies en discussies die geen inhoud hebben dan alleen er winnaar uit de bus moet komen. Er bestaat er geen winnaar of verliezer omdat ieder een eigen waarheid heeft.

Angst heeft te maken met onzekerheid of zwijgen voor de goede vrede die eigenlijk innerlijk blijft voort woeden. 

Weet waar je voor staat en wie je bent. Blijf daarom altijd dicht bij jezelf en loop je nooit verloren..

Strijd..

Hoe meer discussies je vermijdt, des te groter is de strijd in jezelf..

Er bestaat geen oorlog zonder een gevecht tegen het gevoel.

Er bestaat geen oorlog zonder een gevecht tegen het gevoel.

Mensen die boos zijn hebben een pijnlijk gevoel. Je kunt niet boos zijn zonder tegelijkertijd pijn te ervaren. Iemand doet je pijn, daarom wordt je boos op de ander. Pijn is de brandstof van boosheid. Hoe meer pijn hoe bozer. Boosheid groeit uit tot woede en haat. Hoe meer boosheid, hoe meer woede en haat.

Zij die woede en haat hebben moeten wel ontzettend veel pijn hebben. Hoe zou je anders de ander kunnen haten? Hoe zou je anders anderen kunnen vermoorden?

Verdriet is pijnlijk. Verdriet wil men liever niet voelen, dus onderdrukt men verdriet. Men verdoofd verdriet door het in slaap te sussen.

Soldaten worden niet voor niets gedrild en getart. Zij moeten leren hun verdriet te onderdrukken. Verdriet is hun zwakte en kwetsbaarheid. Boosheid, woede en haat is hun sterkte. Je kunt je vijanden niet vermoorden als je verdrietig en kwetsbaar bent. Je kunt ze alleen maar vermoorden als je de ander haat.

Hoe meer verdriet er is onderdrukt, hoe pijnlijker het voelt als verdriet wakker wordt. Het gevolg van deze pijn is boosheid, woede en haat.

Het is een misvatting dat de ander je pijn doet. Het lijkt alsof de tegenpartij je een dosis pijn bezorgt. Daarom geef je de ander de schuld dat je pijn hebt en wordt je boos en woedend. Deze boosheid en woede kan een aanleiding zijn tot haat en moord.

Laten we eerlijk zijn. Hebben we in een boze bui niet allemaal wel eens een gedachte gehad waarin we de ander haatte en soms zelfs wilden vermoorden?

Maar is het wel die ander die je pijn doet? Is het niet gewoon de onderdrukte pijn die op dat moment wakker wordt? Wie onderdrukt dan de pijn? Dat doe je toch zelf en niet de ander!

Door het gedrag van de ander wordt jouw pijn wakker. Je wordt herinnert aan deze pijn. Dat vind je niet fijn en daarom word je boos op de ander. Maar is dat wel eerlijk?

Het grootste gedeelte van ons leven zijn we onze pijnlijke gevoelens aan het onderdrukken. We leveren op 1001 manieren een strijd tegen onze nare gevoelens.
Alle nare gevoelens moeten zo snel mogelijk weer in slaap gesust worden.Nare gevoelens worden dan ook massaal onderdrukt

Tja als het niet lukt om je nare gevoelens te onderdrukken, gebruiken we alcohol, medicijnen, kopen we spullen, verdovende middelen of geloven we in een of andere religie of spiritualiteit. Alles is goed als het maar de pijn verzacht en verdooft.

Het is niet voor niets dat we boos zijn als een van deze dingen ons wordt afgenomen. Op dergelijke momenten wordt hetzelfde onderdrukte gevoel gewoon weer wakker.

Is niet elke oorlog ontstaan door een aanslag op grondbezit, religie, olie, alcohol, of andere vormen van bezit? Elke oorlog is dus een aanslag op gevoel. Op dergelijke momenten wordt massaal oud zeer in mensen waker gemaakt!

