De smartphone-paradox – altijd verbonden en toch eenzaam

Je gezicht baadt continu in blauw licht. Je appt, je Instagramt, je Facebookt en Twittert. Zoveel menselijk contact – en toch voel je dat er iets mist. Je voelt je eenzaam. Hier lees je hoe je dat probleem aanpakt.

Zoveel contact en toch eenzaam

Ik heb het geluk dat ik niet functioneer op sociale netwerken. En ik heb het geprobeerd. Sterker nog – ik heb mezelf gepusht. Ik vond dat ik meer moest Twitteren, meer delen op Facebook en mijn best moest doen om Instagram te begrijpen of eindelijk verliefd te worden op Pinterest.

Maar het lukte niet. En bij nader inzien ben ik daar blij mee.

Social media en de constante stroom van inkomende apps maakt me onrustig. En dat begreep ik niet, aangezien iedereen om me heen het zo geweldig leek te vinden. Maar inmiddels begin ik ook dat beter te begrijpen. De mensen om mij heen zijn niet zozeer dol op social media en appen – ze zijn verslaafd.

De nieuwigheid is er inmiddels vanaf. De smartphone begint zijn vaste plek te krijgen in onze cultuur. En deze innovatie heeft onze interactie met elkaar ingrijpend veranderd.

Je merkt het in de trein. Mensen gaan zitten, grijpen direct naar hun broekzak, en swipen door de laatste updates op Facebook. Dat geldt zelfs voor mijn moeder. Zodra ze gaat zitten floept ze de hoes van haar iPad en scrolt ze door de lijst van eindeloze leukigheid. Terwijl mijn vader aan de andere kant van de kamer hetzelfde doet op zijn iPad.

Verslaafd aan de updates. Aan de kijkjes in andermans leven. Aan de leuke nieuwtjes, gekke filmpjes en opvallende infographics. Aan het vreemde gevoel van verbondenheid.

Voel je je soms eenzaam – zelfs als je verbonden bent met tientallen mensen? Zelfs als je elke dag mensen ontmoet? Probeer dan eens een paar van deze tips. Mogelijk helpt het je dat gevoel van leegte op te vullen, en je echt verbonden te voelen met de wereld om je heen.

1. Welke mensen maken je blij?

Denk daar eens over na. Van alle mensen in je leven – online en offline – welke bezorgen jou het meeste geluk? Welk handjevol mensen zijn het meest belangrijk voor je?

In mijn geval is dat Billy, een handjevol goede vrienden en mijn directe familieleden. Er zijn een heleboel mensen in mijn leven die ik geweldig vind. Maar dat groepje mensen heb ik nodig om me gelukkig te voelen.

Wat zou er gebeuren als je meer tijd met deze mensen zou doorbrengen? En dan bedoel ik niet via de app of een social network. Maar echt face-to-face contact.

Echte gesprekken voeren. Samen dingen doen, dingen beleven, eten, knuffelen, huilen, lachen en elkaar helpen.

Ik kan je wel vertellen wat er zou gebeuren: je zou je minder eenzaam voelen.

2. Besteed minder tijd alleen

Tijd die je doorbrengt met je smartphone is tijd alleen. Ook als je met je beste vriendin op de bank zit. Dat klinkt misschien overdreven, maar onderschat de kracht van aandacht niet.

Soms zie ik hoe goede vrienden samen zijn terwijl ze zich allebei begraven in hun smartphone. Aan het appen met andere ‘vrienden’ (die blijkbaar interessanter zijn), foto’s aan het posten van hoe ‘gezellig’ ze het samen hebben.

Je kunt je eenzaam voelen te midden van duizenden mensen. En dat is precies wat er bij veel mensen gebeurt. Wat je nodig hebt is niet meer mensen om je heen. Wat je nodig hebt is aandacht.

Kijk omhoog van je scherm. Je bevindt je in een wereld vol met fantastische mensen. Mensen die dolgraag meer contact hebben, meer aandacht ontvangen.

