Drie persoonlijkheidstypes die jou uniek maken

september 13, 2017 

Je persoonlijkheid onthult wie je echt bent. Het omvat je fysieke kenmerken evenals je mentale, die jou onderscheiden van alle anderen. Alle kenmerken die jou uniek maken. Maar soms willen we onszelf met een groep mensen kunnen identificeren die dezelfde kenmerken hebben als wij of die kenmerken hebben die vergelijkbaar zijn met die van ons. Hier refereren we aan persoonlijkheidstypes.

Op dit gebied zijn er verschillende theorieën. In dit artikel bespreken we een theorie die een onderscheid maakt tussen de persoonlijkheidstypes A, B en C. Deze classificatie van persoonlijkheden ontving veel kritiek toen het werd gepubliceerd. En zelfs nu zet het debat zich voort.

De persoonlijkheidstypes A en B werden in 1959 opgesteld door Friedman en Rosenmann. Deze twee types waren precies het tegenovergestelde van elkaar. Op deze manier konden individuen zich makkelijker identificeren met anderen. Hierbij werd echter het huidige probleem dat het ook kan voelen alsof je persoonlijkheid een beetje van A en een beetje van B heeft, over het hoofd gezien.

Het was pas in 1980 dat Morris en Creer er aan dachten om een nieuw persoonlijkheidstype te introduceren, dat ze ‘Persoonlijkheidstype C’ noemden. Dit derde type zorgde ervoor dat mensen die zich niet konden identificeren met de hierboven beschreven types toch bij een groep konden horen. Of toch niet? Vandaag gaan kijken we wat elk van deze persoonlijkheidstypes inhoudt.

1. Persoonlijkheidstype A

Ken je van die mensen die altijd haast lijken te hebben? Is er iemand in je familie verslaafd aan zijn of haar baan? Mensen die aansluiten op dit persoonlijkheidstype zijn doorgaans erg hyperactief, energiek en ongelooflijk productief. Ze zouden alles over hebben voor hun baan. Dit zorgt er ook voor dat ze, een beetje, hun familie en vrienden vergeten.

Met al deze kenmerken wordt het persoonlijkheidstype A gekarakteriseerd door de eigenschap om erg competitief te zijn, het altijd beter willen zijn dan anderen. Soms kan dit ertoe leiden dat dit soort mensen op de tenen trappen van de mensen om hun heen om te kunnen bereiken wat ze zelf voor ogen hebben. Dit kan resulteren in een hoop agressiviteit. Het manifesteert zich door neerbuigend te doen over het werk van een ander en weigeren hulp aan te bieden aan iemand die dat nodig heeft.

Voor mensen met persoonlijkheidstype A is werk iets fundamenteels en onmisbaar in hun leven. Het is hun kern, het middelpunt van alles.

Deze kenmerken zorgen ervoor dat mensen die bij dit type horen soms koeltjes over kunnen komen, of dat is althans de impressie die ze opwekken. Ze onderdrukken hun emoties, zijn ongevoelig en lijken altijd sterk en zeker. Soms is dit alles slechts een façade om een enorm gevoel van onzekerheid te onderdrukken. Ze zijn in ieder geval ongetwijfeld erg vatbaar voor stress of angst.

2. Persoonlijkheidstype B

In tegenstelling tot het hierboven beschreven type, zijn mensen die tot dit type behoren erg zachtaardig. Dit soort mensen zijn niet snel gestrest. Hierdoor komen ze vaak te laat, maar worden hier niet nerveus van. Ze hebben alle tijd van de wereld.

Mensen met dit persoonlijkheidstype accepteren het leven zoals het komt en laten alles gaan zoals het gaat.

Een van de meest geweldige karakteristieken van dit persoonlijkheidstype is dat deze mensen vaak veel warmer en empathischer zijn. Ze vinden het niet moeilijk om te socialiseren, aangezien ze mensen aantrekken met hun charmante lach. Ook zijn ze erg aantrekkelijk door het vertrouwen dat ze hebben in zichzelf. Doorgaans hebben ze genoeg zelfvertrouwen.