Je voelt het al aan. Je kunt geen oorlog voeren als je geen strijd hebt met je eigen gevoel. Je kunt niet haten als je geen pijn en verdriet onderdrukt.

Het verdriet is vaak niet meer als verdriet wat je al heel je leven lang hebt onderdrukt. Emotionele blokkades die je hebt opgelopen in je kindertijd. Sindsdien ben je ze onbewust blijven onderdrukken en lever je een strijd tegen je gevoel. Je bent gewoonweg gewelddadig geworden tegen je eigen gevoelens.

Hoe groter de strijd hoe groter de kans op oorlog. Elke oorlog is dan ook een oorlog tegen gevoel.

Heb mededogen voor degene die strijden tegen de vijand en hiermee tegen hun eigen gevoel. Het kan niet anders dan dat er heel veel verdriet bij hen is onderdrukt. Zij lijden onder hevige pijnen.

Oorlog is kinderachtig. Het zijn emotioneel onvolwassen mensen, pubers die strijden tegen hun eigen gevoel. Dit alles over de rug van de vijand. Triest…

Ben jij in oorlog met je eigen gevoel?

Tegen welk gevoel vecht jij?

Bron: Martin de Werker, coach en therapeut

================================

Het is niet alleen pijn en verdriet dat schuilt achter boosheid, ook onmacht omdat men de situatie of gevoelens niet meester is. Dan is de makkelijkste weg om het bij een ander af te schuiven terwijl juist deze je gevoelens weerspiegelt en omhoog haalt. Vechten tegen gevoelens is vechten tegen de bierkaai. Deze strijd zal dan ook nooit gewonnen worden. Wie mensen haat, haat zichzelf..

Gevecht

Er bestaat geen oorlog zonder een gevecht tegen het gevoel.

Mensen die boos zijn hebben een pijnlijk gevoel. Je kunt niet boos zijn zonder tegelijkertijd pijn te ervaren. Iemand doet je pijn, daarom wordt je boos op de ander. Pijn is de brandstof van boosheid. Hoe meer pijn hoe bozer. Boosheid groeit uit tot woede en haat. Hoe meer boosheid, hoe meer woede en haat.

Zij die woede en haat hebben moeten wel ontzettend veel pijn hebben. Hoe zou je anders de ander kunnen haten? Hoe zou je anders anderen kunnen vermoorden?

Verdriet is pijnlijk. Verdriet wil men liever niet voelen, dus onderdrukt men verdriet. Men verdoofd verdriet door het in slaap te sussen.

Soldaten worden niet voor niets gedrild en getart. Zij moeten leren hun verdriet te onderdrukken. Verdriet is hun zwakte en kwetsbaarheid. Boosheid, woede en haat is hun sterkte. Je kunt je vijanden niet vermoorden als je verdrietig en kwetsbaar bent. Je kunt ze alleen maar vermoorden als je de ander haat.

Hoe meer verdriet er is onderdrukt, hoe pijnlijker het voelt als verdriet wakker wordt. Het gevolg van deze pijn is boosheid, woede en haat.

Het is een misvatting dat de ander je pijn doet. Het lijkt alsof de tegenpartij je een dosis pijn bezorgt. Daarom geef je de ander de schuld dat je pijn hebt en wordt je boos en woedend. Deze boosheid en woede kan een aanleiding zijn tot haat en moord.

Laten we eerlijk zijn. Hebben we in een boze bui niet allemaal wel eens een gedachte gehad waarin we de ander haatte en soms zelfs wilden vermoorden?

Maar is het wel die ander die je pijn doet? Is het niet gewoon de onderdrukte pijn die op dat moment wakker wordt? Wie onderdrukt dan de pijn? Dat doe je toch zelf en niet de ander!

Door het gedrag van de ander wordt jouw pijn wakker. Je wordt herinnert aan deze pijn. Dat vind je niet fijn en daarom word je boos op de ander. Maar is dat wel eerlijk?