Als je samen met mensen bent, wees dan samen met die mensen. Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal. Laat dat lichtgevende plankje in je zak, tenzij het je interactie verrijkt (zoals samen foto’s kijken).

Je smartphone niet gebruiken in gezelschap is een eenvoudige gewoonte. Een gewoonte die steeds zeldzamer wordt. Gun jezelf de rust, en geef het voorbeeld aan je vrienden. Zodra ze door krijgen dat jij ze volledige aandacht geeft, krijgen ze zelf minder behoefte om hun smartphones erbij te pakken.

3. Wees af en toe echt alleen

Waar je smartphone je een vals gevoel van menselijk contact bezorgt, geeft afstand van je smartphone je een vals gevoel van eenzaamheid.

Met de smartphone in de hand zijn veel mensen nooit echt verbonden en tegelijkertijd ook nooit echt alleen.

Het is belangrijk dat je je echt verbonden voelt. En het is belangrijk dat je af en toe echt alleen bent. Je weet wel, zoals in de jaren ’80 als je de deur uit ging. Een simpel uitstapje naar een café, het winkelcentrum, het bos, de supermarkt of de bibliotheek betekende volledige onbereikbaarheid.

Een ongrijpbare onbereikbaarheid die ruimte geeft aan nadenken, creativiteit, concentratie en psychische rust.

Vergeet je telefoon wat vaker. Wees rebels – laat hem thuis. Of wees iets minder rebels, en schakel je mobiele internet uit voor de dag. Niet alleen kun je zo beter alleen zijn – je kunt zo ook beter aandacht geven aan de mensen die je tegenkomt gedurende je ‘onverbonden’ dag.

4. Ontwikkel je sociale vaardigheden

Veel onzekere mensen zien de smartphone als een uitvlucht. Je kunt sociaal zijn zonder het ingewikkeld te maken. Menselijk contact zonder de vuiligheid. Makkelijk. En bovendien wenselijk – omdat je dankzij deze afstand jezelf beter voor kunt doen dan je bent. Veel socialer, gezelliger en spontaner.

Via messaging en social media kun je zijn wie je van binnen bent. Wie je zou zijn als je niet zo onzeker zou zijn in de ‘echte’ wereld.

Het enige probleem is dat de realiteit je vroeg of laat inhaalt. Je onzekerheid gaat niet weg. Hij wordt groter. En je sociale vaardigheden worden zwakker. En ondertussen groeit het gevoel van leegte en eenzaamheid in je hart.

Hoe doorbreek je deze neerwaartse spiraal? Door te investeren in je sociale vaardigheden. Leer de kunst van het aanknopen van kletspraatjes. Leer wat je kunt zeggen, hoe je contact kunt maken, hoe je een betere luisteraar wordt en hoe je omgaat met ongemakkelijke situaties.

Hoe beter je sociale vaardigheden, des te groter je vermogen om die leegte op te vullen en je eenzaamheid te verhelpen.

5. Voel je verbonden op een nieuwe manier

Ja, die smartphone in je zak geeft je het gevoel verbonden te zijn met de hele wereld. Maar weet je wat? Dat kun je ook ervaren zonder smartphone. Sterker nog – de manier van verbondenheid waar ik het over heb ervaar je alleen zonder smartphone.

Waar ik het over heb? Simpele mindfulness. Je aandacht in het hier en nu houden. Je verwonderen over de schoonheid van de wereld. En echt van binnen voelen dat alles met elkaar in verbinding staat. Dat je deel uitmaakt van een prachtig ecosysteem in een omvangrijk heelal.

Overal is leven. Planten, vogels, insecten, mensen. Kijk een ander diep in de ogen, en besef dat we meer hetzelfde zijn dan verschillend. Dat we allemaal zijn ontstaan uit hetzelfde sterrenstof, en dat we in de basis allemaal worstelen met dezelfde vragen, gevoelens en problemen.

Dit gevoel van verbondenheid is vluchtig. Soms voel je het, en soms is het weg. Maar het helpt je snel opladen. Het helpt je beseffen dat je niet alleen bent – dat je dat nooit geweest bent. En dat je smartphone je dit gevoel van verbondenheid nooit kan geven.

