Verlangen naar het licht

Verlangen naar het licht

Het kan zo sterk zijn: dat gevoel van heimwee,
dat verlangen naar die wereld van louter licht,
waaraan je op de een of andere manier…
zulke vage herinneringen hebt.
Vaag, maar tegelijk zo duidelijk en indringend.

Vooral als je je alleen voelt en als je het gevoel hebt
er altijd weer alleen voor te staan,
kan dat gevoel van heimwee naar boven komen
en zo voelbaar worden.
Je zou het leven hier op aarde, die hardheid
en dat onbegrip, willen ontvluchten om je weer
met die wereld van licht te mogen verbinden.

En toch… Ergens weet je dat die vlucht
niet het juiste antwoord is op wat jou benauwt.
En zodra je je dat bewust durft te maken,
weet je: hier op áárde heeft God mij nodig.
Hier op aarde ligt mijn opdracht.
En dan herinner je je het misschien weer:
dat je een enkele keer in de ogen van andere mensen
iets van dat licht uit die andere wereld hebt gezien.
En dat je dus het licht hier op aarde kunt vinden.
Je hoeft niet te vluchten, je hoeft niet
op die golf van heimwee weg te glijden.
Want hier op aarde laat het licht zich vinden.

En je voelt: als dat mijn opdracht is,
het licht te zoeken in de ogen van anderen,
dan weet je op hetzelfde moment dat het ook
je opdracht is om ook zelf kanaal voor dat licht te zijn.
Zodat anderen in jóuw ogen dat licht kunnen vinden
en daarin antwoord op hun heimwee kunnen vinden.

Durf het dan. Laat het licht van de eeuwige liefde
stromen door je hart en laat het oplichten in je ogen.

Hans Stolp

(Uit: “Wat mijn hart je zeggen wil”)

 

 

Advertentie

Je thuis voelen op aarde

Veel mensen die sensitief zijn voelen zich verbonden met dat wat ik ‘hogere energieën’ noem. Het wordt ook wel licht, liefde, eenheid, of simpelweg ‘Thuis’ genoemd. Zoals ik het zie is dat waar we vandaan komen en waar we na afloop van dit leven weer naar terugkeren.

Daar waar we vandaan komen is geen afscheiding, is alles één en met elkaar verbonden en is er geen oordeel maar alleen onvoorwaardelijke liefde en acceptatie.

Nou is het aan één kant heel fijn als je de verbinding met die energieën kunt voelen. Aan de andere kant kan het een aantal uitdagingen met zich meebrengen.

Verlangen naar Thuis

Ten eerste: een gevoel van ‘heimwee’. Een verlangen naar ‘Thuis’, naar die onvoorwaardelijke liefde. Vergeleken daarbij kan de aarde hard, ongevoelig, oncomfortabel, onveilig en heel zwaar en moeilijk aanvoelen. Je kunt je heel eenzaam voelen en er kan een diep verdriet zijn omdat je niet daar bent waar je eigenlijk wilt zijn.

Dit is een verdriet dat vaak dieper gaat dan ‘normaal’ verdriet om gebeurtenissen in je leven. Het kan voelen alsof het in al je cellen zit. En je kunt bij tijd en wijle weer zo’n golf van verlangen/heimwee ervaren.

De beste manier die ik heb gevonden om daarmee om te gaan is om het toe te laten en even extra goed voor jezelf te zorgen. Weet dat het een golf is die ook weer voorbij gaat. Als je jezelf toestemming kunt geven om het te voelen, kan die golf sneller door je heen stromen en weer verdwijnen.

Soms kan het fijn zijn om je even terug te trekken en alleen te zijn. Andere keren kan het juist helpen om te verbinden met vrienden en mensen die je dierbaar zijn of om de natuur in te gaan om je te helpen herinneren dat het hier ook best fijn is 🙂

Het loslaten van je gronding om ‘daar’ te zijn

Een andere uitdaging is het loslaten van je gronding zodat je ‘daar’ kunt zijn.