Het grootste gedeelte van ons leven zijn we onze pijnlijke gevoelens aan het onderdrukken. We leveren op 1001 manieren een strijd tegen onze nare gevoelens. Alle nare gevoelens moeten zo snel mogelijk weer in slaap gesust worden. Nare gevoelens worden dan ook massaal onderdrukt.

Tja als het niet lukt om je nare gevoelens te onderdrukken, gebruiken we alcohol, medicijnen, kopen we spullen, verdovende middelen of geloven we in een of andere religie of spiritualiteit. Alles is goed als het maar de pijn verzacht en verdooft.

Het is niet voor niets dat we boos zijn als een van deze dingen ons wordt afgenomen. Op dergelijke momenten wordt hetzelfde onderdrukte gevoel gewoon weer wakker.

Is niet elke oorlog ontstaan door een aanslag op grondbezit, religie, olie, alcohol, of andere vormen van bezit? Elke oorlog is dus een aanslag op gevoel. Op dergelijke momenten wordt massaal oud zeer in mensen waker gemaakt!

Je voelt het al aan. Je kunt geen oorlog voeren als je geen strijd hebt met je eigen gevoel. Je kunt niet haten als je geen pijn en verdriet onderdrukt.

Het verdriet is vaak niet meer als verdriet wat je al heel je leven lang hebt onderdrukt. Emotionele blokkades die je hebt opgelopen in je kindertijd. Sindsdien ben je ze onbewust blijven onderdrukken en lever je een strijd tegen je gevoel. Je bent gewoonweg gewelddadig geworden tegen je eigen gevoelens.

Hoe groter de strijd hoe groter de kans op oorlog. Elke oorlog is dan ook een oorlog tegen gevoel.

Heb mededogen voor degene die strijden tegen de vijand en hiermee tegen hun eigen gevoel. Het kan niet anders dan dat er heel veel verdriet bij hen is onderdrukt. Zij lijden onder hevige pijnen.

Oorlog is kinderachtig. Het zijn emotioneel onvolwassen mensen, pubers die strijden tegen hun eigen gevoel. Dit alles over de rug van de vijand. Triest…

Ben jij in oorlog met je eigen gevoel?

Tegen welk gevoel vecht jij?

Bron: Martin de Werker ( met toestemming gedeeld)

De ergste oorlog is de strijd in en met jezelf, zo raak je nooit uitgevochten tot het te laat is en dan?….

Verhaal: vechten zonder Ego

 

Vechten zonder ego
Er was eens een beroemde kalief met de naam Omar. Hij streed al dertig jaar met zijn vijand. De vijand was erg sterk en daardoor was het bijna een levenslange oorlog.
Op een dag viel de vijand echter van zijn paard en Omar sprong boven op hem met zijn speer in zijn hand. Binnen enkele seconden had zijn speer het hart van de man kunnen doorboren en daarmee zou de oorlog in één keer zijn opgelost. Maar in dat korte ogenblik dat hij op de grond lag deed de vijand slechts één ding: hij spuugde Omar in het gelaat. Verrast greep Omar naar zijn gezicht, stond op en zei: “Morgen beginnen we opnieuw.”
Zijn vijand begreep er niets van en zei: “Hoezo? Wat mankeert je? Ik heb hier dertig jaar op gewacht en jij ook. Ik hoopte dat ik op een goede dag op jouw borst zou zitten met mijn speer in mijn hand en dat het dan afgelopen zou zijn. Ik heb die kans nooit gekregen, maar jij wel. Je had me met één klap kunnen afmaken. Waarom deed je dat niet?”
Omar antwoordde: “Dit is geen gewone strijd. Ik heb een belofte afgelegd dat ik zal vechten zonder me kwaad te maken. Dertig jaar lang heb ik zonder woede gevochten. Maar net toen je spuugde ontstak ik in woede en werd het iets persoonlijks. Ik wilde je doden, maar het ego stak zijn kop op. Tot nu toe had ik daar dertig jaar geen last van, we vochten met een bepaald doel. Jij was niet mijn vijand, het was niet persoonlijk. Ik wilde mijn doel bereiken en dat doel was niet jou doden, maar mijzelf overwinnen. Doch zojuist vergat ik het doel, jij werd mijn vijand en ik wilde je doden. Dat is waarom ik je nu niet kan doden. Mogen beginnen we opnieuw.”