Mensen met persoonlijkheidstype B zijn ook groot liefhebbers van slapen. Dus vroeg opstaan of minder dan acht uur slapen past niet echt in hun planning. Dit zorgt ervoor dat ze een erg vredig leven leiden, zonder enige vorm van druk. Ze denken niet eens aan wedijveren om de beste te zijn. Ze erkennen en accepteren hun grenzen en voelen zich comfortabel met wie en wat ze zijn. Ze hoeven niet beter te zijn dan anderen.

3. Persoonlijkheidstype C

Dit laatste persoonlijkheidstype is het meest controversieel van de drie, omdat het de meest passieve en onderdanige soort mensen beschrijft. Mensen die zich identificeren met deze groep voelen zich weerloos in bepaalde stressvolle of onverwachte gebeurtenissen. Hoe hard ze ook hun best doen, ze blijven zich hulpeloos voelen.

Dit zorgt er vaak voor dat ze slachtoffers worden van misbruik en manipulerende mensen. Dit komt doordat ze onderdanig overkomen en conformistisch omgaan met alles wat komen gaat. Ze zijn niet in staat om beslissingen te nemen en zijn hier zelfs bang voor. Hun onzekerheid is veel serieuzer dan de onzekerheid van mensen met persoonlijkheidstype A.

Mensen met persoonlijkheidstype C lijden continu aan emotionele blokkades die negatieve effecten kunnen hebben op hun gezondheid.

Eén kenmerk van deze groep mensen is dat ze hun emoties remmen. Met andere woorden: ze houden hun emoties voor zichzelf. Op deze manier slikken ze boosheid, teleurstelling en verdriet in en weten ze niet hoe ze deze kunnen uiten om hun hart te luchten. Dit kan tot serieuze problemen en depressie leiden.

Kun jij je identificeren met een van deze groepen? Deze theorie van persoonlijkheidstypes is erg oud en er zijn sindsdien veel dingen veranderd. Het is dus een erg bekritiseerde typologie die voor velen nog altijd ontbreekt aan nauwkeurigheid. Hoe denk jij hierover? Bij welke groep zou jij kunnen horen?

https://verkenjegeest.com/3-persoonlijkheidstypes-die-jou-uniek-maken/

Ben je mentaal sterk of doe jij je onbewust sterker voor?

Door dingen te zeggen als: “Ik ben nergens bang voor” of “Ik wilde die promotie toch niet”, betekent het niet automatisch dat je mentaal sterk bent. Er is dan zelfs een grote kans dat jij je stoerder voordoet dan je bent. Onderstaand zie je 7 signalen dat jij je sterker voordoet dan je bent.

1 Je maskeert je onzekerheden
Door je stoerder voor te doen dan je bent kun je een persoonlijkheid ontwikkelen die zegt: “Ik ben de beste”. Maar achter dit stoere voorkomen zit vaak veel onzekerheid. In plaats van het verspillen van energie aan je stoerder voor te doen dan je bent, investeren mentaal sterke mensen liever hun tijd en energie in het verbeteren van zichzelf. Ze erkennen hun tekortkomingen en streven ernaar om een beter persoon te worden.

2 Falen is voor jou geen optie
Zeggen dat falen geen optie betekent niet dat je niet faalt – maar het weerhoudt je er wellicht wel van om het te proberen. Mensen die zich stoerder gedragen dan ze zich voelen, voelen zich meestal prettiger bij het showen van de vaardigheden die ze al hebben dan het proberen van nieuwe dingen. Voor mentaal sterke mensen is falen een nieuwe stapje richting succes. Ze vertrouwen op hun vermogen om weer op te staan nadat ze zijn gevallen en ze zijn bereid om te leren van hun fouten.

3 Jouw eigenwaarde hangt af van hoe anderen je zien
Mensen die zich stoerder voordoen zijn erg bezig met hun voorkomen. Hun eigenwaarde is afhankelijk van de meningen van anderen. Metaal sterke mensen hoeven zich niet tegenover anderen te bewijzen. Ze zijn bereid om om hulp te vragen omdat ze graag willen groeien.

