Wanneer de ziel het lichaam verlaat

WANNEER DE ZIEL HEt LICHAAM VERLAAT

Wanneer een ziel zijn biologische lichaam verlaat, ontstaat er een uitbreiding van bewustzijn, een gevoel van immense vrede en bevrijding.

Zielen laten nooit alleen, niemand sterft alleen, ze worden meestal begeleid door nabestaanden die eerder vertrokken zijn en die hen komen begeleiden. Ook spirituele gidsen zijn aanwezig om hen gerust te stellen en te begeleiden op hun reis.

Soms worden ze naar plaatsen van herstel gebracht, vooral als hij een onmiddellijke dood of een lange en uitputtende ziekte heeft doorgemaakt of een moeilijk leven heeft gehad.

De persoon die zijn lichaam verlaat ontvangt en waarneemt met plezier onze gedachten van dankbaarheid voor zijn leven.
We kunnen hen altijd helpen met onze rustgevende woorden en gedachten om over opwinding of gehechtheid aan dit plan te vermijden.

De ziel neemt afscheid zodra ze voelt en beseft dat haar nabestaanden rustiger zijn. Ze zijn meestal aanwezig in je energielichaam via dromen.

Wat een mens het meest nodig heeft bij het verlaten van zijn fysiologische basis, is voelen en weten dat het goed komt.
Het grootste geschenk dat we een persoon kunnen bieden wanneer ze zijn lichaam verlaten is onze eigen Vrede en Liefdevolle Energie.

Ter ere van alle zielen die hun overgang of overgang meemaken. Liefde en Respect voor iedereen die afscheid neemt van een geliefde. Moge het goed met ze komen!

Vrede in hun hart. ❤

Advertentie

Tekst: Afwezigheid

Soms..

Dat klopt helemaal, liever afscheid van de ander te nemen dan jezelf helemaal kwijt te raken

 

Afscheid

Elk leven heeft zin gehad, als men in vrede sterft.

Ga in Vrede Janny, een goede reis gewenst..

Niet ieder leven eindigt in vrede, niet iedereen heeft een mooie overgang, zeker niet in zware lijdensweg dat het veel moeilijker maakt. Toch mogen we voor hen blij zijn voor hen dat het lijden voorbij is

==================================

Vanmorgen was de afscheidsdienst van mijn zus, zag er tegenop om mijn familie weer te ontmoeten na 10 jaar. Ze zijn vertrouwd en toch weer vreemd. Ook mijn gevoel van ”buitenbeetje” voelen was weer aanwezig…fuck zeg, en dat na het afscheid nemen. De meeste deden gewoon en normaal, nichtjes en meerdere familieleden die gewoon praten, behalve mijn andere zus. Natuurlijk heeft ze ook moeilijk, daar is ook respect voor van mijn kant….maar toch was er een soort muur. Weer het gevoel van ontwijken, wat negeren, er niet bij horen..

Mijn neef kwam naar me toe om te vragen hoe het ging met me en gevoel, terwijl hij zelf zijn moeder moet weg brengen, een fijne en fantastische jongen. Niet omdat hij moest troosten maar het menselijk gebaar heeft me wel geraakt.

Men zegt weleens, het verleden kun je ontlopen anders loopt het verleden wel achter jou aan. Zit er in nog een stuk te moeten verwerken, maar ga eerst nog eens praten met mijn andere zus voordat ik verdere stappen of beslissingen ga nemen.

Zit er even doorheen en dit bericht is het enigste dat ik schrijf, verder niets voor vandaag.
Sorry dit bericht is gesloten voor reacties.

Ik wil de enkele mensen die me woorden van steun en kracht hebben tot gewenst via mail, heel hartelijk bedanken. Een woord van steun doet altijd goed.

Afscheid

Afscheid nemen is niet perse afscheid nemen van mensen, het kan ook een situatie, gebeurtenis of probleem zijn die alleen nog eens in gedachten kan terug komen.

Hard besef

 

Soms kun je tot een hard besef komen dat mensen waar je je hart en ziel bloot aan heb gegeven, je kunnen laten vallen als een baksteen. Je het gevoel geven dat je een stukje speelgoed bent die afgedankt gewordt in een hoek. Meestal gebeurt dat omdat ander nieuw speelgoed aantrekkelijker en leuker is om mee te spelen. Maar ook door een opgebouwde muur waar je niet doorheen komt en men zich niet kan openstellen meer. Niet beseffend dat afwijzing pijnlijk voor jou kan zijn.

Belangrijk is dan om afscheid te nemen zodat ieder eigen weegs gaat om verder je pad te kunnen zetten. Er is geleerd en gedeeld tot er niets meer over blijft van liefde, warmte of energie. Het spreekwoord luidt dan ook altijd…”De tijd zal het leren” wat voor mezelf nooit zal gelden dan wel de ruimte die je aan jezelf geeft.

 

Afscheid

 

Afscheid nemen is geen afscheiding in gevoel..

Afscheid

 

 

Net als bij mensen komt ook de tijd dat onze dierenvriendjes vertrekken naar andere oorden waar zij vrij en zorgeloos verder kunnen spelen en genieten. Dit gedicht is als ondersteuning wanneer het afscheid nadert, en kan het leed of verdriet wat verzachten..

Als ik straks oud ben, ziek en zwak

en pijn verjaagt de slaap,

als onrust neemt van mij bezit,

doe dan wat onvermijdelijk is,

… laat me gaan …

de laatste goede daad.

 

Beslis dan voor mij,

en wees niet laf.

Past eigenliefde bij

de vriendschap die ik gaf,

of uitstel tot het beter past,

bij een verloren strijd?

 

Ik ben niet bang

tijdens die laatste gang.

Jij loopt niet weg:

je kijkt me aan,

je noemt me bij de liefste naam

en houdt mij stevig vast.

Vandaag voor het laatst

groet ik je met mijn staart …

 

Wat jij liet doen

deed je voor mij:

je hebt me nog meer pijn bespaard,

voor zinloos lijden mij bewaard.

 

Een zwaar besluit?

– nee, huil nu niet –

Een wijs besluit dat werd gegrond

jij en ik, nog maar even,

we waren vrienden voor het leven.

 

Francien van Westering