Wat vaak gebeurt (en wat ik zelf in het verleden ook heb gedaan) is dat je je gronding loslaat en als het ware ‘naar boven’ gaat om die heerlijke licht energieën te kunnen ervaren. Dit kan gebeuren tijdens sessies, workshops of meditaties. Dat voelt in eerste instantie heerlijk.

Er is alleen één probleem: op een gegeven moment moet je weer terug. En dat doet pijn. Extra pijn, omdat je niet meer gegrond bent. Je kunt een gevoel krijgen dat je ‘all over the place’ bent met je energie. Helemaal verspreid, geen centrum, geen balans, geen basis.

Wat ik zelf deed tijdens meerdaagse seminars in het verleden was dat ik zo hoog in de energie ging dat ik mijn gronding losliet. Ik was me daarvan bewust maar ik kon het niet omkeren. En het voelde zo fijn om al die hogere energieën te voelen en me zo geliefd te voelen (en ik kon er zo makkelijk bij). Een vriendin van me zei dan altijd: “Oh kijk, daar gaat Irene” 🙂 En dan was ik ‘vertrokken’ en uit mijn gronding.

Bij thuiskomst landde ik dan na een paar dagen weer terug op aarde. Met een knal. Dat deed pijn. Dat wat ik tijdens het seminar ervoer kon ik niet vasthouden in mijn dagelijks leven.

In je lichaam blijven en daarmee Thuis hier brengen

Wat ik nu gelukkig geleerd heb, door alle energietools die ik me eigen heb gemaakt, is om ook tijdens meditaties en seminars in mijn lichaam te blijven.

Ik laat de hogere energieën naar me toe komen in plaats van dat ik daar naartoe ga en mijn gronding en balans verlies. Ik grond de energieën hier.

En ik ben ervan overtuigd dat dat is waarom we hier zijn. We moeten het hier doen. Je bent hier met een reden. Je kunt absoluut verbinden met die hogere energieën. Je kunt die onvoorwaardelijke liefde voelen.

Maar als je dat kunt voelen terwijl je tegelijkertijd in je lichaam blijft, dan kun je die liefde ook daadwerkelijk gronden en ervaren in je dagelijks leven. Je kunt Thuis hier voelen.

Als je daarmee oefent dan kan het verschil tussen dat wat je tijdens meditaties of cursussen ervaart en dat wat je in je dagelijks leven ervaart, kleiner en kleiner worden.

En daar wordt je leven een stuk leuker van 🙂

Gronding en enthousiasme

Overigens kun je ook uit blijheid of enthousiasme (gewoon in je dagelijks leven) uit je gronding gaan. En daarmee een stukje van je balans verliezen waarna je na een tijdje met een klap weer terugkomt ‘op aarde’.

Dit is vrij eenvoudig op te lossen door heel bewust als je blij en enthousiast bent, die gevoelens in gedachten door je hele lichaam te laten stromen, helemaal naar je voeten. Geef jezelf toestemming om het helemaal te voelen, in je hele lichaam. Je kunt het zelfs via je gronding verankeren in de aarde. Hoe meer je dat doet, hoe meer je dat gevoel kunt verankeren in jezelf.

Je hoeft nooit uit je lichaam te gaan om bepaalde gevoelens te ervaren. Je kunt ze hier brengen zodat je ze daadwerkelijk kunt verankeren en er iets mee kunt in je dagelijks leven!

Bron: https://irenelangeveld.nl/thuis-voelen/

Herkenbaar voor mezelf ook soms heel kort, heimwee naar daar waar het vredig en liefdevol is, zeker in moeilijke tijden of situaties. Het is al een stuk minder door meer vanuit of binnenuit mezelf te leven, daarmee ook gegrond met de aarde.