4 Je onderdrukt je emoties
Vaak uiten stoere mensen geen emoties, behalve woede. Ze verstoppen hun angsten, verdriet of opwinding voor anderen. Mentaal sterke mensen geven toe wanneer ze bang zijn en ze zijn niet bang om af en toe hun tranen te laten vloeien.

5 Je ontkent je pijn
Mensen die zich stoer voor doen zijn trots op zich zelf omdat ze pijn kunnen tolereren. Ze behandelen hun lichaam als een machine en gaan altijd door. Mentaal sterke mensen willen hun pijn helemaal niet tolereren en hoeven anderen niet te imponeren in hoe ver ze gaan.

6 Je denkt dat je alles kunt
Gezond zelfvertrouwen is goed, maar je stoerder voordoen dan je bent zorgt ervoor dat je dingen roept als: “Niets houdt mij tegen!”. Mensen die zich stoer voordoen onderschatten vaak het werk wat het kost en overschatten hun eigen vaardigheden. Mentaal sterke mensen zijn realistisch en erkennen de uitdaging die voor ze ligt.

7 Je probeert andere mensen te controleren
Mensen die zich stoerder voordoen dan ze zijn vinden het vaak fijn om de controle over andere mensen te hebben. Ze vinden het fijn om in controle te zijn. Mentaal sterke mensen hebben liever de controle over zichzelf dan over anderen. Ze investeren in hun eigen gedachten en emoties en weten zich staande houden in elke omstandigheid.

Probeer mentale kracht op te bouwen
Wanneer je merkt dat jij je onbewust ook sterker voordoet dan je bent probeer je dan te realiseren dat dit zijn tol eist. Probeer je investeren in persoonlijke groei, zodat je buitenkant matcht met je binnenkant.

Bron: Herhealth.nl

Men kan zich sterker voordoen dan te zijn, alleen houd je jezelf voor de gek. Een grote valkuil waar je in kan vallen..

Boosheid

Wie boos is op de ander heeft geen oog voor zichzelf!

Boosheid is iets natuurlijks en heeft als doel bescherming en je grenzen stellen.

Als je een kat aan zijn staart trekt wordt deze boos en geeft je een krauw. Daarna loopt hij drie stappen verder en is zijn boosheid verdwenen. Niets aan de hand.

…

Bij mensen kan boosheid hetzelfde werken. Iemand geeft je een duw en je duwt terug. Dat is helemaal ok. Het is geen probleem. Je bent nadien de energie van de boosheid kwijt.

Bij de meeste mensen blijft boosheid helaas langer hangen. Het duurt soms uren, dagen, weken of jaren.

Hoe is het mogelijk dat boosheid zo lang kan blijven hangen?

Boosheid is naar buiten gericht. We zijn boos op de ander. Deze moet zijn gedrag veranderen of excuses aanbieden. Als dit niet gebeurd blijven we boos. En zelfs als hieraan is voldaan kan een herinnering aan de situatie je weer boos maken.

Zo lang je boos bent op de ander heb je geen oog voor jezelf!

Waar heb je dan geen oog voor?

Je kunt pas boos worden als iemand je pijn hebt gedaan. De kat geeft een krauw omdat aan zijn staart wordt getrokken en dit vervelend is.

Bij menselijke boosheid is er meestal geen fysieke pijn maar een emotionele pijn. Je wordt boos omdat iemand je kwetst, afwijst, in de steek laat, kleineert of als slecht betiteld. Je ervaart dan een emotionele pijn. Het lijkt alsof deze emotionele pijn door de ander wordt veroorzaakt. Wat er in werkelijkheid gebeurt is dat er een emotionele pijn in je wakker wordt gemaakt. De pijn zat er al. De pijn is niets ander dan oud zeer wat je tijdens eerdere gebeurtenissen in je leven hebt weggestopt.

Als kind maakte je een vervelende gebeurtenis mee waarbij je emotioneel op slot sloeg. Je had de ervaring dat je gekwetst werd, afgewezen werd of in de steek werd gelaten. Het gedrag van de ander haalt hetzelfde gevoel naar boven en je wordt boos.

Als je boos bent, heb je geen oog voor de pijn. Je gaat aan de pijn voorbij.