Kijk omhoog en ga de wereld in

 Een kusje en een hartje, het is een van de meest populaire emoji’s op dit moment. Ik ontvang hem regelmatig van vrienden en familie – en ik ben er altijd blij mee.

Maar toch – ik krijg liever de echte kus, en de echte knuffel. De echte tranen van het lachen. De echte glimlach.

Want weet je, het voelt tóch anders. Het heeft meer waarde, meer diepgang en het vervult de echte behoefte naar warmte, liefde en aandacht. Meer smartphone gaat je eenzaamheid niet oplossen. Echt menselijk contact wel.

Ook al is het soms eng en ingewikkeld.

Bron: https://sochicken.nl/eenzaam?

Advertentie

Tekst: Media

Zo die komt ff binnen en zo waar! Vooral Facebook is erom bekend, en grotere digitaal roddelblad is er niet. Wie zich graag laat zien, zal het ook te horen (lezen) krijgen.

Ben jij er voor je kinderen?

 

Door Dr. Lisa Firestone.  Nederlandse vertaling door Richard, voor Nieuwetijdskind.com ©2014

Recent onderzoek van gezinnen in fast food restaurants toont aan dat 70 procent van de ouders tijdens de maaltijd afgeleid zijn door hun mobieltjes. Ondertussen klaagden en misdroegen de kinderen zich, ze waren in een vervelende bui en gooiden zelfs met eten naar hun ouders. Het gebruik van smartphones is zo erg toegenomen, mensen zijn nauwelijks nog in staat om hun maaltijd te nuttigen zonder te sms’en, twitteren of te internetten. Inloggen op Facebook betekent vaak uitloggen van welke interactie dan ook met degene met wie je aan tafel zit. We moeten ons echt gaan afvragen wat zo’n enorme afleiding voor gevolgen heeft voor de volgende generatie.

Van begin af aan hebben baby’s de aandacht van de ouders nodig, niet alleen om te overleven, maar ook om goed te gedijen. Opvoeden betekent niet enkel voorzien in de behoeften van het kind door het eten en kleren te geven en luiers te verschonen. De uitkomsten van experimenten in de jaren zeventig – geleid door beroemde onderzoekers naar ontwikkelingen van kinderen – laten duidelijk zien wat de schadelijke effecten zijn op emotioneel en sociaal vlak en welke impact het heeft op de verdere ontwikkeling van het kind als de moeder niet langer meer om het kind geeft. Andere studies hebben aangetoond dat afspiegeling van genegenheid, waarbij de moeder met haar kind communiceert met een hoge mate van aandacht, gevoeligheid en respons resulteert in baby’s die hoog scoren op prosociaal gedrag en sociale verwachtingen, terwijl kinderen wier moeders communiceren met een lage mate van aandacht, gevoeligheid en respons ook lager scoren op prosociaal gedrag en sociale verwachtingen. Denk eens aan de lege blik die je op je mobiel werpt. Hoe vaak kijkt je kind niet naar je in afwachting van response, als je eigen gezicht uitdrukkingsloos is of wanneer je duidelijk naar iemand anders reageert?

Kinderen zoeken mogelijke respons. Vanaf de geboorte spiegelen zij zich gelijk al aan de expressies van hun ouders. Ze kijken in je ogen, wachtende op een reactie Deze respons zorgt voor verbindingen tussen de hersencellen en neuronen.  De verbindingen resulteren in expressies bij het kind, de expressies vanuit zijn belevingswereld. Een goed afgestemde reactie van de ouder of de verzorger stelt het kind in staat om zich gezien en veilig te voelen, en het kan zijn eigen sociale vaardigheden ontwikkelen. Een gebrek aan respons (bijvoorbeeld door ouders die aanhoudend met hun mobieltjes bezig zijn) leidt tot breuken in hun hechtingspatronen. Hechtingspatronen zijn ingebouwd in het kind en dienen later als model in volwassen relaties. De mate van gehechtheid bepaalt hoe het kind omgaat met zijn sociale behoeften. Kinderen die genegeerd worden (zoals in de bovengenoemde experimenten) of van wie de ouders niet op de juiste manier communiceren kunnen ongewenste patronen ontwikkelen die hen in hun verdere leven parten gaan spelen.

