Spiritualiteit
Lieve lezers
Het is alweer even geleden dat er iets geschreven is door mij. Het is gewoon erg druk met mijn werk en hulp geven aan mensen.
Berichten zal ik weer gaan plaatsen zodat volgers iets lezen, maar zonder reactie van mij omdat daar weinig tijd voor is.
Wens iedereen heel veel liefde, licht en kracht toe ❤
Liefs Marianne
Wie druk is met de zoekende denkgeest vergeet te voelen.
Het is natuurlijk een onsmakelijk gehoor om je neus op te halen. Maar toch is het gezonder dan je neus snuiten.
René Poublon, kno-arts in het Rotterdamse Erasmus MC, adviseert zijn patiënten altijd om de neus vooral op te halen. “Dat klinkt misschien vies, maar het is heel gewoon dat we elke dag ongemerkt wel een liter snot doorslikken.”
Snot heeft een heel belangrijke functie: het houdt stofdeeltjes en ziekteverwekkers tegen die we bij elke inademing naar binnen zuigen. Ze lopen zich vast in het slijm dat wij vervolgens doorslikken. Het maagzuur breekt daarna de bacteriën in het slijm af.
Als het een virus toch is gelukt om door de verdedigingslinie in de neus te komen en je wordt verkouden, raakt het slijmvlies in de neusholte ontstoken. Het zwelt op en gaat veel meer snot produceren dan normaal. Wie dat met hard snuiten wegblaast, bouwt overdruk in de neus op, legt Poublon uit. “Zo ontstaat de kans dat snot de verkeerde kant op schiet en in een bijholte belandt. Neus en holtes staan namelijk in een open verbinding met elkaar. Daardoor ontstaat de kans op een bijholteontsteking.”
De kno-arts: “Als iets door de natuur naar achteren wordt getransporteerd, moet je dat niet naar voren blazen. In het dierenrijk zien we ook geen zakdoeken.”
Is je snot erg hardnekkig? Het vergt misschien enige oefening, maar haal dan je neus op met een oplossing van zout water, aldus Poublon. Omdat de slijmvliezen van de neus zijn gezwollen, is de doorgang voor het slijmtransport nauwer. De zoutwateroplossing verdunt snot, waardoor het makkelijker wegspoelt.
Wie toch wil snuiten, moet vooral niet te veel druk zetten. Snuit niet je hele neus ineens leeg, maar blaas zachtjes eerst via het ene neusgat en dan via het andere. Gebruik, om zelfbesmetting te voorkomen, ook telkens een schoon zakdoekje.
Bron | RIVM, de Volkskrant
Bron: http://www.margriet.nl/fitengezond/gezondheid/neus-snuiten-of-ophalen-wat-is-beter/?
Wie een druk en pressie zet op een helpende hand, zal nooit zuivere hulp ontvangen
Laat het woordje ”loslaten” eens los zodat je je vrij voelt in alle vrijheid..
Overal hoor en lees je het woord ”loslaten” dat kan een bepaalde ”druk” geven in gevoel omdat het ”moet”.
Wanneer het gevoel zegt tijd om los te laten, gebeurt het ook, niet eerder of later
DE TITEL ”PERFECTIONISME”GELDT EIGENLIJK VOOR IEDER MENS, WEL OF GEEN HSP.
WE ZIJN ALLEMAAL WEL IETWAT PERFECTIONISTISCH INGESTELD.BESEFFEND EIGENLIJK DAT NIET ALLES VOLMAAKT OF PERFECT HOEFT TE ZIJN.
DOOR ZO TE DENKEN LEGT MEN OOK GEEN DRUK OP ZICHZELF EN GEEN ANGST.
EN ZO AANVAARDT MEN DAT ALLES IS ZOALS HET IS EN KOMEN MAG.
Hooggevoelig en perfectionist
Een van de vele kenmerken van hooggevoeligheid is de sterke neiging tot perfectionisme. In tegenstelling tot andere obsessies wordt deze drang tot tot het nastreven van perfectie doorgaans beschouwd als iets positiefs, als iets waar je punten mee kunt scoren, maar pas op…
Het woord ‘perfect’ komt uit het latijn en betekent onder andere dat iets zó goed is dat het resultaat niet te overtreffen is. Laten we eerlijk zijn, dat ‘iets’ niet te verbeteren zou zijn is vaak een nogal subjectief oordeel, aangezien ikzelf misschien wel kan vinden dat dit- of datgene niet beter kan, maar dat een ander daar juist heel anders over denkt. We hebben dus te maken met een mening, met iets dat in de grond van de zaak volkomen relatief en aanvechtbaar is. ‘Perfectie’ is een illusie, een beeld dat we zelf creëren.