 

Gedicht: Onbegrensd

Achter het Heimwee
Een verlangen naar ‘Thuis’
Onderweg naar….

Onbegrensd…
een groter deel,
Van het Geheel
van jeZelf

Alleen puur Zijn
Zonder kaders of Ego

vrijheid….
een gevoel van thuiskomen.
Daar waar je Zelf waarheid bent.

Marianne

Deuren..

 

Om een deur te openen, zal je er eentje moeten sluiten.
Soms met heimwee, soms met blijdschap.

 

 

 

Nieuwetijdsbaby’s (NTB) die niet op de aarde willen zijn

 

door Diana Annegarn

Huilen kan dieper gaan dan men doet vermoeden

Vaak voel ik bij kinderen dat ze niet op deze aarde willen zijn. Ouders vertellen hetzelfde omdat een ander medium dit eerder tegen hun heeft gezegd. En bij sommige ouders blijft het daar ook bij omdat het iets is wat zogenaamd bij een NTK hoort. Maar zo hoeft het niet. Als kinderen niet op de aarde willen zijn is dit wel degelijk op te lossen of goed te begeleiden. Het is mogelijk om als ouder jouw kind te leren hoe geweldig het hier is en hoe mooi het hier is, (mits je dit zelf kunt voelen) door een kind te helpen angsten te overwinnen en niet nieuwe angsten voor het kind te creëren.

Als kinderen niet op de aarde willen zijn voel ik bij kinderen veel angst. Deze angst kan zo extreem worden dat ze niet willen slapen, veel huilen en veel aan moeder hangen. Sommige worden zelfs druk omdat ze met zichzelf geen raad weten. Dit probleem kom ik heel vaak tegen maar de oplossing is makkelijk voor handen. ( Er zijn ook uitzonderingen waarbij vorige levens een rol spelen.)

Wat ik aan ouders meegeef kinderen tijdens de zwangerschap en tijdens de babyfase te helpen verbinden met de aarde. Vooral de rol van de ouders is van groot belang omdat zij het kindje helpen zich veilig te gaan voelen en vormen zo de verbinding met de aarde. Veiligheid is de manier voor kinderen om te kunnen aarden, zichzelf te kunnen zijn en hun unieke weg hier op de aarde te ‘durven’ bewandelen. Een kindje mag het gevoel hebben dat het veilig is om hier te zijn, veilig is om ‘fouten’ te maken en dus te groeien, veilig is om liefde te ontvangen en geven, veilig is om te verlangen en wensen en veilig is om een plekje in te nemen in deze maatschappij. Zelfs bij veel volwassenen zie ik deze veiligheid ver weg gedrukt. Het leven lijkt een onveilige plaats waar we onszelf moeten beschermen, hard moeten opstellen, we weinig liefde ontvangen en we niet de juiste mensen op ons pad tegen komen die onvoorwaardelijk van ons houden. Dit is slechts een waarheid geworden waar de meeste volwassenen zich nog bewust of onbewust aan vasthouden. Het leven is voor iedereen even veilig! Alleen veiligheid is iets wat je nog zelf mag gaan toepassen in jouw leven omdat dit je nooit is meegegeven of geleerd. Veiligheid ontstaat vaak door verbinding met het spirituele deel in zichzelf. Veel gevoelige kinderen/volwassenen zijn zich al vroeg bewust van deze wereld om hun te helpen bij het leven. Zo wordt hun pijn en verdriet vaak tijdelijk gedragen door engelen en gidsen tot het moment komt dat ze het zelf kunnen.

