Video: De houten kom

Kinderen bezitten meer wijsheid en inzichten als de meeste volwassenen.
Prachtig hoe dit kind zijn ouders een inzicht gaf..

Inzicht in belastende koorden uit het verleden

Chakra’s zijn energiebuizen met een voor- en een achterkant. De achterkant staat voor het verleden, namelijk jouw kindertijd. Maar ook verder via een koord de generatielijn in. Van vader, opa naar overgrootouders of nog verder terug. Als een tijdmachine op zoek naar de oorsprong van een blokkade in jou. Daar waar heftige woorden zijn uitgesproken. Belemmerend gedrag is vertoond, dat nu nog steeds doorwerkt. Een vervolg op ons vorige blog over relatiekoorden.

 

Koorden naar de kindertijd

Kun je je nog een periode in jouw jeugd herinneren waarin je volledig onbevangen de wereld in keek? Vrij van verwachtingen van anderen en nog niet door jouw ouders een bepaalde kant op geduwd. Wat heerlijk zou het zijn om steeds zo door het leven te dansen! De realiteit is anders. Hoe goed jouw ouders het ook bedoelden, ze hebben je ook niet volledig gezien, gehoord of aangevoeld.

Dit is onvermijdelijk, maar soms enorm pijnlijk. De natuurlijke reactie van een mens, hoe klein je ook bent, is een ‘freeze’ houding aannemen. Je verstilt, versteent en verschuilt je achter een muur. Jouw verdediging tegen de onveiligheid die je ervaart. We noemen dit innerlijk kind; jouw essentiële energie raakt in een bevroren toestand op een bepaalde leeftijd en groeit emotioneel niet meer mee.

Terugkerende reactiepatronen

Uiteraard groei jij verder op en wordt je ouder & wijzer. Alleen de pijn, bijvoorbeeld toen je op 6 jarige leeftijd de ruw de mond is gesnoerd, blijft. Je hebt er reactiepatronen op ontwikkeld naar de buitenwereld die variëren van terug kruipen in jezelf tot van je af bijten. Beschermingsmechanismen die je wellicht lijken te helpen, maar op lange termijn jouw ware zelf ontkrachten.

Je weghalen uit die toestand van (kinderlijke) puurheid. Een deel van jou heeft zich door een beladen emotie, zoals verdriet of machteloosheid, niet verder ontwikkeld. Terwijl je als volwassene misschien prima kunt functioneren, duikt dit innerlijk kind in situaties waarin die bewuste emotie wordt getriggerd opnieuw op. Zo kun je innerlijke kinderen van verschillende leeftijden in jezelf meedragen.

Koorden naar ouders en familie

Die innerlijke kinderen hebben zich met een energiekoord naar een chakra aan jou verbonden. Zoals ik al schreef, aan de achterzijde van jouw lichaam. De emotie verdriet kan zich bijvoorbeeld hebben vastgezet op het 4^e chakra (“Ik ben op mijn ziel getrapt, mijn hart is fijn geknepen”), maar ook/en op het 3^e chakra (“Ik heb mijn autoriteit verloren, ik ben de situatie niet de baas, ik maak geen indruk”)

De innerlijke kinderen op hun beurt zijn weer verbonden met degene die de pijn in eerste instantie heeft veroorzaakt. Dat kan jouw vader geweest zijn, die zijn eigen emoties ook niet onder controle had toen hij zelf jong was. Door een hardnekkige karaktertrek, maar misschien ook wel aangejaagd door zijn vader, jouw opa. Opa, die door de oorlog heeft geleerd zijn autoriteit vooral te laten gelden.

Koorden naar vorige generaties

En ik kan het je nog sterker vertellen. Het koord kan nog veel verder teruggaan in de tijd. Uitkomen bij een generatie die niet meer op foto’s in de familie waarneembaar is of uit verhalen naar voren komt. Maar wel degelijk nog steeds doorwerkt in jouw leven. Het kan zich herhalen van generatie tot generatie totdat iemand zich bewust wordt van het patroon en op zoek gaat naar de oorsprong.

Veelal ligt er een familiethema aan ten grondslag, waar een ieder op zijn eigen manier mee in contact is. Het koord strekt zich dan uit van chakra naar aura tot ver buiten de aura. Bijvoorbeeld een thema rondom hartenergie (kilte) dat in de vrouwelijke lijn via moeder voorkomt. Levensthema’s kunnen echter ook in beide lijnen (moeder en vader) actief zijn, met net een ander accent of nuance.

Reading brengt lijnen in beeld

En dit allemaal grotendeels onbewust! De vraag is dan ook hoe kom je erachter dat dit bij jou en/of in jouw familie speelt? Niet slechts in de situatie op zich ontstaat? De belangrijkste indicator is dat het probleem met bijbehorende emotie zich regelmatig (in verschillende varianten) voordoet in jouw leven. En je je mateloos verbaast of ergert aan het feit dat je er steeds weer in wordt meegesleurd.

Wat nu te doen? Er ten eerste niet voor weglopen of projecteren op een ander. Die vreselijke ex die je weer dwars zit.. Je kunt de lijnen/koorden in beeld laten brengen door een reading. In een reading wordt jouw energie ‘gelezen’ en vertaald in woorden. De film van jouw leven wordt teruggespoeld naar het juiste fragment. Wat is de kern van de pijn, verbonden met welke chakra’s en koorden?

Healing zorgt voor doorstroming

Daarna is het tijd voor helen. Een healing werkt als een energetische pil, net als in de reguliere geneeskunde gebruikt wordt om stoffen in een specifiek gebied af te geven. In dit geval gaat er energie naar precies die plek in jouw lichaam waar de energie uit de lijn zich heeft vastgezet. Healing heeft niets te maken met het bestrijden van het symptoom, maar schenkt aandacht aan de wond.