Een groot deel van mijn cliënten lijdt onder hun verlangen naar perfectie. Ze doen hun best om absoluut geen fouten te maken en om in alles wat er op hun weg komt volmaakt te zijn: de volmaakte partner, moeder, vader, dochter,zoon, collega… Het huis volmaakt op orde, het eten waar niets op aan te merken valt en dat vervolgens ook op een perfect gedekte tafel een plekje moet vinden. Perfectie in… alles. Door het nastreven van deze volmaaktheid zijn ze eigenlijk altijd moe, want het is in hun ogen nooit goed genoeg. Uitrusten, even bijkomen en genieten van het bereikte resultaat is er niet bij, want télkens wanneer ze denken dat ze er zijn, dat alles tot in de puntjes verzorgd of af is, zien ze weer iets anders dat nog voor verbetering vatbaar is. De perfectionist, lieve lezers, is zijn eigen grootste vijand. Tussen twee haakjes, we komen het ook tegen in het eveneens onbereikbare schoonheidsideaal, een boeiend thema waarbij vaak alleen naar het uiterlijk wordt gekeken en er nogal eens over het hoofd wordt gezien dat ware schoonheid van binnen zit en naar buiten toe zichtbaar wordt, in plaats van andersom…
Er is niks mis mee om iets goed te willen doen, om goed werk af te willen leveren, om jezelf van je beste kant te laten zien en om jezelf te willen overtreffen. Dit is alleen maar een uiterst nobel streven! Het wordt echter een probleem zodra dit streven overgaat in obsessief gedrag en andere aspecten van je leven eronder gaan lijden. Begin je te merken dat jouw verlangen om iets goed te doen sterker wordt dan andere behoeften en verlangens die voorheen ook een plekje hadden in je dagelijks bestaan, krijg je in de gaten dat je eigenlijk alleen nog maar aan dat ene ‘iets’ kunt denken en dat je er tot `s avonds in je bed over ligt te malen en dat je innerlijk niet meer tot rust kunt komen, dan ben je waarschijnlijk bezig om de grens tussen iets goed te willen doen en in obsessief gedrag te verzanden, te overschrijden.
Wanneer moet je op je hoede zijn?
Het is geen goed idee om je uit te putten en je in de stress te werken voor iets wat sowieso nooit haalbaar is. Het kan nooit verstandig zijn om je gezondheid op te offeren voor iets wat nooit bereikbaar is. (Stress en uitputting kunnen ziekte tot gevolg hebben). Ik wil best toegeven dat ik, net als veel van die cliënten van mij, vroeger ook dacht dat iets (ik) perfect moest zijn en dat ik mij daarvoor verschikkelijk kon uitsloven. Intussen echter weet ik dat het een veel beter idee is om de lat op het niveau van ‘voldoende’ te leggen, beseffende dat dit ‘voldoende’ evenzo een subjectief oordeel inhoudt, maar dan wel met het verschil dat je het op een bepaald moment los kunt laten, dat je een klus op een bepaald moment gewoon af kunt ronden en dat je niet eindeloos door hoeft te gaan waardoor je in het obsessieve terecht komt.
Zo herinner ik me de eerste lezing die ik moest geven. De angst en de onzekerheid hielden me in hun verlammende greep. Vanaf de lagere school leed ik aan toneelangst. Maar ik móest en zou die lezing geven, en ik dacht: als ik me maar heel goed voorbereid, als ik alles maar zo ongeveer uit mijn hoofd ken, dan kan het niet mis gaan. Maar ik kwam nooit aan het uit mijn hoofd leren toe, want ik schreef en herschreef mijn verhaal, verscheurde het en begon weer opnieuw… omdat het nooit goed genoeg was. Op een gegeven moment besloot ik mijn tekst (bíjna perfect) aan anderen te laten lezen, terwijl ik ondertussen toch alweer met een nieuwe versie bezig was. Toen mijn kritische lezers zeiden dat het goed was, geloofde ik ze niet… Ik was alleen nog maar totaal geobsedeerd met die lezing bezig, ik snauwde mijn omgeving af, voor eten had ik geen tijd en slapen? Nou, ik kon mijn tijd wel beter besteden… aan het herschrijven en bijschaven van mijn verhaal. Totale waanzin! Uiteindelijk kwam die lezing best in orde, en ik heb er veel van geleerd: op die manier nóóit meer.
