Loop…..
Loop geen mensen achterna
Smeek niet om hun aandacht
Dat is hun energie stelen
Geef deze liefdevolle aandacht en energie aan jezelf
Zo blijf je dicht bij jezelf en loop je nooit verloren

Marianne ©
Spiritualiteit
Klagen….
Is om aandacht vragen
Het nog eens krijgen ook
Is je verbranden aan een hete pook
Geef de aandacht aan jezelf
Dan win je al de helft
Anders belast je andere mensen
Die je later gaan verwensen
Het pad van bevrijding is in werkelijkheid geen pad.
Je gaat niet van A naar B, je komt nergens uit en het leidt niet tot een doel.
Echt goede woorden om dit pad te beschrijven zijn er niet, maar het meest dichtbije zou kunnen zijn: het verleggen van de aandacht van de uiterlijke wereld naar de innerlijke wereld.
In eerste instantie lijken dit de meest vriendelijke mensen ter wereld. Ze zijn doorgaans erg sociaal, goede gesprekspartners en hebben een erg aangename persoonlijkheid. Na verloop van tijd begin je dit soort mensen echter steeds meer als een soort last te zien: ze praten veel te veel en bijna altijd over zichzelf. Ze vertellen je alsmaar dezelfde verhalen. Dit zijn het soort mensen die zichzelf bevoegd voelen om over elk onderwerp mee te praten, zelf als ze er eigenlijk helemaal niets over weten. En het lukt niemand om deze mensen stil te krijgen.
Na een gesprek te hebben gevoerd met zo’n persoon heb je werkelijk het gevoel alsof je je tijd verspild hebt. Het was per slot van rekening eigenlijk helemaal geen gesprek. Het was eerder een soort steekspel in een zeer lange monoloog. Daarom is de kans groot dat je de volgende keer dat je deze persoon tegenkomt een excuusje zult bedenken om niet nog een gesprek met hem of haar aan te hoeven gaan.
Iemand die veel te veel over zichzelf praat, heeft geen duidelijke grenzen gesteld tussen zichzelf en zijn omgeving. Hun narcistische persoonlijkheid zorgt ervoor dat ze niet in staat zijn zich te realiseren dat zij niet het middelpunt van de wereld zijn. Daarom is het in hun hoofd normaal als elk gesprek om hen zou draaien.
Het komt zelfs niet eens in ze op dat ze maar door blijven dreunen en dat anderen zich hieraan zouden kunnen storen. En als iemand hier recht in hun gezicht iets over zou zeggen, zouden ze er gewoon vanuit gaan dat het probleem bij die andere persoon ligt en niet bij hen.
Deze overdreven behoefte om alle aandacht naar hunzelf te trekken komt voort uit allerlei onbewuste onzekerheden. Ze voelen een soort genoegdoening wanneer het ze lukt om ervoor te zorgen dat anderen voortdurend bereid zijn naar hen te luisteren. Ze zien dit als een bewijs van hun waarde. Dit soort mensen zijn niet in staat om de behoeftes van anderen op te pikken. In plaats daarvan denken ze altijd alleen maar aan hun eigen behoeftes.
Mensen die non-stop door blijven praten hebben duidelijk een sterke behoefte om gehoord en naar geluisterd te worden, terwijl ze misschien wel helemaal niets boeiends te melden hebben. Door voortdurend met anderen in gesprek te blijven, hoeven ze zichzelf niet te richten op de innerlijke dialoog die we allemaal in onszelf voeren. Deze mensen willen niet naar zichzelf luisteren. Ze willen alleen gehoord worden. Ze kijken alleen naar zichzelf via andere mensen.
Sommige mensen praten altijd over zichzelf om een inventaris te maken van hun eigen problemen. Ze vragen niet om hulp en zullen ook geen advies van je aannemen. Ze gaan er gewoon vanuit dat jij je begripvol naar hen op zult stellen.
