Hoe herken je een geboren leugenaar

Statistisch gezien kennen we allemaal wel een geboren leugenaar. Vaak herkennen ze hun eigen gedrag niet, aangezien het niet sociaal geaccepteerd wordt, maar toch hebben ze de kunst van het liegen met een hoop oefening vrijwel geperfectioneerd. Van binnen begrijpen ze dat liegen een hulpmiddel kan zijn, dat net zo waardevol is als elk ander hulpmiddel, zolang ze er maar niemand kwaad mee doen en niemand erachter komt.

Misschien lukt het ze niet meer om jou nog voor de gek te houden, omdat je ze al zo lang kent, maar het lukt ze nog altijd wel om andere mensen voor de gek te houden, mensen die hen minder goed kennen of minder vaak zien. Ze weten dat hoe minder details ze geven, hoe beter. Ze weten hoe ze hun gezicht verborgen moeten houden, zodat deze hen niet kan verraden. En ze weten dat dubbelzinnigheid hun beste vriend is.

Het lijkt erop dat mensen die werkelijkheid en fantasie door elkaar halen uiteindelijk de grens tussen beide in hun hoofd geheel vervagen. Ze raken eraan gewend om ze als één en hetzelfde te zien, omdat in hun leven beide bestaan.

Van leugentjes om bestwil tot pathologische leugens

Van kleins af aan leren we dat als we liegen onze neus groter zal worden, net als bij Pinokkio, en dat het een grote zonde is om de waarheid niet te spreken. Het komt echter vrij vaak voor dat we wanneer we volwassen worden het idee omarmen dat een klein leugentje om bestwil ‘niemand kwaad doet’, tot we geleidelijk aan onze hele definitie van de realiteit veranderen.

Sommige mensen overschrijden de grens van hetgeen wij als ‘normaal’ beschouwen en betreden de wereld van pathologische leugens. Dit wekt een hoop vragen op: doen ze het met opzet? Zijn ze zich ervan bewust? Zijn ze zich bewust van het kwaad dat ze anderen aandoen? Helaas is het antwoord in de meeste gevallen nee. En nog erger, als je ze probeert te helpen, zullen ze je hulp afslaan of gewoon een nog grotere leugen verzinnen.

Pathologische leugens: van Hollywood naar het echte leven

Er bestaan niet veel wetenschappelijke studies die verklaren waarom sommige mensen pathologische leugenaars worden. Er zijn echter wel genoeg voorbeelden van te vinden in de filmwereld. In Taxi Driver, bijvoorbeeld, speelt Robert de Niro een jonge taxichauffeur die een brief schrijft aan zijn ouders waarin hij ze vertelt dat hij werkt aan een geheim project voor de overheid en dat hij verloofd is met een jonge vrouw.

Een waargebeurd verhaal van een pathologische leugenaar, is dat van Tania Head (wiens echte naam Alicia Esteve is). Tania is een jonge vrouw, geboren in Barcelona, die beweerde dat ze zich op 09/11 tijdens de aanval op de 78e verdieping van de zuidtoren van het Word Trade Center bevond.

Ze liet de wereld haar zogenaamde wonden zien, en gaf zelfs een zeer gedetailleerde omschrijving van de gebeurtenis. In 2007 onthulde The New York Times dat ze een leugenaar was en later liet Channel Four in Spanje een documentaire zien die ’11 september, ik had het allemaal verzonnen’ (11-S, me lo inventé todo), heette. Nog altijd kon niet worden vastgesteld wat haar gemotiveerd had om zo een grote leugen te vertellen. Sommigen zeggen dat het was om beroemd te worden, en anderen zeggen juist dat voor haar liegen niet veel verschilde van de waarheid spreken.

Hoe je een pathologische leugenaar kunt herkennen

Naast de verhalen die te zien zijn geweest op tv of die ontdekt zijn door de media, kan het heel goed zijn dat je zelf in de aanwezigheid bent van een pathologische leugenaar zonder dat je dit überhaupt doorhebt. Hoe kun je het weten wanneer iemand ronduit tegen je staat te liegen? In eerste instantie lijkt dit misschien erg lastig, en heb je misschien een vreemd detail nodig dat niet aansluit op de rest van het verhaal om het hele verhaal in twijfel te trekken.

Het is belangrijk om te weten dat pathologische leugenaars geen controle hebben over de dingen die ze zeggen, of de dingen die hun leugens teweegbrengen. Hun leugens zijn gegeneraliseerd, onevenredig, aanhoudend en vaak zeer spontaan en ondoordacht.

Zo veranderen pathologische leugenaars bijvoorbeeld voortdurend hun verhaal. Ze laten iets weg dat ze voorheen wel noemden of overdrijven hun verhalen enorm (zoals in het geval van de taxichauffeur/CIA-agent). Waarschijnlijk hebben ze ook een veel spectaculairdere versie van gebeurtenissen uit het verleden dan jij. Ze leven in een parallelle werkelijkheid en wanneer iemand ze confronteert met de tegenstrijdigheden in hun verhaal, dan zullen ze ineens last hebben van geheugenproblemen. 

Waarom zou je op je hoede moeten zijn voor pathologische leugenaars? Vooral vanwege hun gebrek aan controle over de dingen die ze zeggen. Het kan zijn dat er sprake is van problemen of abnormaliteiten in hun hersenen of centrale zenuwstelsel. Dit is geen excuus voor hun gelieg, het is gewoon een gegeven om je bewust van te zijn wanneer je geconfronteerd wordt met een fantastisch of niet kloppend verhaal.

Het is echter vooral belangrijk om uit te kijken voor leugenaars die geen rekening houden met de mensen tegen wie ze liegen, die denken dat deze mensen slechts hulpmiddelen zijn om te krijgen wat ze willen, net als hun gelieg. Dit soort mensen zijn nog gevaarlijker dan pathologische leugenaars. Waarom? Omdat deze mensen zich volkomen bewust zijn van de dingen die ze zeggen! Ze profiteren van hun leugens: hun leugens helpen hen om vooruit te komen en over anderen heen te lopen.

