In eerste instantie lijken dit de meest vriendelijke mensen ter wereld. Ze zijn doorgaans erg sociaal, goede gesprekspartners en hebben een erg aangename persoonlijkheid. Na verloop van tijd begin je dit soort mensen echter steeds meer als een soort last te zien: ze praten veel te veel en bijna altijd over zichzelf. Ze vertellen je alsmaar dezelfde verhalen. Dit zijn het soort mensen die zichzelf bevoegd voelen om over elk onderwerp mee te praten, zelf als ze er eigenlijk helemaal niets over weten. En het lukt niemand om deze mensen stil te krijgen.
Na een gesprek te hebben gevoerd met zo’n persoon heb je werkelijk het gevoel alsof je je tijd verspild hebt. Het was per slot van rekening eigenlijk helemaal geen gesprek. Het was eerder een soort steekspel in een zeer lange monoloog. Daarom is de kans groot dat je de volgende keer dat je deze persoon tegenkomt een excuusje zult bedenken om niet nog een gesprek met hem of haar aan te hoeven gaan.
Iemand die veel te veel over zichzelf praat, heeft geen duidelijke grenzen gesteld tussen zichzelf en zijn omgeving. Hun narcistische persoonlijkheid zorgt ervoor dat ze niet in staat zijn zich te realiseren dat zij niet het middelpunt van de wereld zijn. Daarom is het in hun hoofd normaal als elk gesprek om hen zou draaien.
Het komt zelfs niet eens in ze op dat ze maar door blijven dreunen en dat anderen zich hieraan zouden kunnen storen. En als iemand hier recht in hun gezicht iets over zou zeggen, zouden ze er gewoon vanuit gaan dat het probleem bij die andere persoon ligt en niet bij hen.
Deze overdreven behoefte om alle aandacht naar hunzelf te trekken komt voort uit allerlei onbewuste onzekerheden. Ze voelen een soort genoegdoening wanneer het ze lukt om ervoor te zorgen dat anderen voortdurend bereid zijn naar hen te luisteren. Ze zien dit als een bewijs van hun waarde. Dit soort mensen zijn niet in staat om de behoeftes van anderen op te pikken. In plaats daarvan denken ze altijd alleen maar aan hun eigen behoeftes.
Mensen die non-stop door blijven praten hebben duidelijk een sterke behoefte om gehoord en naar geluisterd te worden, terwijl ze misschien wel helemaal niets boeiends te melden hebben. Door voortdurend met anderen in gesprek te blijven, hoeven ze zichzelf niet te richten op de innerlijke dialoog die we allemaal in onszelf voeren. Deze mensen willen niet naar zichzelf luisteren. Ze willen alleen gehoord worden. Ze kijken alleen naar zichzelf via andere mensen.
De inhoud van het ‘gesprek’
Sommige mensen praten altijd over zichzelf om een inventaris te maken van hun eigen problemen. Ze vragen niet om hulp en zullen ook geen advies van je aannemen. Ze gaan er gewoon vanuit dat jij je begripvol naar hen op zult stellen.
Anderen doen juist precies het tegenovergestelde: ze vertellen je het ene na het andere verhaal over hoe geweldig ze wel niet zijn. Ze vertellen je hoeveel dagelijkse verplichtingen ze wel niet hebben, waarbij ze altijd verwachten dat jij ze hier een ‘hoeraatje’ voor zal geven.
Sommige mensen praten over hun problemen om raad of advies te kunnen vragen. Alsof jij hun privé-, en niet te vergeten gratis, therapeut bent. Dit zijn mensen die nooit eens aan jou zullen vragen hoe het met jou gaat of met wat voor moeilijkheden jij te kampen hebt. Ze gaan er simpelweg vanuit dat hun problemen veel ernstiger zijn dan die van jou en dat het jouw taak is om naar ze te luisteren en ze advies te geven.
In al deze gevallen is er nooit sprake van een oprecht gesprek tussen twee mensen. Het is meer een soort van manipulatie met woorden. Je neemt deel aan een zeer vreemd spelletje met hen, waar je je soms verplicht voelt om aan mee te blijven doen. Verplicht om naar hen te blijven luisteren, om hen de hemel in te prijzen of om enorm veel medelijden met ze te hebben. De band die je met deze mensen hebt, is echter helemaal niet oprecht. Deze band wordt altijd overschaduwd door dat gevoel dat er ‘iets niet goed zit’.
Het zou heel goed zijn om op een directe en vriendelijke manier tegen dit soort mensen te zeggen hoe aangenaam en positief het wel niet kan zijn om een gesprek te voeren waarin beiden de kans krijgen om zowel te praten als te luisteren. Ook zou het goed zijn om deze mensen uit te nodigen om over nieuwe onderwerpen te praten.
Hoewel het natuurlijk helemaal niet onmogelijk is om op een leuke manier met dit soort mensen om te gaan, aangezien ze vaak weer diezelfde vriendelijke mensen kunnen worden die ze waren toen je ze net leerde kennen, is het hoe dan ook van belang om duidelijke grenzen te stellen. Als je het gevoel hebt dat hun gedrag een negatieve invloed op je heeft, dat het je een ongemakkelijk gevoel geeft of schuldgevoelens of leegte in je opwekt, dan kun je het beste gewoon afstand nemen van dit soort mensen.
Bron: https://verkenjegeest.com/mensen-die-een-heleboel-praten-over-zichzelf/
Er is maar één woord voor deze mensen….pfffft. Eindeloos moe kun je worden van dat eeuwig gekwebbel dat alleen over zichzelf gaat. Zelfs wanneer je een antwoord wil geven, praten ze er nog doorheen. Luisteren naar de ander doen ze ook niet, niet interessant genoeg.
Meestal blijven deze mensen ook in een cirkel hangen dat geen begin of eind kent. Het besef dat niet iedereen ervan gediend is, ook niet. Het is gewoon ikke en meer niet. Slopend voor de luisteraar die helemaal leeg gezogen wordt, tenzij er een grens gesteld wordt of geen aandacht meer aan besteden dat verloren energie is. Speel hun spel om aandacht vragen niet mee..
Vind ik leuk:
Like Laden...
ॐ Marianne ॐ 