Anderen doen juist precies het tegenovergestelde: ze vertellen je het ene na het andere verhaal over hoe geweldig ze wel niet zijn. Ze vertellen je hoeveel dagelijkse verplichtingen ze wel niet hebben, waarbij ze altijd verwachten dat jij ze hier een ‘hoeraatje’ voor zal geven.
Sommige mensen praten over hun problemen om raad of advies te kunnen vragen. Alsof jij hun privé-, en niet te vergeten gratis, therapeut bent. Dit zijn mensen die nooit eens aan jou zullen vragen hoe het met jou gaat of met wat voor moeilijkheden jij te kampen hebt. Ze gaan er simpelweg vanuit dat hun problemen veel ernstiger zijn dan die van jou en dat het jouw taak is om naar ze te luisteren en ze advies te geven.
In al deze gevallen is er nooit sprake van een oprecht gesprek tussen twee mensen. Het is meer een soort van manipulatie met woorden. Je neemt deel aan een zeer vreemd spelletje met hen, waar je je soms verplicht voelt om aan mee te blijven doen. Verplicht om naar hen te blijven luisteren, om hen de hemel in te prijzen of om enorm veel medelijden met ze te hebben. De band die je met deze mensen hebt, is echter helemaal niet oprecht. Deze band wordt altijd overschaduwd door dat gevoel dat er ‘iets niet goed zit’.
Het zou heel goed zijn om op een directe en vriendelijke manier tegen dit soort mensen te zeggen hoe aangenaam en positief het wel niet kan zijn om een gesprek te voeren waarin beiden de kans krijgen om zowel te praten als te luisteren. Ook zou het goed zijn om deze mensen uit te nodigen om over nieuwe onderwerpen te praten.
Hoewel het natuurlijk helemaal niet onmogelijk is om op een leuke manier met dit soort mensen om te gaan, aangezien ze vaak weer diezelfde vriendelijke mensen kunnen worden die ze waren toen je ze net leerde kennen, is het hoe dan ook van belang om duidelijke grenzen te stellen. Als je het gevoel hebt dat hun gedrag een negatieve invloed op je heeft, dat het je een ongemakkelijk gevoel geeft of schuldgevoelens of leegte in je opwekt, dan kun je het beste gewoon afstand nemen van dit soort mensen.
Bron: https://verkenjegeest.com/mensen-die-een-heleboel-praten-over-zichzelf/
Er is maar één woord voor deze mensen….pfffft. Eindeloos moe kun je worden van dat eeuwig gekwebbel dat alleen over zichzelf gaat. Zelfs wanneer je een antwoord wil geven, praten ze er nog doorheen. Luisteren naar de ander doen ze ook niet, niet interessant genoeg.
Meestal blijven deze mensen ook in een cirkel hangen dat geen begin of eind kent. Het besef dat niet iedereen ervan gediend is, ook niet. Het is gewoon ikke en meer niet. Slopend voor de luisteraar die helemaal leeg gezogen wordt, tenzij er een grens gesteld wordt of geen aandacht meer aan besteden dat verloren energie is. Speel hun spel om aandacht vragen niet mee..
Als je jezelf de vraag stelt: Waar ben ik? Dan zijn er twee voor de hand liggende opties als antwoord. De ene is: Ik ben hier. De tweede: Ik ben ‘gevolgd door de plaats waar je je bevindt. Toch durf ik het aan om beide antwoorden te betwisten. Waarom? Omdat je lichaam, je lijf, misschien wel op de plaats is waar je je bevindt, maar het is maar zeer de vraag of je geest, je denken dat ook is. Vraag jezelf maar eens af of je op dit moment bent waar je denkt dat je bent?
Vaak en misschien zelfs wel heel vaak is ons denken, onze geest ergens anders dan ons lichaam is. We zijn met ons hoofd vaak heel ergens anders. Vaak ergens in het verleden. In een verhaal over dat verleden. Of we zitten in de toekomst, en bedenken wat we wel of niet willen dat er daar gaat gebeuren. Maar ‘hier’ zijn we niet zo vaak.
