Het geheim van de leegte

Het geheim van de leegte

 

Tijdens zijn lessen sprak Lao-Tse ook vaak over het NIets. Op een dag vroeg één van zijn leerlingen aan hem: ‘Meester, ik weet niet waar u het over heeft – hoe kan alles nou bewustzijn zijn? Hoe kan alles uit het niets voortkomen – dat slaat nergens op.

 

Lao Tse wees naar een vijgenboom en zei tegen hem: ‘breng me eens een vijg’ – de leerling liep naar de boom en plukte een vijg en bracht die naar Lao Tse.

Lao-Tse zei: breek die vijg eens open

dat deed hij…..wat zie je…Zaden

Geef me eens één van die zaden

Hij gehoorzaamde

 

Daarna gaf Lao-Tse hem een mesje en zei: ‘Snij het zaadje open’ – dat ging nog niet zo gemakkelijk, want het zaadje was klein. Maar na een paar keer in zijn vingers te hebben gesneden lukt het hem uiteindelijk toch het zaadje open te snijden.

En Lao-Tse vroeg:…en, wat zie je nu?

Niets – binnenin het zaadje zit een holte, absolute nietsheid

En vulde Lao-Tse aan:

uit dat niets komt heel het universum voort.

Advertentie

Wijsheid van de boom

Video: bewegende natuur

Wij zien de natuur door onze eigen aardse ogen, toch schuilt er veel meer energie in de natuur dan dat op het eerste oog gezien wordt. Deze video is een pracht voorbeeld hier van..

 

 

De man die op de Boeddha spuugde

Inspirerend verhaal :

De man die op de Boeddha spuugde

Boeddha zat onder een boom te praten tot zijn leerlingen. Er kwam een man op hem af en spuugde de Boeddha zonder reden in zijn gezicht. …
Boeddha veegde rustig zijn gezicht af en vroeg de man: “Wil je nog wat anders communiceren?”.
De man wist niet hoe hij hier op moest reageren, deze reactie had hij nooit verwacht.

De leerlingen van Boeddha waren zeer kwaad. Ze vertelden de man dat dit ontoelaatbaar was en zeker het spugen op de meester vervulde de leerlingen met kwaadheid.
De Boeddha zei echter: “Stil. Deze man heeft mij niet vernederd, maar ik nodig je wel uit goed naar je eigen gedrag te kijken. Deze man weet niet wie ik ben. Hij heeft een beeld over mij gevormd op basis van horen zeggen. Hij heeft niet op mij gespuugd, maar op het concept dat hij van mij heeft.

Hij spuugt niet op mij, maar op zijn eigen gedachten. Ik ben daar geen deel van. Ik kan alleen maar vaststellen dat die man nog wel meer wil zeggen dan dit”.
De man begreep er nu helemaal niets meer van en rende naar huis. Het hele gebeuren bleef door zijn geest spoken en zijn brein had geen enkel patroon waarin deze ervaring paste.

De volgende ochtend kwam hij terug en wierp zich aan Boeddha’s voeten. De Boeddha vroeg hem: “Wat wil je nog meer communiceren?” De man zei:”Heer, kunt u mij vergeven voor wat ik gisteren gedaan heb?” en de Boeddha zei: ”Ik kan je niet vergeven, want ik ben niet de man op wie je gisteren gespuugd hebt.
De rivier stroomt en is nooit hetzelfde.
Zo bestaat de man op wie je gespuugd hebt ook niet meer. Ik lijk alleen maar op die man van gisteren. Ik kan je niets vergeven want ik heb er niets mee te maken”.

En hij voegde er aan toe: “Ik kan ook zien dat jij niet dezelfde man bent als die van gisteren. Beide personen bestaan niet meer, dus laten we maar over iets anders praten”.

Lotuskaart: gevallen boom

Zangvogel

Boom van het leven, prachtig.

 

Tree of Life – Visual and sound journey (Click HD)
This visual and sound journey has taken many weeks to create and I feel deeply blessed to finally share this with you all, don’t forget to CLICK HD and to TURN SOUND ON

With this journey i pray that we all remember that we are connected with everything that we breath in what the tree breaths out and that we are all one family and may we all come together and protect our mother earth for the genorations yet to come.