Leugens zijn in geen enkele situatie positief. Pathologische leugenaars worden niet geëxcuseerd voor hun stoornis, maar ze verdienen wel onze hulp. Als jij een pathologische leugenaar kent, geef hem/haar dan eens het advies om een specialist te raadplegen en moedig hem/haar aan om de juiste behandeling te krijgen.

Bron: https://verkenjegeest.com/hoe-herken-geboren-leugenaar/

Advertentie

Mensen die een heleboel praten… over zichzelf

In eerste instantie lijken dit de meest vriendelijke mensen ter wereld. Ze zijn doorgaans erg sociaal, goede gesprekspartners en hebben een erg aangename persoonlijkheid. Na verloop van tijd begin je dit soort mensen echter steeds meer als een soort last te zien: ze praten veel te veel en bijna altijd over zichzelf. Ze vertellen je alsmaar dezelfde verhalen. Dit zijn het soort mensen die zichzelf bevoegd voelen om over elk onderwerp mee te praten, zelf als ze er eigenlijk helemaal niets over weten. En het lukt niemand om deze mensen stil te krijgen.

Na een gesprek te hebben gevoerd met zo’n persoon heb je werkelijk het gevoel alsof je je tijd verspild hebt. Het was per slot van rekening eigenlijk helemaal geen gesprek. Het was eerder een soort steekspel in een zeer lange monoloog. Daarom is de kans groot dat je de volgende keer dat je deze persoon tegenkomt een excuusje zult bedenken om niet nog een gesprek met hem of haar aan te hoeven gaan.

Egocentrisme

Iemand die veel te veel over zichzelf praat, heeft geen duidelijke grenzen gesteld tussen zichzelf en zijn omgeving. Hun narcistische persoonlijkheid zorgt ervoor dat ze niet in staat zijn zich te realiseren dat zij niet het middelpunt van de wereld zijn. Daarom is het in hun hoofd normaal als elk gesprek om hen zou draaien.

Het komt zelfs niet eens in ze op dat ze maar door blijven dreunen en dat anderen zich hieraan zouden kunnen storen. En als iemand hier recht in hun gezicht iets over zou zeggen, zouden ze er gewoon vanuit gaan dat het probleem bij die andere persoon ligt en niet bij hen.

Deze overdreven behoefte om alle aandacht naar hunzelf te trekken komt voort uit allerlei onbewuste onzekerheden. Ze voelen een soort genoegdoening wanneer het ze lukt om ervoor te zorgen dat anderen voortdurend bereid zijn naar hen te luisteren. Ze zien dit als een bewijs van hun waarde. Dit soort mensen zijn niet in staat om de behoeftes van anderen op te pikken. In plaats daarvan denken ze altijd alleen maar aan hun eigen behoeftes.

Mensen die non-stop door blijven praten hebben duidelijk een sterke behoefte om gehoord en naar geluisterd te worden, terwijl ze misschien wel helemaal niets boeiends te melden hebben. Door voortdurend met anderen in gesprek te blijven, hoeven ze zichzelf niet te richten op de innerlijke dialoog die we allemaal in onszelf voeren. Deze mensen willen niet naar zichzelf luisteren. Ze willen alleen gehoord worden. Ze kijken alleen naar zichzelf via andere mensen.

De inhoud van het ‘gesprek’

Sommige mensen praten altijd over zichzelf om een inventaris te maken van hun eigen problemen. Ze vragen niet om hulp en zullen ook geen advies van je aannemen. Ze gaan er gewoon vanuit dat jij je begripvol naar hen op zult stellen.

Anderen doen juist precies het tegenovergestelde: ze vertellen je het ene na het andere verhaal over hoe geweldig ze wel niet zijn. Ze vertellen je hoeveel dagelijkse verplichtingen ze wel niet hebben, waarbij ze altijd verwachten dat jij ze hier een ‘hoeraatje’ voor zal geven.

Sommige mensen praten over hun problemen om raad of advies te kunnen vragen. Alsof jij hun privé-, en niet te vergeten gratis, therapeut bent. Dit zijn mensen die nooit eens aan jou zullen vragen hoe het met jou gaat of met wat voor moeilijkheden jij te kampen hebt. Ze gaan er simpelweg vanuit dat hun problemen veel ernstiger zijn dan die van jou en dat het jouw taak is om naar ze te luisteren en ze advies te geven.

In al deze gevallen is er nooit sprake van een oprecht gesprek tussen twee mensen. Het is meer een soort van manipulatie met woorden. Je neemt deel aan een zeer vreemd spelletje met hen, waar je je soms verplicht voelt om aan mee te blijven doen. Verplicht om naar hen te blijven luisteren, om hen de hemel in te prijzen of om enorm veel medelijden met ze te hebben. De band die je met deze mensen hebt, is echter helemaal niet oprecht. Deze band wordt altijd overschaduwd door dat gevoel dat er ‘iets niet goed zit’.

Het zou heel goed zijn om op een directe en vriendelijke manier tegen dit soort mensen te zeggen hoe aangenaam en positief het wel niet kan zijn om een gesprek te voeren waarin beiden de kans krijgen om zowel te praten als te luisteren. Ook zou het goed zijn om deze mensen uit te nodigen om over nieuwe onderwerpen te praten.

Hoewel het natuurlijk helemaal niet onmogelijk is om op een leuke manier met dit soort mensen om te gaan, aangezien ze vaak weer diezelfde vriendelijke mensen kunnen worden die ze waren toen je ze net leerde kennen, is het hoe dan ook van belang om duidelijke grenzen te stellen. Als je het gevoel hebt dat hun gedrag een negatieve invloed op je heeft, dat het je een ongemakkelijk gevoel geeft of schuldgevoelens of leegte in je opwekt, dan kun je het beste gewoon afstand nemen van dit soort mensen.

