Kleuren lotusbloemen

 

De Lotusbloem als symbool voor het hindoeïsme en boedisme

Heel speciaal aan de Lotusbloem is, dat zij eigenlijk in modder groeit, terwijl er nooit een spoortje modder op de bloem zelf of aan de bladeren te bespeuren is. Men noemt dit het ‘Lotuseffect’

Juist door het feit dat de plant rein en zuiver opgroeit vanuit de modderige ondergrond en bovendien een onbeschrijfelijke schoonheid uitstraalt, symboliseert hij voor zowel het hindoeïsme als het boeddhisme, schoonheid, puurheid en reinheid.

In het Boeddhisme heeft elke kleur zijn eigen betekenis
De roze Lotus: voor de ware ziel van een individu, staat voor puurheid. Hij staat ook voor Lord Buddha*.
In haar hoogste bloei: zuiver het spirituele en tevens een symbool van schepping.

*Weetje: Boeddha is geboren uit een Lotusbloem, vandaar dat Boeddha meestal op een Lotustroon wordt afgebeeld.

 

Witte Lotus: zuiverheid van geest en geestelijke volmaaktheid.bDit symboliseert de staat van totale geestelijke zuiverheid en geestelijke perfectie, en pacificatie van onze aard.

Rode Lotus: zuiverheid in het hart, wordt beschouwd als symbool van mededogen, liefde en passie.

 

Blauwe Lotus: overwinning van de zintuigen en dat betekent kennis en wijsheid.

 

Advertentie

Nee, ik word geen donor!

sanneburger / 3 dagen ago

Een paar dagen geleden kwam er op Facebook een bericht voorbij met een foto van een prachtige brunette met een oogverblindende lach. De tekst luidde: ‘Ze wachtte 4 jaar tevergeefs op een donorhart. Nu is ze dood. Ben jij al donor?’ Wow. Ik voelde me meteen schuldig, alsof ik verantwoordelijk was voor haar dood, omdat ik haar mijn hart niet gegeven zou hebben als ik in de afgelopen 4 jaar gestorven was.

Nee, dat zou ik niet gedaan hebben. Zelfs niet op Valentijnsdag.

‘Maar wacht eens even’, dacht ik. ‘Dit klopt niet! Ik wil niet vanuit schuldgevoelens gedwongen worden om donor te worden. Ik heb goede redenen om het niet te doen en egoïsme is daar geen van.’

Er komt een nieuwe donorwet aan in Nederland

Terwijl je dit leest zijn ze bezig met het pushen van een nieuwe donorwet in Nederland. Voorheen was je geen donor, totdat je officieel aangaf dat wel te zijn. De nieuwe wet zegt dat je wel een donor bent, totdat je officieel aangeeft dat je het niet bent. Wel, laat me dat dan bij deze meteen officieel verklaren: Ik ben GEEN donor! Als ik onverhoopt mocht komen te overlijden, laat dan alsjeblieft de dokters dit artikel zien en help me om in vrede te sterven.

Zak met botten

Er zijn verschillende visies op wat we zijn en wat er gebeurt nadat we sterven. Sommige mensen geloven dat we niet meer zijn dan een lichaam en dat wanneer het lichaam sterft alles ophoudt. Ik kan me voorstellen dat het vanuit dat perspectief vrij logisch is om te geloven dat het een goed idee is om donor te zijn. De dode heeft immers geen behoefte meer aan het lichaam, dus waarom zou je dan niet een levende persoon nog een tijdje langer blij maken?

De boeddhistische visie op wie we zijn

In het boeddhisme wordt de mens gezien als een ziel op een evolutionaire reis, die vele malen incarneert in verschillende lichamen en leert van elk leven en elke ervaring. Dit klopt helemaal, volgens mij. Ik ben meer dan een lichaam. Heb je ooit een dood lichaam gezien? Het ziet er totaal anders uit dan een levend lichaam, nietwaar? Het is duidelijk dat de ziel vertrokken is. Natuurlijk bestaat de ziel!

‘Ja’, zal de boeddhist zeggen. ‘En het proces van de ziel die het lichaam verlaat moet met de grootst mogelijke zorg gebeuren. De ziel moet de kans krijgen om de oversteek te maken zonder trauma of schade. Het lichaam moet tot 3 dagen na de dood niet aangeraakt of verplaatst worden. Familie en geliefden moeten zich rond het lichaam scharen, bidden en communiceren met de ziel om hem, haar, het te helpen te gaan. Een kalme, vredige, liefdevolle omgeving is cruciaal voor de ziel om het lichaam los te laten, om het proces te vertrouwen en niet in paniek te raken.