Om te beginnen drong het toen pas echt tot me door dat dit soort irrationeel perfectionistische gedrag voortkomt uit een diepe onzekerheid. Ik was doodsbenauwd om fouten te maken, om uitgelachen te worden en om niet aan de verwachting (van wie, in vredesnaam?) te voldoen. En dat alles, beste lezer, zat gewoon alleen maar in mijn eigen kop, mijn beïnvloedbare koppetje van hsp’er. Die onzekerheid, dat zwakke zelfbeeld is iets wat bij heel veel hsp’ers een grote rol speelt. Ga maar eens kritisch bij jezelf na of je daar ook last van hebt, en doe er dan wat aan, want de lat op ‘volmaakt’ leggen in plaats van op ‘voldoende’, ‘middelmatig’ of ‘aanvaardbaar’, kan ernstige gevolgen hebben.
Wat kun je doen?
Ik las ooit eens ergens het volgende: ‘Om verlicht te raken kunnen je kiezen uit twee poorten. Boven de eerste staat geschreven: Perfectie, boven de tweede staat Voldoende. De eerste poort, die van de perfectie, is een schitterende, rijkelijk versierde poort die degene die ervoor staat met zijn pracht probeert te verleiden. Wie besluit deze poort te betreden stuit onveranderlijk op een ondoordringbare muur. En de tweede poort? Achter deze poort bevindt zich een magische tuin waar alles mogelijk is. Het is echter denkbaar dat het nooit bij je opkomt om deze tweede poort, deze poort van Voldoende, te betreden… Het is aan jou om te kiezen en een geheel nieuwe wereld vol ongekende mogelijkheden te ontdekken.
Bron: http://hooggevoeligisnietraar.blogspot.nl/2013/11/hooggevoelig-en-perfectionist.html
Heb je last van rusteloosheid? Voel je je onrustig, kun je moeilijk ontspannen en kom je lastig in slaap? Deze praktische tips helpen je je rusteloosheid te verminderen!
Wanneer je je steeds maar rusteloos voelt, en niet direct weet waardoor dat komt, voel je je ongemakkelijk. Je komt lastig in slaap, voelt je gestrest, bent snel geprikkeld en zit simpelweg niet lekker in je vel.
Door de onderstaande stappen te doorlopen kun je je gevoel van rusteloosheid gebruiken om meer grip op je leven te krijgen, en uiteindelijk weer rust in je kont te krijgen!
Wanneer je je rusteloos voelt en je hieraan ergert, wil je graag verlost worden van dit gevoel. Je wilt graag van je rusteloosheid af en rust ervaren. Om dit voor elkaar te krijgen kun je allerlei dingen proberen, zoals meditatie of yoga.
Toch moet je jezelf afvragen of dit wel de manier is om van je rusteloosheid af te komen. Je voelt je namelijk niet voor niets onrustig. Je lijf geeft aan dat het iets wil ondernemen. Hoewel een deel van jou behoefte heeft aan rust, wil een ander deel van jou juist in actie komen.
Een gevoel van rusteloosheid gaat meestal niet weg door het te onderdrukken. Je zult er iets mee moeten, je moet onderzoeken wat je lijf wil. Want voordat je rust kunt ervaren, moet je de bron van de onrust vinden en onder ogen zien.
Dwing jezelf dus niet om in slaap te vallen, of om te gaan mediteren terwijl je je totaal niet kunt concentreren. Accepteer dat je in actie moet komen om rust te kunnen ervaren.
Er zijn allerlei redenen waarom je je onrustig kunt voelen. Het kan zijn dat je problemen hebt op je werk of op school, dat iemand in je omgeving ernstig ziek is of dat je simpelweg geen overzicht over je leven hebt.
Onrust ontstaat vaak wanneer we geen controle hebben over een situatie die we graag zouden willen controleren. Het kan echter ook te maken hebben met een soort weggestopte behoefte. Zo kan het zijn dat een deel van jou dolgraag een nieuw project op wil starten, terwijl een ander deel van jou liever gaat slapen.
Een gevoel van onrust betekent dat je in actie moet komen. Pak een vel papier, en probeer voor jezelf op te schrijven waar je je op dit moment allemaal mee bezig houdt, of wilt houden. Bekijk welke zaken jou op dit moment in beslag nemen. Waar besteed je je energie aan?
Wanneer je deze lijst hebt gemaakt, kun je eenvoudig keuzes maken. Je hebt nu een redelijk overzicht van wat er in jouw leven allemaal speelt. Om je rust terug te krijgen, is het belangrijk dat je keuzes maakt. Wat telt op dit moment het meest? Welke zaken hebben de hoogste prioriteit?
Door je gedachten voor jezelf inzichtelijk te maken op papier, kun je tot conclusies komen. Zo kun je bijvoorbeeld concluderen dat je je onrustig voelt omdat je weet dat er een grote taak op je ligt te wachten waar je nog niet aan begonnen bent.
Om je rust terug te krijgen, kan het dus goed zijn om deze taak hoge prioriteit te geven, want blijkbaar zit die taak je op dit moment dwars. Lees ook: ‘Binnen 10 Minuten Grip op je Leven‘.