Feel free to share this or any of my art which resonates with you, love and blessings heart-emoticon

Prints available at http://www.xnihilocreative.net/#!shop/c1aej ❤ thank you so much for the support 🙂

 

Google vertaling:

Dit beeld en geluid reis heeft vele weken te creëren en ik voel me zeer gezegend om eindelijk deel dit met jullie allemaal, vergeet niet om klik hd en om geluid op

Met deze reis ik bid dat we ons allemaal nog herinneren dat we zijn verbonden met alles dat we adem in wat de boom ademteugen uit en dat we allemaal één familie en kunnen we allemaal samen komen en bescherming van onze moeder aarde voor het generations nog komen.

Voel je vrij om te delen deze of een van mijn kunst die resoneert met je, liefde en zegeningen ❤

Vingerafdrukken beschikbaar op http://www.xnihilocreative.net/#!shop/c1aej ❤  bedankt voor de steun:)

Hier voel ik me goed bij en energie geeft, prachtig.

 

Dagtekst: boom van liefde

Dagtekst van woensdag 3 juni 2015.

“De liefde kan vergeleken worden met een boom. In deze boom stelt de seksualiteit de wortels voor, de wortels die diepgeworteld zijn in het menselijk wezen: hij kan ze niet uitrukken en hij moet ook niet proberen om dat te doen, want zij zijn voor hem even onontbeerlijk als de wortels dat zijn voor een boom. Hij moet alleen de liefde verkennen door hoger te klimmen, verder proberen te gaan in de stam, de takken, de bladeren, de bloemen, de vruchten. En de bloemen en vruchten van de liefde, dat is het offer. De meest verheven, spirituele liefde ontvangt haar aanzet van de seksuele kracht, maar wij moeten leren hoe wij deze moeten bewerken, begieten, beschermen tegen insecten en stormen. Wie de vruchten van deze boom van de Liefde proeft, kent de smaak van de onsterfelijkheid en het eeuwig leven.”

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Verhaal: De jonge ziel en aarde

Gisteren kreeg ik een email van Evarien Theuwis waar ik eerder al eens een artikel van heb geplaatst https://marreiki.wordpress.com/?s=op+zoek+naar+je+eigen+kracht

Ze schrijft ook voor Nieuwetijskinderen. en heeft een nieuw artikel geschreven die ze graag met mijn blog wilde delen.

Dus bij deze met toestemming van Evarien wil ik verhaal te delen. Bedankt om te mogen delen.

De jonge ziel en de aarde. 

Ergens in een sterrenstelsel ver van de planeet aarde vandaan leefde een jonge ziel… De jonge ziel woonde op een mooie, heldere, brandende ster. De ziel leerde zijn omgeving kennen en nam alle kennis op die hij kon verzamelen.  Op een dag besloot de jonge ziel om zijn eigen ster te verlaten. Hij wilde op avontuur om zijn kennis verder uit te breiden. Hij waagde de sprong en er vlogen een paar miljoen lichtjaren voorbij.  Hij kwam langs allemaal mooie sterren, tot hij uiteindelijk bij een mooie blauwe planeet aan kwam.  Hij wist niet wat voor moois hij zag en besloot om op deze plek te landen. Met zijn jonge wijsheid wist hij dat de planeet een levend organisme was en hij stelde zich netjes voor.   ‘’Hoi ik ben de jonge ziel en ik kom van de sterren’’. Daarna vroeg hij de naam van de planeet.  ‘’Ik ben moeder aarde zij ze vol trots’’. De jonge ziel vroeg aan moeder aarde of hij haar van dichterbij mocht bekijken. Moeder aarde antwoorde met veel enthousiasme: ‘’Maar natuurlijk jonge ziel, geniet van mijn lichaam zo lang als dat nodig is’’.  De jonge ziel dook naar beneden en vloog over de aarde. Hij zag bergen, uitgestrekte land vlaktes,