Desalniettemin geeft boosheid je een gelegenheid om oud zeer te helen. Hiervoor moet je je blik omkeren van buiten naar binnen.

Als je boos bent is het echter lastig om op een liefdevolle manier naar binnen te kijken en de pijn liefdevolle aandacht te geven. De energie van boosheid staat dan in de weg. Het is in dat geval belangrijk om eerst uiting te geven aan de boosheid. Gil in een kussen, sla op een boksbal, ga rennen, ga stampen, ga schreeuwen, kladder met verf, kras met papier. Gooi alle energie van boosheid er uit.

Vraag vervolgens je zelf af wat er zo pijn doet dat je boos wordt. Onderzoek deze pijn. Onderzoek het oude zeer. Voel dat dit zeer een onderdrukte emotie is wat nog steeds wil worden losgelaten. Geef het jouw liefdevolle aandacht. Koester het in je hart en verwonder wat er gebeurd.

Laat elke boosheid een wegwijzer zijn naar je verdriet. Boosheid is dan niet meer vervelend maar een kans om te helen en los te laten.

Kan jij onder de boosheid de pijn voelen?

Bron: Martin de Werker.

Boosheid is inderdaad een emotie van onderliggend verdriet en pijn. In principe ben je eigenlijk boos en kwaad op jezelf omdat je het voelt en een situatie niet verwerkt heb, misschien niet wetend hoe ermee om te gaan en daardoor boosheid ontstaat. Straf jezelf niet door boosheid, maar omarm je verdriet.

Ego, Schaduw, Zelf volgens Carl Jung

 

 

Carl Jung was degeen die het begrip ‘schaduw’ in de psychologie introduceerde. Hij gaf daaraan een geheel eigen betekenis: het verborgen ware zelf. Dat ware zelf kleeft aan je zoals je schaduw in de stralen van de zon. Als je in het zonlicht staat kun je hoog of laag springen, op je schaduw trappen en wat al niet, maar je raakt die schaduw niet kwijt. Dat geldt precies zo voor je ware zelf. Want je ware zelf, dat ben je, en dat blijft bij je, hoe verborgen ook en hoe je ook je best doet het te verstoppen.

De betekenis die Jung gaf aan het begrip schaduw was uiterst vernieuwend. Het was een nieuw inzcht over de mens als deel van een samenleving, namelijk over hoe je jezelf kwijt kunt raken, hoe je verleid kunt worden jouw unieke eigenheid op te offeren aan de sociale gemeenschap. Maar, ondanks deze prachtige en inzichtelijke betekenis die Jung gaf aan het begrip schaduw duikt helaas met grote hardnekkigheid steeds weer de uitleg op dat de schaduw onze slechte kant zou zijn – alsof we in wezen slecht of zondig zouden zijn en we dat zouden moeten aanvaarden. Maar dat is het tegendeel van wat Jung met de schaduw bedoelde. Dat is het dus niet, het is niet onze slechte, zondige kant. Wat is het dan wel? Het heeft alles te maken met de relatie tussen ego en zelf. Is die open of verbroken? Maar het werkelijk verrijkende inzicht van Jung is besloten in ‘de confrontatie met je schaduw’. Hoe zit dat?

Sociale identiteit, ego en zelf
We leven niet alleen op de wereld. We delen de wereld met onze medemensen. En reeds als jong kind wordt ons geleerd ons aan te passen aan onze sociale omgeving. We leren bijvoorbeeld de taal spreken van onze ouders, en ook de opvattingen over goed en kwaad, wie belangrijk is en wie niet, en nog veel meer.
Op zich is er natuurlijk niets tegen dat we ons leren aanpassen aan onze sociale omgeving. Het is een noodzakelijke vaardigheid om zinvol deel te kunnen nemen aan de samenleving.
Dat aanpassen gaat echter gepaard met een bepaald mechanisme, namelijk het vormen van onze sociale identiteit: wie we zijn als onderdeel van de samenleving waarin we opgroeien.
Daarbij kan een probleem ontstaan. Onze sociale identiteit is niet noodzakelijk wat we werkelijk zijn. Het is een beeld dat we van onszelf leren maken.
Als je dat beeld voor je identiteit houdt, als je geelooft dat je dat beeld bent, dan kan dat afgescheidenheid veroorzaken van het ware zelf. Dan hebben we ons een ego gevormd dat los staat, afgescheiden is, van het ware zelf.