Dat betekent dat geest en lichaam op die momenten niet met elkaar verbonden zijn. Je lichaam is hier wel, maar je geest is ergens anders. Dat niet verbonden zijn van je lichaam en je geest heeft een aantal gevolgen. Een van die gevolgen is dat je je hier en nu niet echt beleeft. Je zit misschien een broodje te eten en leest onderwijl de krant. Waar ben je dan? Je lijf is aanwezig bij het eten, maar jij bent met je aandacht bij de krant. En je proeft je eten daardoor nauwelijks. Je eet ook veel meer door met je aandacht bij andere dingen dan het eten te zijn. Je mist het signaal van je lichaam dat zegt: Ik heb genoeg gehad. En je eet lekker door. Zonder er echt van te genieten.
Of misschien zit je op de bank televisie te kijken. Televisie kijken betekent in het verhaal van iemand anders stappen. Je gaat mee in de beleving of misschien ook wel jouw beleving van iets wat iemand anders zegt of doet. Meestal doen we dat ook volkomen onbewust. Er gebeurt iets op het scherm in een of andere soapserie en je geest identificeert zich volkomen met wat er in het verhaal gebeurt. Je oordeelt over een of meerdere personages en vindt daar van alles van… Je hebt dan mogelijk helemaal niet eens meer in de gaten dat het maar een gespeeld verhaal is. Je zit met je hoofd, je geest in het verhaal. Maar bent op dat moment niet meer verbonden met wat er in je lichaam gebeurt.
Is dat fout of verkeerd? Maakt het wat uit dat je lichaam en je geest als je de vraag Waar ben ik stelt niet op dezelfde plek zijn? In mijn werkelijkheid is het niet fout of verkeerd. Want ook fout en verkeerd zijn begrippen die alleen maar in je hoofd, in je denken bestaan. Het is gewoon wat je denken doet als je je er niet van bewust bent. Het is nu eenmaal zoals we hier collectief geconditioneerd zijn. Dit niet verbonden zijn van lichaam en geest ligt in onze blauwdruk opgeslagen. We doen dat zo, omdat we dat nu eenmaal zo hebben geleerd. Toch zijn er wel consequenties aan die je wellicht liever niet wilt. Want dat niet verbonden zijn van je lijf en je geest zorgt er wel voor dat je lijf onrustiger wordt. En het maakt ook dat je bepaalde waarschuwingssignalen van je lichaam ‘mist’. Gewoon omdat je met je geest niet in je lichaam aanwezig bent, maar bij die vergadering of dat stuk dat je nog moet schrijven.
En het missen van die signalen zorgt er uiteindelijk ook voor dat je lichaam steeds harder en luider van zich moet laten spreken om tot je door te dringen. Veel van de klanten die bij mij langskomen hebben burn-out achtige klachten. Maar dat zijn ze zich totaal niet bewust. Hun lichaam laat al langere tijd weten in de vorm van bijvoorbeeld moeheid en infecties weten dat ze roofbouw plegen. En dat ze niet verbonden zijn met hun lijf. Ze wonen teveel in hun hoofd. En dat maakt ze niet gelukkig. Hun geest is niet echt aanwezig in hun lijf. Ze zijn er niet werkelijk als het ware…
Als je echt aanwezig wilt zijn, is het belangrijk en nodig om je geest weer terug te brengen bij je lijf. Om ‘heel’ te zijn en in balans te zijn en te blijven is het nodig dat er eenheid van lijf en geest ontstaat. In plaats van dat je lijf en je geest elk hun eigen kant op gaan, is het nodig om ze weer bij elkaar te brengen.