Bron: https://verkenjegeest.com/mensen-die-een-heleboel-praten-over-zichzelf/

Er is maar één woord voor deze mensen….pfffft. Eindeloos moe kun je worden van dat eeuwig gekwebbel dat alleen over zichzelf gaat. Zelfs wanneer je een antwoord wil geven, praten ze er nog doorheen. Luisteren naar de ander doen ze ook niet, niet interessant genoeg.

Meestal blijven deze mensen ook in een cirkel hangen dat geen begin of eind kent. Het besef dat niet iedereen ervan gediend is, ook niet. Het is gewoon ikke en meer niet. Slopend voor de luisteraar die helemaal leeg gezogen wordt, tenzij er een grens gesteld wordt of geen aandacht meer aan besteden dat verloren energie is. Speel hun spel om aandacht vragen niet mee..

10 herkenbare dingen van vastzitten

10 dingen waar je aan kunt denken
wanneer je het gevoel hebt vast te zitten.

1. Het gevoel van vastzitten is een teken
   om te veranderen.
2. Zelfs de kleinst mogelijke stap is vooruitgang.
3. Je hoeft niet alles te hebben uitgedacht
   om vooruit te kunnen gaan.
4. Niets verandert wanneer je niets verandert.
5. Een nieuw begin kan voelen als een einde.
6. Mooie dingen zullen gebeuren wanneer je je leven
   zuivert van alle negativiteit.
7. Geloof in wat je hart je zegt.
8. Stop met overdenken. Wat gebeurt, gebeurt.
9. Als het moet gebeuren, zal het gebeuren
   Op de juist tijd, de juiste plek en voor de juiste redenen.
10. Het beste moet nog komen.

Vertrouwen

VERTROUWEN

Vertrouwen is een van de belangrijkste positieve eigenschappen Het is verbonden met je gevoel. Deze eigenschap geeft je zekerheid in het leven. We kennen het wel, de onzekerheid bij beslissingen van dingen die wij ondernemen. Omdat wij veel in ons denken zitten en met denken tot een beslissing willen komen blijven wij twijfelen. Terwijl ons gevoel altijd zuiver is.

Vertrouwen heeft ook met trouw te maken. Het trouw zijn naar jezelf toe en anderen. Je afspraken nakomen met anderen en jezelf. Het heeft dan ook weer te maken met het ten uitvoer brengen wat je gevoel aangeeft. Het is soms moeilijk om te selecteren wat is van mijn gevoel en wat wil mijn denken. Je denken is meestal gericht op de buitenwereld., terwijl je gevoel verbonden is met je zuivere kern.

Vertrouwen heeft dan ook te maken met de innerlijke kracht in jezelf. Is die kracht groot dan is er een groot zelfvertrouwen. Met een groot zelfvertrouwen staan we sterk in de wereld.. Dat is zeker waar maar een te groot zelfvertrouwen kan ons behoorlijk misleiden.

Op wat vertrouwen we eigenlijk, is het onze innerlijke wereld of heeft deze innerlijke wereld nog verbinding met een andere wereld. Is onze intuïtie de doorgever van boodschappen uit een andere wereld. Vertrouwen we ook op deze invallen die vanuit onze intuïtie binnenkomen of cijferen we alles weg met ons denken?

Durven we anderen te vertrouwen of vertrouwen wij anderen zoals wij onszelf vertrouwen? Als ons vertrouwen minder goed is ontwikkeld dan zullen we problemen hebben om anderen te vertrouwen. Als we in ons denken blijven dan zal het altijd moeilijk zijn om een ander volledig te vertrouwen.

Ons vertrouwen neemt toe naarmate we onze innerlijke wereld ontwikkelen. Zo kan elk mens zijn vertrouwen ontwikkelen en versterken. Het is de buitenwereld die ons tegenhoud om aan onze innerlijke ontwikkeling te beginnen. Onze maatschappelijk systeem trekt ons steeds de buitenwereld in. Geld en zorgen om geld trekken ons het denken in.

Als de trouw van twee mensen vervuld is van liefde en men wil zich verbinden met elkaar dan gaat men TROUWEN. Vertrouwen heeft dus ook met verbinden te maken. Daarom is vertrouwen zo belangrijk want in het proces van wording is het de belangrijkste eigenschap die er is. Het brengt ons weer bij elkaar en doet ons verbinden met elkaar. Hopelijk komt er een tijd dat het vertrouwen zo groot wordt dat we met elkaar kunnen trouwen.

Bron: Onbekend

Wie geen vertrouwen in anderen stelt, zal ook nimmer het vertrouwen van anderen winnen.

Lao-Tse
Chinees filosoof +/- 600 v.C.

 

Waar komt de term ‘Narcisme’ vandaan

Gepubliceerd op 21 juni 2016.

De stijging van de mate van narcisme in de samenleving, samen met het toegenomen gebruik van sociale media, roept de vraag op of er een verband is tussen de twee. Narcisme wordt tegenwoordig vaak in verband gebracht met het maken van digitale zelfportretten en jezelf met dergelijke foto’s profileren op sociale media. Uiteraard bestond narcisme al veel langer dan de moderne selfierage.

Wanneer we opzoek gaan naar de oorsprong van het woord narcisme, dan zien we dat de Grieken en Romeinen al een mythe hadden over iemand die geobsedeerd was door zichzelf. In deze mythe was Narcissus een knappe jonge man die zijn eigen spiegelbeeld in het water zag en daar verliefd op werd. Narcissus kon zijn blik niet meer van zijn spiegelbeeld afwenden. Uiteindelijk viel hij in het water en verdronk. Op de plaats waar hij overleed bleef een bloem achter: de Narcis. Deze mythe gaf ons de term ‘narcisme’. Er zijn meerdere versies van deze mythe, maar de moraal van het verhaal kun je zien als een waarschuwing voor te veel eigenliefde. Eigenliefde en met jezelf bezig zijn, kan heel gezond zijn. Tenminste, als dit leidt tot zelfinzicht en zelfverbetering. De tragische ironie is echter dat er nu juist bij narcisme geen sprake is van zelfinzicht en dus weinig kans op zelf verbetering.