Hoe ziet donorschap er écht uit?

Okee. Dus ik sterf in het ziekenhuis, omgeven door mijn geliefden. Hoeveel tijd krijgen we voordat een team van specialisten met hun gereedschap en koelboxen binnenvalt om mijn organen uit mijn lichaam te snijden, mijn ogen eruit te halen, mijn huid af te stropen? Krijgen we 10 minuten om mijn dood te eren, terwijl de wachtende patiënt alvast klaargemaakt wordt voor de operatie?

Neem de tijd. Stel je voor hoe dit er werkelijk uit zou zien. Het is belangrijk, omdat het de werkelijkheid is van donorschap.

Zou je je hart aan een vreemde geven?

Ja, en nu we het er toch over hebben: ken ik die patiënt? Hebben we elkaar ontmoet, zo van: ‘Hallo, ik ga jouw leven redden, leuk je te ontmoeten.’ Nee, natuurlijk niet. Maar waarom niet? Waarom is er geen Tinder app voor donors? Nee. Plotseling word ik geacht de mensheid zo lief te hebben dat ik bereid ben mijn hart, longen of wat dan ook aan een vreemde te geven, terwijl ik tegelijkertijd geacht wordt van mijn dierbaren te verlangen dat ze dit prioriteren, boven hun behoefte om fatsoenlijk afscheid te nemen. Waarom? Toen ik nog leefde verwachtte niemand van me dat ik een Euro gaf aan een bedelaar. Het is zelfs tegen de wet om een vluchteling onderdak te bieden! Maar nu ik dood ben word ik ineens geacht me als een heilige te gedragen. Waarom? En wie is erbij gebaat?

Wat zou je doen met 1.4 miljoen?

En nu we het er toch over hebben: hoeveel kost het eigenlijk? Hoe duur is bijvoorbeeld een harttransplantatie? Ik heb het gegoogeld. 1.4 miljoen dollar. Een niertransplantatie kost maar 400.000 dollar (in de VS). Even kijken. Een voorbeeld: Planting Peace, een globale nonprofit organisatie, is momenteel actief met het helpen van minstens 700.000 Rohingya, vluchtelingen uit Myanmar, om de winter te overleven, net aan de andere kant van de grens. De kinderen in de kampen sterven als vliegen, vooral door wormen. Ja, wormen. Het kost 10 cent om een kind voor 6 maanden te ontwormen. Inderdaad, met 10 cent wordt de voornaamste doodsoorzaak weggenomen. Do the math. Een harttransplantatie is 14 miljoen wormenkuren waard. 

We hebben het over geld hier. Wat zou jij doen? Zou je zeggen: ‘Geef hier dat hart’ of zou je zeggen: ‘Ga de Rohingya redden’? Now we’re talking. Wil je een held of heldin zijn? Neem het hart dan niet. Zelfs niet de nier. Wil je een nobele dokter zijn? Ga dan helpen waar het het meest nodig is, in godsnaam!

Waarom worden we überhaupt ziek?

Een ander punt: Hoe ver zou 1.4 miljoen dollar reiken om onderzoek te financieren naar waarom hart- en vaatziekten tegenwoordig doodsoorzaak nr. 1 zijn? En hoe ver zou 1.4 miljoen reiken om preventieve programma’s op te zetten waar mensen leren hoe een gelukkig, gezond leven te leiden? Zijn wij een maatschappij die er werkelijk ALLES aan doet een samenleving te creëren van gezonde, tevreden mensen? Nee. Dat zijn we niet. Ab-so-luut niet. Waarom niet? Deze vragen moeten gesteld worden. Waarom niet?

De ziel leeft voort in de organen

Er zijn ontelbaar veel films, boeken en artikelen over het fenomeen dat mensen die een orgaan krijgen van een dood persoon gaan dromen over het leven van die persoon. Hun karakter verandert, ze nemen kenmerken, gevoelens en subtiele gewoontes over van hun donor. Soms gaan ze zelfs verlangen naar mensen die ze nooit eerder kenden: de geliefden van de overledene.