Dat bij elkaar brengen lijkt voor sommige mensen misschien lastig, maar er zijn vrij simpele manieren om dat voor elkaar te krijgen. Het is namelijk je ademhaling die een soort van brugfunctie vervult tussen je lijf en je geest. Je ademhaling samen met je aandacht. Je ademhaling is een niet statische functie, waardoor het ook gemakkelijker is om je aandacht erbij te houden. En van aandacht kun je zeggen, dat alles waar je aandacht of energie in steekt de neiging heeft om groter te worden. Dus als je meer aandacht hebt voor je lichaam, en in dit geval heel specifiek: je ademhaling, dan groeit de verbinding tussen je lijf en geest.
Om dat voor elkaar te krijgen, wat veel minder moeilijk is dan het misschien zo op het eerste oog lijkt, kun je verschillende oefeningen gebruiken. Een oefening die ik zelf heel fijn vind is er een van Thich Nhat Hanh. Je gebruikt dan een affirmatie bij het richten van je aandacht op je ademhaling. Lees meer over het gebruik maken van affirmaties in het artikel: Affirmaties
De affirmatie die je kunt gebruiken om je aandacht terug naar het hier en nu te brengen is: Ik adem in, mijn aandacht is bij mijn ademhaling. Ik adem uit en ik kom thuis bij mezelf. De eerste zin trekt de aandacht naar de ademhaling en de tweede zin zorgt er voor dat je aandacht verder naar binnen wordt gericht.
Je hoeft deze oefening maar heel kort te doen om direct te ervaren dat je je geest weer terug brengt bij je lijf. Als je nu de vraag stelt: Waar ben ik? Dan ben je als het goed is in jezelf. Verbonden. Aandachtig. Thuis.
Deze simpele oefening kan iedereen doen. Je kunt het zelfs je kinderen leren als ze druk zijn of moeite hebben met inslapen. Richt gewoon je aandacht op je ademhaling en zeg de affirmatie: Ik adem in, mijn aandacht is bij mijn ademhaling op. Je kunt ook gewoon steeds deze affirmatie blijven herhalen en de tweede laten vervallen. Of alleen de tweede en de eerste laten vervallen. Je kunt ook andere ademhalingsoefeningen doen om thuis bij jezelf te komen. Lees er meer over in het artikel: Ademhalingsontspanning
Door deze oefening te doen zul je ontdekken dat je zorgen over morgen en gisteren als sneeuw voor de zon verdwijnen. En dat klopt ook, want in het hier en nu is er zelden reden om je ergens druk over te maken. Als je thuis bent bij jezelf, zul je in contact komen met je innerlijke rust. Met het stiltepunt in jezelf. Met die plek waar het ondanks alle uiterlijke stormen diep van binnen gewoon heel rustig is.
De kunst is te leren genieten van de innerlijke rust die het richten van je aandacht op je ademhaling je kan brengen. Hoe langer je de oefening doet en hoe vaker je hem doet, des te meer profijt je er van zult hebben. Zelf heb ik ook het bijzondere ervaren dat terwijl ik vroeger een grootverbruiker was van neusdruppels, dat het doen van een simpele ademhalingsoefening mijn verstopping als sneeuw voor de zon deed verdwijnen…
In feite kom je door je aandacht te richten op je ademhaling bij iedere ademhaling thuis bij jezelf. Je komt aan in het huidige moment. In het hier en nu. Het hier en nu is de plek waar het leven plaatsvindt. De plek waar je voelt dat je leeft. Iedere inademing keer je met je aandacht bewust terug naar dit moment. Je kunt dat zittend of liggend doen, maar je kunt er ook een loopmeditatie van maken. Als je er een loopmeditatie van maakt brengt iedere stap die je zet je met je aandacht weer terug naar je lichaam en naar het hier en nu.
In de verbinding die je daarin ervaart kom je in contact met de rust en de vrede in jezelf. Maar niet alleen dat. Het is ook de plek waarin je voelt wat er gevoeld wil worden. En door je in het hier en nu open te stellen voor wat er in je lichaam gevoeld wil worden zorg je er ook voor emoties zich niet vast zetten in je lichaam.
