Dagtekst: Doordenkertje

De gewoonte die de meeste mensen hebben aangenomen, om bij de anderen hun hart te gaan luchten, zodra ze zich verdrietig en ongelukkig voelen, onthult een grote zwakheid.

Hoeveel onder hen haasten zich niet bij de geringste zorgen, de minste tegenslag, naar hun ouders, hun vrienden, hun buren, of naar de telefoon…?
En zo worden op slag een twintigtal personen vergiftigd…
Hebben zij zich ooit afgevraagd of de anderen daar zijn om hun lasten op zich te nemen en bovendien of zij wel in staat zijn deze te torsen?
Als zij echt willen evolueren, moeten zij die gewoonte opgeven en een middel vinden om hun omgeving niet langer te belasten.
Als je zorgen of verdriet hebt, onderzoek dan hoe je deze gemoedstoestanden kunt oplossen.
Vraag je af: ‘Eens zien wat ik kan doen om sterker en meer meester over mezelf te worden, om me te gedragen als een echt kind van God, op wie de Hemel kan rekenen voor zijn werk?’
Als je geen inspanningen wilt doen, als je verkiest om zwak te blijven, hou dan vast aan je oude gewoonten met de gevolgen die eruit zullen voortvloeien!
Maar weet dat je in een Inwijdingsonderricht de weg wordt gewezen om sterk en lichtend te worden, en ook in staat om de anderen te helpen.

~☼~

Omraam Mikhael Aivanhov

Mmmm….een heel diep doordenkertje die op het eerste blik misschien negatief opgevat kan worden en eigenlijk gewoon positief is. Als kind beginnen we er al mee, naar mama (als je tenminste een moeder had die er voor je was)om troost wanneer je gevallen was of iemand had je pijn gedaan. Deze gewoonte hebben we ons zelf aangeleerd zonder er verder bij stil te staan. Natuurlijk mogen we hulp ontvangen wanneer er slechts nieuws is geweest dat als een klap aankomt.

Toch is het belangrijk om eerst bij jezelf te rade gaan voor hulp, er is niemand beter dan jezelf die jou kan hepen. Buiten dat om is er een Hogere of Goddelijke energie zoals je Hogere Zelf of God waar je om hulp kan vragen voor wie het wilt..

Zelf ben ik geen loper geweest om met ieder verdrietje of pijntje naar iemand to te gaan. Natuurlijk zijn er enkele mensen voor me geweest in het verleden waar ik terecht kon en ik innig dankbaar voor bent geweest. Sinds enige tijd ben ik op mezelf aangewezen, maar ook vraag ik hulp aan het Hogere en merk dat ik hierdoor krachtiger bent geworden.

Wanneer we kijken naar de wijze Meesters, zullen deze hun eigen gemoedstoestanden bij zichzelf vinden en oplossen. Deze gave heeft iedereen, alleen weinige zullen er voor gaan.