In het kort beschrijft de psychologie verschillende narcisme trekken zoals een:

– onjuist zelfbeeld

– moeite met empathie

– verlangen naar aanzien

– behoefte aan bewondering of aandacht

Social Media

Sociale media bieden narcisten de perfecte middelen om te krijgen wat ze nodig hebben. Op internet kun je immers een bepaald beeld van jezelf creëren om daarmee ‘roem’ en constante aandacht te verkrijgen. Toch is narcisme veel meer dan een selfie posten. In extreme gevallen is dit gedrag geclassificeerd als de narcistische persoonlijkheidsstoornis. Wat het narcisme tot een echte persoonlijkheidsstoornis maakt, is dat het een steeds terugkerend patroon is dat tot in elk aspect van het leven is doorgedrongen en voor grote problemen zorgen.

Het echte probleem met narcisten is niet alleen de obsessie met zichzelf. Het is vooral ook het onvermogen of de onwil om rekening met anderen te houden. Het is net als een ziekte, waarbij de zieke zich best goed voelt en niet eens weet dat hij ziek is, maar waarbij de omgeving eronder lijdt.

Narcisten gedragen zich egocentrisch en hebben een gebrekkige empathie en geweten. Narcistische leiders kunnen daardoor risicovolle of onetische keuzes maken en narcistische partners kunnen gemakkelijk oneerlijk of ontrouw zijn. Geef je kritiek, ga je tegen een narcist in of tart je op een andere manier het narcistische rooskleurige zelfbeeld, dan kunnen ze haatdragend en zelfs agressief worden.

De oorzaak

Hoewel zelfpromotie tegenwoordig vele malen eenvoudiger is, is er geen duidelijk bewijs is dat sociale media de narcistische persoonlijkheidsstoornis veroorzaakt. Er is zelfs een aanzienlijke hoeveelheid psychologisch onderzoek dat laat zien dat iemands persoonlijkheid al redelijk goed vastgesteld kan worden op de leeftijd van zeven jaar. Lang dus, voordat iemand zijn eerste selfie zal plaatsen. De waarheid is dat het ontwikkelen van buitensporig narcisme waarschijnlijk minder te maken heeft met onze sociale netwerken online, maar veel meer te maken heeft met onze sociale netwerken thuis. Verschillende onderzoeken, bijvoorbeeld met tweelingen, laten zien dat er bij het ontstaan van narcisme een genetische component is, maar dat ook omgevingsfactoren een rol spelen. Over het algemeen kunnen ouders die hun kind op een voetstuk plaatsen, bijdragen aan de ontwikkeling van het openlijke narcisme en kille, controlerende ouders kunnen bijdragen aan het ontstaan van het kwetsbare narcisme.

Ongezonde focus op zichzelf

Laten we zeggen dat selfies een teken van de tijd zijn, terwijl narcisten al duizenden jaren bestaan. In deze generatie lijken zowel narcisten als niet-narcisten selfies te gebruiken, alleen hun redenen daarvoor zijn verschillend.

Hoewel er geen direct verband is, kan de psychologische impact van de media en technologie op jongeren resulteren in een ongezonde focus op zichzelf. Bovendien hebben jongeren die veel tijd achter het scherm doorbrengen maar weinig tijd over voor het werkelijke face-to-face contact. Daardoor doen ze steeds minder ervaring op in het ontwikkelen van empathie, compassie en het rekening houden met anderen. Het loopt uit de hand.

Selfies gaan allemaal over het imago. Uiterlijk wordt dat daardoor prioriteit nummer 1. Zo ga je veel te veel nadenken over hoe je eruit ziet en dat geeft stress. Aan de andere kant is jezelf profileren in de sociale media in deze huidige tijd bijna iets wat noodzakelijk is om te overleven. Selfies kun je dan ook niet altijd labellen als iets wat alleen maar goed of slecht is. Voor alles is er een tijd en plaats en zo is het ook met selfies.

Wat de wereld nodig heeft, is minder selfies en meer zelf-evaluatie, zodat we minder geobsedeerd bezig zijn met onze externe optredens en meer met het ontwikkelen van onze interne karakters. Het is gewoon een andere aanpak – een terugkeer naar jezelf – om van daaruit bewuste keuzes te kunnen maken. Dat verdien je en dat heb je nodig – en de wereld- ook.

Wil je meer lezen over narcisme? Bestel danVoorbij het narcisme in je relaties, familie en werkvan Mjon van Oers.

‘Voorbij het narcisme laat op een heldere manier zien hoe narcisme invloed kan hebben op alle facetten van het leven én wat je kunt doen om jezelf te beschermen. Een compleet boek vol voorbeelden, bewijzen, ervaringsverhalen, tips en technieken. Je kunt hier alvast het eerste hoofdstuk lezen van Voorbij het narcisme.

Wil je weten wat de kenmerken zijn van een narcist? Lees hier het artikel: Narcisme: charmeur of misbruiker? Drie kenmerken van een narcist. Denk je dat je partner een narcist is? Lees hier Lees hier 9 tekenen van een relatie met een narcist.

Meer informatie over Mjon van Oers: Narcisme in Relaties

Bron: http://www.inspirerendleven.nl/narcisme-en-de-selfierevolutie/

Waarom je niet onzeker over je lichaam hoeft te zijn

Terwijl de meeste van ons genoeg liefde geven aan andere mensen, lijkt het toch wel lastig om liefde te voelen voor ons eigen lichaam. Zonde! Begin vandaag met het waarderen, accepteren en houden van je prachtige lijf! 

Houd het realistisch
De meeste beelden we die we voorgeschoteld krijgen op tv, in films en in de bladen zijn niet echt. Een model voor een magazine zit uren in de make-up, heeft de beste belichting en vervolgens wordt uit alle foto’s de aller beste uitgekozen. En deze foto wordt ook nog eens helemaal bewerkt. Wat je uiteindelijk te zien krijgt bestaat helemaal niet in het echt!