Emoties willen nu eenmaal gevoeld worden en als je uit contact met jezelf gaat, wat je doet door met je geest ergens anders te zijn dan je lichaam is, geef je je emoties niet de gelegenheid om van zich te laten spreken.
Je verzet je er als het ware tegen. En het niet voelen van wat wel gevoeld wil worden creëert spanning in je lijf. En je systeem raakt dan uit balans. Maar je systeem wil niet uit balans zijn, dus gaat ze ervoor zorgen dat je (onbewust) situaties creëert, waarin je de emotie die niet gevoeld is, alsnog gaat voelen. Je herhaalt ze steeds opnieuw als het ware. Terwijl je als je jezelf kunt toestaan om te voelen wat gevoeld wil worden, je geen nieuwe spanning aan dit systeem toevoegt.
Als je mindful aanwezig bent als je je aandacht op je ademhaling richt en je merkt dat er spanning is en er nog emoties zijn die gevoeld willen worden, wees dan lief voor jezelf en sta jezelf toe te voelen. Te voelen en te ervaren. Wees zacht en lief voor het kleine meisje of jongetje in jezelf. Vrijwel altijd zijn er kind ervaringen en kind emoties die nog geuit willen worden. Laat ze gewoon zijn. Voel ze, leef ze, ervaar ze en laat ze vrij. Het volgende gedichtje kan je hierbij helpen.
Download hier een gratis meditatie die je kan helpen om meer met je aandacht in het hier en nu en je lijf te blijven. Zodat je op de vraag: Waar ben ik? Volmondig kunt antwoorden: Bij mezelf in het hier en nu!
Wil je verder lezen of nog meer weten over dit onderwerp?
Download dan nu gratis E-book Liever Gelukkig met Mindfulness
Bron: http://www.confront.nl/artikelen/711-waar-ben-ik-bij-mezelf-in-het-hier-en-nu/?
7 signalen dat je iemand in je leven hebt die niet goed voor je is
Helaas is niet iedereen een positieve toevoeging in je leven. Dit maakt ze niet direct een slecht persoon, het betekent alleen dat ze niet noodzakelijk een goede invloed op je hebben. En we zouden zelf eigenlijk geen slachtoffer mogen worden van de negativiteit en slechte vibe van iemand anders. Hoewel we mensen graag het voordeel van de twijfel willen geven, kan dit niet bij iedereen..
Wat zijn de signalen van mensen die eigenlijk niet goed voor je zijn?
1 Ze luisteren slecht
Een gebrek aan inlevingsvermogen, een gebrek aan reactie of gewoon keiharde desinteresse maakt iemand een slechte luisteraar. En vaak krijg je niet eens de gelegenheid om je verhaal te vertellen omdat deze persoon toch alleen maar over zichzelf praat.
2 Ze zijn altijd het slachtoffer
Hun situatie is altijd het gevolg van de acties van iemand anders. Een relatiebreuk? Het is de schuld van hun vreselijke ex partner. Te laat op kantoor? Tja druk op de weg (hoewel verder niemand daar last van had die dag). Een examen niet gehaald? Tja de vragen kwamen niet overeen met het studiemateriaal. Het maakt niet uit of de schuld wel bij hen ligt, ze zullen het nooit toegeven. Deze mensen zijn zo goed geworden in het maken van excuses dat ze ze zelf zijn gaan geloven.
3 Ze veroordelen mensen
Ze veroordelen mensen constant. Ze geven niemand nooit eens het voordeel van de twijfel en hebben altijd direct hun (negatieve) mening klaar over mensen die zelfs nog nooit hebben gesproken. Ze hebben kritiek op iemands haar, kleding, dialect etc.
4 Ze willen altijd aandacht
Dan hebben we deze mensen, de mensen die altijd aandacht willen. Ze onderbreken gesprekken om zelf weer aan het woord te komen, ze zijn dominant en controlerend. Ze zijn alleen blij als het gesprek weer over henzelf gaat.
