Oneindig..

 

Het leven is oneindig, alleen het pad eindigt.

Wees als een bloem..

Ware geluk

Award

Voor de 4de keer heeft mijn blog een Award gekregen, deze keer voor inspiratie.
Natuurlijk is het leuk dat je blog uitgekozen wordt en dat geeft weer inspiratie.
Voor mezelf is het belangrijk dat de lezers iets kunnen met de teksten.
Geschreven door mezelf of niet, deze blogs zijn er om mensen verder te zetten op hun pad.
Wanneer ik de statistieken bekijkt iedere dag, liegen deze er niet om en zijn deze hoog.

Wat heel erg jammer is, dat de Award door gegeven moet worden aan weer andere blogs.
Het voelt ergens als een ketting aan die niet verbroken mag worden.
Niet dat andere blogs het niet verdienen dan alleen het verplichte gevoel hierbij.
Dat mag misschien ondankbaar klinken en niet blij te zijn met de gekregen Awards.
Niets is minder waar, want delen is mooi zonder verplichtingen.

Zelf volg ik maar weinig blogs omdat het me anders teveel energie kost die voor mezelf hard nodig is.
Daarbij zijn er heel weinig blogs waar ik mijn inspiratie uit kan halen, behalve een enkele zoals Spiritueel Boedhha.
Hiermee niet gezegd dat andere blogs niet goed zouden zijn, want iedere blog heeft een eigen unieke waarde.
Vandaar er geen 15 blogs zijn om deze Award door te geven.

Stille kern

Wees eens stil van binnen
Naar de stille kern
Daar waar het Zelf is
Spreekt zonder woord
Waar je aanwezig bent
Alles bent in rust
En oplost in het niets.

Een fijne Zondag allemaal
Geniet van je rust.

Wandelen laat je ziel spreken

Wandelen laat je ziel spreken

Wandelen haalt de haast uit je hoofd. Kijk wat er over blijft. Die haast verdwijnt uit je hoofd als je wat langer te voet gaat. Opgaan in het landschap schept mogelijkheden tot verdieping. Je tempo verandert. Je zintuigen gaan anders waarnemen: je krijgt weer oog voor het wonder van de schepping en jouw verbondenheid daarmee. Er komt (meer of weer) stilte… Ruimte voor rust, maar misschien ook wel onrust of angst voor de leegte. Mogelijk loop je tegen je eigen fysieke grenzen aan. Er gebeurt in ieder geval wat met je.
Er ontstaat tijd en geestelijke ruimte voor andere vragen. Vragen die de dagelijkse beslommeringen voorbij gaan. Vragen die met zingeving te maken hebben. Misschien zelfs wel met iets dat niet van deze wereld is, iets van het Onnoembare, van God. Vanuit het vermoeden of misschien zelfs wel het besef dat er meer moet zijn dan alleen het materiële. De haast en de jacht naar het materiële – gedreven door begeerte streven naar meer, beter, mooier, sneller, groter en duurder – doet ons voorbij hollen aan datgene wat echt wezenlijk is. Dat wezenlijke is niet materieel en is voor de ogen onzichtbaar. Wat voor de ogen onzichtbaar is, raakt ons ten diepste, raakt onze ziel.
Soms kan het goed zijn om iemand te hebben om samen mee op weg te gaan en over dat onzichtbare, dat wezenlijke aan de praat te gaan, zodat je ziel weer gaat spreken. Wandelen als spreekbuis van de ziel.

Bron: http://www.dezielgaattevoet.nl/2007/12/22/wandelen-laat-je-ziel-spreken

Een mooi gedicht op dezelfde site dat met wandelen te maken heeft.

Moge de weg je zeggen:
Volg me maar.
Moge de ster je zeggen:
Richt je vaart op mij.
Moge de grond je zeggen:
Bezaai me.
Moge het water je zeggen:
Drink me.
Moge het vuur je zeggen:
Warme je.
Moge de boom je zeggen:
Schuil in mijn schaduw.
Moge de vrucht je zeggen:
Pluk me, eet me.

En als je de weg kwijtraakt,
geen vaste grond meer vind:
en dreigt te verdrinken,
als het vuur gedoofd is
en je kou lijdt
in een nacht zonder sterren,
als de bomen kaal zijn
en je honger en dorst hebt,

dan moge de Stem je zeggen:
Wees niet bang. Ik zal er zijn

Wees niet bang..

 

Van mij..

Tijd nemen

Echte liefde

Dat wordt inderdaad veel gezegd, maar of het altijd zo is?
Echte onvoorwaardelijke liefde is er pas wanneer het Ego overwonnen is.