Verander de dialoog met jezelf
Jij bent prachtig, je hebt namelijk geen maatje 38 nodig om mooi te zijn. Je lichaam is mooi, het helpt je, het is je omhulsel, misschien heeft het je zelfs geholpen of gaat het je in de toekomst helpen om je kinderen te baren. Houd op met jezelf naar beneden halen en stop om jezelf constant te vergelijken. Want iedereen is anders, iedereen vindt iets anders mooi dus het heeft geen zin om te willen voldoen aan een ideaalbeeld. Een ideaalbeeld wat ons ingegeven is door de media maar wat in werkelijkheid helemaal geen ideaalbeeld is.

• Je sproetjes zijn mooi
• Je kroeshaar is mooi
• Je kleine borsten zijn mooi
• Je ronde buik is mooi
• Je zachte benen zijn mooi
• Jij bent mooi zoals je bent

Je hoeft niet elk deeltje mooi te vinden om van je lichaam te houden
Eerlijk is eerlijk: het maakt niet hoe perfect je lichaam is (en wat is überhaupt het perfecte lichaam?!) want grote kans dat je toch nog iets vindt wat je zo willen veranderen. Zelfs modellen en actrices die volgens de media het ‘perfecte’ lichaam hebben, hebben delen van hun lichaam die ze minder mooi vinden. Dus kijk naar je lichaam in zijn geheel! In plaats van te kijken naar al je delen los van elkaar. Want al deze onderdelen maken jou en jij bent prachtig.

Sta stil bij de kracht van je lichaam
Je staat vaak niet eens stil bij alle processen die er elke dag weer in je lichaam plaatsvinden, ze gebeuren gewoon. Wees dankbaar voor je lijf vooral als het gezond is. Hoeveel tijd ben je kwijt met je druk maken over je gewicht, je omvang, je huid? Zonde van je tijd en je energie!

Zorg voor je lichaam
Dieetpillen, snelle oplossingen, te weinig eten, te veel eten, niet sporten, te veel sporten: deze dingen zijn niet goed voor een van de belangrijkste dingen die je in je leven hebt gekregen: je lichaam. Je krijgt er maar eentje, dus respecteer het. Eet gezond, beweeg, koester je lichaam en zorg ervoor. Accepter je lichaam en houd van je lichaam! Wanneer je van je lichaam houdt, houd je van je leven.

Sparkpeople

Bron: http://herhealth.nl/ben-jij-ook-nog-steeds-wel-eens-onzeker-over-je-uiterlijk/

Het is bizar er vreselijk dat er zoveel over een vrouwenlichaam geschreven en in de kijker gezet wordt en moet voldoen aan het ideaal plaatje. Hier hebben vrouwen geen lichaam voor gekregen en dan nog zijn vrouwen mensen en geen object. Het is dan ook geen wonder dat veel vrouwen heel erg onzeker zijn. Voor wie een perfect lichaam hebben dat ook eens oud wordt, een gezond lichaam is beter.

Vier bizarre psychiatrische stoornissen

BIID
7 juni 2016 – De laatste jaren wordt steeds meer aandacht besteed aan geestelijke gezondheidsproblemen, zoals ADHD, depressies, autisme en schizofrenie. Maar er zijn ook bizarre, minder vaak voorkomende stoornissen, waar de meeste mensen nog niet van gehoord hebben en die zo uit een horrorfilm zouden kunnen komen.

1. Het syndroom van Capgras

Mensen die lijden aan dit syndroom hebben de waan dat iemand in hun naaste omgeving (bv. partner, familielid, collega) vervangen is door een dubbelganger. Dit kan ook optreden bij huisdieren: de kat ziet er nog steeds hetzelfde uit, maar in haar schuilt nu een andere kat. Soms gaat het om meerdere mensen tegelijk, die vervangen zijn door een dubbelganger. De wanen zijn soms tijdelijk, maar kunnen ook blijvend van aard zijn.

Soms vormen deze mensen een gevaar voor hun omgeving, omdat zij denken dat het overnemen van het lichaam van bijvoorbeeld hun partner deel uitmaakt van een complot. Om daaraan te ontsnappen trachten zij soms hun ‘neppartner met kwade bedoelingen’ te vermoorden.

Het syndroom van Capgras treedt een enkele keer op bij schizofrenie, maar vaker bij neurologische aandoeningen waaronder dementie. Anti-psychotische medicatie kan de wanen laten verdwijnen. Een voorbeeld van het syndroom werd hier eerder beschreven.

1. Het syndroom van Cotard

Deze stoornis wordt ook wel het ‘walking corpse syndrome’ genoemd. De mensen die hieraan lijden hebben de waan dat ze dood zijn. Sommige mensen zijn ervan overtuigd dat hun ledematen al aan het afsterven zijn. Anderen denken dat ze helemaal niet meer bestaan. Een gevolg ervan kan zijn dat ze stoppen met eten en drinken, omdat lijken dat niet nodig hebben. De zelfmoordcijfers zijn ook hoog: dan kunnen ze eindelijk begraven worden. Daarmee wordt het een levensbedreigende ziekte.

Dit syndroom zou een gevolg kunnen zijn van neurologisch afwijkingen. Een combinatie van antipsychotica en elektroconvulsietherapie (elektroshocktherapie) is vaak effectief bij de behandeling ervan. Een enkele keer gaat de ziekte vanzelf over. Ook deze stoornis werd hier eerder beschreven.

1. ‘Body integrity identity disorder’

De ‘Body integrity identity disorder’ (BIID), ook wel de amputatie identiteitsstoornis genoemd, is een zeldzame neuropsychiatrische aandoening, waarbij patiënten één van hun ledematen of een deel daarvan als niet-lichaamseigen ervaren. Mensen die lijden aan BIID hebben vaak al van jongs af aan het idee dat één van hun ledematen daar niet hoort te zitten. Zij willen dan ook niets liever dan dat hun ledematen of delen daarvan geamputeerd worden.

