Wat heb je nodig als je gepest bent?

Wat heb je nodig als je gepest bent?

Het lijkt alsof deze vraag het beste beantwoord kan worden door degene die gepest is. Helaas geven gepeste mensen zelden aan wat ze nodig hebben. Dit komt omdat ze het zelf vaak niet weten. Ze voelen zich gekleineerd, machteloos, angstig, zwak en waardeloos.

Als je ooit gepest bent geweest, herken je hoe angstig en machteloos je je voelde. Je herkent ook de gevoelens nadien.

Een van de meest voorkomende patronen van slachtoffers van pestgedrag is zelfafwijzing. Op allerlei manieren geven ze zichzelf de schuld van het feit dat ze gepest zijn:
– Ik had sterker moeten zijn…
– Had ik maar niet zo stom gedaan…
– Was ik maar niet zo lelijk…
– Was ik maar weggelopen…
– Was ik maar niet zo bang…

De zelfafwijzing kan soms zo groot zijn dat het slachtoffer last krijgt van depressiviteit, burn-out of zelfmoordneigingen. Je hoort steeds vaker dat jongeren een einde aan hun leven maken omdat ze gewoonweg geen uitweg meer zien. Triest…

Eenmaal gepest langdurig gevangen!

Als je als kind gepest wordt, kun je daar als volwassene nog steeds last van hebben. Maar waar heb je dan precies last van? Wat houd je gevangen? Waarom blijven herinneringen van pesten zo pijnlijk?

Het antwoord is eenvoudig:

OMDAT JE NIETS DOET MET DE PIJN!

In plaats van op een liefdevolle manier deze pijn te onderzoeken, blijf je jezelf afwijzen!
Als je jezelf afwijst wijs je dit vervelende gevoel af. Het vervelende gevoel wordt dan alleen maar groter. Frustratie, depressiviteit, burn-out en een gevoel van diepe waardeloosheid is het gevolg. Je blijft gevangen en gebukt gaan onder dit gevoel.

Is het niet sneu dat je gepest bent? Het is toch verdrietig dat je er alleen voor stond? Dat je jezelf machteloos voelde en dat je niet wist wat je moest doen. Dat je alles moest incasseren en dat je emotioneel dichtklapte. Je begreep het niet. Het was te veel voor je. Je kon niet anders dan het ondergaan.

HEB DAAR BEGRIP VOOR!

Ga eens in gedachte terug naar het moment dat je gepest werd. Zie jezelf als gepest kind. Voel hoeveel pijn dit kind heeft. Voel wat het met het kind deed. Red in gedachte dit kind! Pak het vast, bescherm het en knuffel het. Blijf met je aandacht bij het gevoel. Troost in gedachte het kind.

Vertel het kind dat het niet zijn schuld was. Vertel het kind dat het gewoon pech had. Dat de daders zelf ook niet lekker in hun vel zaten. Dat ze jou nodig hadden om sterk en stoer te zijn. Het kind was zo lief om dit allemaal toe te staan. Het was niet de schuld van het kind. Het was zo lief dat het zichzelf opofferde! Het kon er niets aan doen. Leef je in in dat kind. Troost het!

Als je dit kind getroost heb, vraag jezelf dan af waarom het kind zich liet pesten?

Wellicht miste het kind een natuurlijke vorm van assertiviteit. Het miste bepaalde vaardigheden en had geen goede basis. Onderzoek dit eens. Het kan zijn dat je nog meer pijn tegenkomt. Innerlijke kinderen die ook nog getroost mogen worden…

Hoe help je iemand die gepest wordt of gepest is?

Je kunt iemand die gepest is beter niet helpen! Als je helpt verzacht het pijnlijk gevoel tijdelijk. Het lijkt te helpen maar het pijnlijk gevoel wordt vroeg of laat toch weer wakker. Helpen is nooit de oplossing. Helpen is slechts een tijdelijke oplossing.

Leer het slachtoffer zichzelf te helpen, dat lost op!

Hiervoor moet je natuurlijk wel zelf weten hoe je bij je zelf pijnen kunt wegnemen…

Heb geen medelijden maar mededogen!

Als een kind gepest wordt en het doet je zeer. Dan is dat jouw zeer! Je bent dan mee aan het lijden. Werk dan eerst aan jouw eigen zeer! Als jezelf niet weet hoe je dit kan loslaten, hoe kan je dan je kind op de juiste manier helpen?

Sommige ouders halen allerlei kunstgrepen uit. Ze stappen op de pesters af, gaan met de ouders van de pesters praten, praten op school of wat dan ook. Dit hoeft niet verkeert te zijn. Maar wat doe je dan met je eigen kind? Heb je aandacht voor zijn gevoel?

Voelt het zich in dergelijke omstandigheden niet nog kleiner omdat het zelf niet in staat is het probleem op te lossen? Voelt het zich niet nog zwakker? Wordt het niet nog angstiger omdat het bang is dat de pesters hem daarna extra terugpakken?

En waar ben je dan eigenlijk zelf mee bezig? Ben je dan niet gewoon de pesters aan het pesten?

Als een kind merkt dat het jou verdriet doet dat hij gepest wordt, dan krijgt het een ook nog een schuldgevoel. Het kind voelt zich schuldig dat het jou verdrietig maakt. Het wijst zichzelf daarover ook af. Niet voor niets verzwijgen sommige kinderen dat ze gepest worden.

Maar weinig ouders hebben helpen het kind op de juiste manier. Ouders zijn onbewust met hun eigen pijnen bezig over de rug van het kind. Ze hebben daar niet eens erg in. Het kind wordt hiermee niet alleen slachtoffer van de pesters maar ook van de ouders.

Is assertiviteit een oplossing? Assertiviteit kan helpen. Maar als het pijnlijk gevoel geen aandacht krijgt, dan is assertiviteit niets anders dan een trots gevoel wat tijdelijk de pijn verhuld. Je bent dan trots dat je assertief bent. Je moet dan wel de rest van je leven assertief blijven om niet weer een loser te worden. De assertiviteit is dan kunstmatig en je blijft gevangen en gebukt gaan onder de pijn van ooit gepest zijn.

Het helpt dus niet om je kind assertiever te maken. Assertiviteit komt vanzelf als het kind leert zichzelf te troosten. Als het zichzelf altijd kan troosten hoeft het immers nergens meer bang voor te zijn.

Heb begrip voor je kind! Probeer het te begrijpen. Leer het kind zichzelf te helpen en grijp allen in als de situatie onveilig is!

Ben jij ooit gepest?

Heb je dit al verwerkt?

Bron: Martin de Werker

=========================

Wat een pracht stuk tekst van Martin die ik met toestemming mag delen. Ben ik ook eens gepest? daar antwoord ik volmondig Ja op. Vroeger als kind al, wat een impact heeft gehad, maar ook nu nog is er een vorm van pesterij, ook op internet. Mensen die in je hart en ziel hebben gewoond, tegen je zeggen je nooit te laten vallen en toch alsnog je ontwijken alsof je niet meer bestaat, je liever niet als wel zien en vervolgens met je gevoel spelen, is ook pesten. ”Vrienden” die je als tijdelijk vermaak zien en als een spelletje.. Hoe ga ik ermee om?…….voor mij bestaat er een wet van Karma en dat is mijn waarheid