Je hebt gekozen om niet te vechten tegen je onrust, maar het om te zetten in activiteit. Je hebt je gedachten inzichtelijk gemaakt op papier en je hebt belangrijke keuzes gemaakt over welke zaken prioriteit hebben.
Nu is het belangrijk dat je je energie blijft richten op de zaken die prioriteit hebben gekregen. Houd je niet bezig met van alles en nog wat. Hoe meer dingen je aandacht krijgen, des te onrustiger je je gaat voelen.
Werk aan de taken die je prioriteit hebt gegeven. Zet de andere taken op pauze, en pak ze pas op als je de belangrijkste dingen hebt afgerond. Stel duidelijke grenzen voor jezelf. Spreek met jezelf af wat je wanneer af wilt hebben, en beloon jezelf wanneer je iets hebt afgerond.
Houd je leven simpel en overzichtelijk, en merk hoe je langzaam je rust terug krijgt. Wanneer je voelt dat je weer controle hebt over de dingen die je bezighouden zet je onrust zich om in een gevoel van bevrediging.
Nu je gevoel van rusteloosheid is gaan liggen, kun je verdere stappen nemen richting echte innerlijke rust. Neem tijd voor jezelf, ga mediteren of doe een mindfulness oefening. Lees voor meer tips ook onze Praktische Gids naar Meer Innerlijke Rust.
Mediteren is lastig wanneer je je onrustig voelt. Wanneer deze onrust echter heeft plaatsgemaakt voor motivatie en bevrediging, kun je meditatie gebruiken om meer tevreden en stabiel in het leven te staan.
Door regelmatig te mediteren kun je deels voorkomen dat je opnieuw zo’n gevoel van onrust krijgt.
Wil je meer tips om jezelf van onrust te verlossen en door het leven gaan met minder stress en meer rust? Lees dan het onderstaande boek met de toepasselijke titel ‘Druk, druk, druk’.
Dit boek leert je hoe je om kunt gaan met stress en zelf, zonder hulp van buitenaf, de stress in je leven kunt beperken. Op deze manier voorkom je vervelende gevolgen zoals oververmoeidheid, overspannenheid en burn-out.
Naast de bekende ADHD is ook ADD bekender geworden en naar buiten gebracht. Mooi artikel om meer erover te lezen en te begrijpen.
50 Tips voor een betereomgang met Adult Attention Deficit Disorder (ADD)
Door Dr Edward M. Hallowel en Dr John R. Ratey (c) 1992
De behandeling van ADD begint met hoop. De meeste mensen die ontdekken dat ze ADD hebben, of het nu kinderen zijn of volwassenen, hebben geleden onder een hoop pijn. The emotionele beleving van ADD wordt overspoeld met schaamte, vernedering en zelf-kastijding. Tegen de tijd dat de diagnose ADD is gesteld, hebben veel mensen met ADD hun zelfvertrouwen verloren. Velen hebben verschillende therapeuten bezocht, zonder echt geholpen te zijn. Waardoor ze uiteindelijk alle hoop hebben verloren.
De belangrijkste stap aan het begin van de behandeling is het opnieuw inprenten van hoop. Individuen met ADD kunnen zijn vergeten wat hun goed kanten zijn. Ze kunnen, ergens in het verleden, ieder vertrouwen hebben verloren in de mogelijkheid dat er eens iets wél goed zal uitpakken. Ze zitten vaak opgesloten in een soort hardnekkige vasthoudend patroon, waarbij alle theorie, behoorlijk veel veerkracht en inventiviteit ervoor moet zorgen dat ze hun hoofd boven water houden. Het is een tragisch verlies, het te snel opgeven van het leven. Maar veel mensen met ADD zien geen andere weg, dan voortdurend en herhaaldelijk falen. Hoop, is voor hun, het risico nemen om nogmaals tegen de vlakte gemept te worden.
En toch, hebben deze mensen een enorme capaciteit om te hopen en te dromen. Meer nog dan de meeste mensen, hebben personen met ADD een fantastisch voorstellingsvermogen. Ze denken in het groot en ze dromen grote dromen. Ze kunnen de kleinste mogelijkheid aangrijpen en zich voor-stellen hoe ze dit kunnen veranderen in een belangrijke door-braak. Ze kunnen een toevallige ontmoeting kunne doen uitlopen op een geweldige avond uit. Ze floreren door hun dromen en ze hebben organisatorische methoden nodig om duidelijk te zijn en om ze op het goede spoor te houden.
