Gepest..
Gisteravond zijn de uitzendingen ”Gepest” weer begonnen op RTL4, een programma die ik aandachtig volg. Volwassenen die geconfronteerd worden met de pester(s) uit hun jeugd of schooltijd. Je ziet en voelt de lang gedragen emoties, pijn en verdriet die (nog) niet verwerkt zijn en men hoopt door confrontaties met dader(s) dat stuk trauma achter zich te laten en het zo een plekje kunnen te geven.
Wat voor de een wel werkt en de ander weer niet, zeker wanneer de dader(s) hun daden ontkennen of zogenaamd niet meer weten. Soms zie je nog de voldoening op deze gezichten met trots wat ze een ander aangedaan hebben. Deze zijn hardleers of men durft niet in de spiegel te kijken…tot dat zij ooit eens het slachtoffer worden van pesterijen, alleen zullen zij nooit het gevoel kennen om als kind gepest te zijn.
Andere dader(s) zijn tot besef gekomen wat zij verricht hebben en voelen zich schuldig, zelfs soms bied men hun excuses aan wat een beetje verzacht aan het slachtoffer, soms maakt het zelfs heel veel goed.
Zelf ben ik als kind ook gepest geweest, deze waren hard zodat ik het diep weg gestopt heb om het niet meer te hoeven voelen. Tot dat er hulp nodig was om trauma’s uit mijn verleden te verwerken en deze pesterijen ook naar boven kwamen. Het was hard om nogmaals geconfronteerd te worden met diepe pijn die je aangedaan is.
Toch geeft het iets prachtigs. je kan jezelf en de dader(s) vergeven zodat je het kan afsluiten of op een andere manier er tegenaan te kunnen kijken. Het maakt je sterker en krachtiger, maar vooral trots op jezelf te mogen omdat je het toch maar eventjes gedaan heb en verder kunt met je leven.
Met deze tekst wil ik de gepestene(n) meegeven…zoek ervaren hulp of therapie al is het nog zo moeilijk, laat het niet zover komen als in tegenwoordige tijd waar gepeste tieners die geen uitweg meer zien dan alleen zelfdoding om te kunnen ontkomen aan pesterijen.
Loving Blessings
Marianne