Tijdens mijn lessen en sessies met volwassenen waar ze leren zichzelf te zijn is veiligheid een belangrijke basis. Vaak zie ik dat de meeste volwassenen zich niet veilig hebben gevoeld bij hun eigen ouders. Ouders waren te hard, te streng, te dominant, te aanwezig waardoor ze als kind het gevoel kregen dat het niet veilig was zichzelf te zijn. Gewapend met een mond vol harde woorden, een dikke muur en de woorden dat de ander hun niet kan kwetsen overtuigen ze zichzelf dat de wereld een onveilige plaats is, trekken ze de maatschappij in. De overtuiging is geworden dat jezelf dient te beschermen door dikke muren op te bouwen. Maar kinderen voelen dit en hun staat hetzelfde lot te wachten als de ouders. Ze ervaren de wereld als liefdeloos en leren muren bouwen. Een kind voelt van nature dat dit niet goed voelt maar voor de meeste volwassenen is het al moeilijk door deze muren door te dringen. Laat staan voor een kind!

De beste manier mee te stoppen is natuurlijk dit stuk bij jezelf te onderzoeken en ook op te lossen. Je kunt al starten je baby te helpen in je buik door het te vertellen dat het veilig is bij papa en mama en dat het welkom is. Beloof jezelf dit na te komen. Maak hier een soort mantra van en herhaal het elke dag. Overleg eens met je man wat jullie samen willen doen je kindje deze veiligheid te geven, en hou dit vol. Het helpt enorm als jou en jouw partner duidelijk wordt wat jullie persoonlijke stukken zijn en deze te leren scheiden van het leven van jouw kind. Dit kan alleen als je er bewust van bent.

Het allerbelangrijkste is rust. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat vanuit innerlijke rust in de opvoeding, grote problemen kan voorkomen voor alle betrokkenen. Juist deze rust geeft de veiligheid die het kind nodig heeft. Een papa of mama die innerlijke rust heeft zal niet zo snel vanuit stress en frustratie reageren. Dit brengt het gevoel van veiligheid. Onrust geeft het gevoel van onveilig zijn. Omdat je niet weet wat er gaat komen maar je voelt het wel. Juist voor moeders tijdens de zwangerschap is het heel belangrijk regelmatig tijd te maken voor deze rust omdat je hiermee een basis start voor de geboorte en babyfase van je kind. Je bereid niet alleen jezelf voor op de bevalling maar ook je kindje. Jouw kind zal dan voor de eerste keer het daglicht zien en echt een mensje zijn. Dit ontstaat door de eerste ademhaling. Het eerste en laatste wat we tijdens dit leven op aarde doen als een teken van leven. We vinden het misschien allemaal normaal dat we een kindje op de wereld brengen, maar voor het kind is dit een hele andere beleving dan voor de ouders. Voor het kindje is dit spannend. Ze hebben hun ouders op dat moment hard nodig en dan start de fase van hechting. Deze hechting staat ook veiligheid centraal. Een kindje heeft tijd nodig aan de nieuwe situatie te wennen net zoals de ouders.

Elk huiltje is opnieuw ontdekken wat jouw kind nu eigenlijk wil. Een kindje heeft hier tijd en ruimte voor nodig. Gaat deze fase te snel omdat ouders willen dat het stopt met huilen, of kinderen worden naar de kinderopvang gebracht zonder goede begeleiding over hechting kan het leven zelfs onveilig worden. Vaak in deze periode is begrip voor het kindje het belangrijkst. Het gaat hier om het kind wat zich voor het eerst op de aarde bevind als een mensje en alle tijd dient te krijgen die het nodig heeft om te kunnen hechten. Het is op zoek naar houvast en duidelijkheid vanuit veiligheid en geborgenheid. Kinderen die huilen kunnen zich net zo goed onveilig voelen en angst hebben hier te kunnen zijn. Als ouder is troost niet alleen belangrijk maar ook de ruimte en rust om de tijd te nemen deze nieuwe fase van hechting op eigen wijze te doen. Elk kindje heeft het recht dit op eigen wijze te doen en hier zo lang mogelijk over te doen als nodig is. Door het geven van begrip en ondersteuning help je je kindje door deze fase van hechting te gaan wat voor sommige gevoelige kinderen een enorm grote stap is. Als ouder vorm je het tussenstukje tussen je kind en de aarde. Jij bent de veiligheid op dat moment en langzaam stap voor stap leer je je kindje op eigen benen te staan. Niet te snel en precies op het tempo wat je kindje nodig heeft.