Maar zoals met de meeste dromers, gaan ze mank als de droom uit elkaar spat. Meestal als de diagnose ADD gesteld is, is dit uiteenspatten van dromen vaak genoeg gebeurd om ervoor te zorgen dat ze ervoor uitkijken om nog eens hoop te hebben. Het kleine kind houdt liever zijn mond, dan weer gepest te worden. De volwassene houdt liever zijn mond dicht dan het risico te lopen dat de zaken weer volledig in de soep lopen. De behandeling, moet dus beginnen met hoop.
We verdelen de behandeling van ADD meestal in 5 basis gebieden:
1. Diagnose
2. Educatie
3. Structuur, ondersteuning en begeleiding
4. Verschillende vormen van psychotherapie
5. Medicatie
In dit foldertje, zullen we een paar algemene principes aange- ven, die los van de medicamenteuze benadering, op zowel de behandeling van kinderen alsook volwassenen met ADD van toepassing zijn. Een manier om de niet medicamenteuze behandeling van ADD te organiseren geschiedt via het geven van praktische suggesties of “tips” in de omgang. Vijftig van dergelijke tips staan hieronder weergegeven:
(I) Inzicht en educatie.
1. Zorg dat je zeker bent van de diagnose. Zorg dat je werkt met een professional met een werkelijk begrip van ADD en die ervoor zorgt dat andere vergelijkbare of samenhangen- de ziekten kunnen orden uitgesloten, zoals angst-stoor- nissen, depressie, schildklierproblemen, bipolaire stoor- nis, of obsessive-compulsive disorder.
2. School jezelf bij. Misschien is het allerbelangrijkste voor een goede behandeling wel, een goed begrip van de ziekte ADD. Lees boeken. Praat met deskundigen. Praat met andere volwassenen met ADD. Je bent dan in staat om je eigen behandeling op te stellen die past bij jouw specifieke versie van ADD.
3. Coaching. Het is handig voor je om een coach te hebben, iemand die dicht bij je staat, maar altijd met humor. Je coach kan je helpen om georganiseerd te blijven, ervoor zorgen dat je aan activiteiten blijft werken, je aanmoedigen of je helpen herinneren dat je weer aan het werk moet. Vriend, collega, of therapeut (het is mogelijk dat je partner je coach wordt, maar dit is wel riskant), een coach is iemand die ervoor zorgt dat zaken daadwerkelijk worden gedaan, je aanspoort zoals een trainer doet, je in de gaten houdt en meestal aan jouw kant staat. Een coach kan ongelooflijk behulpzaam zijn in de behandeling van ADD.
4. Aanmoediging. Volwassenen met ADD hebben grote hoeveelheden aanmoediging nodig. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat ze enorme hoeveelheden zelfkritiek hebben, wat jaar in jaar uit alleen maar meer werd. Maar het gaat verder dan dat. Meer dan de doorsnee persoon, raakt de ADD volwassene de weg kwijt zonder aanmoediging en bloeit hij helemaal op als een kerstboom wanneer hij het wel krijgt. Vaak willen ze voor een ander werken volgens een patroon dat ze niet voor zichzelf zullen doen. Dit is niet “slecht”, het is gewoon zo. Dit moet worden herkend en er moet gebruik van worden gemaakt.
5. Realiseer je wat ADD NIET is, bv ruzie met je moeder.
6. Leidt anderen op en betrek ze erbij. Net zoals het voor jou belangrijk is om je ziekte te begrijpen, zo geldt dat net zo goed, misschien zelfs wel meer voor de mensen in je omgeving. Familie, school, werk, vrienden. Zodra ze door hebben waar het om draait, begrijpen ze je beter en kunnen zelfs behulpzaam zijn.
7. Voel je niet meer schuldig over het feit dat je bezigheden zoekt met een grote mate van stimulatie. Begrijp dat je juist wordt aangetrokken tot sterk stimulerende situaties. Probeer ze alleen verstandig uit te zoeken en lig niet meer wakker over de “verkeerde” keuzen.
8. Luister naar de feedback van betrouwbare anderen. Volwassenen (en kinderen) met ADD zijn beruchte zelf-observanten. Ze gebruiken veel, van wat kan worden opgevat als ontkenning.
9. Overweeg om bij een supportgroep te gaan, of er zelf eentje op te richten. De meeste belangrijke informatie over ADD is helaas nog niet in de boeken terecht gekomen, maar blijft opgeslagen in de hoofden van mensen die ADD hebben. In een supportgroep kan deze informatie naar buiten komen. Bovendien bieden supportgroepen vaak precies de hulp die zo hard nodig is.
10. Probeer af te komen van alle negativiteit die zich door de jaren in je heeft opgebouwd, als je jaren door het leven bent gegaan, zonder te weten dat je ADD had. Een goede psychotherapeut kan hierbij behulpzaam zijn.