Het amputeren of verlammen van gezonde ledematen is uiteraard omstreden. In 2000 amputeerde een Schotse chirurg de benen van twee BIID patiënten tot grote woede van het publiek en de medische wereld. Soms brengen mensen echter zoveel schade aan hun ledematen toe dat een amputatie noodzakelijk is.

Wat de oorzaak is van deze stoornis is nog onbekend. Er is ook nog geen effectieve behandeling voor (anders dan amputatie). Omdat het een erg zeldzame ziekte is, wordt niet zo snel een budget beschikbaar gesteld om het effect van verschillende behandelingen te onderzoeken. Ook BIID werd hier eerder beschreven.

1. Autofagie

Kannibalisme is al afgrijselijk genoeg, maar autofagie of autophagia is zo mogelijk nog angstwekkender. Autofagie is zelf-kannibalisme, dat wil zeggen dat mensen die aan dit syndroom lijden delen van hun eigen lichaam opeten. De stoornis komt niet voor in de DSM-5 (het systeem dat psychiaters gebruiken om stoornissen te categorisen). Het zou binnen dit systeem onder een stoornis in de impulscontrole kunnen geschaard worden. Mensen met een impulscontrole zijn niet opgewassen tegen de drang om iets te doen dat schadelijk is voor zichzelf of anderen. In dit geval de onweerstaanbare neiging om delen van je eigen lichaam op te eten.

Een voorbeeld van autofagie is een 66-jarige man die gedurende zes jaar steeds verder ging met het opeten van zijn vingers. Het begon met ernstig nagelbijten, gevolgd door verwondingen aan zijn vingers door erin te bijten en uiteindelijk at hij al zijn vingertoppen op. Deze man kon geholpen worden door een combinatie van antipsychotica en antidepressiva. Maar in veel gevallen zijn behandelingen met medicijnen, counseling en gedragstherapie niet afdoende.

Soms is autofagie een symptoom van iets anders, zoals het erfelijke Lesch-Nyhan syndroom of een dwarslaesie.

Bron: welingelichtekringen.nl

Bron: http://www.ggznieuws.nl/home/vier-bizarre-psychiatrische-stoornissen/

Wat heb je nodig als je gepest bent?

Wat heb je nodig als je gepest bent?

 

Het lijkt alsof deze vraag het beste beantwoord kan worden door degene die gepest is.

Helaas geven gepeste mensen zelden aan wat ze nodig hebben. Dit komt omdat ze het zelf vaak niet weten. Ze voelen zich gekleineerd, machteloos, angstig, zwak en waardeloos.

 

Als je ooit gepest bent geweest, herken je hoe angstig en machteloos je je voelde. Je herkent ook de gevoelens nadien.

 

Een van de meest voorkomende patronen van slachtoffers van pestgedrag is zelfafwijzing.

Op allerlei manieren geven ze zichzelf de schuld van het feit dat ze gepest zijn:

• Ik had sterker moeten zijn…
• Had ik maar niet zo stom gedaan…
• Was ik maar niet zo lelijk…
• Was ik maar weggelopen…
• Was ik maar niet zo bang…

De zelfafwijzing kan soms zo groot zijn dat het slachtoffer last krijgt van depressiviteit, burn-out of zelfmoordneigingen. Je hoort steeds vaker dat jongeren die gepest worden een einde aan hun leven maken omdat ze gewoonweg geen uitweg meer zien.

Triest…

Eenmaal gepest langdurig gevangen!

Als je als kind gepest wordt, kun je daar als volwassene nog steeds last van hebben. Maar waar heb je dan precies last van? Wat houd je gevangen? Waarom blijven herinneringen van pesten zo pijnlijk?

Het antwoord is eenvoudig:

OMDAT JE NIETS DOET MET DE PIJN VAN GEPEST ZIJN!

In plaats van op een liefdevolle manier deze pijn te onderzoeken, blijf je jezelf afwijzen!

Als je jezelf afwijst wijs je dit vervelende gevoel af. Het vervelende gevoel wordt dan alleen maar groter. Frustratie, depressiviteit, burn-out en een gevoel van diepe waardeloosheid is het gevolg. Je blijft gevangen en gebukt gaan onder dit gevoel.

Is het niet sneu dat je gepest bent?

Het is toch verdrietig dat je er alleen voor stond? Dat je jezelf machteloos voelde en dat je niet wist wat je moest doen. Dat je alles moest incasseren en dat je emotioneel dichtklapte. Je begreep het niet. Het was te veel voor je. Je kon niet anders dan het ondergaan.

 

HEB DAAR BEGRIP VOOR!

 

Ga eens in gedachte terug naar het moment dat je gepest werd.

Zie jezelf als gepest kind. Voel hoeveel pijn dit kind heeft. Voel wat het met het kind deed. Voel het gevoel, voel het verdriet. Red in gedachte dit kind! Pak het vast, bescherm het en knuffel het. Blijf met je aandacht bij het gevoel. Doorvoel, doorleef en troost in gedachte het kind.

Vertel het kind dat het niet zijn schuld was. Vertel het kind dat het gewoon pech had. Dat de daders zelf ook niet lekker in hun vel zaten. Dat ze jou nodig hadden om sterk en stoer te zijn. Het kind was zo lief om dit allemaal toe te staan. Het was niet de schuld van het kind. Het was zo lief dat het zichzelf opofferde! Het kon er niets aan doen.  Leef je in in dat kind. Troost het!

 

Als je dit innerlijke kind getroost heb, vraag jezelf dan af waarom het kind zich liet pesten?

Wellicht miste het kind een natuurlijke vorm van assertiviteit. Het miste bepaalde vaardigheden en had geen goede basis. Onderzoek dit eens. Het kan zijn dat je nog meer pijn tegenkomt. Innerlijke kinderen die ook nog getroost mogen worden…

 

Hoe help je iemand die gepest wordt of gepest is?

