Een stap

Iedere dag is als een voetstap verder op je levensreis naar het Licht toe

Advertentie

Piano toetsen

Het zijn de zwarte toetsen waar je zoveel kan en van mag leren 🙂

 

Krachtige gids

Liefde en vergeven zijn als een krachtige Gids op je levensreis in mededogen..

Je levensreis

 

Een mooie YouTube met spreuken en vogelgezang, geniet..

 

Osho’s wijsheid

 

Het is een zonde als je niet van het leven geniet

Het leven begint als je je wezen gaat ontdekken.

De tweede stap is de levensreis.
Het leven moet een zoeken zijn niet een verlangen, maar een onderzoek, niet de ambitie dit of dat te worden, president van het land of premier, maar een onderzoek om uit te vinden: Wie ben ik?

Het is heel vreemd dat mensen die niet weten wie ze zijn proberen iemand te worden. Ze weten niet eens wie ze op dit moment zijn! Ze zijn niet bekend met hun diepste wezen, maar ze hebben wel een doel voor ogen dat ze iets willen worden. Worden is een ziekte van je ziel. Jij bent het zijn. Het leven begint als je je wezen gaat ontdekken. Dan is ieder moment een nieuwe ontdekking, ieder moment brengt een nieuwe vreugde.

Een nieuw mysterie opent zijn deuren, een nieuwe liefde begint in je te bloeien en nieuw mededogen dat je nooit eerder hebt gevoeld, en nieuwe gevoeligheid voor schoonheid, voor goedheid. Je bent zo gevoelig dat zelfs het kleinste grassprietje enorm belangrijk voor je wordt.

Je gevoeligheid maakt je duidelijk dat dit kleine grassprietje net zo belangrijk is voor het bestaan als de grootste ster, zonder dit grassprietje zou het bestaan minder zijn dan het is. En dit kleine grassprietje is uniek, het is niet te vervangen, het heeft zijn eigen individualiteit. En deze gevoeligheid zal je nieuwe vriendschappen bezorgen vriendschappen met bomen, met vogels, dieren, bergen, rivieren, oceanen, sterren. Het leven wordt rijker als de liefde groeit, als vriendschap groeit.

Het volgende is een prachtig voorval uit het leven van St. Franciscus. Franciscus ligt op sterven en hij heeft zijn hele leven op een ezel rondgetrokken om zijn ervaringen met anderen te delen. Al zijn discipelen zijn bijeengekomen om naar zijn laatste woorden te luisteren.

De laatste woorden van een mens zijn altijd de meest zinvolle die hij ooit heeft gesproken, omdat ze zijn hele levenservaring bevatten. Maar wat de discipelen hoorden, konden ze niet geloven…
Franciscus richtte zich niet tot zijn discipelen, hij richtte zich tot de ezel.
Hij zei: `Broeder, ik sta geweldig bij jou in het krijt. Je hebt me van stad naar stad gedragen zonder ooit te klagen, zonder te mopperen. Het enige dat ik wil vóórdat ik deze wereld verlaat, is jouw vergiffenis; ik ben niet menselijk met je omgegaan.’
Dat waren de laatste woorden van St. Franciscus.
Om tegen je ezel `broeder ezel’ te zeggen en hem om vergiffenis te vragen, getuigt van een enorme gevoeligheid. Als je gevoeliger wordt, wordt het leven wijdser. Het is geen kleine vijver, het wordt een oceaan. Het houdt niet op bij jou en je vrouw en je kinderen; het is helemaal niet begrensd.

Dit hele bestaan wordt je familie en alleen als het hele bestaan je familie is, heb je geweten wat leven is, want geen mens is een eiland, we zijn allen met elkaar verbonden. We zijn een uitgestrekt continent, op miljoenen manieren met elkaar verbonden.
En als onze harten niet vol liefde zijn voor het geheel, wordt ons leven in dezelfde mate ingeperkt.

Bron: http://www.osho.com

 

Verleden

 

We dragen het verleden mee zodat we het in de
toekomst kunnen gebruiken.
Wie wil anders het verleden meedragen? Het is overbodig.
Als er geen toekomst is, wat is dan het nut van kennis
meedragen dat het verleden je gegeven heeft?

Dat is een last dragen die het
plezier van de reis zal bederven.
En laat me het nog eens zeggen, het is puur een reis.
Het leven is een pelgrimstocht naar nergens, van
nergens naar nergens. En tussen deze twee is “hier en nu”.

Osho