Wanneer je mensen confronteert met iets of een situatie waar ze mee zitten, zijn ze al gauw gekwetst en beledigd. Ze zijn dan boos op jou, maar in werkelijkheid zijn ze eigenlijk boos op zichzelf omdat ze het niet kunnen of durven in te zien. Dan krijg je de schuld omdat je iets hebt aangewakkerd wat niet naar boven mocht komen wat verstopt zit. Scheldwoorden, vervloekingen of negatieve verwensingen, zelfs haat kan dan richting je pad op komen, zelfs zo ver dat je opeens niet meer bestaat voor deze.
Wees dan dankbaar dat je een spiegel mocht aanreiken al is het niet in dank aangenomen. Is een teken dat je een opening mocht geven al is het op dat moment nog niet door gedrongen. Het inzicht kan alsnog later komen om het te inzien wanneer men er wel open voor staat. Of anders helemaal niet omdat de ander geen les eruit wilt leren of trekken. Laat je niet mee slepen en ga verder je pad op omdat je op dàt moment iets voor je medemens mocht betekenen.
Andersom kan het ook gebeuren, dat je zelf een spiegel voor gehouden en niet erin durft te kijken. Wees dan niet hard voor jezelf en vergeef het jezelf als later het inzicht nog op je pad komt. Dan is er weer een les geleerd die nodig moest zijn om te kijken of je hardleers bent of graag wilt leren.
Belangrijk is ook hoe de woorden overkomen en ontvangen worden, zowel gesproken als geschreven..
Deze tekst is geschreven uit eigen ervaringen, zowel in hulp bieden als voor mezelf persoonlijk, een les waar ik heel veel van en in geleerd heb..
Marianne
ॐ Marianne ॐ 