Je kunt iemand die gepest is beter niet direct helpen! Als je helpt verzacht het pijnlijk gevoel bij de ander tijdelijk. Het lijkt te helpen maar het pijnlijk gevoel wordt vroeg of laat toch weer wakker. Helpen is nooit de oplossing. Helpen is slechts een tijdelijke oplossing.

 

Leer het slachtoffer zichzelf te helpen, dat lost op!

Hiervoor moet je natuurlijk wel zelf weten wat je met nare gevoelens kunt doen…

 

Heb geen medelijden maar mededogen!

Als een kind gepest wordt en het doet je zeer. Dan is dat jouw zeer! Je bent dan mee aan het lijden. Werk dan eerst aan jouw eigen zeer!  Als jezelf niet weet hoe je dit kan loslaten, hoe kan je dan je kind op de juiste manier helpen?

Sommige ouders halen allerlei kunstgrepen uit. Ze stappen op de pesters af, gaan met de ouders van de pesters praten, praten op school of wat dan ook. Dit hoeft niet verkeert te zijn. Maar wat doe je dan met je eigen kind?  Heb je aandacht voor het gevoel van het kind?

Voelt het kind zich in dergelijke omstandigheden niet nog kleiner omdat het zelf niet in staat is het probleem zelf op te lossen? Voelt het zich niet nog zwakker? Wordt het niet nog angstiger omdat het bang is dat de pesters hem daarna extra hard terugpakken?

En waar ben je dan eigenlijk zelf mee bezig? 

Ben je dan niet gewoon de pesters aan het pesten?

 

Als een kind merkt dat het jou verdriet doet dat hij gepest wordt, dan krijgt het een ook nog een schuldgevoel. Het kind voelt zich schuldig dat het jou verdrietig maakt. Het wijst zichzelf daarover ook af. Niet voor niets verzwijgen sommige kinderen dat ze gepest worden.

 

Weinig ouders helpen het kind op de juiste manier.

Ouders zijn onbewust met hun eigen pijnen bezig en belasten hiermee hun kindover de rug van het kind. Ze hebben daar niet eens erg in. Het kind wordt hiermee niet alleen slachtoffer van de pesters maar ook van de ouders.

Is assertiviteit een oplossing?

Assertiviteit kan helpen. Maar als het pijnlijk gevoel geen aandacht krijgt, dan is assertiviteit niets anders dan een trots gevoel wat tijdelijk de pijn verhuld. Je bent dan trots dat je assertief bent. Je moet dan wel de rest van je leven assertief blijven om niet weer een loser te worden. De assertiviteit is dan kunstmatig en je blijft gevangen en gebukt gaan onder de pijn van ooit gepest zijn.

Het helpt meestal niet om je kind assertiever te maken.

Assertiviteit komt vanzelf als het kind leert zichzelf te troosten. Als het zichzelf altijd kan troosten hoeft het immers nergens meer bang voor te zijn. Vanaf dat moment is assertiviteit spontaan en geen aangeleerde truc.

 

Heb begrip voor je kind!

Probeer het te begrijpen. Leer het kind zichzelf te helpen en grijp alleen in als de situatie onveilig is!

Bron: http://gelukiseengevoel.nl/wat-heb-je-nodig-als-je-gepest-bent/

 

Niet alleen kinderen zijn de dupe van pesterijen, volwassenen ook. Zelf ben ik eigenlijk heel mijn leven al slachtoffer geweest van diverse vormen van pestpartijen.

Enkele tips wil ik graag mee geven aan hen die ook gepest worden

Verlaag jezelf niet tot hun niveau
Voel je geen slachtoffer van hen
Vergeef ze voor hun daden
Leg jezelf geen schuldgevoel op
Voel mededogen want ook zij zullen ooit eens slachtoffer worden van eigen daden.
Confronteer ze niet met hun daden omdat het altijd ontkend of omgedraaid wordt.
Blijf altijd jezelf zodat het pesten niet gevoed wordt.
Het zegt meer over de pester als over jezelf.

Beelddenken is het snelle denken!

Beelddenken is denken in beelden in plaats van in woorden. Tot ongeveer het vierde levensjaar maakt de mens meer gebruik van beelden dan van woorden. Als de taal zich verder gaat ontwikkelen, dan stapt men langzamerhand over van beelden naar woorden. Deze overstap maakt niet iedereen en die mensen worden dan ook beelddenkers genoemd.

WOORDEN EN BEELDEN
Er zijn twee manieren van denken: verbale begripsvorming en non-verbale begripsvorming. Verbale begripsvorming is het denken in woorden en non-verbaal is het denken in beelden. Als we geboren worden, maken we uitsluitend gebruik van de non-verbale begripsvorming, oftewel het denken in beelden. Naarmate we ouder worden groeit onze woordenschat en schakelen we langzaam over op hoofdzakelijk verbale begripsvorming, oftewel het denken in woorden. Slechts een kleine groep mensen schakelt niet over op woorden en blijft  voornamelijk in beelden denken. Als mens denken we zowel in woorden als in beelden, maar het ene zal veel dominanter aanwezig zijn dan het andere.

SNELLE DENKER
Woorddenkers maken gebruik van bewuste processen, want woord voor woord wordt er een zin gevormd. Dat gaat meestal net zo snel als dat men spreekt. Iemand die normaal spreekt produceert ongeveer 150 woorden per minuut. Dat komt neer op 2 ½ woord per seconde. Bij beelddenkers gaat het proces op een andere wijze, namelijk onbewust. Het ene beeld roept razendsnel het andere beeld op waardoor het denkproces vele malen sneller verloopt dan bij woorddenkers. Waar een woorddenker 2 ½ woord per seconde haalt, kan een beelddenker makkelijk 80 of meer beelden per seconde halen. Omdat men met het onderbewustzijn te maken heeft, kan men het non-verbale proces moeilijk doorgronden en meten. Dit proces zorgt er wel voor dat een beelddenker razendsnel een probleem overziet en tot een oplossing kan komen. Het ene beeld wordt namelijk gevolgd door het andere, totdat er een oplossing is. Een beelddenker beleeft als het ware de situatie heel snel in gedachten. Deze manier van denken heeft een groot voordeel, want het zijn vaak oplossingsgerichte mensen.