Wat heeft de wond nodig om te genezen? Dit betekent dat de pijn misschien eerst verergert en nog meer naar de oppervlakte komt, zodat je het serieus neemt, er niet aan voorbij gaat of het wegdrukt. Zo kan begrip en inzicht ontstaan voor jouw reactiepatroon. En/of healing verzacht de wond, waardoor ruimte wordt gecreëerd om te helen. Het gevolg is ontspanning en herstel.

Bron: http://twinfinity.nl/2016/09/06/inzicht-in-belastende-koorden-uit-het-verleden/

Familie opstellingen is ook een prachtige healing in verband met negatieve koorden met familie.

Advertentie

Mindfulness voor kinderen met ADHD, kan dat?!

4 augustus 2016 – Internationaal wetenschappelijk onderzoek toont aan dat mindfulness je aandachtsfuncties en zelfcontrole kan verbeteren. Dit is al bewezen voor mensen zonder ADHD, en de voorlopige resultaten van eerste onderzoeken bij kinderen en volwassenen met ADHD zijn veelbelovend!

Wat is Mindfulness nu eigenlijk?
De drie belangrijkste ingrediënten van mindfullness zijn:

• Aandacht geven
• Aan iets dat hier en nu is
• Zonder oordeel

Met mindfulness kun je leren om je bewust te worden van je lichaam, emoties en gedachten. Je leert neigingen op te merken en om niet direct aan deze neigingen toe te geven. Een voorbeeld: je richt je aandacht op je lichaam. Je voelt spanning in je benen (bewustwording). Dit vind je vervelend (oordeel). Je wilt iets doen om van de spanning af te komen (neiging).  Je staat op en gaat lopen (reactie).

Bij mindfulness leer je dat je bewust een keuze kunt maken om te reageren of niet. Je leert om op een nieuwe manier naar dingen te kijken. Acceptatie, vriendelijkheid en zelfzorg spelen hierbij een belangrijke rol.

Mindfulness voor kinderen met ADHD, kan dat?
Juist voor kinderen met ADHD die zich moeilijk kunnen concentreren kun je je afvragen of het mogelijk is om genoeg aandacht op te brengen voor een mindfulness training. Daarom hebben we een ‘pilot onderzoek’ gedaan; dat is een kleinschalig eerste onderzoek om de haalbaarheid van de training bij Karakter te bepalen.

Acht kinderen (8-14 jaar oud) met ADHD en hun ouders (4 vaders en 7 moeders) volgden de MYmind training in de pilot. De MYmind training is een 8-weekse mindfulness training, ontwikkeld door prof. dr. Susan Bögels speciaal voor kinderen met ADHD en hun ouders.

Alle families hebben de training volgehouden. De opkomst bij de 8 wekelijkse sessies was zeer groot: gemiddeld 95% voor de kinderen en 92% voor de ouders. Een mindfulness training voor kinderen met ADHD en hun ouders is dus goed mogelijk!

Hoe hebben de families de mindfulness training ervaren?
Na de mindfulness training vroegen we de families naar de effecten van de training en hun tevredenheid. Hier beschrijven we het gemiddelde van de resultaten.

• Ouders hadden het idee dat de ADHD symptomen van hun kind ‘een beetje’ waren verminderd en de zelfcontrole ‘aardig wat’ verbeterd.
• Ouders gaven aan dat hun manier van opvoeden/omgang met hun kind ‘aardig wat’ was verbeterd door de mindfulness training.
• De kinderen vonden dat de training zowel henzelf als hun ouder ‘aardig wat’ had geholpen.
• Gemiddeld genomen waren de kinderen ‘tevreden’ over de mindfulness training en de ouders ‘zeer tevreden’.

Daarnaast hebben ouders tips en adviezen over de training gegeven, die we hebben gebruikt om de training nog beter op onze deelnemers af te stemmen.

Corina Greven, project coördinator van MindChamp: “We zijn heel blij met de resultaten van de pilot studie. Samen met mijn collega’s hebben we enkele ouders in de pilot geïnterviewd. Ze beschreven hoe de mindfulness training hen helpt tot rust te komen en hun kinderen te nemen zoals ze zijn. Ze kunnen beter met volledige aandacht naar hun kind luisteren, en dat schijnt ook het contact tussen ouders en kind positief te beïnvloeden.”

Het doel van het MindChamp onderzoek
Omdat zowel uit eerder onderzoek én ons pilot onderzoek zulke veelbelovende resultaten naar voren zijn gekomen, is de nood voor gedegen onderzoek binnen Karakter erg belangrijk. Daarom zijn wij bij Karakter een groot onderzoek gestart, de MindChamp studie: Mindfulness training for Children with ADHD and Mindful Parenting. We gaan onderzoeken of een mindfulness training voor ouder en kind een effectieve aanvulling is op de huidige zorg die aan kinderen met AD(H)D wordt geboden.

Het doel is om 100 kinderen (8-16 jaar) met AD(H)D en hun ouders te onderzoeken. Bij de helft zal de mindfulness training worden aangeboden en bij de andere helft wordt de huidige zorg voortgezet. Door deze twee groepen te vergelijken kunnen we de effecten zien van het aanbieden van deze veelbelovende nieuwe behandeling.

Heeft u vragen of opmerkingen over dit onderzoek? Dan kunt u een e-mail sturen naar: mindchamp@karakter.com.