Ouders die zijn afgeleid door hun mobieltjes zijn nauwelijks afgestemd op hun kinderen. Hiermee gaan ze voorbij aan het kwetsend effect van het negeren van de emoties van het kind. Ook het gevoel van eigenwaarde van het kind wordt hiermee aangetast. Tijdens gesprekken gaven kinderen blijk van verveling, omdat zij niet in staat waren op te boxen tegen de aandacht die de ouders hadden voor hun mobieltjes in plaats van voor hun kinderen. Hun gevoelens t.a.v. de telefoons wisselen tussen vijandigheid (noemen het “domme telefoons”, en verlangen (concurreren met de ouders en de telefoon zelf). De kinderen van het fast-food restaurant werden flink onrustig, steeds rumoeriger en misdroegen zich om de aandacht van de ouders te krijgen. En wat doen ouders vaak als reactie op de frustratie van hun kind? Helaas overhandigen zij het kind hun mobieltje en zo leert het op zijn beurt de sfeer te bederven en zich af te sluiten, net zoals de ouders het deden.

Volgens de American Academy of Pediatrics “brengen kinderen van vandaag gemiddeld zeven uur per dag door met entertainment media, waaronder tv’s, computers, telefoons en andere elektronische apparaten… Studies hebben aangetoond dat overmatig mediagebruik kan leiden tot aandachtsproblemen, school problemen, slaapstoornissen en eetstoornissen en obesitas.” Terwijl sommige technologieën kunnen helpen met leerproblemen, zijn andere technologieën een bedreiging voor de vaardigheden van onze kinderen. Televisie bijvoorbeeld wordt gelinkt aan aandachtsproblemen bij kinderen. Studies hebben aangetoond dat 1- tot 3-jarigen die blootgesteld zijn aan de tv meer kans op ADHD hebben dan 7-jarigen.

Los van de risico’s op de ontwikkeling zijn er sociale en psychologische gevolgen om bij stil te staan. Het “inpluggen” van een kind in de technologie kan het kind doen leren dat het niet eens een paar minuten kan verdragen zonder entertainment. Het kan een afhankelijkheid creëren die hem verder verschuift van vertrouwen op face-to-face menselijke interactie en zelfs van zijn eigen verbeelding. Bovendien kan dit het kind wegvoeren van vaardigheden voor een innerlijk bewustzijn (mindfulness) die zouden moeten leiden naar een gelukkiger en gezonder leven.

Mindfulness beschrijft de mentale toestand van het bewustzijn – afstemming of de gevoeligheid van de ene persoon op de geest van een ander persoon. Mindfulness helpt mensen om meer te leven in het moment in een langzamer tempo, met minder stress en een betere algemene gezondheid. Als de technologie ons van de verbinding wegneemt, dan creëren we daarmee een generatie die veel minder bewust is, egocentrischer, narcistischer, snel verveeld.

Van sociale intelligentievaardigheden wordt verder vermeld dat zij een betere graadmeter zijn voor succes in het leven, zelfs beter dan IQ. Deze vaardigheden zijn onder andere het kennen van de emoties (zelfbewustzijn), omgaan met emoties, het motiveren van jezelf, het herkennen van emoties bij anderen en omgaan met relaties. Zou het kunnen zijn dat als kinderen teveel naar de schermen kijken zij daarmee beroofd worden van de interactie die nodig is om hun sociale intelligentie op te bouwen?