INFORMATIE VERWERKEN
We krijgen informatie binnen via onze zintuigen. We kunnen de informatie filteren in bruikbaar en niet bruikbaar. Doordat beelddenkers vaak observerend  zijn, gebruiken ze de ogen om zoveel mogelijk  informatie naar binnen te krijgen. Deze informatie slaan ze op in  een apart beeldgeheugen waar alles verwerkt wordt. Doordat hun aandacht anders gericht is dan bij woorddenkers, nemen beelddenkers vaak andere dingen visueel waar. Hun visuele waarneming is daardoor beter ontwikkeld en ze kunnen mede door hun beeldveld het geheel goed overzien. Door hun snelle manier van informatie verwerken, kunnen ze binnen zeer korte tijd het geheel van een probleem  overzien. Omdat ze de informatie in de vorm van beelden krijgen, is het voor hen moeilijk om het te vertalen naar woorden en komen ze daardoor verward en chaotisch over. Ze zullen ook snel alles benoemen met: dinges.

BEELDVELD
Het beeld dat wordt waargenomen door je ogen noem je het gezichtsveld. Het is het veld dat je ziet met  je ogen. Maar wat nu als je je ogen dicht doet en je je iets moet voorstellen? Ook dan maak je gebruik van een bepaald punt. Dit punt noem je het beeldveld, omdat je geen gebruik maakt van je gezichtsvermogen, maar van je voorstelling, oftewel je opgeslagen beelden. Het beeldveld bevindt zich ongeveer 10 centimeter boven je hoofd. Als je in gedachten naar iets kijkt, dan wordt het beeld gevormd vanaf dat punt. Bij woorddenkers zit dit cameraatje vast en daardoor wordt het beeld altijd vanuit een vast punt gevormd. Beelddenkers hebben echter een flexibel cameraatje. Ze zijn in staat om hun beeldveld alle kanten op te laten draaien, waardoor ze bijvoorbeeld een object in gedachten van alle kanten kunnen bekijken. Het flexibele beeldveld kan een handicap zijn in een wereld van woorddenkers als je niet weet hoe je ermee om moet gaan.

GAVE
Dat beelddenkers in een wereld van woorddenkers vastlopen, dat is een onderschat probleem. Het onderwijssysteem is gericht op verbale begripsvorming, oftewel taal. Er wordt dan gedacht in klanken, symbolen en vormen. Dit langzame proces kan een beelddenker in de weg gaan staan, omdat zijn aandacht door iets totaal anders wordt getrokken. Leer- en concentratieproblemen kunnen het gevolg zijn, ondanks het feit dat je te maken hebt met iemand die misschien wel 32 keer sneller denkt. Een beelddenker is gewend om zijn motor continu op de volle snelheid te laten rijden, terwijl het leersysteem hem dwingt om stapvoets te gaan. Het wordt daarom tijd dat ook deze kinderen hun eigen tempo mogen bepalen, zodat ze kunnen laten zien dat beelddenken een gave is.

Binnenkort op Taboe:

• Hoe weet ik of ik een beelddenker ben?
• Beelddenken en dyslexie
• Beelddenken en HSP
• Beelddenken en paranormaliteit
• Bron:

Onverwerkte trauma’s

Overblijfselen van trauma’s uit het verleden, blijven vaak fysiek, mentaal, en emotioneel vast zitten in je lichaam en geest. Het probleem van deze overblijfselen is dat hun effect je mentaal en emotioneel kunnen belemmeren. Wanneer iets duidelijk aanwezig is in je leven, bijvoorbeeld iets dat in je vroege jeugd is ontstaan, dan wordt dat zo’n normaal onderdeel van je leven dat je jezelf uiteindelijk totaal niet bewust bent van de effecten op je eigen leven. Vandaar dat het belangrijk is om deze negatieve patronen te herkennen als je ze wilt gaan aanpakken en verwerken.

Als zelfonderzoek kun je een rustige plek opzoeken waar je niet wordt gestoord en wat tijd nemen voor jezelf. Zelfonderzoek en de bijgaande gevoelens kunnen soms oncomfortabel aanvoelen. Wees daar niet bang voor. Op het moment dat je de intentie hebt om alle oude bagage overboord te gooien dringen herinneringen en emoties je bewustzijn binnen. Laat ze maar binnen komen zoals ze komen waarna je ze terzijde schuift.

Het verwerken van je oude trauma en terug komen in je geestelijke en emotionele balans gebeurt vaak in lagen. Het is een proces. Vindt je het moeilijk en heb je het gevoel dat je er zelf niet uitkomt, wees dan verstandig en zoek hulp. Overblijfselen van onverwerkte trauma’s maken jouw nog niet tot een slecht mens. Het is slechts je bewustzijn van iets wat er was. Blijf dus niet in je eentje doormodderen, ga de schaamte voorbij en laat je horen. Alleen op die manier ben je in staat om je geluk en balans terug te winnen en voorgoed met je oude trauma af te rekenen. Wees slim en mindful, gooi je oude bagage overboord.

Bron: http://www.mindfulmbct.nl

We zullen allemaal wel een trauma gekend hebben en niet of nooit verwerkt. Soms zijn we bang het weer te herbeleven wat ons pijn heeft gedaan of geschokt. Toch is het belangrijk om niet met deze (oude) ballast te blijven zitten en nogmaals er door te gaan zodat het gedragen rugzakje lichter loopt. Weet dat je nooit meer krijgt te dragen dan je aankan. Het is enkel dat je niet bezwijkt onder die last door hulp te zoeken en positief mee leren omgaan.