Bron: karakter.com

Bron: http://www.ggznieuws.nl/home/mindfulness-kinderen-adhd/

Zou eigenlijk niet weten waarom Mindfulness niet goed voor kinderen met ADHD zou zijn. Daarom is dit artikel een pracht voorbeeld hoe goed Mindfulness is om rust te creëeren. Een aanrader dus.

Pesten en gepest worden – de dynamiek van pesten

 

Pesten en gepest worden is het onderwerp van de lezersvraag van Marijke naar aanleiding van de blog ‘De keuze van de lezer’. Wat hebben de pester en de gepeste met elkaar gemeen? Wat kunnen we leren van pesten en gepest worden en waarom zijn alle betrokken partijen met elkaar verbonden? En wat is de invloed van de ouder?

Dynamiek van pesten

Zoals ik ook met het schrijven van mijn boeken doe, zal ik deze vraag over de dynamiek tussen kinderen die pesten en kinderen die gepest worden, bekijken vanuit een hoger perspectief. De lens verschuiven tussen de verschillende partijen die bij het proces van pesten betrokken zijn. Misschien is dit een andere manier om tegen pesten en gepest worden aan te kijken, maar wel een manier die m.i. de essentie van pesten en gepest worden raakt. En de essentie is altijd waar het om draait.

Vanuit het perspectief van de ouder bekeken

Pesten heeft een ouder veel te brengen. Zeker als een van de ouders zelf gepest is vroeger, wil je je kind beschermen en behoeden voor wat je zelf hebt meegemaakt. Vaak werkt dit afschermen juist averechts en stel je je kind juist bloot aan de gevaren van pesterijen, omdat je kind haarfijn jouw perceptie en intentie (en oude verwondingen en littekens) oppakt. Zoals baby’s en kinderen hun ouders in alles spiegelen, zal dit ook met dit onderwerp gebeuren. Voor de ouder is dit een gelegenheid om af te rekenen met oude verwondingen, omdat je de ‘kans’ krijgt alles opnieuw te beleven en daarmee te verwerken. Omgekeerd kan ook, dat je eigen kind juist een pester wordt door de manier waarop je je wapent tegen de pesterijen die je zelf zijn overkomen. Het is het afreageren van problemen die je zelf hebt gehad door middel van kracht, macht en manipulatie. Zie ook ‘Vanuit het perspectief van de pester bekeken’.

‘Zeker als een van de ouders zelf gepest is vroeger, wil je je kind beschermen en behoeden voor wat je zelf hebt meegemaakt’

Vanuit het perspectief van het gepeste kind bekeken

Voor het slachtoffer van pesterijen is pesten het ergste. Wat de consequenties daarvan zijn hoeven we het vandaag de dag helaas niet meer over te hebben. Laten we het daarom ook voor het kind dat gepest wordt vanuit een positieve kant benaderen. In De Alchemie van ziekte heb ik uitgebreid stil gestaan bij energie, de aard van energie, het gebruik van energie, de werking van energie en het belangrijkste punt… je bent geen energie, je gebruikt energie. In de kern is ook pesten ‘gooi en smijtwerk’ van energie. Het is kracht, macht en manipulatie om energie van een ander te stelen. Net als in het geval van ziekte, is ook pesten een keiharde leerschool. Een leerschool die je voor de rest van je leven gekwetst of gebroken achter kan laten en waarbij de kans groot is dat je overkomt wat al geschreven staat bij het onderdeel ‘perspectief van de ouder’. Alle processen die gelden voor ziekte, het ‘geschenk van ziekte’, gelden ook voor pesten. Het zijn de processen die je (uiteindelijk) terugbrengen bij je eigen essentie, omdat je leert ontdekken wie je werkelijk bent. Wat geprojecteerd wordt door de pester is niet wie je bent (zie ook de blog ‘Dans van persoonlijkheden’). Net als ziekte je identiteit kan worden, kan dat ook gebeuren met pesten. Door jezelf als de persoon die gepest wordt te gaan zien.

‘In de kern is pesten ‘gooi en smijtwerk’ van energie. Het is kracht, macht en manipulatie om energie van een ander te stelen’

Veel van mijn lezers zijn geïnteresseerd in de holistische zienswijze op ziekte en genezing. Zij stellen dat je zelf verantwoordelijk bent voor de gebeurtenissen in je leven en dat je zelf invloed hebt op de energieën die je aantrekt of afstoot. De laatste toevoeging die van invloed is op de dynamiek van het kind dat gepest wordt, is dat een kind tot op bepaalde hoogte zelf toestaat dat het gepest wordt. Overigens wil ik benadrukken dat pesten daarmee op geen enkele wijze goed te praten is. Nogmaals, het draait om de dynamiek, er zit geen oordeel aan. Ook een kind trekt situaties en gebeurtenissen aan, net als een volwassenen dat doet. Een gekwetst kind met een weinig eigenwaarde is gevoelig voor pesterijen. Het zelfbeeld van het kind veranderen, is ook de dynamiek rondom het pesten veranderen. Zowel het ‘gekwetste vogeltje’ als een naar buiten gericht boos en vechtlustig kind, zijn gevoelig voor het aantrekken van omstandigheden en situaties die kunnen leiden tot pesterijen. In die zin draagt een kind dus zelf ook bij aan zijn ervaring en staat hij pesten onbewust zelf ook toe. Het voordeel hiervan is, is dat een kind is in staat dit zelf weer te veranderen door de manier waarop het tegen zichzelf (en het leven) aankijkt te veranderen: de perceptie. Dat is ook de gelijkenis met ziekte en het geschenk van ziekte. Nogmaals, dit alles is geschreven zonder oordeel en zonder iets tekort te doen aan het probleem van pesten in zijn algemeenheid.