Als ouders moeten we ons deze vragen stellen, in het digitale tijdperk zijn deze vragen van groot belang ten aanzien van het opvoeden van onze kinderen. Echter, door de antwoorden hierop hoeven we niet meteen in paniek te raken en er van uitgaan dat er niets aan te doen is. Wat we kunnen en moeten doen is om meer van onszelf bewust te worden, om zo een betere aansluiting met onze kinderen te scheppen. Dit betekent niet dat we moeten overdrijven in ons ouderschap, aangezien onze samenleving die neiging heeft. Wat telt is de tijd die we met onze kinderen doorbrengen, onze telefoons wegleggen en echt naar onze kinderen kijken, luisteren naar wat zij te zeggen hebben en hen laten weten dat zij gehoord en gezien worden. En als het gaat om technologie, moeten we het goede voorbeeld geven door ze te laten zien in plaats van ze te vertellen hoe we op gezondere manieren deze “onvermijdelijke” apparaten in ons leven kunnen integreren.

www.nieuwetijdskind.com ©2014, overname is toegestaan mits het artikel ongewijzigd blijft en www.nieuwetijdskind.com als bron vermeldt wordt.

Het is de realiteit, mensen maar ook ouders gaan steeds meer leven met hun mobieltje of smartphone. Het is een verslaving geworden in deze tijd waar veel mensen niet meer zonder kunnen. Daardoor wordt vergeten wat belangrijk is, het leven zelf en vooral kinderen die hard aandacht en liefde nodig hebben. En zo gaan kinderen van deze verslaafd aan mobieltje ouders, hun eigen leven leiden, hun aandacht elders of op een negatieve manier zoeken.

Zelf ben ik geen mobielverslaafde, wanneer mijn kinderen me nodig hebben, al zijn ze volwassen, dan ben ik er ook met volle aandacht. 

29 Tips om gesprekjes te voeren met iedereen

 

Zou je beter willen worden in praten met vreemden, in het voeren van luchtige gesprekken? Weet je vaak niet wat je moet zeggen? In dit artikel geef ik 29 tips die je helpen gesprekken aan te knopen met iedereen.

Slap geouwehoer blijkt essentieel voor een geweldig leven

Ja. Dat had ik nooit gedacht. Ik was van huis uit niet zo goed in ‘gesprekjes aanknopen’. Toen ik volwassen begon te worden besefte ik dat ik graag beter wilde worden in sociale vaardigheden. Ik observeerde de ‘sociale helden’ in mijn leven. Mensen die met iedereen praten, die altijd iets leuks te vertellen hebben, waarbij het nooit stil valt en er geen awkwardness ontstaat.

Maar ik had twee problemen:

1. Ik wist niet waar ik het in hemelsnaam over moest hebben met vreemden;
2. Ik vond het vreemd om luchtige gesprekjes te voeren zonder ‘echte inhoud’.

Meestal als ik in gesprek kwam met iemand, bijvoorbeeld een voorbijganger bij de bushalte, dan liep het al snel uit op stilte. Awkward!

Maar gaandeweg begon ik te leren van de ‘small talk’ experts. Ik ontdekte niet alleen dat gesprekjes aanknopen – over koetjes en kalfjes praten – makkelijker is dan ik dacht. Ik ontdekte ook dat het ontzettend leuk was. Het hielp me om nieuwe relaties op te bouwen, en in het dagelijks leven helpt het me simpelweg meer te genieten van mijn dagen.

Nu ben ik zo’n irritant persoon die regelmatig praatjes aanknoopt. Oké, niet met iedereen. Maar zodra mensen zin lijken te hebben in een gesprekje, haak ik er altijd op in. Laatst liep zo’n luchtig gesprekje in een koffiezaakje uit op een super inspirerend filosofisch gesprek. Zomaar, met een wildvreemde. Ja, dat geeft me een geweldig gevoel. En het maakte me weer eens duidelijk hoe krachtig ‘small talk’ eigenlijk is.

Koetjes en kalfjes – small talk – als sociale lijm

In een recent artikel (Zo kickstart je je persoonlijke ontwikkeling – 6 Tips) vroeg soChicken lezer Ronald om meer ‘small talk’ tips, en ik vond dat een goed plan. Dus hier komen ze. Hij hoopte op briljante inzichten, en ik hoop dat ik aan die – vrij hoge – verwachting kan voldoen. Laten we eens kijken.