De taoïstische visie op wie we zijn

‘Natuurlijk’, zou een taoïst zeggen. Net als in het boeddhisme zien zij ons ook als een ziel die voor een beperkte tijd in een lichaam leeft, dingen leert en dan verder gaat. De ziel is echter intrinsiek verbonden met het lichaam. Kijk naar hoe moeilijk het is om te verhuizen en je oude huis achter te laten. Hoe zou het voelen om je lichaam achter te laten? In het taoïsme wordt gezegd dat de ziel verschillende aspecten heeft die in verschillende delen van het lichaam wonen, een beetje zoals de verschillende kamers in een huis. Raad in welke delen van het lichaam de ziel vertoeft? DE ORGANEN. Ook een taoïst is toegewijd aan het geven van een goede tijd aan zowel de ziel als het lichaam wanneer iemand sterft. Dit kost tijd, liefde en zorgzaamheid. Na de dood trekken de verschillende delen van de ziel zich zachtjes terug, komen bijeen en gaan als één geheel verder. Als alles volgens plan gaat.

Kan ik niet eens in vrede sterven hier?

Stel je voor: Ik ga dood en mijn ziel maakt zich op om verder te gaan. Ik ben een beetje melancholisch, want ik heb net afscheid genomen van mijn familie en ik hield echt van dit leven. Ik heb zin om te mijmeren, terug te gaan naar toen ik nog leefde, me de momenten te herinneren van liefde, schoonheid en verwondering. Ik wil stilstaan bij die kus, die ogen, die bergen.. Op dat moment stormt een team van dokters naar binnen, de familie moet meteen vertrekken, mijn lichaam wordt opengesneden en mijn hart, nieren en ogen worden eruitgehaald. Het hart gaat naar één persoon, de nieren naar een ander en de ogen naar een derde. Ze moeten snel handelen! Er is geen tijd te verliezen!

Als één persoon met mijn ogen ziet, voelt mijn hart dat dan in de andere persoon?

Mijn ziel is nu in de war. Waarschijnlijk is dat een understatement. Extreme paniek is waarschijnlijk een betere omschrijving. Want HOE word ik nu geacht verder te gaan? En HOE gaat een deel van mijn ziel, een deel van MIJ, het doen in het lichaam van een andere ziel? Zullen we met elkaar kunnen opschieten, of worden ze allebei totaal psychotisch? En als één persoon iets ziet met mijn ogen, voelt mijn hart in de andere persoon dat dan? En is er enige vorm van zin, van doel, enige werkelijke betekenis in het feit dat mijn ziel nu letterlijk in stukken is getrokken, net als de ziel van de andere persoon? Hoe gaan we nu allebei verder? Moet ik wachten tot die andere persoon ook overlijdt en ga ik dan meteen mijn stuk ziel ophalen? Is dat überhaupt mogelijk, of is mijn pad nu voor altijd verloren?

Zijn we het inmiddels eens? NEE!

Veel vragen. Onbeantwoorde vragen! Niemand weet zeker wat er gebeurt na de dood. Wel, misschien een verlichte boeddha of een onsterfelijke taoïst. Maar ik weet het niet. En jij ook niet. Get real. We hebben het mysterie de afgelopen 2000 jaar niet opgelost. Dus waarom veronderstelt de nieuwe donor lobby dat we op de één of andere manier tot overeenstemming zijn gekomen en het er allemaal over eens zijn dat de ziel óf niet bestaat óf het oké vindt dat dit tijdelijke ruimtepak meteen na de dood in stukken wordt gesneden? Waarom word ik gepusht in een geloofsysteem dat voor mij het toppunt is van onwetendheid en arrogantie? Sinds wanneer ontkennen we de eeuwenoude wijsheid van spirituele wegen zoals het boeddhisme en het taoïsme? Wie heeft plotseling besloten dat we het NU ineens beter weten?

Ik ben een ziel, levend in een fysiek lichaam

Dit is waar ik nu in geloof. Ik heb vele levens geleefd en ik zal nog vele levens leven. Ik voel me gezegend met dit leven en ik ben volledig toegewijd om er het beste van te maken. Als ik sterf ben ik er vrij zeker van dat mijn ziel het fijn zal vinden om begeleid te worden naar de andere kant op een vredige, liefdevolle manier. Ik zal een paar dagen, misschien wel een paar weken nodig hebben om dit te doen. Ik wil als één stuk oversteken, als het even kan. Dus waag het niet om in me te snijden als ik dood ben! En vries me ook niet in! Sta me toe om op natuurlijke wijze te sterven, langzaam en vredig. Sta de mensen die van me houden toe om in hun eigen tijd afscheid te nemen. Dat hebben zij ook nodig.