‘Het zelfbeeld van het kind veranderen, is ook de dynamiek rondom het pesten veranderen’

Vanuit het perspectief van de pester bekeken

Bijna altijd zijn onderliggende problemen bij de pester zelf de oorzaak van pesterijen. Al op jonge leeftijd worden kracht, macht en manipulatie ingezet als instrument om energie te stelen bij de ander, maar ook om problemen en aandacht van jezelf af te wenden. Net als bij de ouders van het kind dat gepest wordt en die wellicht hun eigen verwondingen projecteren op hun kind uit bescherming, gebeurd dit exact hetzelfde met de ouders van een kind dat pest. Ook deze ouders projecteren (hun eigen) opvoeding (of het gebrek aan opvoeding), macht en onmacht op hun kind. En dat is precies wat door een kind dat pest vertaald wordt in pesten. Nogmaals, ook bij de pester zijn de onderliggende oorzaken de oorsprong van het pesten. Ook de pester heeft te maken met onmacht en frustratie en reageert dit af (bijvoorbeeld bij een scheiding) of eist negatieve aandacht op omdat hij deze thuis niet krijgt (bijvoorbeeld door een ernstig ziek broertje of zusje, het overlijden van iemand binnen het gezin of omdat vader en/of moeder nooit thuis zijn). Ook de pester zal moeten leren om op een andere manier met zijn gevoelens en frustraties om te gaan of om de aandacht die hij zoekt op een andere manier te krijgen. Zie je het verband tussen alle betrokken partijen? En hoe het iedereen wat te brengen heeft? Het zijn afspiegelingen van elkaar. Daarmee is de cirkel bijna rond.

Dik zijn is lelijk…

Wellicht ten overvloede, maar vergis je niet in wat een kind allemaal meekrijgt van de ouders! Ook als je denkt dat je kind niets ziet of hoort. De oren en ogen staan altijd open. Een groot wetenschappelijk onderzoek in de UK liet onlangs bijvoorbeeld zien dat kinderen vanaf 5 jaar al een oordeel hebben over ‘dik zijn’. Waarom? Omdat ze oppakken wat ouders tegen elkaar zeggen over dikke mensen op televisie, internet of op straat. Of omdat de ouders zichzelf te dik vinden en dit voortdurend herhalen in aanwezigheid van hun kind. Daarmee geven ze aan: iemand die dik is, is lelijk. Dik zijn is niet goed. Dit is niet alleen vormend voor het (zelf)beeld van een kind, maar ook voor het gedrag dat vervolgens op anderen geprojecteerd wordt: pesten.

‘Of omdat de ouders zichzelf te dik vinden en dit voortdurend herhalen in aanwezigheid van hun kind’

Bewustzijn

Ik heb ervoor gekozen de vraag over het pesten van en tussen kinderen onderling te bekijken vanuit een hoger perspectief. Als een objectief waarnemer. Het mag vanzelfsprekend zijn dat ik daarmee niets tekort wil doen aan de intensiteit van dit vraagstuk, die in sommige gevallen zelfs tot zelfmoord kan leiden… Uiteraard is er nog veel meer over dit onderwerp te schrijven. Bekijk het bijvoorbeeld eens vanuit het perspectief van derden. Waarom grijpen anderen niet in? Omdat zij blij zijn dat zij zelf niet de persoon zijn die gepest worden? Ook al schreeuwt alles in hen dat zij er wat van moeten zeggen, dit gebeurd meestal niet. Maar is dit niet precies waar veel personen hun leven lang tegenaan lopen? Het spreken van je eigen waarheid? Op durven komen voor wat je voelt van binnen? Bewustzijn, alles draait om bewustzijn… Waarom doe je iets wel of niet en wat zijn je redenen.

Onderstaande oefening is een simpele, maar krachtige oefening om kinderen bewust te laten worden van pesten. Het is afkomstig van Marco Flipse van BM-Welzijn. Marco is een professioneel en getalenteerd yoga- en ontspanningsinstructeur. Via zijn website www.bm-welzijn.nl kun je meer informatie vinden.

Oefening: bewust worden van  pesten

• Deel de kinderen een blanco vel papier uit.
• Laat ze bewust kijken naar het vel, dat het onbeschreven en glad is.
• Het vel ziet er bij ieder hetzelfde uit. Zie je dat, dat het vel niet verschilt van het vel bij de ander?
• Maak dan van het papier een prop.
• Kneed het.
• Vouw het samen.
• Knijp er eens in.
• Kijk nu eens!
• Dat is wat er gebeurt met pesten.
• Je maakt de ander klein. Je doet hem of haar geweld aan.
• Het lijkt in het begin leuk om te doen, maar het is onzinnig.
• Vouw het papier weer maar eens open.
• Is het mooier geworden?
• Zie je, er blijven beschadigingen achter ook al strijk je het nog zo mooi glad.
• Het word er niet mooier op in vergelijking met hoe het was, je kunt het maar beter laten.

Rest mij Marijke te bedanken voor haar vraag over de dynamiek van pesten en gepest worden: dank Marijke!

Bron: http://genezenonline.nl/pesten-en-gepest-worden-de-dynamiek-van-pesten-en-gepest-worden/

Wat heb je nodig als je gepest bent?

Wat heb je nodig als je gepest bent?

 

Het lijkt alsof deze vraag het beste beantwoord kan worden door degene die gepest is.

Helaas geven gepeste mensen zelden aan wat ze nodig hebben. Dit komt omdat ze het zelf vaak niet weten. Ze voelen zich gekleineerd, machteloos, angstig, zwak en waardeloos.