Onwetend van je ware zelf
We willen als kind meestal graag zijn zoals onze omgeving dat van ons verlangt. En dat houdt het gevaar in dat we voor een kleiner of groter deel niet durven zijn zoals onze aanleg is. We kunnen dan van een deel van ons zelf gaan ontkennen dat het bestaat. We vergeten dat deel van ons zelf gewoon. En zo kunnen we terechtkomen in een staat van niet-weten van ons ware zelf. Ons ware zelf raakt verborgen achter een masker, het masker van onze sociale identiteit, het ego.

Schaduw = dat deel wat we ontkennen
Dat deel van ons wezen dat we ontkennen of niet toelaten in ons bewustzijn, gaat echter niet verloren. Het is een deel van jezelf dat er altijd zal zijn, ook al leidt het een verborgen bestaan. Het kleeft aan je zoals een schaduw. Je kunt doen wat je wilt om je los te maken van je schaduw zoals die gevormd kan worden door de stralen van de zon, of van een straatlantaarn, maar we weten allemaal dat dat niet lukken zal.
Precies zo gaat het met dat deel van ons zelf dat we ontkennen. Het blijft altijd bij ons, ook al zijn we ons daar niet van bewust. En het wil voortdurend erkend worden, het wil mee doen aan het leven. In elk mens leeft een innerlijke drang om te zijn wie je werkelijk bent. En als je dat jezelf niet toestaat, dan heeft dat gevolgen.

Wat je onderdrukt wordt demonisch
Alles wat je onderdrukt, daar kun je op rekenen, duikt vroeg of laat in je leven weer op. En meestal in een of andere demonische vorm. Met ‘demonisch’ bedoel ik dat het je aangepaste leven waaraan je zo gehecht was op een catastrofale wijze kan doorkruisen. Als je in zo’n situatie terecht bent gekomen, dan is het niet de duivel die je heeft verleid, maar je schaduw, het onderdrukte deel van je zelf, dat aandacht opeist, erkend wil worden, en verstorend optreedt in je ‘normale’ leven.
We kunnen nu een soort eerste wet van het ego en het zelf formuleren:
Wat je onderdrukt wordt demonisch.

De Schaduw maakt je bang voor jezelf
Alles wat je onderdrukt kan in een heel nare vorm tevoorschijn komen. Het kan toeslaan op een manier die je in verbijstering over onszelf achterlaat. Dat kan je bang maken voor jezelf. Met als gevolg dat je nog krampachtiger zult proberen je ware zelf te onderdrukken. Sommige mensen slagen daar zo goed in dat ze een ‘model-mens’ worden, en ze kunnen daar veel sociaal aanzien mee verwerven.
Maar bij iemand die zo perfect is, zit er dikwijls een addertje onder het gras. Denk maar aan de celibataire priesters die telkens weer op het slechte pad terechtkomen, tot verbijstering niet alleen van de omstanders, maar zeker ook van zichzelf. De oorzaak daarvan begint met de onderdrukking van natuurlijke, menselijke verlangens.

Je sociale identiteit is deel van Systeem
Je sociale identiteit, je ego, staat niet op zichzelf. Het is een onderdeel van de cultuur, van de structuur van de samenleving waartoe je behoort. Die structuur van de samenleving noemen we hier het Systeem.
En het lijkt nu soms wel alsof dat Systeem een eigen leven leidt, als een soort bovenpersoonlijk gegeven, dat ons niet alleen dwingt ons op een bepaalde manier te gedragen, maar ons ook dwingend onze sociale identiteit oplegt, en ons ook allerlei daarbij passende emoties laat beleven.
Het Systeem waar we deel van zijn kan zelfs van ons verlangen dat we ons ware zelf wantrouwen en ontkennen. De collectieve zelfontkenning kan zelfs een structureel onderdeel worden van een Systeem.
Heel merkwaardig is dat die collectieve zelfontkenning zelfs een wezenlijk bestanddeel kan zijn van een spirituele traditie. Je kunt bijvoorbeeld vernemen dat je als mens zondig bent, onbekwaam bent tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Als je daarin gelooft, geloof je dus in een beeld van jezelf, en dat beeld van jou als een zondig mens is dan je ego.