Laat ik om te beginnen even duidelijk maken waar we het hier over hebben. Wat mij betreft is de kunst van ‘koetjes en kalfjes’ het vermogen om verbinding te maken met alle mensen om je heen. Je kunt dit soort gesprekjes gebruiken om nieuwe mensen te leren kennen, om je bestaande relaties te verbeteren, om meer gezelligheid in je dag (en die van anderen) te brengen en om jezelf te verrijken en te leren van de mensen om je heen.

Als je jezelf wijs maakt dat dit soort gesprekjes nutteloos zijn, dan doe je jezelf tekort. Ze zijn namelijk ontzettend nuttig. Het is de lijm die je sociale netwerk bij elkaar houdt. Je komt niet binnen bij mensen om vervolgens direct te beginnen over hun meest kwetsbare meningen, gevoelens en ervaringen. Je gebruikt leuke, luchtige gesprekken om de band te versterken, wederzijds vertrouwen op te bouwen, gemeenschappelijke interesses te vinden en zo dichter bij elkaar te komen.

29 Tips om een koetjes en kalfjes superster te worden

Oké, klinkt goed. Tijd voor tips. Dit zijn de tips die ik zelf heb toegepast en die het best werkten.

1. Geef je gesprekspartner de hoogste prioriteit. Goede sociale contacten ontwikkel je wanneer je in het hier en nu leeft. Breng jezelf in het moment door je even op je ademhaling te richten, of door bijvoorbeeld je vingers over elkaar te wrijven en je te richten op dit gevoel.
2. Mensen zien het direct in je ogen als je even afgeleid bent. En dat vermindert het gevoel van contact en verbondenheid. Houd je hoofd volledig bij je gesprekspartner, en verontschuldig je netjes als je iets anders moet doen (zoals een telefoon opnemen).
3. Er zijn weinig mensen die volledige aandacht hebben voor anderen. Zodra jij dit kunt opbrengen, geef je mensen direct een fijn gevoel.
4. Oké, en wat moet je zeggen? In de eerste plaats: relaties worden opgebouwd door gemeenschappelijke factoren. Hoe meer gemeenschappelijke factoren je kunt vinden (en ter sprake kunt brengen), des te hechter het contact zal worden.
5. De meest voor de hand liggende gemeenschappelijke factor is het weer. Daarom is dat zo’n populair gespreksonderwerp. Het werkt, maar het is een beetje afgezaagd. Maar goed, soms heb je niets beters voorhanden. Dan is het weer een prima uitgangspunt. Lekker luchtig.
6. Andere gemeenschappelijke factoren: een gezamenlijke vriend (“Waar ken jij Piet van?”), een gezamenlijk probleem (“Is het WiFi bij jou ook zo sloom?”), een gezamenlijke locatie (“Wat is het mooi opgeknapt hier he?”), een gezamenlijke interesse (“Hé, wat leuk, dat boek heb ik ook gelezen!”) etc.
7. Ga de conversatie niet in om te praten. Ga erin om de ander te leren kennen.
8. Het is de kunst om de ánder te laten praten. Zéker als jij niet weet waar je het over moet hebben.
9. Dat betekent dus dat je niet je verhaal komt doen. Het betekent dat je interesse toont. En dat is eigenlijk heel eenvoudig.
10. Interesse tonen betekent vragen stellen (zie tip 6 voor een paar voorbeelden) en oprecht interesse tonen in de antwoorden.
11. Door vragen te stellen breng je anderen aan het praten. Mensen vinden het héérlijk om te praten, vooral over zichzelf. Dat geldt voor mij ook trouwens. Maar ik heb geleerd dat mensen liever naar zichzelf luisteren dan naar mij. En dat is prima, want ik heb ook geleerd dat luisteren veel interessanter is dan praten. Je steekt er veel meer van op en je maakt er meer vrienden mee.
12. Stel dus geen gesloten vragen, want dan zijn mensen snel uitgepraat. Stel open vragen. “Wat doe je eigenlijk in het dagelijks leven?” “Oh ICT, interessant. Dan ben je zeker druk met beveiliging n.a.v. het NSA schandaal?”