meren en zeeën. Zijn geluk kon niet op, zo mooi was het. Hij vloog en vloog en wilde alles proeven, zien en weten. Hij wist niet waar hij moest beginnen.  Tot zijn verbazing zag hij iets gebeuren wat hem stil liet staan. Een groot rood licht die hem een klein beetje deed denken aan een ster, was een mooie groene boom aan het verwoesten. De jonge ziel vloog naar de boom toe. De boom was in hevige pijn. De jonge ziel was verbaasd dat moeder aarde dit toe liet en vroeg aan het rode licht waarom hij dit deed. Het rode licht vertelde dat zijn naam vuur was en vertelde de jonge ziel dat hij niets deed.  De ziel werd gefrustreerd en zij : ‘’Jawel, je doet de boom zeer’’. Het vuur merkte dat de ziel van streek was en probeerde hem uit te leggen dat hij niets deed.  De jonge ziel begreep er niets van en kreeg tranen in zijn ogen. Hij huilde al het licht bij elkaar en al huilend zij hij:  ‘’ Je doet de boom pijn! Waarom ?!’’.  Het vuur was even stil en zij toen: ‘’ Ik ben aan het zijn ’’. De jonge ziel kon zich niet voor stellen dat het vuur zo rustig kon blijven.  De ziel van de boom was ondertussen uit zijn lichaam getreden en bedankte het vuur en leek er vrede mee te hebben dat hij zo aan zijn einde was gekomen. Het lichaam van de boom was as geworden en lag verlaten op de grond. De jonge ziel was verbaast en snapte het niet.  Hij volgde het vuur die snel over de grond schoof en het gras zonder moeite liet verdwijnen. Het vuur had door dat de jonge ziel van streek was en hem nog steeds volgde. Hij besloot daarom aan moeder aarde te vragen of de jonge ziel ook een keer het vuur mocht zijn, om te kunnen ervaren wat het is om vuur te zijn. Moeder aarde vond het een prima idee, ze wil graag dat alle zielen die haar aarde bezoeken een goede ervaring hebben met haar lichaam en alles wat daarbij hoort.   De jonge ziel volgde het gesprek en was verbaasd dat zo’n machtig mooie moeder aarde het hier mee eens was. De jonge ziel wilde eigenlijk helemaal het vuur niet zijn, maar omdat moeder aarde hem dit aan had geboden kon hij dat toch niet weigeren. Dus de jonge ziel werd het vuur, hij raasde over het land, alsof hij nog in zijn oude lichaam zat. Op zijn pad zette hij alles in vuur en vlam en dat

had hij pas door toen hij het land voelde veranderen in een andere vorm. De jonge ziel was niet gelukkig in dit lichaam, hoe kon hij zich nu verplaatsen als hij alles kapot maakte. De kleine ziel vroeg aan moeder aarde of hij terug in zijn zielenlichaam mocht, moeder aarde reageerde niet.  Zonder dat de jonge  ziel het door had vroeg moeder aarde aan de wolken of zij het wilden laten regenen. De jonge ziel hoorde een harde klap en er begon water te stromen uit de lucht. Zijn lichaam verdween en de jonge ziel dacht dat hij zijn oude lichaam terug kreeg. Hij besefte dat hij nog steeds het vuur was alleen dan nu op een andere plek. Hij wilde niet bewegen maar kwam er al snel achter dat als hij niet zou bewegen dat hij naar een nieuwe plek zou gaan. De aarde zag dat hij nog steeds niet snapte hoe hij het vuur moest zijn, zonder daar spijt van te hebben en besloot dat de ziel pas terug in zijn zielenlichaam mocht als hij snapte wat het was om het vuur te zijn.  De jonge  ziel was dood ongelukkig en hij deed zoveel dingen pijn, hij verwijderde zoveel zielen van hun huidige vorm, hij luisterde naar het geschreeuw van alles dat hij aanraakte.