 

Als je ooit gepest bent geweest, herken je hoe angstig en machteloos je je voelde. Je herkent ook de gevoelens nadien.

 

Een van de meest voorkomende patronen van slachtoffers van pestgedrag is zelfafwijzing.

Op allerlei manieren geven ze zichzelf de schuld van het feit dat ze gepest zijn:

• Ik had sterker moeten zijn…
• Had ik maar niet zo stom gedaan…
• Was ik maar niet zo lelijk…
• Was ik maar weggelopen…
• Was ik maar niet zo bang…

De zelfafwijzing kan soms zo groot zijn dat het slachtoffer last krijgt van depressiviteit, burn-out of zelfmoordneigingen. Je hoort steeds vaker dat jongeren die gepest worden een einde aan hun leven maken omdat ze gewoonweg geen uitweg meer zien.

Triest…

Eenmaal gepest langdurig gevangen!

Als je als kind gepest wordt, kun je daar als volwassene nog steeds last van hebben. Maar waar heb je dan precies last van? Wat houd je gevangen? Waarom blijven herinneringen van pesten zo pijnlijk?

Het antwoord is eenvoudig:

OMDAT JE NIETS DOET MET DE PIJN VAN GEPEST ZIJN!

In plaats van op een liefdevolle manier deze pijn te onderzoeken, blijf je jezelf afwijzen!

Als je jezelf afwijst wijs je dit vervelende gevoel af. Het vervelende gevoel wordt dan alleen maar groter. Frustratie, depressiviteit, burn-out en een gevoel van diepe waardeloosheid is het gevolg. Je blijft gevangen en gebukt gaan onder dit gevoel.

Is het niet sneu dat je gepest bent?

Het is toch verdrietig dat je er alleen voor stond? Dat je jezelf machteloos voelde en dat je niet wist wat je moest doen. Dat je alles moest incasseren en dat je emotioneel dichtklapte. Je begreep het niet. Het was te veel voor je. Je kon niet anders dan het ondergaan.

 

HEB DAAR BEGRIP VOOR!

 

Ga eens in gedachte terug naar het moment dat je gepest werd.

Zie jezelf als gepest kind. Voel hoeveel pijn dit kind heeft. Voel wat het met het kind deed. Voel het gevoel, voel het verdriet. Red in gedachte dit kind! Pak het vast, bescherm het en knuffel het. Blijf met je aandacht bij het gevoel. Doorvoel, doorleef en troost in gedachte het kind.

Vertel het kind dat het niet zijn schuld was. Vertel het kind dat het gewoon pech had. Dat de daders zelf ook niet lekker in hun vel zaten. Dat ze jou nodig hadden om sterk en stoer te zijn. Het kind was zo lief om dit allemaal toe te staan. Het was niet de schuld van het kind. Het was zo lief dat het zichzelf opofferde! Het kon er niets aan doen.  Leef je in in dat kind. Troost het!

 

Als je dit innerlijke kind getroost heb, vraag jezelf dan af waarom het kind zich liet pesten?

Wellicht miste het kind een natuurlijke vorm van assertiviteit. Het miste bepaalde vaardigheden en had geen goede basis. Onderzoek dit eens. Het kan zijn dat je nog meer pijn tegenkomt. Innerlijke kinderen die ook nog getroost mogen worden…

 

Hoe help je iemand die gepest wordt of gepest is?

Je kunt iemand die gepest is beter niet direct helpen! Als je helpt verzacht het pijnlijk gevoel bij de ander tijdelijk. Het lijkt te helpen maar het pijnlijk gevoel wordt vroeg of laat toch weer wakker. Helpen is nooit de oplossing. Helpen is slechts een tijdelijke oplossing.

 

Leer het slachtoffer zichzelf te helpen, dat lost op!

Hiervoor moet je natuurlijk wel zelf weten wat je met nare gevoelens kunt doen…

 

Heb geen medelijden maar mededogen!

Als een kind gepest wordt en het doet je zeer. Dan is dat jouw zeer! Je bent dan mee aan het lijden. Werk dan eerst aan jouw eigen zeer!  Als jezelf niet weet hoe je dit kan loslaten, hoe kan je dan je kind op de juiste manier helpen?

Sommige ouders halen allerlei kunstgrepen uit. Ze stappen op de pesters af, gaan met de ouders van de pesters praten, praten op school of wat dan ook. Dit hoeft niet verkeert te zijn. Maar wat doe je dan met je eigen kind?  Heb je aandacht voor het gevoel van het kind?

Voelt het kind zich in dergelijke omstandigheden niet nog kleiner omdat het zelf niet in staat is het probleem zelf op te lossen? Voelt het zich niet nog zwakker? Wordt het niet nog angstiger omdat het bang is dat de pesters hem daarna extra hard terugpakken?

En waar ben je dan eigenlijk zelf mee bezig? 

Ben je dan niet gewoon de pesters aan het pesten?

 

Als een kind merkt dat het jou verdriet doet dat hij gepest wordt, dan krijgt het een ook nog een schuldgevoel. Het kind voelt zich schuldig dat het jou verdrietig maakt. Het wijst zichzelf daarover ook af. Niet voor niets verzwijgen sommige kinderen dat ze gepest worden.

 

Weinig ouders helpen het kind op de juiste manier.

Ouders zijn onbewust met hun eigen pijnen bezig en belasten hiermee hun kindover de rug van het kind. Ze hebben daar niet eens erg in. Het kind wordt hiermee niet alleen slachtoffer van de pesters maar ook van de ouders.

Is assertiviteit een oplossing?

