Een woedeaanval. Hoe kan je dat voorkomen?
Op het moment dat je een woedeaanval hebt kun je eigenlijk niets doen dan deze te laten passeren. De aanval gaat namelijk geheel automatisch. Meestal denk je er niet bij na. Er ontploft gewoon iets. Je raakt dan alle controle kwijt.
Kortom een woedeaanval overkomt je. Het is een automatische reactie van je lichaam en reptielenbrein.
Het is allemaal vergelijkbaar alsof je bijna valt of bijna een ongeluk hebt. Op dat moment reageert je systeem ook automatisch en is er geen tijd om na te denken. Pas achteraf wordt de verhalenmaker in je hoofd wakker.
Er is vaak maar iets pietluttigs nodig om de woedeaanval af te vuren.
Vaak geven we hetgeen de aanval opwekt de schuld. Meestal is de gebeurtenis echter slechts de druppel die de emmer doet overlopen. De woede is meestal niet in verhouding tot de daad.
De woedeaanval is vergelijkbaar met een fietsband die te hard is opgepompt. Het heeft maar een klein scherp steentje nodig om te klappen. Het steentje is niet het probleem. Wel het te hard oppompen van de fietsband.
Wat en wie pompt de fietsband op?
Niemand maar dan ook niemand kan jou een slecht gevoel geven. Nergens op de wereld is een slecht gevoel te koop. Er is geen ruilhandel in gevoelens mogelijk. Een slecht gevoel wordt veroorzaakt door gedachten en omgekeerd.
Als iemand je een stommerd vindt, dan hoef je hem niet te geloven. Als iemand je slecht vindt geld hetzelfde. Wanneer je echter de woorden laat binnenkomen raken deze jouw gevoel. Jouw gevoel wordt dan wakker. Vervolgens wijs jij jezelf af. Je had dit anders moeten doen. Stom van me, slecht van me etc..
Elke afwijzing zorgt ervoor dat de fietsband weer een beetje wordt opgepompt. Niet wat de ander zegt of doet, maar hetgeen jij er van maakt. Jij had beter, sterker, assertiever, perfecter moeten zijn. Jij had er wat van moeten zeggen, je bent lomp geweest, je hebt het fout gedaan etc. etc. Door dit alles te benoemen wijs je jezelf af en komt er meer lucht in de fietsband.
Zodra je de ander de schuld geeft van jouw woede, geef je de verantwoording van jouw gevoel uit handen. Hiermee maak je jezelf klein. Dat kleinmaken resulteert in een afwijzing. Wederom pomp je meteen de fietsband op.
Een van de grootste afwijzingen ontstaat meestal direct na de woedeaanval. Je vindt dat je het niet zo ver had moeten laten komen. Je schaamt je er voor of voelt je schuldig. Je baalt ervan dat je jezelf kwijt was geraakt. Het zijn wederom allemaal afwijzingen. De druk is net van de ketel en je gooit meteen weer nieuwe brandstof op het vuur.
De cirkel is eenvoudig. Afwijzen, afwijzen….. afwijzen en dan BAM een woedeaanval gevolgd door nieuwe afwijzingen…
De grootste afwijzing hebben echter maar weinig mensen in de gaten. Je wijst namelijk jouw gevoelens af. je mag niet boos zijn. Je mag niet verdrietig zijn. Je mag je niet slecht voelen. Het is deze manier van afwijzen dat de fietsband het snelst doet oppompen en vervolgens ontploffen.
Omdat je jezelf niet slecht mag voelen doe je er alles aan om de gevoelens onder controle te houden.
Controle, controle en controle. Alle touwtjes in handen. Er hoeft er maar een los te schieten en er klapt iets. Tja en dan weer balen dat je hem niet hebt kunnen vasthouden.
Stop dus met jezelf af te wijzen. Wijs je woedeaanval niet af. Wijs ook niet je gevoelens af. Laat ze er zijn. Verwonder wat ze je te vertellen hebben. Wijs gewoon niets meer af.
Wijs ook niet je onwetendheid af. In dat geval ga je je dom voelen. En domme mensen leren niets (nieuws).
Aanvaarden, verwondering, nieuwsgierigheid en liefde is het enige wat nodig is en echt helpt.
Bron: Martin de Werker
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...