Maar de oorlog is nooit meer opnieuw begonnen, want zijn vijand werd zijn vriend. En de vriend vroeg Omar: “Nu wil ik graag van je leren. Wees mijn meester en laat mij je leerling zijn. Ik wil graag leren vechten zonder me kwaad te maken.”

Verloren strijd

 

Strijden tegen ziekte is een verloren strijd die doorzettingsvermogen aantast.

Strijd

Hoe kan je andere mensen helpen met strijden wanneer je eigen strijd nog niet gewonnen is.

Kiest je ziel voor ouderschap?

 

Ik wil geen kinderen

‘Ik ben gek op kinderen, maar ik hoef ze niet zelf te hebben’ zegt een vierendertige jarige vrouw tegen me. En ze vertelt verder: ‘Veel mensen begrijpen me niet, ik kan namelijk heel goed met kinderen omgaan. Mijn man heeft vier kinderen uit vorige huwelijken. Daar ken ik er twee van, de andere twee heeft hij al jaren niet gezien. Zijn jongste, een meisje, is zeven en daar heb ik een hele sterke band mee. Ze vindt het heerlijk om bij ons te zijn, bij haar moeder ook hoor. Vind je me egoïstisch? Want dat hoor ik vaak.’

De drang van de mens om zich voort te planten is groot. Maar gelukkig niet zo groot dat dit bij iedereen een must is. Gelukkig, omdat de wereld dan overbevolkt zou zijn. Mensen kiezen heel bewust voor geen kinderen, dit kan zowel de man als de vrouw zijn. Voor mensen die de innerlijke drang hebben of hadden om wél kinderen te krijgen, is dat vaak onbegrijpelijk. Onbegrip leidt vaak tot veroordeling en dat gebeurt dan ook.
Men vindt de man of vrouw dan egoïstisch. Of denkt dat er iets mis is met de betreffende persoon. Durft zeker de verantwoordelijkheid niet aan. Of misschien kan hij of zij wel geen kinderen krijgen en zeggen ze dit maar als excuus.

We komen allemaal met een voorbestemming

Waarom kiest de Ziel er voor om zelf geen kinderen te krijgen? Het kan het effect zijn van een vorig leven. Bijvoorbeeld om niet meer de intense pijn te voelen om je kind te verliezen door afwijzing of overlijden.In mijn blog Moeders en Moederdag schrijf ik dat ouderschap niet voor iedereen is weggelegd. Wanneer je moeder of vader wordt, ben je nog niet de moeder en vader die het kind zich wenst. Het volgende klinkt tegenstrijdig, maar toch ben je de moeder en vader die de Ziel van het kind wenste. Waarom? Daar kunnen heel veel verschillende redenen voor zijn.

Volgens oude verhalen komen we allemaal in het leven met een bepaald voorgenomen doel hier op aarde. We komen op aarde met een blauwdruk, zoals dat wordt genoemd. In deze blauwdruk zit ingesloten waarom je nu in deze tijd op aarde kwam. Wat voor gaven en kwaliteiten je hebt meegenomen en welke je wilt eigen maken of verder ontwikkelen. Je Ziel kent deze blauwdruk en weet welke uitdagingen je tegen zult komen, wat je wilt ontvangen en geven in dit leven. In contact met onze Ziel kunnen we er achter komen wat ons doel hier op aarde is. Met welke missie we hier zijn gekomen. De één is gekomen om zelf moeder of vader te zijn. De ander is gekomen om voor andermans kinderen iets te betekenen.