Assertiviteit kan helpen. Maar als het pijnlijk gevoel geen aandacht krijgt, dan is assertiviteit niets anders dan een trots gevoel wat tijdelijk de pijn verhuld. Je bent dan trots dat je assertief bent. Je moet dan wel de rest van je leven assertief blijven om niet weer een loser te worden. De assertiviteit is dan kunstmatig en je blijft gevangen en gebukt gaan onder de pijn van ooit gepest zijn.

Het helpt meestal niet om je kind assertiever te maken.

Assertiviteit komt vanzelf als het kind leert zichzelf te troosten. Als het zichzelf altijd kan troosten hoeft het immers nergens meer bang voor te zijn. Vanaf dat moment is assertiviteit spontaan en geen aangeleerde truc.

 

Heb begrip voor je kind!

Probeer het te begrijpen. Leer het kind zichzelf te helpen en grijp alleen in als de situatie onveilig is!

Bron: http://gelukiseengevoel.nl/wat-heb-je-nodig-als-je-gepest-bent/

 

Niet alleen kinderen zijn de dupe van pesterijen, volwassenen ook. Zelf ben ik eigenlijk heel mijn leven al slachtoffer geweest van diverse vormen van pestpartijen.

Enkele tips wil ik graag mee geven aan hen die ook gepest worden

Verlaag jezelf niet tot hun niveau
Voel je geen slachtoffer van hen
Vergeef ze voor hun daden
Leg jezelf geen schuldgevoel op
Voel mededogen want ook zij zullen ooit eens slachtoffer worden van eigen daden.
Confronteer ze niet met hun daden omdat het altijd ontkend of omgedraaid wordt.
Blijf altijd jezelf zodat het pesten niet gevoed wordt.
Het zegt meer over de pester als over jezelf.

Ouders

Je moet als ouder niet de beste vriend van je kind willen zijn,
maar de allerbeste ouder van je kind!
Dat begint bij grenzen stellen.

Deel je mee?

Bénazir

Reïncarnatie kinderen

Ziel voor en na geboorte

 

Een mooi geschreven stuk die een troost kan bieden aan ouders die een kind verloren hebben. Op welke manier dan ook,  misschien mag het een stukje verdriet verlichten. Zelf heb ik hier veel kracht en troost uitgehaald na vele jaren. En heb mijn dochter Priscilla, die ik nooit heb mogen baren, als Gids geschonken gekregen. Zo was en is ze nog steeds aanwezig bij mij. En zo zie je dat alles een reden heeft in het Goddelijk plan wanneer we dieper kijken achter (mis)geboorte..

 

De ziel voor de geboorte

Als een kind geboren wordt, zijn er twee of meer zielen die hierin toegestemd hebben. Dit om van deze gelegenheid gebruik te maken en elkaar zo te ontmoeten voor het leren van een levensles of missie i.v.m. hun karma.  Beide zielen moeten hiervoor toestemming geven en de keuze maken elkaar te ontmoeten.  Het is niet voldoende als maar één ziel hiermee instemt.

Miskraam of abortus

Als de kinderziel niet instemt, zal de moeder een miskraam krijgen.
Als de moeder, of welke persoon dan ook met wie het kind een overeenkomst heeft, niet instemt, zal de moeder een miskraam krijgen of voor een abortus beslissen.  De angsten en persoonlijke gevoelens van de moeder zullen van grote invloed zijn op dit besluit.
Dit is allemaal in orde, want deze twee zielen zullen elkaar op een ander tijdstip of in een ander leven ontmoeten. De enigen die deze beslissing kunnen maken zijn de zielen die verwikkeld zijn in deze overeenkomst. Onthoudt dat er een grote liefde bestaat tussen deze zielen en dat geen van hen de ander zal veroordelen.

De tijd van binnengaan in het fysieke lichaam

 Wanneer gaat de ziel in het kinderlichaam dat op het punt staat om geboren te worden? Dat kan elk moment gebeuren. De ziel van het kind is al lang voor de conceptie bij de moeder in de buurt.
Begrijp dat het fysieke lichaam niet belangrijk is. Het is zelfs pas enige tijd na de geboorte, dat de ziel een goede verbinding heeft met het fysieke lichaam. Voor én na het leven, is de ziel vrij om te gaan waar ze wil. De kinderziel kan vele keren in en uit het lichaam gaan tijdens de zwangerschap. Deze ziel houdt heel veel van het fysieke lichaampje-in-wording en let er goed op tijdens de zwangerschap, maar de ziel heeft er nog geen sterke verbinding mee. De kinderziel beslist ongeveer twee maanden voor de geboorte, of hij/zij het komende leven wil gaan leiden in dit lichaam.

 Doodgeboren kinderen of zgn. wiegendood

Onthoudt dat het kind de mogelijkheid heeft om op elk gewenst moment de beslissing terug te draaien. Als die beslissing genomen wordt voor of tijdens de geboorte, dan krijgt men een miskraam of een doodgeboren kindje.  Als die beslissing ná de geboorte genomen wordt, zal de baby sterven en dit wordt vaak de wiegendood genoemd. Voor de ouders zelf is dit onverklaarbaar en natuurlijk is dit een grote schok als dit gebeurd. Maar men moet weten dat het kind geboren wordt met een missie. Een pasgeboren kind heeft een heel leven voor zich en is zich bewust van álle mogelijkheden en uitdagingen die hem/haar te wachten staan. Pas enige tijd ná de geboorte zal het kind de wetenschap vergeten van vroegere en huidige levens.  Sommige zielen hebben de kracht niet om het leven wat voor hen ligt te volbrengen.  Zij kiezen er dan voor om dit leven te verlaten en hun levenslessen in een toekomstig leven te leren.