11. Voel je niet gebonden door conventionele carrière of conventionele manieren van omgaan met alles. Geef jezelf toestemming om jezelf te zijn. Stop met jezelf wijs te maken, dat je moet zijn zoals je altijd dacht dat je zou moeten zijn, dus bijvoorbeeld de model student, het georganiseerde staflid, en laat jezelf zijn zoals je bent.
12. Onthoudt, dat wat je hebt een neuropsychiatrische conditie is. Het is genetisch overgedragen. Het wordt veroorzaakt door biologie, door de manier waarop je hersenen ‘bekabeld’ zijn. Het is geen ziekte van de wil en ook geen moreel falen. Het wordt ook niet veroorzaakt door een zwakte in je karakter en ook geen onvermogen om volwassen te worden. De genezing kan dus ook niet worden gevonden in de kracht van de wil, ook niet in straf, niet in opoffering en ook niet in pijn. ONTHOUDT DIT ALTIJD. Hoewel veel mensen dit toch proberen, zijn er velen met ADD die veel moeite hebben om te accepteren dat de ziekte zijn grondslag vindt in biologie, in plaats van in het karakter.
13. Probeer anderen te helpen, die ADD hebben. Je leert er namelijk een hoop van over de ziekte en haar verloop, en je bovendien voel je jezelf er beter door.
(II) Beter Presteren.
14. Externe structuur. Structuur is de fundering in de non-medicamenteuze behandeling van kinderen met ADD. en waarschijnlijk geldt dit net zo voor volwassenen. Vervelend om op te stellen, maar eenmaal geïnstalleerd werkt structuur als de muren van de baan rond de bobslee. Ze zorgen ervoor dat je als een raket naar beneden kan en niet uit de baan vliegt.
Maak frequent gebruik van :
– lijsten
– kleur codering
– reminders/herinneringen aan iets
– briefjes/notities voor jezelf
– rituelen
– archieven
15. Kleur codering. Zoals hierboven al genoemd, verdient kleurcodering extra aandacht. Veel mensen met ADD zijn visueel georiënteerd. Doe hier je voordeel mee, door zaken te herinneren middels kleuren: Archieven, memo’s, brieven, teksten, roosters etc. Bijna alles wat je normaal in zwarte letters op wit papier zet, kan beter worden herinnerd, vastgehouden en daardoor stimulerender werken. door het gebruik van kleur.
16. Gebruik pizzazz (zelfs Kramers woordenboek laat het hier afweten, een snickers voor degene die het weet 🙂
Rekening houdend met tip #15, probeer je omgeving zo stimulerend mogelijk in te richten, zonder dat je overloopt.
17. Richt je omgeving in op beloning in plaats van dat je constant wordt gedemotiveerd. Om te begrijpen hoe een demotiverende omgeving eruit ziet, hoeven veel ADD volwassen maar terug te denken aan hun (middelbare) schooltijd. Nu je de vrijheid hebt van een volwassene, kun je het leven zo inrichten, dat je niet steeds wordt herinnerd aan je tekortkomingen en grenzen.
18. Houdt er rekening mee en accepteer dat X % van de projecten waar je mee bezig gaat, relaties die je hebt en verplichtingen ongetwijfeld volledig de mist in gaan.
19. Omhels uitdagingen. ADD mensen worden gedreven door uitdagingen. Zolang je weet dat er niet van alles iets terecht komt, en je niet te perfectionistisch wordt of vaag, lukt het je om een heleboel dingen wel goed te doen en blijf je uit de problemen.
20. Stel deadlines. Dus data (en niet datums) waarop iets persé gedaan moet zijn.
21. Breek grote klussen in kleine klusjes op. Verbind deadlines aan de kleinere klusjes. Dan zal namelijk, als was het tovenarij, de grote taak als vanzelf gedaan worden. Dit is één van de meest simpele en effectieve methoden van alle organisatorische methoden. Vaak kan een grote klus gevoelsmatig een overweldigend effect hebben op iemand met ADD. Alleen de gedachte al om eraan te gaan werken, kan er voor zorgen dat er niet eens aan begonnen wordt. Aan de andere kant, als een grote klus in kleinere klusjes wordt opgebroken, blijkt het vaak erg makkelijk om die uit te voeren.
22. Stel prioriteiten. Voorkom uitstellen. Als het druk wordt, verliest een persoon met ADD het perspectief:
Het betalen van een parkeerboete kan net zo moeilijk worden als proberen de brand te blussen die in je prullenbak is ontstaan. Stel prioriteiten. Haal een keer diep adem. Doe de belangrijkste dingen eerst. Uitstellen, is éen van de basishandelingen van mensen met ADD. Je moet jezelf veel discipline opleggen om dit aan te zien komen en waar mogelijk uit de weg te gaan.