5 Ze blazen hun ego op
Michael Jordan was een fantastische basketbalspeler, Max Verstappen kan enorm goed racen en Carice van Houten is een geslaagd actrice. Dit is allemaal duidelijk en deze mensen hoeven hier dan ook niet over op te scheppen. De meeste mensen die echt wat kunnen zijn bescheiden over hun kwaliteiten. De mensen die opschepen over hun kwaliteiten zijn vaak niet zulke leuke mensen.
6 Ze zullen niet toegeven dat ze fout zijn
Met andere woorden, ze willen altijd gelijk hebben. Geen enkele hoeveelheid bewijs wat het tegenovergestelde bewijst zal deze persoon van gedachte doen veranderen. Niet kunnen toegeven dat je fout was of niet kunnen toegeven dat een ander gelijk had zijn geen leuke karaktereigenschappen van iemand.
7 Ze zijn kinderachtig
Iemand maakt een fout, anderen vinden dit zielig voor deze persoon, maar nare mensen lachen ze hierom uit. Ze vinden het grappig als iemand wat gênant’s overkomt. Heeft iemand een verkeerde keuze is zijn leven gemaakt dan staan zij vooraan om dit er nog eens goed in te wrijven. Terwijl normale mensen deze persoon juist zouden helpen. Dit is kinderachtig gedrag en dit gedrag zou je absoluut niet bij je in de buurt willen hebben.
Bron: http://herhealth.nl/7-signalen-dat-je-iemand-in-je-leven-hebt-die-niet-goed-voor-je-is/
24 juni 2016 – Eerst was er een boek, nu zijn er armbandjes. Linda Lubach-De Wit verkoop de bandjes die autisme onder de aandacht brengen bij bosjes.
Linda Lubach-de Wit hield de afgelopen jaren een dagboek bij over haar dochter, die autistisch is, en hoe het gezin hiermee omgaat. Het luchtig geschreven dagboek werd een boek met de titel ‘Zichtbaar Onzichtbaar’. Dit voorjaar verscheen het en het bleek gretig aftrek te vinden onder ouders en professionals, die ook te maken hebben met kinderen met autisme.
Nu heeft de Enschedese een armband op de markt gebracht. Dragers geven aan dat ze autisme ‘omarmen’. De letterlijke tekst op de armband luidt: ‘Ik omarm autisme! Jij toch ook?’. Linda Lubach: “Na het uitkomen van mijn boek ben ik gaan nadenken wat ik nog meer kon gaan doen voor iedereen die met autisme te maken heeft, en hoe we meer steun, herkenning en begrip kunnen creëeren. Laten we met z’n allen het onzichtbare zichtbaar maken! Vandaar deze armbandjes.
Het eerste uur nadat de actie op Facebook had gepost, verkocht ik er gelijk al honderd. En daarna bleef het ook gestaag doorlopen.” De door Linda zelf ontworpen armbandjes zijn niet in de winkel verkrijgbaar; ze kunnen alleen bij haar besteld worden. Met de koop steunen kopers de Nederlandse Vereniging Autisme.
De verkoopprijs bedraagt 2,99 euro per stuk. Twee armbandjes kosten 5 euro, exclusief verzendkosten. Bij aankoop van vier bandjes worden geen verzendkosten in rekening gebracht. Interesse? Stuur een e-mail naar l.dewit47@gmail.com met daarin het gewenste aantal en naam- en adresgegevens.
Bron: huisaanhuisenschede.nl
Bron: http://www.ggznieuws.nl/home/armbandjes-die-aandacht-vragen-voor-autisme-een-succes/
Zinloos zeuren en klagen is zinloze aandacht vragen..
Klagen waar zelf niets aan gedaan wordt is energie vreten van anderen
Totemdier, Hagedis – Dromen
Hagedis… wil je met me dromen?
