Als iemand je vraagt: Hoe gaat het? kun je niet
altijd uitspreken hoe jij je voelt. Je voelt je haast
gedwongen om een goed antwoord te geven.
Terwijl je al verderlopend terdege beseft dat
dit niet altijd de waarheid is.
Voel je echter niet schuldig. Het is genoeg
dat je zelf de waarheid weet over alle dingen
die er spelen. Het is voldoende om het zelf
met je mee te dragen en dat jouw licht
erop mag schijnen.
De grote en de kleine dingen in het leven,
zijn een persoonlijk beleven, die wanneer je
ze uitspreekt maar een fractie zijn van wat je
in het geheel meemaakt. Omdat alles in jou
de context kent en de grotere lijn van je
beleven.
In de stilte van je zijn spiegelt zich het licht
dat naar binnen schijnt. Daar waar alle stormen
uitrazen tot er een rustige bron in jezelf ontstaat.
Waar weten niet om uiten vraagt, maar waar je
leert het leven te dragen. Zo kun je met een
gerust hart antwoorden als de vraag gesteld
wordt hoe het gaat.
We dragen allemaal die stille bron van weten
in ons, een veilige plek waar we kunnen zijn
en die we in ons meedragen. Daar zijn we in
onszelf compleet, daar zijn we heel en daar
is het goed.
© Bron van Wijsheid
🧡
ॐ Marianne ॐ 