 Voor de ouders

Soms kiezen kinderzielen dit leven alléén om de ervaring van het ziek-zijn of zelfs het doodgaan mee te maken.  Soms doen ze dat niet voor persoonlijke redenen maar als een geschenk aan hun familie.
De moeilijkheden zijn bedoeld om de familieleden belangrijke lessen te leren en zo geestelijk te helpen groeien. Als de familieleden ervoor kiezen om deze lessen niet te leren, dan is het grote geschenk voor niets geweest en zullen deze personen hun lessen op een andere manier moeten leren. Sommigen zullen dit geschenk zien als een opoffering, maar dat is het niet, het is een geschenk wat getuigd van grote liefde.

Zie je, ouders geloven vaak dat het hun taak is om hun kinderen iets te leren, maar het is juist het tegenovergestelde. Alle kinderen komen met het geschenk van kennis. De kennis die zij kunnen geven, is de kennis die werkelijk belangrijk is.

Bron: Reïncarnatie

Hoe versterk je het zelfbeeld van een kind?

 

Hoe versterk je het zelfbeeld van een kind?

De manier zoals een mens naar zichzelf kijkt is van belang in de ontwikkeling van de mens. Het heeft namelijk invloed op je zelfvertrouwen en de manier zoals men zich zal presenteren naar anderen toe. Wanneer je van jezelf denkt: ‘Ik ben aardig en de moeite waard’ zal dit veel zelfvertrouwen opleveren. Terwijl als je denkt: ‘Ik wordt ook zo snel driftig, natuurlijk vinden ze me niet aardig’ zal dit invloed hebben op je zelfvertrouwen.

Als een kind geboren wordt heeft hij geen gedachten over zichzelf. Hij ziet de personen om zich heen ook niet als individuen. Door de manier waarop de omgeving van het kind met hem omgaat,leert het kind over zichzelf en hoe hij naar zichzelf moet kijken. Als een kind positief benaderd wordt en gewaardeerd en geaccepteerd wordt, zal het een positief zelfbeeld ontwikkelen. Met andere woorden op een positieve manier naar zichzelf kijken. Dat heeft direct invloed op zijn zelfvertrouwen en de manier zoals hij zich zal gedragen. Een kind dat het gevoel heeft dat zijn ouders hem lief vinden zal daardoor sneller iets willen doen voor zijn ouders. Omdat hij gewaardeerd wordt en door het uit te spreken zal het weer een stimulans zijn tot meer positieve daden.

Een kind dat negatief benaderd wordt, zal vaak ook negatief gedrag vertonen. Het voelt zich niet gewaardeerd en geaccepteerd. Hierdoor krijgt het kind vaak een laag zelfbeeld en zal dit ook invloed hebben op zijn zelfvertrouwen. Ouder en kind belanden in een neerwaartse spiraal die moeilijk om te turnen is.

Voorbeeld:
Het maakt toch niet uit of ik meehelp of niet, want mijn ouders zijn toch altijd boos op me. Omdat het kind niet meehelpt zullen de ouders boos worden. Op die manier worden zijn gedachten bevestigd en ontstaat er een negatief zelfbeeld. Ouders en kind belanden daardoor in een neerwaartse spiraal.

Dat de vorming van een zelfbeeld belangrijk is blijkt hier wel uit. Kinderen doen de meeste ervaringen op met en bij hun ouders. Ze zullen ook veel waarde hechten aan wat de ouders van hen vinden door de hechte en intensieve relatie. Als ouders een opmerking keer op keer herhalen zal het kind het als waarheid aannemen en dat zal invloed op zijn gedrag en zelfbeeld hebben.

Voorbeeld: Een kind dat de hele dag te horen krijgt dat het niets kan, zal geen eigen initiatief meer tonen.De ouders zullen steeds meer bevestiging krijgen dat het kind niets kan. Het kind zal daardoor weinig zelfvertrouwen hebben als het iets moet ondernemen.

Wil je dit doorbreken dan zal je het kind eerst moeten leren om positiever over zichzelf te leren denken waardoor zijn gedrag op den duur zal verbeteren. De omgeving zal ook een rol spelen in het opbouwen van een positief zelfbeeld.

Kinderen zijn erg gevoelig voor gezichtsuitdrukkingen. Als je een positieve opmerking plaatst, laat dat dan ook zien door middel van je mimiek. Het kind zal het dan sneller aannemen.

Zullen we samen zorgen voor een positief zelfbeeld bij kinderen? Dan maken we samen de wereld toch een stukje beter?

http://www.benazir.nl

 

 

 

 

 

 

 

 

Deel je mee?

 

Jongetje (4) ernstig verwaarloosd gevonden in ‘horrorhuis’

Jongetje (4) ernstig verwaarloosd gevonden in ‘horrorhuis’

Kind zat 12 dagen lang in zijn eigen uitwerpselen

© Thinkstock.

Een 24-jarige moeder uit het Australische Gilles Plains plaatste op Facebook foto’s van lasagnes en andere feestelijke maaltijden, terwijl even verderop in een ernstig vervuilde slaapkamer haar vierjarige zoontje al twaalf dagen zat opgesloten en op sterven na dood was. Het jongetje werd ernstig uitgedroogd en uitgehongerd door de politie gevonden. De vrouw en de vader (28) staan deze week voor de rechter.

De zaak kwam aan het licht toen de politie vorig jaar na een melding van huiselijk geweld aan de deur kwam, meldt News.com.au. ‘Dit kan gezien worden als een van de meest ernstige zaken die de rechtbank ooit zal zien, want dit is de verwaarlozing van een kind in de puurste vorm,’ zo liet de openbaar aanklager weten.