En naar de sterren reizen?
Voorbij de plaats van tijd en ruimte
zijn visioenen die van verre komen.
Hagedis zat lui in de schaduw van een grote steen, waar hij beschutting had gezocht tegen de zon die de woestijn met haar hitte verzengde. Slang kwam naderbij kronkelen, op zoek naar wat schaduw waarin hij zich zou kunnen oprollen om uit te rusten. Slang keek een poosje naar Hagedis, die zijn ogen van links naar rechts liet schieten onder zijn grote gesloten oogleden. Slang siste om de aandacht van Hagedis te trekken. Langzaam gingen de dromerige ogen van Hagedis open en hij zag Slang.
‘Slang! Ik schrok van je! wat wil je van me?’ riep Hagedis. Slang spoog zijn antwoord van zijn gespleten tong. ‘Hagedis, jij neemt op het heetst van de dag altijd de beste schaduwplekjes in beslag. Dit is de enige grote steen in de wijde omtrek. Kunnen we de schaduw niet delen?’
Hagedis dacht een ogenblik na en stemde toen toe. ‘Slang, je kunt ook in de schaduw komen zitten, maar je moet wel aan de andere kant van de steen gaan liggen en beloven dat je me niet zult storen.’
Slang werd een beetje boos. Hij siste: ‘Hoe kan ik jou nu storen, Hagedis. Je zit alleen maar te slapen.’ Hagedis toonde zijn wetende glimlach. ‘Oh Slang, je bent ook zo’n dom dier. Ik slaap niet, ik droom.’ Slang wilde weten wat het verschil was en Hagedis legde uit: ‘Wanneer ik zit te dromen, dat ik de toekomst binnen, Slang. Ik ga naar de plaats waar de toekomst woont. Snap je? Zo weet ik nu dat je me vandaag niet zult opeten. Ik heb je gedroomd en ik weet dat je je vol gegeten hebt aan muizen.’ Slang was van zijn stuk gebracht. ‘Inderdaad, Hagedis, je hebt helemaal gelijk. Ik vroeg me al af waarom je samen met mij in de schaduw wilde zitten.’ Hagedis lachte een beetje in zichzelf. ‘Slang,’ zei hij, ‘jij bent op zoek naar schaduw, ik ben op zoek naar schaduwbeelden. In schaduwbeelden wonen de dromen.’ De kracht van Hagedis is de schaduwkant van de werkelijkheid, waar je dromen onderzocht worden voordat je hun toestaat zich te manifesteren in de stoffelijke werkelijkheid. Hagedis had ook de mogelijkheid kunnen scheppen dat hij opgegeten zou worden, als hij dat had gewild.
De kracht van Hagedis is de kracht van dromers. Of dromers je nu dromen of niet, ze kunnen je altijd helpen om de schaduw te zien. Deze schaduw kan bestaan uit je angsten, je hoop, op precies datgene waartegen je je verzet. Waar de schaduw ook uit bestaat, ze volgt je altijd, als een gehoorzame hond. Als Hagedis zich vandaag een plekje in je kaarten heeft gedroomd, kan het tijd zijn om eens te kijken wat er achter je aan komt. Zijn het je angsten, is het je toekomst die probeert je in te halen, of is het dat gedeelte van jezelf dat je zwakheden en menselijke trekken niet wil zien?
Hagedis vertelt je misschien dat je aandacht moet schenken aan je dromen en hun symbolen. Leg een droomdagboek aan en noteer alles wat je je herinnert. Vergewis je ervan dat je aandacht schenkt aan elk afzonderlijk symbool of terugkerend patroon. Als je dromen niet onthoudt, zou je de wekkerradio op 2.00 of 3.00 uur ’s nachts kunnen zetten. Of je zou voordat je naar bed gaat veel water kunnen drinken, zodat je wakker wordt van een volle blaas. Dromen zijn zeer belangrijk. Schenk er aandacht aan.