Waarom kiest de Ziel er voor om zelf geen kinderen te krijgen? Het kan het effect zijn van een vorig leven. Bijvoorbeeld om niet meer de intense pijn te voelen om je kind te verliezen door afwijzing of overlijden. Geen kinderen krijgen betekent niet dat je nooit met kinderen te maken zult krijgen. Wellicht heb je er voor gekozen om je beschikbaar te stellen voor het welzijn van jeugd en/of volwassenen, of voor een bijzondere opdracht.

Mijn kind wil geen contact meer met me

Soms keren kinderen de ouders de rug toe en laten jaren of misschien zelfs nooit meer iets van zich horen. Hoe ouders ook contact proberen te zoeken, ze worden elke keer afgewezen. Voor veel ouders geeft dit veel verdriet, frustratie of boosheid. Toch is dit ook de blauwdruk van zowel de ouders als het kind. Het kind dat in het leven zijn weg wil vinden, zonder steun of ingrijpen van de ouders. En de ouders die op dat moment eveneens een andere weg dienen in te slaan, zonder het kind. Ook al begrijp je niet waarom, het hoort bij je blauwdruk. Al zeg je: Ja, dat kan wel zijn, maar ik kies hier niet voor. Toch kiest je Ziel hier wel voor, zoek naar het ‘waarom’. Eens zul je dat ontdekken, dat kan echter jaren duren.

Er ontstaat een innerlijke strijd wanneer we het leven willen zoals we het hebben geleerd. Of hoe we denken dat het zou moeten zijn (meestal ingegeven door anderen). Ieder mens is uniek en heeft zijn of haar unieke levenspad. Dus je kunt niet stellen ‘zus of zo hoort het nu eenmaal’ of ‘zo zou het moeten zijn’, want dat is per persoon verschillend. Daar kan bij horen dat je wel of geen kinderen krijgt of dat kinderen je de rug toekeren, ook al zou je op dat moment anders willen.

Volg je blauwdruk

Hoe meer we ons leven laten leiden door ons geprogrammeerde verstand, en niet door onze Ziel ofwel ons innerlijk weten, hoe meer we afwijken van onze blauwdruk. Hoe meer je vertrouwt op je verstand en dingen mentaal probeert te verklaren, hoe meer je jezelf uitput of verward raakt.

Wanneer we onze blauwdruk volgen, wil dat niet zeggen dat ons leven alleen nog maar bestaat uit geluksmomenten. Immers onze leermomenten blijven doorgaan, maar we volgen wel onze Zielsbestemming. Ons innerlijk weten weet wat het beste voor ons is. Soms vergeten we daar naar te luisteren. Bijvoorbeeld door de verplichtingen die we onszelf opleggen (verjaardagen, feesten, perfectie, druk-druk-druk, enz.). En voor we het weten leven we in een opgelegd of oud patroon. Wanneer je te lang een patroon volgt dat niet past bij je Zielsbestemming, leidt dat tot innerlijke conflicten. Het kan zelfs leiden tot een burnout of heftige midlife crisis. Maar er kunnen ook uiterlijke conflicten ontstaan.

Wanneer op een gegeven moment heftige, ingrijpende gebeurtenissen je leven in de war gooien, komt er een ommekeer en brengt het je terug naar het volgen van je blauwdruk. Je hart gaat open en een diepgaand begrip ontwikkelt zich. Deze perioden, gebeurtenissen of momenten zijn er in je leven om je ‘Zielenpad’ weer te kunnen volgen.

Lieve groet,
Daisha

In het NU

 

Je pogingen om meer in het Nu te zijn
creëren weer een nieuwe zoektocht, een nieuwe strijd.
Je bent altijd al in het Nu; hoe zou je er aan kunnen ontsnappen?
Zelfs het streven om in het Nu te zijn speelt zich af in het Nu.
Zelfs het gevoel niet in het Nu te zijn speelt zich af in het Nu.…
Met andere woorden: De poging om in het Nu te komen
is op zichzelf alweer een gevecht tegen wat er in dit moment is.

Erik van Zuydam

(uit “De Ontdekking van het Nu” – uitg. Ankh Hermes)