Samenvatting begrippen
We hebben nu een aantal begrippen gehanteerd. Laten we die nog eens op een rijtje zetten:

Zelf = je ware aard, dat wat je van nature bent.
Systeem = een stelsel van opvattingen die de leden van een groep of cultuur met elkaar delen, meestal zonder zich daarvan bewust te zijn, en meestal nauw verbonden met een collectief mensbeeld.
Ego = je zelfbeeld, je sociale identiteit, als onderdeel van een Systeem.
Schaduw = dat deel van je zelf dat je ontkent, waarvan je doet alsof het er niet is, maar dat altijd om erkenning zal blijven vragen.

Moeten we ons ego kwijt?
Moeten we ons ego kwijt, zoals in allerlei (westerse en oosterse) spirituele stromingen van ons wordt verlangd? Nee dat moeten we niet.
Met ons ego zijn we in de wereld, nemen we deel aan de wereld. Het is de vorm die we aannemen, een rol die we spelen, in allerlei verschillende relaties met onze medemensen, en waarmee we zin geven aan ons leven. Daar is niets mis mee.

Is het ego slecht?
Het ego is niet goed of slecht. De eventuele fout is niet je ego, maar je geloof in een ego alsof je dat bent of minstens behoort te zijn. Door je vaste geloof in je ego – alsof je dat bent – raakt je ego afgescheiden van je ware zelf. Die afgescheidenheid van ego en zelf kan je ook diep ongelukkig maken.

Open relatie tussen ego en zelf
Maar wat doen we dan met het ego? Waar het mij om gaat is dat er een open relatie kan bestaan tussen je ego en je zelf, zodat je ego en je zelf niet van elkaar afgescheiden zijn. En als die al van elkaar afgescheiden zijn, dat je dan de afgescheidenheid tussen ego en zelf leert opheffen. Dat heet heelwording, je heelt de afgescheidenheid door ego en zelf weer met elkaar te verbinden in een creatieve relatie.

Het ego als expressie van het ware zelf
In een open relatie tussen ego en zelf is het ego vloeibaar. Je kunt er dan speels en vrij mee omgaan in je persoonlijke relaties. Bedenk dat de werkelijk grote toneelspelers altijd in hun toneelrol herkenbaar zijn. Het zijn grote persoonlijkheden, en juist daarom kunnen ze een perfecte toneelspeler zijn. Met hun persoonlijkheid geven ze de glans van het leven aan hun rol, hoe die rol ook is.
Zo is ook elk schilderij van Rembrandt meteen te herkennen als een Rembrandt, en elk schilderij van Van Gogh als een Van Gogh, hoe verschillende de voorstellingen op de schilderijen ook zijn.
Zo zou ook de relatie kunnen zijn tussen het ego en zelf. Het zelf als de diepe laag in je persoonlijkheid die jou bepaalt in wat je in wezen bent. Je ego is de rol die je afhankelijk van de omstandigheden speelt, en waar je ook mee speelt. Zo is je ego een expressie van je ware zelf.
Moet je je ego dus kwijt, zoals in veel spirituele tradities zou worden beweerd? Liever niet. Waar het mij om gaat is dat je leert je ego op een creatieve wijze vorm te geven, vanuit een natuurlijke verbinding met het ware zelf.