Probeer dus als ouder vooral aan je innerlijke rust te werken. Verwacht daarom niet zo veel van jezelf, een goede basis voor je kind is het halve werk voor later. Het lijkt alsof je misschien veel moet maar jij bepaald vanaf nu wat goed en niet goed is voor je kind. Jij bent de ouder! Mocht je niet anders kunnen, werk dan aan een goed balans en praat met je kindje. Leg het uit waarom je de stappen neemt die je neemt en werk aan je innerlijke rust. Als jij er rust in kan vinden dan kan je kindje dat ook. Er zijn verschillende mogelijkheden op de markt om te werken aan hechting. Al deze mogelijkheden vragen tijd, rust en inlevingsvermogen (begrip) voor jouw kindje. Snel gaat dit niet. En heb jij teveel bagage dan is de kans groot dat jouw gevoelige kind moeite heeft zich te hechten.

Ieder kind verdient het gevoel dat het veilig is op de aarde en papa en mama zijn de enige die dit voor een baby kunnen doen. Het maakt de opvoeding zoveel leuker. En wat ik zelf ook veel tegen ouders zeg is dat ouders veilig zijn bij hun kind. Dit klinkt misschien raar maar als jij liefde als iets onveiligs ervaart, kan het zijn dat jij je ook onveilig voelt voor de liefde van jouw kind. Als liefde zo mooi is kunnen we angst krijgen deze liefde te verliezen en zo onbewust handelingen in de opvoeding toepassen die het kind niet helpen op eigen benen te staan maar juist aan deze behoefte van liefde bij de ouders aan te passen.

Op aarde zijn is bij sommige kinderen iets wat ze mogen leren. Veilig voelen is niet vanzelfsprekend. Als ze zich veilig voelen en genoeg vertrouwen hebben om zichzelf te zijn en hun unieke pad te lopen voelen ze vanzelf wel hoe leuk het leven kan zijn en dat het samengaat met verdriet en pijn (lessen). Dit kan het veilige gevoel verstoren maar het is mogelijk weer terug te komen in het gevoel van veiligheid met veel begrip en ondersteuning van de omgeving. Wees je bewust dat voor veel nieuwetijdsbaby’s genieten van het leven niet vanzelf sprekend, ook al zie je ze lachen en spelen. Rustig aan doen, leren omgaan met verwachtingen, ruimte krijgen en veel geduld en begrip van hun omgeving doet wonderen. Sommige van deze kinderen hebben tijd nodig te integreren om hun geboortetrauma te verwerken. Hoe meer tijd je ze gunt hoe beter jij erachter kunt komen of jouw kind wel of niet kan hechten.

Bron: http://www.nieuwetijdskind.com/nieuwetijdsbabys-ntb-niet-op-aarde-willen-zijn/

 

Zelf heb ik ook tips mogen geven aan (groot)ouders van deze groep baby’s. Belangrijk is dat ze zich veilig voelen bij hun ouders en omgeving. Om eventueel te aarden kan men de baby onder de armpjes vast pakken, met de voetjes op de grond zetten zodat de baby uit zichzelf loop bewegingen gaan maken. Zo komt er verbinding met de aarde, doe dit zoveel mogelijk. Ook 3x per dag, de chakra’s onder voetjes open draaien, met de klok mee.

Voor het huilen kan men tegenwoordig rustgevende  CD’s kopen voor de baby.

Meestal is dat engelenmuziek, de frequentie en klanken die hetzelfde als de Bron waar de baby net vandaan komt. Zo blijft de baby verbonden met ”Thuis” en toch thuis op Aarde, en neemt de heimwee af en zal het huilen ook verminderen.