Blijf gewoon van  me af

Blijf gewoon van me af, oké? Laat mijn ziel met rust. Neem geen risico met het leven zelf. Neem geen risico met de dood. Ik heb medelijden met dat mooie meisje dat op jonge leeftijd stierf door hartfalen. Ik heb medelijden met het Rohyngia kind dat verhongert omdat zijn buik vol met wormen zit. Mijn hart gaat uit naar iedereen die ziek of ongelukkig is. Ja, ik doe wat ik kan om deze wereld tot een betere plek te maken. Maar ik ben GEEN donor.

Nee, ik word geen donor!

Zenweg

De Zenweg

De zenweg is een weg van loslaten, van leeg worden. Als zodanig is zen ten diepste verwant met het onaangeklede hart van elke religie.
Zen als stilzitten voor het mysterie: zonder woorden, zonder beelden.
Want uiteindelijk zijn geschriften en rituelen niets meer dan tijdelijke hulpmiddelen, bestemd om uiteindelijk ook losgelaten te worden.

Zazenkaï: een verhaal

“Maar wat ís zen?” vroeg de Amerikaanse filosofieprofessor, op studiebezoek bij een hedendaags Japans zenmeester. “Eerst even thee drinken,” zei die tot zijn ongeduldige bezoeker en begon alvast diens kopje in te schenken. Hij bleef maar schenken, ook toen het kapje al overstroomde. De bezoeker keek onthutst toe want uit verhalen was hem bekend dat die zen-mensen erg gedisciplineerde, nette lui waren die nog geen druppel water lichtvaardig zouden verspillen: “Ziet u,” zei de meester met allicht een fijn monkellachje, “met uw hoofd is het als met dit kopje. Het zit al helemaal vol. Met woorden, definities; met weten hoe de dingen horen en hoe ze zeker niet horen, met wat je wil en beslist niet wil. Met voorkeuren en afkeren, herinneringen, gestolde ervaringen. Als je wil weten wat zen is, moet je eerst je hoofd leegmaken. Pas dan zul je voor de eerste keer zien en weten.”
Zo is het een beetje met ons allemaal. We weten zoveel en dat is zo handig. Maar ook niet meer dan dat. Want ons vele weten, de immer voortmalende beeldenstorm in onze geest verhindert dat we zien, direct, zonder die constante, opdringerige ezelsbruggetjes van gedachten en gevoelens. De zen-weg is een weg van bevrijding. Bevrijding uit de kleine geest, bevrijding tot onze oorspronkelijke geest; tot het “gezicht dat het onze was nog vóór onze ouders geboren waren”. Bevrijding die niet alleen de eigen persoon tot inzet heeft, maar alle levende wezens liefdevol omvat

(tekst verschenen in De Harp)

De geschenken van de verschillende religies

Tekst
De geschenken van de verschillende religies

De ware mens is een Hindoe én een Boeddhist; hij is een Confuciaan én een Taoïst, een Jood, een Christen én ee…n Islamiet. De ware mens draagt de geschenken van de verschillende religies in het eigen hart mee als de gaven die God hem gegeven heeft en die hem maken tot de mens zoals God die bedoeld heeft.

1. Het Hindoeïsme leert mij hoe je als mens in een blijvende verbondenheid met de geestelijke wereld kunt leven. Ook geeft het mij inzicht in de ware vrede: die van het hart. Bovendien legt het Hindoeïsme – denk aan Mahatma Ghandi – het geschenk van de geweldloosheid in mijn hart neer.

2. Het Boeddhisme leert mij de kracht die van mededogen uitgaat. Dat mededogen wordt zichtbaar in een diepe eerbied voor alles wat leeft. Daarnaast leert het Boeddhisme mij de onschatbare betekenis van pacifisme, vegetarisme en het werken aan jezelf.

3. De Chinese religies – het Confucianisme en het Taoïsme – maken mij bewust van de kosmische wetten van harmonie, vrede en eerbied. Heel het aardse leven dient door deze wetten gedragen te worden. De Chinese religies leren mij ook dat ik in een blijvende verbondenheid leef met al mijn gestorven geliefden. Ook geven zij mij inzicht in de weg van het midden: tussen Yin en Yang, donker en licht, vrouwelijk en mannelijk.

4. Het Jodendom leert mij dat ik een individu ben: een mens met een eigen, persoonlijk leven. Het richt mijn aandacht op de kracht van mijn geweten en opent mijn ogen voor het aardse leven, voor een rechtvaardige samenleving en voor de wetten die het menselijk leven dragen.