13. Blijf doorvragen, voor je het weet heb je een leuk gesprek op gang, en leer je de ander stukje bij beetje kennen.
14. Maak er geen interview van. Natuurlijk is het de bedoeling dat je zelf ook wat bijdraagt aan het gesprek. Maar geef de ander de leiding. Laat de ander bepalen wat jouw inbreng in het gesprek wordt. Als iemand graag praat, laat diegene dan lekker praten, en luister.
15. Veel gesprekken zijn geen gesprekken. Het zijn twee mensen die allebei wachten op hun beurt om te praten. Ze luisteren niet of nauwelijks, maar injecteren constant hun eigen ervaringen en meningen in het gesprek. Doe dat niet. Ik heb mensen in mijn omgeving die dat constant doen, en dat stoot enorm af.
16. Als ik zeg: “Ik ben vanochtend met m’n hond naar de dierenarts geweest”, dan is het logisch dat de ander iets vraagt als: “Oh jee, waarvoor?”. Bij sommige mensen krijg je echter een reactie als: “Ja, ik ook vorige week, was nog een heel verhaal want… blablabla.” En vervolgens gaat het gesprek over de hond van de ander. Als dat gebeurt, dan weet je dat de ander geen interesse heeft in jouw leven. Als dat constant gebeurt, dan ontdek je dat diegene niet bij je past. Wees dus niet zo’n persoon.
17. Maak er een gewoonte van om jezelf voor te stellen. Het is een dooddoener om even rond te zwaaien op een feestje “Hallo allemaal, ik doe het even zo, gefeliciteerd!” Dat is makkelijk, maar het is vervolgens een stuk moeilijker om leuke gesprekken op gang te krijgen. Vooral omdat iedereen direct het gevoel heeft dat jij geen sociaal persoon bent. Ga dus gewoon even rond, stel jezelf voor en doe je best om de namen te onthouden.
18. Sta je te praten en komt er een derde persoon bij staan die je nog niet kent? Onderbreek dan even het gesprek: “Sorry, maar wij hebben nog geen kennisgemaakt, hai, ik ben Piet.” Jezelf niet voorstellen is bijna altijd meer awkward dan je wel voorstellen. Zelfs als de situatie ongemakkelijk aanvoelt. Jezelf voorstellen aan anderen is altijd een goed uitgangspunt.
19. Kijk de ander in de ogen terwijl je een hand geeft. Als je het moeilijk vindt om een goede hand te geven, oefen je coördinatie dan met een goede vriend. Leg uit dat je je eerste indruk wilt verbeteren en dat je even wilt oefenen met handen schudden. Geef elkaar gewoon een paar keer een hand en merk hoe het steeds beter gaat.
20. Besef dat je fouten gaat maken. Dat er ongemakkelijke situaties zullen ontstaan. Dat je een paar keer op je bek zult gaan. Dat hoort erbij. Maar maak je geen zorgen, mensen vergeten snel. En weet je, als je wilt kunt je er zelfs van genieten.
21. Neem jezelf niet te serieus. Lach om jezelf als je iets raars doet of zegt, en wees gewoon eerlijk. Als je iets raars zegt, leg dan gewoon even uit hoe dit tot stand kwam: “Oh, joh, sorry! Wat genant zeg, haha! Ik dacht het vooral omdat je alcoholvrije wijn dronk. Nu lijkt het net of ik je dik vindt! Maar je moet dus nog rijden, waar woon je dan?”
22. Het onthouden van namen is heel belangrijk. Als iemand zich voorstelt, luister dan goed naar de naam. Als je de naam niet goed kon verstaan, vraag dan gewoon nog even: “Sorry, wat was je naam?” Herhaal vervolgens de naam nog een paar keer in je hoofd. Ben je later iemands naam vergeten? Vraag er dan gewoon nog even om, en leg uit dat je het moeilijk vindt om namen te onthouden. Niets aan de hand.