Maanden gingen voorbij en de kleine ziel had nog steeds niet begrepen wat de vorige ziel van het vuur hem had verteld.  Op een avond was hij aan het bubbelen in een vulkaan, spoedig zou deze uitbarsten en alles op het eiland waar hij was, veranderen in gesteente. De jonge ziel kon niet met het idee leven dat hij dat zou doen. Hij vroeg aan moeder aarde waarom hij dit moest doen. Maar moeder aarde antwoorde niet. De jonge ziel bleef maar zeggen dat het zijn schuld zou zijn als hij dit zou doen.  Tot op een zeker moment hij zich herinnerde wat de boom had gezegd toen zij dood ging, ze was dankbaar. De jonge ziel bedacht zich dat hij nooit geluisterd heeft naar de bomen en planten die hij op zijn pad had verwoest. Hij heeft alleen het geschreeuw gehoord en was zo bezig met zichzelf de schuld te geven dat hij de dankjewel van de zielen niet had gehoord.  Hij zij tegen zichzelf:  ‘’maar ik kan er toch niets aan doen dat ik het vuur ben’’. Hij besloot de situatie eens anders te gaan bekijken en werd één met de vulkaan en al bubbelend voelde hij deze vorm groeien. Hij bleef bij zichzelf en besloot geen mening te hebben over wat er nu ging komen. Een aantal dagen later was het zover het lava vloeide over het land. Dieren, planten en bomen deelde hun tranen omdat de lava hun huidige form opslokte. De zielen die uit deze vormen kwamen waren blij en gelukkig. Zij bedankten de lava voor het zijn en dat de lava hun een nieuwe ervaring had gegeven.  De jonge ziel realiseerde dat hij zelf eigenlijk niet iets deed maar dat het de lava was die hij ervoer in het moment. Maar dat was niet alles, hij gaf andere zielen een ervaring waar ze dankbaar voor waren.  Hij riep naar moeder aarde om zijn ervaring te kunnen vertellen.  Moeder aarde luisterde naar zijn enthousiasme en zijn ervaring. Na zijn verhaal vroeg zij aan hem of hij zijn zielenlichaam terug wilde.  De jonge ziel wilde graag terug in zijn zielenlichaam maar zei tegen moeder aarde dat er eerst een andere ziel moest komen om hem over te nemen. De jonge ziel vond het belangrijk dat ook andere zielen de kans zouden krijgen om het vuur zijn te ervaren.  Moeder aarde regelde een nieuwe ziel en gaf de jonge ziel zijn zielenlichaam weer terug. De jonge ziel was heel trots en vrolijk! Hij had zo iets waardevols geleerd. Hij bedankte de aarde en de oude ziel van het vuur voor deze mooie kans. De jonge ziel was nog lang niet klaar met leren en besloot om verder over de aarde te speuren naar een nieuwe ervaring.

Veel liefs, Evarien

Dagtekst: de boom

Dagtekst van dinsdag 21 april 2015.

“Er bestaan tussen de boom en het menselijk wezen analogieën die interessant zijn om zich in te verdiepen. Laten wij beginnen bij de wortels: zij worden in de mens vertegenwoordigd door de maag,  de buik en de geslachtsdelen. De mens wortelt zich inderdaad vast op de aarde door de maag en de darmen, om zich te voeden en door de geslachtsdelen om zich voort te planten.
De stam van de boom wordt vertegenwoordigd door de longen en het hart, die de ademhaling en de bloedsomloop aansturen. In de boom, over heel de lengte van de stam, stroomt het ruwe sap naar boven tot in de bladeren waar het getransformeerd wordt, terwijl een neergaande stroom het bewerkte sap transporteert dat de boom voedt. In de mens vervoeren de aderen het gebruikte bloed tot in de longen om gezuiverd te worden en het stelsel van de slagaders vervoert het gezuiverde bloed door heel het organisme om het gezond te houden.
Tenslotte beantwoorden de bladeren, de bloemen en de vruchten van de boom aan het hoofd van de mens, dat de meest subtiele energieën ontvangt, afkomstig van de spirituele zon: de geest.
Wie de geest in zich doet ontwaken, vangt goddelijke energieën op en wordt bekwaam om de beste vruchten te geven.”

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Een prachtig inzicht in de vergelijking tussen mens en boom. Geeft toch wel de spiegeling aan van verbondenheid met de natuur.