5. Het Christendom leert mij de alomvattende betekenis van de liefde. Het aardse leven is een inwijdingsweg, waarop ik leer steeds zuiverder, eerlijker en liefdevoller te worden. Wie deze weg gaat, komt in verbinding met het hoger zelf, wordt een wetende en is niet langer een gelovige.

6. De Islam vestigt mijn aandacht op de ware betekenis van de Jihad: het gevecht met mijn eigen ego. Heel mijn leven staat in het teken van die heilige oorlog met mezelf. Van de Islam leer ik ook hoe belangrijk naastenliefde is. Hier op aarde heb ik te leven, en hier mag ik de liefde van Allah – die in zijn 99 namen tot uitdrukking komt – zichtbaar maken.

Bron: Hans Stolp

Verhaal: Het geheim van de leegte

 

Het geheim van de leegte

De huidige wetenschap zegt dat het universum uit onmetelijk veel energiegolven bestaat. Energiegolven vind je als je subatomaire deeltjes uit elkaar haalt. Subatomaire deeltjes zijn deeltjes die je vindt als je het atoom uit elkaar haalt.
Ze zijn zo ongelofelijk klein dat je er eigenlijk niet eens over kunt praten. Op een speldenknop passen al zeven miljoen atomen! Het aantal subatomaire deeltjes uit zeven miljoen atomen is ontelbaar. Dat de wetenschap in haar onderzoek uitkomt bij de stelling dat het universum bestaat uit energiegolven is al een ongelofelijke prestatie. Toch ligt er achter deze sluier van energiegolven volgens sommigen nog iets, namelijk; leegte, of wat het Boeddhisme Sunyata of leegheid noemt. Deze leegte is wetenschappelijk nog moeilijk bewijsbaar, maar als je door de atomen, subatomaire deeltje en golven heen zou kunnen kijken met een ultra-elektonenmicroscoop zou je ruimte zien, totale ruimte. Deze ruimte, dit niets is de grondslag van alles.

Binnen veel Boeddhistisch georiënteerde stromingen noemen ze deze ruimte ‘Bewustzijn.’

Tijdens zijn lessen sprak Lao-Tse ook vaak over het Niets. Op een dag vroeg één van zijn leerlingen aan hem: ‘Meester, ik weet niet waar u het over heeft. Hoe kan alles nou Bewustzijn zijn? Hoe kan alles uit het niets voortkomen. Dat slaat nergens op.’ En Lao-Tse wees naar een vijgenboom en zei tegen hem: ‘Breng me eens een vijg.’ De leerling liep naar de boom en plukte een vijg en bracht die naar Lao-Tse. Lao-tse zei: ‘Breek die vijg eens open.’ Dat deed hij. ‘Wat zie je?’ ‘Zaden.’ ‘Geef me eens één van die zaden.’ Hij gehoorzaamde. Daarna gaf Lao-Tse hem een mesje en zei: ‘Snij het zaadje open.’ Dat ging nog niet zo gemakkelijk, want het zaadje was heel klein. Maar na een paar keer in zijn vingers te hebben gesneden lukte het hem uiteindelijk toch het zaadje open te snijden. En Lao-Tse vroeg: ‘En, wat zie je nu?’ ‘Niets! Binnenin het zaadje zit een holte, absolute nietsheid.’ En vulde Lao-Tse aan: ‘Uit dat niets komt heel het universum voort.’

Met dank aan de inzichten van Robert Adams, ‘Stilte van het hart’ uitgeverij Samsara

Bron: http://www.zinnigeverhalen.nl

De aantrekkingskracht van Boeddhistische psychologie

 

De aantrekkingskracht van de boeddhistische psychologie ligt vooral in het positieve mensbeeld. Elk mens heeft in essentie de boeddha- natuur in zich en kan leren zijn eigen lijden en dat van anderen te verlichten. Daarvoor biedt het boeddhisme praktische methoden om te oefenen in een andere levenshouding.