23. Eerlijk en open zijn werkt het best. Probeer je niet beter voor te doen dan je bent. Wees gewoon jezelf. Mensen praten graag met echte mensen. Ze maken graag echt contact. Als jij je anders voordoet dan je bent, dan hebben mensen dat vrij snel in de gaten en verliezen ze hun interesse.
24. Eerlijk en open zijn betekent ook kwetsbaar zijn. Want als je echt laat zien wie je bent, en mensen vinden het niet leuk wat ze zien, dan betekent dat dus dat ze jou niet leuk vinden. Dat kan pijnlijk voelen. Maar besef dat mensen je meestal leuker vinden als je jezelf bent, en besef ook dat niet iedereen je vriend hoeft te zijn. Hoe meer je bepaalde mensen afstoot, des te groter de kans dat je andere mensen juist weer sterker aantrekt.
25. Laat je ego los. Dat klinkt makkelijker dan het is, maar het is wel belangrijk. Probeer niet constant je gelijk te krijgen. Probeer andere mensen niet de les te lezen. Probeer niet overal een discussie van te maken. Je versterkt de band als je gemeenschappelijke factoren vindt. Door je af te zetten tegen anderen, verslechter je de band in veel gevallen. Ben je het niet eens over een onderwerp? Prima, ga door naar een ander onderwerp om het gemeenschappelijke gevoel weer te herstellen.
26. Beweeg in de conversatie van luchtigheid naar meer diepte. Een gesprek begint bij feiten. Het weer, je werk, het vinden van een parkeerplaats, de plek waar jullie zijn etc. Vervolgens kun je verder bewegen naar meningen (waarbij je aftast waar de ander staat), en vervolgens kun je verder gaan naar gevoelens. Dat is soms makkelijker dan andere keren. Het is het niveau van gevoelens waarop je het ego voorbij gaat, en echt een betekenisvolle connectie tot stand kunt brengen. Het is ook het meest kwetsbare gedeelte van iemands leven, dus je komt hier pas wanneer jullie elkaar vertrouwen.
27. Je bouwt vertrouwen door zelf open te zijn over je eigen meningen en gevoelens. Wanneer jij de deur opent, zal de ander ook sneller geneigd zijn om dat te doen. Maar gooi niet ineens alle kleppen open, dat stoot mensen af. Open jezelf stap voor stap, stukje bij beetje, en laat de ander hetzelfde doen. Voor je het weet bouwen jullie samen een mooie band op.
28. Stel jezelf regelmatig bloot aan sociale situaties. Oefen zo vaak als je kunt. Begin klein, bouw je skills en zelfvertrouwen langzaam op, en merk hoe je steeds beter wordt in het aanknopen van gesprekjes.
29. Weet dat de meeste mensen het heerlijk vinden om meer contact te hebben met de mensen om hen heen. Dat geldt voor je vrienden, voor je familieleden en voor vreemden op straat. Iedereen wordt blij van een glimlach, een vrolijke goedemorgen, een gezellig gesprekje. Iedereen vindt het fijn als een ander oprecht interesse in je toont. Dat geeft je het gevoel dat je speciaal bent, dat je waardevol bent. En het is geweldig als jij anderen dit gevoel kunt geven. En hoe meer je met mensen omgaat, des te sterker je begint te beseffen dat het ook waar is. Iedereen is speciaal, iedereen is waardevol. En iedereen is het waard om van gehouden te worden.

Luchtige gesprekjes zijn ontzettend waardevol. Het is altijd het begin van iets moois, en hoe beter je wordt in contacten leggen, des te meer magie je leven zal krijgen. Je vindt mensen die bij je passen, je maakt kennis met nieuwe denkbeelden, je beleeft meer plezier met mensen en je hebt een sterker sociaal vangnet.

Bron: http://sochicken.nl/koetjes-kalfjes

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Niet iedereen is gediend van luchtige gesprekjes en kan je flink je kop stoten.

Aan de andere kant zijn het leuke tips om eens uit te proberen.