23. Accepteer dat je bang bent voor het feit dat zaken goed gaan. Accepteer scherpe kantjes als dingen te makkelijk gaan. Of als er eens geen conflict is. Maak dingen ook niet mooier dan ze zijn, om ze stimulerender te maken.
24. Probeer uit te vinden, waar en onder welke omstandigheden je het beste werkt: In een luidruchtige kamer, in de trein, ingepakt in drie dekens, luisterend naar muziek, whatever (is best een nederlands woord SJA). Kinderen en volwassenen met ADD presteren vaak het best onder nogal vreemde omstandigheden. Laat jezelf werken onder de omstandigheden waarbij je het best presteert.
25. Weet, dat het prima is om twee dingen tegelijk te doen:
Dus met iemand praten en ondertussen breien, Stevig nadenken terwijl je onder de douche staat, of een stukje gaan hardlopen terwijl je een vergadering voorbereidt. Vaak moeten mensen met ADD meerdere dingen tegelijk doen, om überhaupt iets af te ronden.
26. Doe iets waar je goed in bent. Wederom, als het je makkelijk lijkt af te gaan, prima. Er is geen enkele regel die bepaalt dat je alleen maar dingen moet doen die je niet goed kan.
27. Hou ruimte vrij tussen afspraken om je gedachten even op een rijtje te zetten. Overgangen zijn moeilijk voor ADD’ers en mini-pauzes kunnen de overgang vergemakkelijken.
28. Hou een notitieboekje bij de hand, in de auto, naast je bed of in je jas. Je weet namelijk nooit wanneer je een goed idee krijgt en ook niet wanneer je iets moet onthouden.
29. Lees met een pen in je hand. Niet alleen om dingen te onderstrepen of in de kantlijn te schrijven, maar ook voor de onvermijdelijke stroom van andere gedachten die opkomen tijdens het lezen.
(III) Omgaan met stemmingen.
30. Plan een structurele “uitblaastijd” in. Maak iedere week wat tijd vrij om gewoon even niets te doen en alles te laten vallen. Wat je ook wil doen : Jezelf bombarderen onder harde muziek, naar de racebaan gaan, een feest(maal) houden. Kies een activiteit waar je jezelf af en toe helemaal in kan verliezen.
31. Laadt regelmatig je eigen batterijen weer op. Samenhangend met # 30 , hebben mensen met ADD, dagelijks een paar momenten nodig om wat tijd te verspillen, zonder dat ze zich schuldig voelen. Een manier om deze tijd zonder schuldgevoel door te komen, is door het opladen van je batterijen te noemen. Doe een dutje. Kijk tv, mediteer. Iets rustig. Relaxend. Ontspannen.
32. Kies “goede” behulpzame verslavingen, zoals bijvoorbeeld sport. Veel volwassenen met ADD hebben een aanleg voor verslavend of dwangmatig gedrag in hun persoonlijkheid, in de zin dat ze altijd wel ergens aan verslaafd zijn. Zorg dat dit iets is waar je beter van wordt.
33. Begrijp stemmingswisselingen en leer hier mee omgaan. Begrijp dat je stemmingen doorlopend kunnen veranderen, ongeacht wat er in de wereld gebeurt. Verspil geen tijd met je af te vragen waar de stemmingswisseling vandaan komt en zoek ook niemand om de schuld te geven. Richt jezelf liever op leren accepteren dat je een slechte bui hebt, wetende dat het wel weer over gaat, en zoek manieren om het sneller te laten overgaan. Verandering van handelingen, bijvoorbeeld deelnemen aan een nieuwe activiteit (liefst interactief, dus niet kijken naar zwemmen, maar het zelf gaan doen), maar een gesprek houden met een vriend of gaan tennissen of een boek lezen, helpt enorm om over de stemming heen te komen.
34. Hou er rekening mee dat de volgende cyclus veel voorkomt bij volwassen met ADD:
– Iets “prikkelt” je psychologisch systeem, een verandering of een overgang, een teleurstelling of zelfs een succes. Het voorgaande kan behoorlijk triviaal zijn.
– Deze “prikkeling” wordt gevolgd door een mini-paniek, met een opeens optredend verlies van perspectief, de wereld wordt op zijn kop gezet.
– Je probeert om te gaan met deze paniek door je vaak obsessief en volhardend te richten op één aspect van de situatie. Dit kan een uur duren, of een dag of zelfs een paar maanden.