1. Leef in het moment.
   Leer om alles wat zich in uw leven aandient, ten volle te beleven. We piekeren over een een mislukt sollicitatiegesprek van gisteren of we dromen over een spannende afspraak morgen, maarde zingende merel in de boom horen we niet. Volgens het boeddhisme ‘verslapen’ we ons leven op die manier. ( niet tobben, het loopt altijd anders) We kunnen pas ontwaken als we werkelijk aandacht hebben voor het huidige moment ( mindfulness, leven in aandacht, in alles wat u doet!) Oefen dit dagelijks. Als u de afwas doet, probeer dat dan niet te zien als iets wat zo snel mogelijk voorbij moet zijn. Voel het warm water, ruik het sop en genietbaar de gesprekken met uw huisgenoten. Zo oefent u om te leven in het moment, want: ” dit ene moment is onze leermeester, en zij vergezelt ons altijd”.

2. Mediteer.
   Een van de belangrijkste instrumenten die het boeddhisme aanreikt om ” wakker” te leren leven, is meditatie. Ga op een stoel of meditatiekussen zitten en richt uw aandacht op uw ademhaling. Meteen valt op dat er ontzettend veel gedachten door heen razen. Boodschappenlijsten, manieren om uw partner de waarheid te zeggen, discussies met uw werkgever – u bent overal, behalve in het ‘hier en nu’.
   Merkt u dat u zich heeft laten meevoeren op zo’n gedachtestroom, ga dan rustig weer met uw aandacht naar uw ademhaling. Het doel hiervan is niet om vrij van gedachten te worden, maar om te leren telkens weer terug te komen in het huidige moment. De aandacht voor de adem is daarbij een hulpmiddel.

Ademhaling tellen.
Een andere vorm is het tellen van de ademhaling. Je telt de inademing -1- en de uitademing -2-, dan weer de inademing -3-, enzovoort. je telt tot de 10, daarna begin je weer bij 1. Als je de tel kwijt ben begin je weer bij 1.

Als u dit een tijd lang oefent, al is het maar tien minuten per dag, ontstaat er war meer ruimte in uw hoofd. U leert er alleen maar te “zijn” en gaat steeds meer open staan voor alles wat zich in uw even aandient.

1. Loop niet weg voor pijn.
   ‘ Leven in het nu’ is moeilijk als we te kampen hebben met verdriet, gekwetstheid of ander ongemak. Onze eerste neiging is immers om daarvoor weg te lopen. De boeddhistische psychologie benadrukt dat we voor een gelukkig leven juist moeten leren de omgekeerde beweging te maken: in plaats van ons af te wenden van ons verdriet, kunnen we leren de pijn te doorleven en te aanvaarden. Dit s verrassend genegen heel lichamelijk proces.
   Als u een akelig bericht krijgt of als u denkt aan iets wat u gekwetst heeft, probeer dan de pijnlijke gevoelens in uw lichaam te ervaren. Laat de pijn er ‘gewoon zijn’. Dat is niet gemakkelijk, maar het blijkt vaak beter te verdragen dan u aanvankelijk had gedacht. Het is namelijk niet de pijn zelf waar we het meest aan lijden: juist de angst voor de pijn en het verzet ertegen maken het zwaar. De pijn omarmen maakt u natuurlijk niet minder verdrietig. Maar u staat zo wél zonder angst en afweer in het leven , en dat is een voorwaarde voor werkelijk geluk.

Leer van lastige momenten.

Het liefst zijn we altijd in evenwicht, tevreden en vol vertrouwen. De ervaring leert ons echter dat we ook wel eens geïrriteerd, jaloers of boos zijn. Het boeddhisme spoort ons aan om juist op deze momenten te oefenen met een andere levenshouding. Als u op het punt staat om iets negatiefs over een ander te vertellen of om toe te geven aan een verslaving, zet dan alles even stil. Probeer even te wachten voor u automatisch reageert, al is het maar een paar seconden. Vaak is er sprake van een pijnlijk gevoel of een leegte in uzelf die u het liefst wil overstemmen. Door ruimte te maken voor de onprettige ervaring, en die gewoon te accepteren, hoeft u zich niet op anderen af te reageren. In het begin lukt dit misschien maar een paar seconden, maar langzamerhand groeit het vertrouwen dat u die onprettige gevoelens kunt verdragen. Als u iets negatiefs over een ander wilt gaan zeggen, sta dan een moment stil: probeert u misschien een naar gevoel te overstemmen?
U leert het meest van personen die het niet met u eens zijn.