Kniehoog afval
Agenten moesten zich een weg banen door kniehoog afval, inclusief rottend vlees, voordat ze een naakt jongetje aantroffen in zijn slaapkamer. Het knulletje werd omringd door vuile pampers, plastic borden en zijn eigen uitwerpselen. Hij zat daar al 12 dagen en zou naar schatting binnen 48 uur in een kritieke toestand zijn geraakt. De jongen kreeg slechts af en toe een wat yoghurt of pudding onder de deur toegeschoven.

De jongen werd meegenomen en moest een maand herstellen in het ziekenhuis. Verschillende tanden moesten operatief worden verwijderd omdat deze aan het rotten waren. Door de verwaarlozing toont hij een gebrek aan sociale en motorische ontwikkeling. Ook zijn taalontwikkeling loopt achter.

Schokkende foto’s
Tijdens de zitting zag de openbaar aanklager zich genoodzaakt de rechter te waarschuwen voor de schokkende foto’s van de toestand waarin de jongen werd gevonden. Ook maakte zij bekend dat de ouders diverse uitkeringen onterecht ontvingen. Er was dus, in tegenstelling tot wat de ouders beweerden, wel degelijk geld om eten te kopen, zoals ook bleek uit de Facebookfoto’s.

De sociale diensten hebben zes keer geprobeerd om een afspraak te maken met de familie om te controleren hoe het met de jongen ging. Maar geen van de keren zagen zij de jongen ook in levende lijve.

Schuld bekend
De ouders van de jongen hebben bekend zich schuldig te hebben gemaakt aan de verwaarlozing. Ze zouden met regelmaat veel alcohol hebben gedronken. De moeder zou lichamelijk en geestelijk niet in staat zijn geweest om voor de jongen te zorgen. De vader liet weten heel veel spijt te hebben.

De rechtbank doet pas in december een uitspraak over de straf. Tot die tijd blijft het stel in de gevangenis. Het jongetje is ondergebracht bij een pleeggezin.

Bron:http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenland/article/detail/3777571/2014/10/28/Jongetje-4-ernstig-verwaarloosd-gevonden-in-horrorhuis.dhtml

 

De realiteit van de dag vandaag, waar gaat dat naar toe?

Autisme, symbolisch gezien

AUTISME

Een autist gelooft te weinig in zichzelf, veroordeelt zich tot mislukkeling. Zij komt het leven binnen met gevoelens van een buitengeslotene, een marginaal, een clochard, een nieterkende schilder ergens op een zolderkamertje.
Toch zit zij boordevol ambities, talenten… maar het gevoel van onvermogen en de vrees om gekwetst, verstoten of verslonden te worden door de anderen, laat haar zichzelf buitensluiten. Uit zelfbescherming bouwt zij a.h.w. een stevige wal rond haar persoonlijkheid. Innerlijk is zij kieskeurig, kritisch. In haar denkpatroon ontwikkelt zij zich als een perfectionist; in gedachten is zij steeds bezig om haar ambities te verwezenlijken, hoe klein deze ook mogen zijn. Maar met dit perfectionisme naar zichzelf toe, komt zij nergens, zeker niet wanneer zij zich al onvermogend voelt:
“Ik kan het toch niet.”
Ten overstaan van deze kritische normen die zij stelt aan zichzelf, faalt zij volledig:
“Ik ben door en door slecht en onwaardig om werkelijk. voluit te leven”.
Trouwens, anderen zouden dit alleen maar kunnen bevestigen. Zij sluit zichzelf achter hoge muren op. Op deze wijze krijgt zij dan toch de aandacht waar zij zo naar verlangt, zonder nog te kunnen veroordeeld worden voor haar slechte kanten, want zij is immers ziek en onbereikbaar!

Al in de moederschoot pikt de foetus onderdrukte angsten van de ouders op. Je kan een autistisch kind niet laten herstellen zonder deze onderdrukking bij de ouder(s) aan het licht te brengen en op te lossen. Een genezende invloed via de ouderband kan wonderen doen, afstand speelt hierin geen rol! Hierbij is geen sprake van schuld, maar van een aantrekking tussen wezens, die allen dezelfde psychologische problematiek hebben op te lossen.
Het kind kan haar ouders laten evolueren, door een spiegel te zijn voor hun onderdrukte problematiek. De ouders kunnen het kind laten evolueren, door deze psychologische situatie niet te ontvluchten, maar op te lossen, ook in henzelf. De angsten, de overtuiging dat zijzelf niet voldoen aan bepaalde voorwaarden om goede mensen te kunnen zijn… De angst, dat de wereld in feite een onveilige plaats is om in te bestaan… Alle bovengenoemde oorzaken dienen ook te worden nagegaan door de ouders in zichzelf (zelfkritiek, zelfafbraak, enz.).

Gastvrijheid, warmte, veiligheid! De angsten zijn er de oorzaak van dat het kind zich niet echt zal laten zien, tot alles veilig zal zijn… op dat ogenblik zal men haar best zelf naar buiten laten komen; een communicatiepoging vanuit de autist, bijvoorbeeld om een ‘koek’ te vragen, wanneer zij al te lang geen eten heeft gehad.
De schildpad toont pas haar kopje, wanneer zij intuïtief aanvoelt dat zij veilig zal zijn, dat de mensen haar niet als een lelijk, waardeloos mormel zullen platslaan.

© Christiane Beerlandt

http://www.home.zonnet.nl/julia-boulanger/Zelfbevrijding/Autisme.html