Het ontwaken van het zelf – Confrontatie met de schaduw
Voor heelwording, voor het herstel van de open, creatieve relatie tussen ego en zelf, is nodig: de confrontatie met de schaduw.
Daarover bestaat een zeer veel voorkomend misverstand.
Dat misverstand luidt dat de confrontatie met onze Schaduw zou betekenen dat we zouden moeten accepteren dat we ‘slechte’ of ‘duistere’ kanten aan ons zelf hebben. We zouden in het reine moeten komen met onze ‘slechtheid’ door die ten eerste te erkennen en ten tweede te aanvaarden.
Maar dat is absoluut niet de bedoeling van de confrontatie met de schaduw.
Hoe ontstond ook weer de schaduw? Door delen van ons zelf weg te stoppen. Hoe doen we dat? Door ze ‘slecht’ te leren noemen en ze te leren wantrouwen. We leren bepaalde delen van ons zelf negatief te etiketteren, en zo ontstaat de schijnbaar gerechtvaardige verdringing van die delen van ons zelf. We zijn dus niet slecht, we leren bepaalde aspecten van ons zelf als slecht te ervaren.
Voor die negatieve etikettering van delen van ons zelf schamen we ons (Let wel: we schamen ons voor de negatieve etiketten, niet voor ons ware zelf). Daarom menen we er goed aan te doen om die kant van ons zelf maar te blijven verstoppen.
Willen we die verstopte delen van ons zelf terug halen, om weer ‘heel’ te worden, dan kunnen we niet langs die negatieve etiketten heen. Achter die negatieve etiketten gaan vaak zeer mooie eigenschappen van ons zelf schuil. We moeten dus de confrontatie aangaan met die negatieve etiketten. Dat is dikwijls een pijnlijke zaak, vol schaamte. Maar de uitkomst is niet dat we aanvaarden dat we ‘slecht’ zijn. Als we bereid zijn onze negatieve etiketten onder ogen te zien dan is de uitkomst altijd (hier staat dus inderdaad: altijd!) dat er een bijna magische transformatie plaatsvindt. Je vermeende slechte kant blijkt juist een heel mooie, waarachtige kant van jouw eigen diepste wezen te zijn.

Bron: brammoerland.com

Paniek en angst

 

We proberen om gevoelens zoals paniek en angstaanvallen ver van ons weg te duwen of te onderdrukken, maar vroeg of laat breekt ons dit op. Onze geest en ons lichaam verplichten ons namelijk om onze oude gevoelens te verwerken en een plaats… te geven, om zo weer evenwichtig te kunnen leven. Iets in jou wil naar buiten komen. Geef gevoelens daarom de ruimte en onderdruk ze niet. Ze willen er uit. Het is tijd om bepaalde delen van jezelf te laten zien.

De negatieve energie die al zo lang in jou vastzit, wil naar buiten breken. Angst is een gevoel dat diep in je verborgen zit. Angsten waar je zelf vaak geen weet van hebt zijn vaak ontstaan vanuit je (kind) verleden. Hoe meer we ons best doen om ons werkelijke zelf en onze (angst) gevoelens te negeren en te ontkennen, hoe meer ons lichaam onze aandacht zal willen trekken door deze onaangename gewaarwordingen.

Ga op zoek naar de betekenis van je angst of paniekgevoelens. Deze angst en paniek gevoelens die naar boven komen is een manier van je hersens om je aandacht te trekken en je te laten zoeken naar je eigen waarheid. Onze geest en lichaam doen op deze wijze een poging om je werkelijke ik naar buiten te brengen. Door het onderdrukken en negeren van deze gevoelens onderdruk je ook jezelf, verstopt je de waarheid en dus ook wie je werkelijk bent.

Wanneer we onszelf de liefdevolle aandacht geven die we verdienen, en stoppen met het onderdrukken en emotioneel verwaarlozen van onszelf zullen angsten en depressieve gevoelens verminderen en kun je op een punt komen dat deze gevoelens ook niet langer nodig zijn. Je angst laat je zien dat er een weg is naar vrijheid en dat jij het verdient om compleet en gelukkig te zijn. Angstgevoelens willen je gewoon iets laten zien, dat diep in jouw verborgen zit en naar buiten wilt komen, dat opgelost wilt worden, meer niet. Zie angst als een dierbare vriend die je laat zien wat je nog niet diepgaand in jezelf hebt geaccepteerd of verwerkt hebt. Wees niet te hard voor jezelf en zie jouw paniek en angstgevoelens als een gevolg van wat er met je is gebeurd. Wanneer je opnieuw Mindful contact kunt maken met je ware zelf en je gevoelens erkent, kan je ze toelaten en kan het verwerkingsproces starten.

Bron:  http://www.mindfulmbct.nl