1. Wees vriendelijk voor uzelf.

Als u probeert te leren van uw jaloerse buien en boze momenten, zult u misschien merken
dat u ook na een dag, een maand of een jaar oefenen nog steeds niet de vriendelijke en gelijkmatigheid zelve bent. Wanneer u dat eigenlijk wel had verwacht, zou u erg streng en kritisch kunnen worden tegenover uzelf.
In het boeddhisme is perfectie echter niet het doel. De leerling wordt juist nadrukkelijk aangemoedigd om zichzelf onvoorwaardelijk te accepteren zoals hij/zij op dat moment is. Dit heet maitri. Vanuit die onvoorwaardelijk steunende houding kan die knellende greep van de innerlijke criticus zich wat gaan ontspannen, en wordt verandering ten goede mogelijk.

1. Heb begrip voor anderen.

Pas als je jezelf kunt aanvaarden zoals je bent, ontstaat er ruimte voor een liefdevolle houding ten opzichte van anderen. Je begint daarom altijd met het ontwikkelen van maitri
ten opzichte van jezelf. Als het lukt om jezelf steeds minder te veroordelen, ontwikkel je langzamerhand ook begrip voor andere mensen die net zulke onvolkomenheden hebben als jijzelf. Stukje bij beetje ga je je minder verheven boven (of ondergeschikt aan) anderen voelen, en kun je andere meer gaan accepteren zoals ze zijn.

1. Vergeet je ‘zelf’

Het boeddhisme zegt: ‘Geen zelf, geen probleem’. Dat lijkt onverenigbaar met de westerse manier van denken: als we ons ‘zelf’ zouden kwijtraken, verliezen we immers onze identiteit en daarmee ons bestaansrecht. De westerse psychologie houdt zich daarom juist bezig met het versterken van het zelf: ‘zelfrespect’, ‘zelfvertrouwen’, en ‘zelfexpressie’ zijn populaire begrippen. Maar volgens de boeddhistische psychologie zijn de vaste ideeën over het ‘zelf’ geen realiteit. Het zijn gedachteconstructies, die het directe ervaren van het volle leven alleen maar in de weg staan. Als je je niet meer zo bezig houdt met wie je zelf bent, en je aandacht richt op de stroom van ervaringen die zich aan je voordoet, kun je het leven veel intenser beleven. Wie minder bezig is met zichzelf, zal zich ook minder afgescheiden voelen van de mensen om hem heen. Want, zoals een bekende boeddhistische uitspraak zegt: ‘ Het boeddhisme bestuderen is hetzelfde bestuderen. Het zelf bestuderen is zelf vergeten. Het zelf vergeten is één zijn met anderen.

Bron: Jan Goené

 

Viert een boeddhist kerstmis?

door André Baets op 24 december 2014 · Reageer

Viert een boeddhist kerstmis?

Dit is een veel gestelde vraag. Viert een (bekeerde) boeddhist de feestdagen die traditiegetrouw in zijn/haar land bestaan?

Op 25 december vieren de christenen de geboorte van Jezus, de zoon van God. Omdat er in de boeddhistische filosofie geen scheppende en heersende God erkend wordt kan je dus verwachten dat een boeddhist de geboortedag van de zoon van God, kerstmis, niet viert.

Ik ken verschillende boeddhisten die kerstmis wel vieren. Jezus wordt door hen beschouwd als een groot bodhisattva (in de mahayana traditie wordt iemand die zichzelf opoffert en zijn/haar verlichting uitstelt om anderen te helpen een ‘bodhisattva’ genoemd). In die zin kan een boeddhist de geboorte van Jezus wel vieren.

Er is veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de historische feiten betreffende kerstmis en National Geographic kan avonden vullen met pseudo-wetenschappelijk giswerk.

In het boeddhisme gaat men meer praktisch tewerk: zowel de geboorte, verlichting als de dood van de Boeddha worden op één en dezelfde dag gevierd; namelijk op Wesak [25 mei 2013]. En geen boeddhist ligt er wakker van of dit nu historisch correct is of niet.

Maar er zijn wel overeenkomsten tussen Jezus en de Boeddha. Bijvoorbeeld wat betreft de conceptie.

In het christendom is er de ‘maagdelijke geboorte’ waarbij Jezus zonder toedoen van een man uit Maria is geboren en verwekt werd door de heilige Geest (Mattheüs 1:20) en in het verhaal van de Boeddha droomde zijn toekomstige moeder Maya dat ze danste met een jonge olifant en dat deze met zijn slurf langs haar zijde bij haar binnendrong. Blijkbaar mag er bij de conceptie van spiritueel hoogstaande mensen geen seks aan te pas komen.

Lees verder op..

 

Bron: http://boeddhistischdagblad.nl/38353-viert-een-boeddhist-kerstmis-2/?