35. Leg scenario’s/plannen klaar tegen de onvermijdelijke verveling. Maak een lijst van vrienden die je dan belt. Houdt een paar video’s bij de hand die je altijd boeien en ervoor zorgen dat je helemaal wordt afgeleid. Zorg dat je makkelijk kan gaan sporten. Zorg dat je een bokszak of kussen bij de hand hebt om tegenaan te meppen als je extra veel kwade energie in je hebt. Bereidt een paar peptalks voor die je tegen jezelf kan houden zoals “Je bent dit al eens vaker tegengekomen, dit is gewoon de ADD-blues (ADD-dip), het zal snel weer over zijn, Alles gaat verder goed.”
36. Verwacht depressie na succes. In het algemeen klagen mensen met ADD erover dat ze na een succes paradoxaal genoeg depressief worden. Dit komt omdat de enorme stimulatie van het achternajagen of verkrijgen van een doel, of de voorbereiding is verdwenen. De klus is geklaard. Of hij nou wint of verliest, iemand met ADD mist het probleem, de enorme stimulatie en voelt zich depressief.
37. Leer symbolen, slogans, gezegden als ezelsbruggetjes bij het adresseren van tegenvallers, fouten, missers, vergeten afspraken of stemmingswisselingen, die ervoor zorgen dat je de zaken snel weer in het juiste perspectief ziet. Dus als je linksaf slaat in plaats van rechtsaf waardoor de hele groep een omweg maakt van 20 minuten, zeg dan gewoon “Oh, daar gaat mijn ADD weer”, Dan dat je een zes uur durende ruzie krijgt over het feit dat je onbewust probeert de hele trip te saboteren. Dit is geen excuus. Je blijft nog steeds verantwoordelijk voor je daden, maar het is goed om te weten waar je daden vandaan komen en waarvan niet.
38. Gebruik “time-outs” zoals bij kinderen. Als je overstuur bent of overgestimuleerd, neem dan een time-out. Ga even weg. Ontspan jezelf.
39. Leer opkomen voor jezelf. Volwassenen met ADD zijn er zo aan gewend om te worden bekritiseerd, dat ze onnodig veel in de verdediging springen als ze voor zichzelf willen opkomen. Probeer af te stappen van die verdedigende houding.
40. Voorkom voortijdige beëindiging van een project, een ruzie, een deal, een afspraak of een gesprek. Probeer niet gelijk alles af te kappen, ook al jeuken je handen om dat toch te doen.
41. Probeer succesvolle momenten te verlengen en te onthouden. Ook over langere tijd. Je moet jezelf hier bewust en expres in trainen, omdat je het anders weer net zo snel vergeet.
42. Onthoud dat ADD er meestal ook voor zorgt dat je overmatige interesse en aandacht (HYPERFOCUS) besteedt aan iets. Deze overmatige aandacht kan zowel constructief als destructief werken. Kijk uit voor het destructieve gebruik:
De aanleg om obsessief en vastgebeten vast te houden aan één of ander ingebeeld probleem, zonder het los te kunnen laten.
43. Sport veel en vaak. Je moet dit in je leven opnemen en erin houden. Sport is zonder meer eén van de beste behandelingen van ADD. Het helpt om agressie en overmatige energie op een positieve manier kwijt te raken. Het zorgt ook voor ruis-onderdrukking in je geest, het stimuleert je hormonale en neurochemische systeem op een natuurlijke, therapeutische manier en het ontspant en kalmeert je lichaam. Als je dat allemaal optelt bij de algemeen bekende gezondheidsredenen om aan sport te doen, dan zie je hoe belangrijk dit punt is. Maak er iets leuks van, zodat je er langere tijd mee bezig kan blijven, zo niet de rest van je hele leven.
44. Maak een goede keuze uit de mensen waarmee je omgaat. Het valt op hoezeer een ADD volwassene kan opbloeien door de keuze voor een specifiek maatje.
45. Leer te lachen om jezelf en anderen, met betrekking tot je symptomen, aangaande je vergeetachtigheid, je onvermogen om op tijd te letten, je tactloosheid of je impulsiviteit, of wat dan ook. Als je namelijk ontspannen genoeg bent om de lol van dit alles in te zien, dan zullen anderen je veel meer vergeven.
46. Plan activiteiten met vrienden. Houd je echt aan deze geplande activiteiten. Het is essentieel dat je verbonden blijft met andere mensen.
47. Zoek groepen en wordt er lid van, als je merkt dat mensen je mogen, waarderen, begrijpen of blij zijn dat je er bent.
48. Tegenovergesteld aan 47. Blijf niet te lang hangen bij groepen waarvan je de indruk hebt dat ze je niet waarderen, of begrijpen.
49. Deel complimenten uit, let op andere mensen. In het algemeen, leer sociale vaardigheden, zoals bijvoorbeeld van je coach.
50. Stel sociale deadlines.
Vertaald door Sander J. Alkemade 1995
Bron: http://www.addonline.nl/add/tips.html
ॐ Marianne ॐ 