Cartoon Boeddhisme

 

 

Klik op plaatje om beter te lezen

 

Soms krijg je in het westen wel eens de indruk dat de bovenstaande cartoon waarheid is…Zelf ken ik mensen die zeggen met Boeddhisme bezig te zijn, zich Zen voelen omdat er een paar Boeddha beelden in huis staan. Zeg dan ook altijd ”Is dat alles? er komt toch wel meer bij kijken dan een beeld” Nu is het niet zo dat ik zelf volledige Boeddhiste bent, al zou ik graag in de leer gaan, maar dat kost heel veel geld. Toch verdiep ik me zelf er graag in en leer er best wel heel veel van. In Oosterse landen, daar is men pas Zen en volgt met de leerweg van het Boeddhisme

 

 

De tempel met de duizend spiegels

 

 

De tempel met de duizend spiegels
Een hond had van de tempel met de duizend spiegels gehoord. Hij wist niet wat spiegels zijn, maar zijn verlangen om de tempel te bezoeken was groot. Na een tocht van enkele weken kwam hij bij de tempel. Hi…j liep de trappen op, en toen hij door de poort was gegaan, keken uit duizend spiegels duizend honden naar hem. Dat verheugde hem en hij kwispelde met zijn staart. Toen verheugden zich ook in de spiegels duizend honden en kwispelden met hun staart. Hij verliet de tempel met het bewustzijn: de wereld is vol met vriendelijke honden. Van nu af aan ging hij dagelijks naar de tempel met de duizend spiegels.
Op een middag kwam een andere hond in de tempel met de duizend spiegels. Toen hij door de poort was gegaan, keken uit duizend spiegels duizend honden naar hem. Hij werd bang, liet zijn tanden zien en gromde. Toen gromden uit de spiegels duizend honden met ontblote tanden terug. De hond trok zijn staart in en liep weg met het bewustzijn: De wereld is vol met boze honden. Nooit meer kwam hij terug naar de tempel met de duizend spiegels.

De boodschap in het Boeddhisme is deze, dat je  niet je tanden moet laten zien maar je hart openstellen, dan kom je ipv grommende honden blije honden tegen…oftewel mensen.
Bron: zinnigeverhalen.nl

Het decor van ons leven

Het decor van ons leven

Als ik iets heb geleerd uit het Boeddhisme (naast Ki uiteraard!) is het wel dat ons leven een illusie is.
We denken dat onze werkelijkheid de realiteit is, maar grappig genoeg heeft iedereen zijn eigen werkelijkheid en bestaat er blijkbaar geen eenduidige realiteit.
Het decor van het leven verandert af en toe. Zo kun je jouw grote liefde ontmoeten, een nieuwe baan krijgen, ziek worden of een ongeval krijgen. In een split van een seconde kan je leven een totaal andere wending krijgen.

Synchroniciteit
Ons levensgeluk is relatief en aan verandering onderhevig. We denken dat we het decor van ons leven kunnen beïnvloeden. Sterker nog, we doen er alles aan om in controle te blijven. En dat werkt met veel moeite ook af en toe. Maar helaas!
De grote en kleine gebeurtenissen voltrekken zich vaak in ons leven, zonder dat we daar invloed op hebben. Het leven is blijkbaar grillig en volgt haar eigen weg. Zo krijgen we ons portie geluk en ook ons portie ongeluk toebedeeld, waar we mee moeten leren omgaan.

Kansen grijpen
Een onvoorspelbaar leven heeft ook zijn voordelen en biedt kansen. Zinvol toeval speelt een grotere rol in ons leven dan we denken. Wie heeft zijn echte grote liefde zelf gepland? Wie heeft ooit het leven kunnen voorspellen wat je nu leeft. Ons leven hangt van toevalligheden aan elkaar en synchroniciteit heeft een grotere impact dan we vaak denken.
We ontmoeten “toevallig” mensen, die ons helpen en raken “toevallig” verzeild in situaties, die ons leven op de kop zetten. Elke dag zodra de zon opkomt, is de wereld weer een stukje veranderd en het decor van ons leven weer ietsje (of soms zelfs radicaal) aangepast.
Niets blijft zoals het is.
Ga daarom mee in de flow van het leven. Ki kan je daarbij goed van dienst zijn. Want kracht van binnenuit neemt niemand je af!♫♪
Boek: Ki, kracht van binnenuit, Hans Peter Roel

Fijne zondag!

Kijk voor meer informatie op http://www.kicentrum.nl